ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ. ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ RICHARD BLANCO ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

LAST LINES

I pull out your copy of Neruda's poems that remain
on my shelf. I read Tus Manos, inspiring me to write
another poem about your hands, holding a cigarette,
gesturing with our old conversations about Botticelli
or the Cosmos over goblets of red wine on the beach
with seashells and stones we'd collect and place along
the window sills as if they'd grow softer in moonlight.
I read Tu Risa wanting to trace your laughter back to
when I didn't need to write about the way we walked
together on our boardwalk, as if the sea didn't matter,
paying no attention to the senate of stars governing us.
Then I turn to a poem you book-marked with a petal,
flat as the page it kept and turning brown at the edges,
but its heart still scarlet and velvet with want, pressed
between titles: El Olvido/Oblivion and Siempre/Always

Richard Blanco

ΤΕΛΕΥΤΑΙEΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
Βγάζω το δικό σου αντίγραφο του ποιήματος του Νερούδα που είναι ακόμα
στο ράφι μου. Διάβασα Tus Manos, που μου ‘δωσε την έμπνευση να γράψω
ένα άλλο ποίημα για τα χέρια σου, κρατώντας ένα τσιγάρο,
χειρονομώντας με τις παλιές συνομιλίες μας για τον  Μποτιτσέλι
ή για τον Κόσμο πάνω από κούπες κόκκινου κρασιού στην παραλία
με κοχύλια και βότσαλα που είχαμε συλλέξει και τοποθετήσει πάνω
στα περβάζια των παραθύρων, πιστεύοντας  έτσι πως θα μεγάλωναν πιο
απαλά στο φως του φεγγαριού.
Διάβασα Tu Risa θέλοντας να εξιχνιάσω το γέλιο σου ακόμα μια φορά
όταν δεν είχα ανάγκη να γράψω για τον τρόπο που περπατούσαμε
μαζί στον πεζόδρομο,  σαν η θάλασσα να μην είχε  σημασία,
χωρίς να προσέχουμε την γερουσία των άστρων που μας κυβερνούσαν.
Ύστερα γύρισα σε ένα ποίημα που σημάδεψες στο βιβλίο με ένα πέταλο,
πλατύ σαν τη σελίδα που το φύλαγε και  που είχε γίνει  καφετί στις άκρες,
αλλά η καρδιά του ακόμα  κόκκινη και βελούδινη με θέλω, συμπιεσμένη
ανάμεσα στους τίτλους: El Olvido / Oblivion και Siempre / Always

Μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης

O Richard Blanco  είναι Κουβανός, Ισπανός κι  Αμερικάνος. Κουβανός από τον πατέρα του, αλλά και από τον τόπο όπου η μητέρα του τον συνέλαβε, Ισπανός και μάλιστα Μαδριλένιος, αφού επτά μήνες  μετά έφτασαν ως εξόριστοι στη Μαδρίτη, όπου και τον γέννησε, το 1968.
Έπειτα από σαράντα πέντε ημέρες μετανάστευσαν ακόμη μια φορά  κι εγκαταστάθηκαν στην αρχή στη Νέα Υόρκη  και στη συνέχεια στο Μαϊάμι, όπου μεγάλωσε και σπούδασε πολιτικός μηχανικός.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τη Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013, για πρώτη φορά ένας αμερικανός πολίτης κουβανικής καταγωγής, ένας λατίνος ποιητής  και δηλωμένος ομοφυλόφιλος επελέγη από τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να διαβάσει ποίημα του κατά τη τελετή της ορκωμοσίας του, σύμφωνα με την παράδοση, που πρώτος εγκαινίασε  το 1963 ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι με τον ποιητή-φιλόσοφο Ρόμπερτ Φροστ και ακολούθησαν και οι άλλοι Πρόεδροι, όπως ο Μπιλ Κλίντον το 1993 με την αφροαμερικανίδα Μάγια Αγγέλου, αναδεικνύοντας έτσι την ποικιλομορφία του αμερικανικού έθνους, αλλά και τη σημασία της διαφορετικότητας
Ο Blanco, τα 44 του σήμερα  έχει στο ενεργητικό του τρεις ποιητικές συλλογές.
Το πρώτο του αναγνωρισμένο βιβλίο ποίησης «City of a Hundred Fires», (Η Πόλη με τις Εκατό Φωτιές) διερευνά τις επιθυμίες και διαπραγματεύσεις της πολιτισμικής ταυτότητας σαν ένας Κουβανο-Αμερικάνος για το οποίο  έλαβε το Agnew Starrett Βραβείο Ποίησης από τις Εκδόσεις του  Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ.
Το δεύτερο βιβλίο του «The Beach of the Dead»(Η Παραλία των  Νεκρών) κέρδισε το Beyond Margins  Βραβείο από την PEN American Center για τη συνεχή εξερεύνηση παγκόσμιων θεμάτων πολιτιστικής ταυτότητας και επιστροφής στην πατρίδα.
Η Τρίτη συλλογή, «Looking for The Gulf Motel»(Ψάχνοντας για το Μοτέλ του Κόλπου), τυπώθηκε από τις Εκδόσεις του  Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ το 2012.