30.9.09

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΔΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΝΔΡΑΣ

Image Hosted by ImageShack.us
.
ΤΟ ΙΣΧΥΡΟ ΖΕΥΓΟΣ
Το Βήμα, 30/9/2009
Ποιο είναι το νέο ισχυρότερο ζευγάρι της Γερμανίας; Σύμφωνα με το χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Βild», αποτελείται από τον Γκίντο Βεστερβέλε (δεξιά), τον 47χρονο ηγέτη του FDΡ και «φαβορί» για την ανάληψη του χαρτοφυλακίου των Εξωτερικών στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού με το CDU της Ανγκελας Μέρκελ, και τον σύντροφό του Μίχαελ Μροντς(αριστερά). Οι δυο τους εικονίζονται να πανηγυρίζουν πανευτυχείς την επιτυχία των Ελεύθερων Δημοκρατών με ένα ποτήρι μπίρα, τη νύχτα των εκλογών.
«Ο άνδρας του τον κάνει τόσο δυνατό» γράφει η «Βild», εξηγώντας ότι ο 42χρονος κ. Μροντς είναι ο ψυχολογικός στυλοβάτης του κ. Βεστερβέλε, «αυτός που του δίνει σιγουριά και τον στηρίζει στις αναποδιές».
Η ομοφυλοφιλία του κεντροδεξιού ηγέτη είναι γνωστή στη Γερμανία από τότε που εμφανίστηκε σε δεξίωση της Ανγκελα Μέρκελ μαζί με τον κ. Μροντς, πριν από πέντε χρόνια. Είχαν γνωριστεί το 2003: ο κ. Μροντς, διοργανωτής αθλητικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, γράφτηκε πρόσφατα στο κόμμα του συντρόφου του, αφού όπως δήλωσε «έχει παρακολουθήσει περισσότερες από 120 ομιλίες του» και «έχει πειστεί πλήρως» για την ορθότητα της ιδεολογίας του.

ΣΤΥΣΗ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ

Image Hosted by ImageShack.us
John Arsenault (ΗΠΑ)
.
«Ανάσταση» στο σεξ με θανατηφόρο δηλητήριο!
(Το Βήμα, 29/9/2009)
Το δηλητήριο μιας φονικής αράχνης πιστεύεται ότι μπορεί να αποτελέσει ένα νέο «φάρμακο» ενάντια στη στυτική δυσλειτουργία. Το τσίμπημα ενός είδους βραζιλιάνικης αράχνης με την επιστημονική ονομασία Ρhoneutria nigriventer η οποία απαντάται σε ολόκληρη την Κεντρική και τη Νότια Αμερική προκαλεί μια επώδυνη στύση που μπορεί να διαρκέσει επί πολλές ώρες. Με βάση αυτή την παρατήρηση ερευνητές από τις ΗΠΑ και τη Βραζιλία απομόνωσαν μια τοξίνη του δηλητηρίου (Τx2) την οποία, έπειτα από ειδική επεξεργασία, ενέχυσαν σε αρουραίους με υψηλή αρτηριακή πίεση και σοβαρό πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν βελτίωση των επιπέδων μονοξειδίου του αζώτου το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο στη στύση αλλά και στη χαλάρωση των μυών του πέους, όπως ανακοίνωσαν οι ερευνητές σε συνέδριο της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας στο Σικάγο.
Σύμφωνα με την επικεφαλής της μελέτης Κένια Πεντρόζα Νούνες από το Ιατρικό Κολέγιο της Τζόρτζια, το δηλητήριο της συγκεκριμένης αράχνης, η οποία θεωρείται η πιο δηλητηριώδης στον κόσμο, δρα αυξάνοντας τα επίπεδα μονοξειδίου του αζώτου, όπως συμβαίνει και με τα φάρμακα ενάντια στη στυτική δυσλειτουργία, μέσω όμως ενός διαφορετικού μηχανισμού. Πάντως η Νούνες παραδέχθηκε ότι ο δρόμος είναι μακρός προτού το δηλητήριο αποτελέσει τη βάση για ένα νέο φάρμακο ενάντια στη στυτική δυσλειτουργία.

ΣΚΩΤΙΑ. ΝΟΜΙΜΗ Η ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Equal adoption rights for Scottish gay couples begin today
pinknews.co.uk, 28/9/2009
From today, gay and unmarried couples in Scotland will now have the same adoption rights as straight married couples.
This brings Scotland into line with England and Wales.
Previously, gay people could adopt as individuals but the new law under the Adoption & Children (Scotland) Act 2007 will give legal rights to both partners.
Although the Church of Scotland has criticised the move, saying gay relationships are "profoundly unstable", adoption experts have said it puts children first by widening the pool of would-be adoptive parents.
Barbara Hudson, the Scotland’s director of the British Association for Adoption and Fostering said: "BAAF sees this act as recognising the need for a social care framework that is sensitive to the needs of children and not hung up on legalities.
"The act has the potential to provide all parties involved in adoption with the support they need, for as long as they need it. It will strengthen the responsibility of local authorities and encourage those in need to ask for help without feeling stigmatised. In addition, by allowing unmarried couples to adopt, the act has increased the number of potential parents ready to provide a new home for a child who cannot grow up with their own family.
"Finally, the act is ensuring that all those working within adoption in Scotland are striving to put the needs of children first. It is trying, wherever possible, to shape the legal process around the needs of children with speed and sensitivity and without harming the rights of the birth parents."

29.9.09

ΟΝΔΟΥΡΑ. ΓΚΟΛ ΓΙΑ ΦΙΛΗΜΑ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Κόσμος, Παράξενα
Γκολ για.. φίλημα στην Ονδούρα!
Επιμέλεια: Βαγγέλης Σταματόπουλος (sport24.gr, 17/9/2009)
Το πρωτάθλημα της Ονδούρας βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας στην Κεντρική Αμερική τις τελευταίες ημέρες και η αιτία δεν είναι κάποιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα η ένα πανέμορφο γκολ αλλά ένα.. γκέι φιλί!
Το ματς που συζητείται όσο κανένα άλλο είναι αυτό μεταξύ της Βίδα και της Ντεπόρτες Σάβιο που τελείωσε με 2-0 υπέρ των γηπεδούχων, με την φάση του 10ου λεπτού να αποτελεί κύριο θέμα συζήτησης στα ποδοσφαιρικά στέκια.
Και αυτό γιατί μετά την επίτευξη του τέρματος από από τον Όρλιν Περάλτα, ο μέσος της Βίδα δέχτηκε φιλί στο... στόμα από τον συμπαίκτη του και μέσο της ομάδας, Μπράιαν Μπεκέλες.
Το θέμα αυτό πήρε άμεσα τεράστιες διαστάσεις στον Τύπο, με τους δύο παίκτες να αναγκάζονται να προβούν σε δηλώσεις ότι δεν είναι ομοφυλόφιλοι, υποστηρίζοντας ότι το φιλί δόθηκε στο μάγουλο, με τον φωτογραφικό φακό να "ξεγελάει" τον κόσμο.

ΓΛΥΚΕΣ... ΣΥΚΟΜΑΡΕΣ 2

Image Hosted by ImageShack.us
.
Μους σύκο
Εκλεπτυσμένη γεύση σε… ημιφθινοπωρινή εκδοχή
από τον Στέλιο Παρλιάρο (Καθημερινή)

Υλικά για 10 μερίδες
Για το τρίμμα αμυγδάλου
50 γρ. αλεύρι
50 γρ. μπισκότα τύπου πτι-μπερ, τριμμένα
50 γρ. καστανή ζάχαρη
40 γρ. βούτυρο, λιωμένο

Για τη μους
800 γρ. σύκα, κατά προτίμηση μαύρα και ώριμα, καθαρισμένα από τη φλούδα (καθαρό βάρος)
+ 5 σύκα επιπλέον για τη διακόσμηση
120 γρ. ζάχαρη άχνης
15 γρ. φύλλα ζελατίνης
200 γρ. κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά, χτυπημένη σε παχύρρευστη μορφή

Εκτέλεση
Τρίμα αμυγδάλου: Σε ένα μπολ, ανακατεύουμε το αλεύρι με τα τριμμένα μπισκότα και τη ζάχαρη. Προσθέτουμε το λιωμένο βούτυρο και ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα. Αφήνουμε το μείγμα σε δροσερό μέρος για 1 ώρα. Έπειτα, προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 1500 C. Θρυμματίζουμε το μείγμα με τα χέρια μας πάνω σε μια λαμαρίνα ζαχαροπλαστικής και το ψήνουμε για 20 λεπτά στο φούρνο μέχρι να πάρει ένα ωραίο ξανθό χρώμα
Μους: Μουλιάζουμε τα φύλλα ζελατίνης σε ένα μπολάκι με κρύο νερό. Σε μια μικρή κατσαρόλα ζεσταίνουμε ελαφρώς το 1/3 του μείγματος σύκων-άχνης και λιώνουμε μέσα σε αυτό τα γύλλα ζελατίνης που εν των μεταξύ έχουν μαλακώσει. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τα υπόλοιπα 2/3 του μείγματος σύκων-άχνης, ανακατεύουμε με μια σπάτουλα και προσθέτουμε την παχύρρευστη κρέμα. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα με απαλές κινήσεις για να ενωθούν τα υλικά. Γεμίζουμε ποτήρια της αρεσκείας μας ή μπολάκια με το μείγμα και τα αφήνουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες, ώστε να κρυώσει καλά η μους. Πριν σερβίρουμε, ρίχνουμε από πάνω λίγο από το τρίμμα αμυγδάλου και μισό σύκο.

Προετοιμασία: 30’
Αναμονή: 2-3 ώρες

ΕΣΩΡΟΥΧΑ ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΕΣ ΑΝΔΡΕΣ

Image Hosted by ImageShack.us
Ανδρικά εσώρουχα για... αριστερόχειρες
Βρετανικό κατάστημα ανακοίνωσε ότι στο εξής θα διαθέτει ανδρικά
εσώρουχα ειδικά για αριστερόχειρες, μία καινοτομία που σύμφωνα με τους
υπευθύνους θα καταστήσει πολύ πιο γρήγορη και αποτελεσματικότερη την...
πρόσβαση. Σπάζοντας μία παράδοση 75 ετών, τα εσώρουχα της καινούριας
σειράς του καταστήματος Hom θα διαθέτουν οριζόντιο άνοιγμα, αντί για
το συνηθισμένο κάθετο που ανοίγει από δεξιά και είναι δύσχρηστο
για τους αριστερόχειρες. (Το Έθνος)
.

Company Unveils Left-Handed Underwear

By MIKE BRODY. It's a problem that most people don't know about, but traditional men's underwear has always been designed for right-handed people. Now a British company has the solution -- left-handed briefs.

UK underwear brand Hom, has created the new style, which features a horizontal slit underneath the waistband, rather than a vertical slit on the right that has been used since the Y-fronts were invented in 1935, Reuters reports.

Design experts at British department store chain Debenhams estimate that the changes will save left-handed men up to three (often vital) seconds when using the bathroom.The new product is also being hailed as "a vital step toward equality for left-handed men."

"Switching the opening from vertical to horizontal may sound like a small step, but it's the major breakthrough that many have been waiting for," said Rob Faucherand of Debenhams.

There is an entire industry built around left-handed products. Some of the more traditional items include notebooks, can openers and scissors. Playing cards, mugs, watches and measuring tapes are also products that have been specially created for lefties.

28.9.09

ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ (THE HUNGER). ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΡΙΜΕΪΚ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ;

Image Hosted by ImageShack.us.
Ένα ζευγάρι βρικολάκων αναζητά θύματα στα μπαρ μιας σύγχρονης μεγαλούπολης.
Όταν εκείνος γερνά σε ένα 24ωρο και πέφτει σε αιώνιο λήθαργο, εκείνη βρίσκει το
ταίρι της στο πρόσωπο μιας όμορφης γιατρού, η οποία ερευνά τι προκαλεί τα γηρατειά.
.
The Hunger is a 1983 English language horror film. It is the story of a bizarre love triangle between a doctor (Susan Sarandon) who specializes in sleep and aging research, and a stylish vampire couple (Catherine Deneuve and David Bowie).
The film is a loose adaptation of the 1981 novel of the same name by Whitley Strieber, with a screenplay by Ivan Davis and Michael Thomas. The Hunger was director Tony Scott's first feature film. The cinematography was by Stephen Goldblatt.
The Hunger was not particularly well-received on its release, and was attacked by many critics for being heavy on atmosphere and visuals but slow on pace and plot. Roger Ebert, for example described it as "an agonizingly bad vampire movie".[1] However, the film soon found a cult following that responded to its dark, glamorous atmosphere. The Bauhaus song "Bela Lugosi's Dead" plays over the introductory credits and beginning. The film is popular with some segments of the goth subculture, and spawned the short-lived TV anthology series of the same name.
The film was screened out of competition at the 1983 Cannes Film Festival.
Plot
Miriam Blaylock (Catherine Deneuve) is a beautiful yet dangerous immortal creature that preys on the lifeforce of humans, inviting a chosen few to be her human lovers, promising them eternal life... with a price. As the film begins, her current companion is John (David Bowie), a talented cellist she married in 18th century France. In the present day, they live together in an elegant New York townhouse posing as a Goth Rock couple.
Before long, John begins to experience the price of his eternal life... human companions of Miriam are doomed to suffer a living death. Where Miriam herself is truly ageless, her human lovers, only experienced prolonged youth for a century or two before they begin to age rapidly, eventually deteriorating into withered, corpse-like figures. The true horror of this situation is that these vampire/human hybrids age but cannot die. John begins to age rapidly and seeks out the help of Dr. Sarah Roberts (Sarandon), who specializes in the study of aging disorders, hoping she will be able to help restore his health.
When John visits Sarah's clinic, she dismisses his claims of rapid aging as delusional. She leaves him to sit in the waiting room, where he ages decades in just a few hours. Sarah is appalled when she sees what has happened to John, but it is too late to help him. On his way home, the increasingly frail John tries to approach several men to stab them with a diminutive pendant blade and suck out their blood, but either the opportunity is lost or the victim is stronger than him and he has to run away. When he gets home he finds his music pupil, the androgynous botticellian teen beauty Alice Cavender, practicing the violin. In a last desperate attempt to revert the non-stop aging the now-ancient John grabs the girl from behind and stabs her in the throat, but her blood doesn't save him from decay. When Miriam comes home he begs her to kill him. She tells him that she will not, and overcome by the suffering of old age he collapses. Miriam places him in a coffin in the attic alongside several of her other former lovers, all of whom are still "alive".
Sarah, intrigued by the medical miracle of John's rapid aging, comes looking for him at his home. Miriam decides to take Sarah as her new companion. She seduces the doctor and, after having sex with her, cuts herself and Sarah. They drink one another's blood, initiating Sarah's transformation into a vampire.
Sarah returns home to her boyfriend Tom (Cliff DeYoung), not realizing what Miriam has done to her. She begins to feel increasingly distracted, and experiences a hunger that cannot be sated even with raw steak. Sarah returns to Miriam's house and demands an explanation.
Miriam attempts to initiate Sarah in the necessities of life as a vampire, but Sarah is repulsed by the thought of subsisting on human blood. Still reeling from the effects of her vampiric transformation, Sarah allows Miriam to put her to bed in a guest room. When Tom comes looking for Sarah, Miriam sends him up to find her. Sarah, crazed with hunger, kills Tom and drinks his blood.
Once she has finished feeding, Sarah goes downstairs to find Miriam, who is pleased that Sarah seems to have finally come around. Whoever or whatever Miriam may be, she has been around almost as long as time itself, taking lovers and feeding as early as the Egyptian era. Miriam makes it clear that she is unstoppable and intoxicated by her invincibility. Yet Sarah, overcome with grief at murdering Tom, has decided that she will not continue being a vampire. Sarah discovers that her tie with Miriam has exposed a mysterious vulnerability in Miriam's power. While kissing, Sarah cuts her own throat. This powerful sacrifice reverses the vampirism in a way that even Miriam herself thought wasn't possible. Mysteriously, and unintentionally, Miriam loses her powers over to Sarah. Miriam carries Sarah upstairs to the attic, hoping to conceal Sarah along with the rest of her conquests. Yet Miriam's fate has now been sealed; Stripped of her powers, Miriam is helpless, and her former lovers, including John, are now able to rise from their coffins. It appears that the shrivelled beings (still desperately in love with Miriam) attempt to embrace her. Repulsed, Miriam falls down the stairs as they project their own misery into her. Her former lovers are now freed of the curse and crumble into dust. Miriam is punished for her crimes, and as she screams, turns into an ancient, shrivelled body who will herself be forced to live out eternity as a living corpse.
As the film draws to a close, a real estate agent is showing the deserted townhouse to prospective buyers.
The final scene is completely out of character and was only tacked on (post-production) to allow for the possibility for a sequel (Tony Scott and Susan Sarandon discuss this in the commentary on the DVD—Sarandon, at least, is highly critical of this ending). Sarah is now in London, standing on the balcony of a chic apartment tower, in the company of an attractive young man and woman. She's serenely admiring the gorgeous view as dusk falls. From a draped coffin in a storage room, Miriam repeatedly screams Sarah's name. Sarah marks the birth of the new vampire in the mold of Miriam, with Miriam representing her first conquest, certainly to be followed by more.
.

ΛΕΥΚΩΣΙΑ. 3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009, ΜΕΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us
Μέρα Διαφορετικότητας
Λευκωσία, 3/10/2009

ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ "ΧΟΠ-ΤΣΙΚΙ-ΓΙΑΓΙΑ"

Image Hosted by ImageShack.us
O ήρωας των αστυνομικών μυθιστορημάτων τού Μεχμέτ Μουράτ Σομέρ είναι αρρενωπός,
καλλιεργημένος, δυναμικός. Είναι επίσης ο πρώτος ντετέκτιβ στην ιστορία της αστυνομι-
κής λογοτεχνίας που είναι τραβεστί, κι αυτό σίγουρα έχει συντελέσει στην απίστευτη
επιτυχία των βιβλίων τού Τούρκου συγγραφέα, που έχουν μεταφραστεί από μερικούς
εκ των εγκυρότερων εκδοτικών οίκων του πλανήτη, ενώ κυκλοφορούν ήδη και στα ελληνικά.
.
Ντετέκτιβ «Χοπ-Τσίκι-Γιάγια» *
*σημαίνει «τραβεστί» στην παλιά τουρκική αργκό
Κείμενο, φωτογραφία: Kωνσταντίνος Τσολακης (Ταχυδρόμος, 26/9/2009)
Ο Μεχμέτ Μουράτ Σομέρ έχει μόλις επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη από ένα φεστιβάλ βιβλίου στη Γενεύη, όταν τον συναντώ για ένα ποτό σε ένα μπιστρό κοντά στην Πλατεία Ταξίμ.
«Η έκθεση συνέπεσε με σχολικές διακοπές στην Ελβετία και ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Ήταν φίσκα με παιδιά!» αναφωνεί και γουρλώνει τα μάτια.
«Φαντάσου με, λοιπόν, στο τουρκικό περίπτερο να διαβάζω ένα τολμηρότατο απόσπασμα από ένα από τα βιβλία μου, δίπλα μου να κάθεται η αναρχική συγγραφέας και δημοσιογράφος Περιχάν Μαγκντέν κι απέναντί μου να έχω παιδάκια 6-7 χρόνων να με κοιτάνε με αγελαδίσια βλέμματα. Και οι γονείς να μη τους κλείνουν τ’ αφτιά, γελούσαν όταν τους το ζητούσα. Θεέ μου... τι ντροπή!»
Την επομένη της συνάντησής μας, ο Σομέρ έχει κανονίσει να πάει λίγες μέρες διακοπές στην Αττάλεια, στη νοτιοδυτική Τουρκία. Είναι εξουθενωμένος, μου λέει, ύστερα από μήνες απανωτών περιοδειών στο εξωτερικό για την προώθηση των βιβλίων του. «Τις χρειάζομαι τις διακοπές αυτές», μου εξηγεί κι ανάβει ένα τσιγάρο...
O Σομέρ είναι ο συγγραφέας της δημοφιλέστατης στην Τουρκία σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων «Χοπ-Τσίκι-Γιάγια». Στα τουρκικά κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή εφτά βιβλία της σειράς, ενώ έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν και στην Αγγλία, τις ΗΠΑ, την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία.
O ήρωας του Σομέρ είναι ένας ανώνυμος ερασιτέχνης ντετέκτιβ, που το πρωί εργάζεται ως προγραμματιστής κομπιούτερ και το βράδυ συνδιευθύνει ένα δημοφιλές γκέι μπαρ της Πόλης. Αν και όχι πάντοτε με προθυμία, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει φόνους που, πολλές φορές, αρχικά μοιάζουν ασύνδετοι.
Έρχεται αντιμέτωπος όχι μόνο με τον υπόκοσμο της Πόλης, αλλά και με υψηλόβαθμους της τουρκικής κοινωνίας και, αν και διανοούμενος, δεν διστάζει να ρίξει μπουνιά και να παλέψει με τραμπούκους, παρά τα στενά φορέματα και τα ψηλά τακούνια που λατρεύει να φορά... Μάλιστα, φορέματα και τακούνια. Βλέπετε... ο ντετέκτιβ του Σομέρ είναι τραβεστί.
«Διαβάζω από μικρός αστυνομικά και πάντα μου έκανε εντύπωση που κανένας ντετέκτιβ δεν είναι γκέι, λεσβία ή τραβεστί. Αποφάσισα, λοιπόν, να δημιουργήσω εγώ έναν και επέλεξα να είναι τραβεστί διότι ήμουν σίγουρος πως θα έκανε περισσότερη εντύπωση από το να είναι γκέι ή λεσβία. Συν τοις άλλοις, έχει πολύ γούστο να λες ότι είσαι ο δημιουργός του πρώτου ποτέ ντετέκτιβ τραβεστί...»
Καταφύγιο στον εκδοτικό οίκο
του νομπελίστα Παμούκ
Γεννημένος στην Άγκυρα το 1959, ο Σομέρ σπούδασε μηχανικός και, πριν ασχοληθεί με τη λογοτεχνία, εργάστηκε ως αρχιτέκτονας, οικονομικό στέλεχος σε τράπεζα, σύμβουλος επιχειρήσεων καθώς και ως σεναριογράφος για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
«Δεν μπορείς να φανταστείς τι βλακείες σενάρια έγραφα. Αλλά άμα ο σκηνοθέτης που παρήγγειλε το σενάριο θέλει ζευγάρια σε παραλίες να τρέχουν ο ένας προς τον άλλο στο ηλιοβασίλεμα... ε, καταπίνεις τον αισθητικό εγωισμό σου και παραδίδεις τις αηδίες που ζητά. Είναι άσκοπο να τσακώνεσαι μαζί του».
Άρχισε να γράφει το 2001 και τα τρία πρώτα βιβλία «Χοπ-Τσίκι-Γιάγια» (που στην τουρκική αργκό της δεκαετίας του 1960 σήμαινε «ομοφυλόφιλος») τα έγραψε το ένα μετά το άλλο. Έκανε όμως πολύ καιρό να τους βρει εκδοτική στέγη.
«Όλοι σχεδόν οι οίκοι που προσέγγισα είπαν πως τους ενδιέφεραν τα βιβλία μου, αλλά αρνήθηκαν να τα εκδώσουν φοβούμενοι την αντίδραση των ομάδων που σατιρίζω, δηλαδή των κληρικών, της μαφίας, των συντηρητικών... Δεν τους πείραζε τ’ ότι οι ήρωες είναι, ως επί το πλείστον, γκέι και τραβεστί.
Απηυδισμένος, ήμουν έτοιμος ν’ αρχίσω να τα κυκλοφορώ underground μέσω Internet, όταν το 2003 δέχτηκε να τα εκδώσει η “Ιλετισίμ Γιαγινλαρί”, ο σπουδαιότερος, θα ’λεγα, εκδοτικός οίκος της Τουρκίας.
Ενδιαφέρονταν, βλέπεις, να ξεκινήσουν σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ταυτόχρονα, μόνο αυτοί, με το κύρος τους, μπορούσαν να τα προστατέψουν από αρνητικές αντιδράσεις».
Ανάμεσα στους συγγραφείς που εκδίδει η «Ιλετισίμ Γιαγινλαρί» είναι ο νομπελίστας Oρχάν Παμούκ. Σύμφωνα με τον Σομέρ, ενώ προηγουμένως η πόρτα της ξένης αγοράς ήταν ανοιχτή «μια πιθαμή μονάχα» στην τουρκική λογοτεχνία, η βράβευση του Παμούκ το 2006 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας την άνοιξε διάπλατα.
«Πριν το Νόμπελ του Παμούκ, λίγοι Τούρκοι συγγραφείς μεταφράζονταν στο εξωτερικό. Μάλιστα, οι περισσότερες μεταφράσεις ήταν κακές. Εδώ και περίπου τρία χρόνια, όμως, οι ξένοι εκδοτικοί οίκοι μεταφράζουν ολοένα και περισσότερους τουρκικούς τίτλους, ακόμη και από αβανγκάρντ, “περίεργους” συγγραφείς – και δίνουν περισσότερη προσοχή στην ποιότητα της μετάφρασης.
Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό, διότι τα τουρκικά δεν μεταφράζονται εύκολα. Μπορεί και να μην είχαν μεταφραστεί τα βιβλία μου αν ο Παμούκ δεν είχε κερδίσει το Νόμπελ. Του χρωστάμε πολλά».
O Σομέρ δεν διστάζει να σου πει πως έχει... σουξέ στο εξωτερικό. «Πρωτομεταφράστηκα στην Ισπανία και τα βιβλία μου είναι πολύ πετυχημένα εκεί. Το ισπανικό αναγνωστικό κοινό είναι ανοιχτόμυαλο – δεν τους παραξένεψε ο χαρακτήρας ενός ντετέκτιβ τραβεστί.
Κι ίσως βοήθησε τ’ ότι, μέσω των ταινιών του Αλμοδόβαρ, οι Ισπανοί εκτείθενται χρόνια τώρα σε παραδείγματα συμπαθητικών, έξυπνων τραβεστί». Ξαφνιάστηκε όταν την έκδοση της σειράς στις ΗΠΑ ανέλαβε ο αμερικανικός κλαδος των βρετανικών εκδόσεων «Πένγκουϊν».
«Είμαι πολύ περήφανος που στην Αμερική τα βιβλία μου τα εξέδωσε ένας τόσο σημαντικός οίκος. Είναι απαιτητικότατοι όμως, με έχουν ταράξει στις τουρνέ! Και αυτό φυσικά δεν μου επιτρέπει να εξερευνήσω τις ΗΠΑ, τον περισσότερο χρόνο μου εκεί τον περνάω σε αεροδρόμια».
Ένας λόγος που ο Σομέρ επέλεξε μια τραβεστί για ήρωα τον βιβλίων του ήταν η επιθυμία του να επιτεθεί στα στερεότυπα που τις περιβάλλουν. «Έχω παρατηρήσει πως, με λίγες εξαιρέσεις, στη λογοτεχνία, στο σινεμά, στην τηλεόραση, οι τραβεστί είναι συνήθως ή κουτσομπόλες ελαφρόμυαλες ή ψυχοπαθείς δολοφόνοι.
O Χάνιμπαλ Λέκτερ στη “Σιωπή των αμνών”, για παράδειγμα, και ο Νόρμαν Μπέιτς στο “Ψυχώ” και οι δύο έχουν φετίχ με τα γυναικεία ρούχα. Ήθελα, λοιπόν, ο χαρακτήρας μου να είναι σπίρτο, καλλιεργημένος, ηθικός και γοητευτικός.
Το πρωί είναι ένας αρρενωπός, σουάβ, πετυχημένος επαγγελματίας – το βράδυ μια πανέμορφη τραβεστί που έχει πρότυπο την Όντρεϊ Χέπμπορν. Έχει, βέβαια, ελατώμματα –είναι πολύ σνομπ!– και αμφιβάλλω αν υπάρχει στην πραγματικότητα άτομο σαν τον ήρωά μου – τα βιβλία μου είναι φαντασίες, όχι ντοκιμαντέρ.
Ελπίζω, όμως, πως ο ανθρώπινος τρόπος που απεικονίζω τις τραβεστί στα βιβλία μου –και διαφέρουν δραματικά η μία από την άλλη σε χαρακτήρα και κλάση– θα αλλάξει τη γνώμη μερικών γι’ αυτές».
O αντίκτυπος των βιβλίων
και η «τραβεστί» παράδοση της Τουρκίας
Η τουρκική κοινωνία, μου εξηγεί ο Σομέρ, αντιμετωπίζει τις τραβεστί με υποκρισία: «Απ’ ό,τι γνωρίζω, η Τουρκία έχει το μεγαλύτερο –μετά τη Βραζιλία– πληθυσμό τραβεστί στον κόσμο. O λόγος;
Oι τραβεστί έχουν ζήτηση, ειδικά ανάμεσα στους άντρες που κατάγονται από τις συντηρητικές κοινότητες της Ανατολίας. Κάποιοι αποζητούν τις τραβεστί διότι οι κοπέλες τους αρνούνται να κάνουν σεξ μαζί τους πριν το γάμο.
Άλλοι διότι αρνούνται να αποδεχτούν πως είναι γκέι και το να κάνουν σεξ με μια τραβεστί είναι το πλησιέστερο που μπορούν να έρθουν στο να το κάνουν μ’ έναν άντρα – τους παρέχει μια ψευδαίσθηση. Και ορισμένοι, βέβαια, πάνε μαζί τους διότι τις γουστάρουν...»
Από την άλλη πλευρά, μου λέει, υπάρχουν περιπτώσεις όπως του περίφημου τραγουδιστή Ζεκί Μουρέν, που, αν και τραβεστί, θεοποιήθηκε.
«Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια απ’ όταν πέθανε, παραμένει όμως ένας από τους πιο λατρεμένους τραγουδιστές της χώρας μας. Ξέρεις, τον αποκαλούμε “Σανάτ γκιουνεζί” – σημαίνει “Ήλιος της τέχνης”.
Χιλιάδες Τούρκων παρέστησαν στην κηδεία του και δεν θυμάμαι να είχαμε ποτέ θρηνήσει Τούρκο καλλιτέχνη τόσο. Απέδειξε σε πολλούς πως μια τραβεστί μπορεί να έχει κότσια, ταλέντο και ψυχή».
Oι φόνοι τραβεστί, με πληροφορεί, δεν σπανίζουν στην Τουρκία. «Κάθε άλλο. Και τα κίνητρα ποικίλλουν. Κάποιοι τις σκοτώνουν από τύψεις που πήγανε μαζί τους. Άλλοι διότι, όταν ξέκοψαν μαζί τους, εκείνες απείλησαν πως θα τους μαρτυρήσουν στις οικογένειές τους.
Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές η αστυνομία δεν αντιμετωπίζει τους φόνους τραβεστί με σοβαρότητα. Το ίδιο ισχύει με τα μίντια».
Oι Τουρκάλες τραβεστί ενθουσιάστηκαν, μου λέει, όταν εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο της σειράς. «Δεν γνωρίζω πόσες διαβάζουν τα βιβλία μου.
Έμαθα όμως πως, όταν βγήκε το “Φονικό φιλί”, κάποιες περπατούσαν πάνω-κάτω την Ιστικλάλ Τζαντεσί (σ.σ. πρόκειται για τον πιο κεντρικό πεζόδρομο της Πόλης, αντίστοιχο της Ερμού) με κόπιες του βιβλίου επιδεικτικά ανά χείρας, φωνάζοντας “Γιούχου! Κοιτάξτε! Το βιβλίο αυτό γράφει για μένα!”».
O Σομέρ ομολογεί πως ποτέ δεν ξεκίνησε να γράφει τα μυθιστορήματά του για βιοποριστικούς λόγους. «Γεννήθηκα σε εύπορη οικογένεια και οι προηγούμενες δουλειές μου μού απέφεραν τόσα λεφτά, ώστε να μπορώ πια να ζω άνετα χωρίς να δουλεύω.
Το κάνω κέφι το γράψιμο. Και θα συνεχίσω να γράφω βιβλία με τον ντετέκτιβ τραβεστί ήρωά μου για όσο καιρό υπάρχει ζήτηση γι’ αυτά. Δεν θα διστάσω να τα κόψω μαχαίρι όταν αυτό πάψει να ισχύει».
.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα πιέζοντας εδώ:
Gay Βιβλιογραφία στα ελληνικά No 632
.

27.9.09

ΓΛΥΚΕΣ... ΣΥΚΟΜΑΡΕΣ 1

Image Hosted by ImageShack.us
.
ΓΛΥΚΟ ΣΥΚΟ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ
.
Συστατικά:
1500 γρ. φρέσκα σύκα
650 γρ. ζάχαρη
250 γρ. κόκκινο ξηρό κρασί.
2 κουτ. της σούπας ξύδι (κατά προτίμηση από κόκκινο κρασί)
2- 3 γαρίφαλα
2 ξυλάκια κανέλα

Οδηγίες:
Καθαρίζουμε τα σύκα και τα τρυπάμε με τη μύτη ενός μαχαιριού σε αρκετά σημεία. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το κρασί, το ξύδι, τη ζάχαρη και τα μυρωδικά και τα βράζουμε σε χαμηλή φωτιά εώς ότου γίνει πηχτό σιρόπι. Ρίχνουμε τα σύκα και συνεχίζουμε το βράσιμο σε χαμηλή φωτιά. Στην αρχή τα σύκα δεν θα καλύπτονται από το σιρόπι, αλλά αυτό θα γίνει σταδιακά αφού βγάλουν τα υγρά τους. Βράζουμε για περίπου 2- 2,5 ώρες έως ότου το σιρόπι πήξει. Γεμίζουμε αποστειρωμένα βάζα.

Στέλιος Παρλιάρος: Γλυκά με Φρούτα (Σιδέρης)

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΪ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΪ
Τι συμβαίνει όταν μια γυναίκα μαθαίνει ο άντρας της είναι γκέι; Πώς αντιμετωπίζει το σοκ της αποκάλυψης, τα έντονα και οδυνηρά συναισθήματα, αλλά και τα προβλήματα που προκύπτουν για ολόκληρη την οικογένεια; Πως μπορεί να σταθεί και πάλι στα πόδια της και να ξαναβρεί την ισορροπία της;
H Carol Grever έγραψε ένα βιβλίο- οδηγό επιβίωσης για τις γυναίκες που βρίσκονται αντιμέτωπες με μια τέτοια κατάσταση. Μέσα από την δική της ιστορία, τις ιστορίες άλλων γυναικών, αλλά και πολλές χρήσιμες γνώσεις και συμβουλές, προσφέρει πολύτιμες οδηγίες για να μπορέσει κάθε γυναίκα να βγει από τη μαύρη τρύπα του πόνου και να πάρει στα χέρια της τα ηνία της ζωής της.
“ Δυναμικό! Συγκινητικό! Οι γυναίκες που παρουσιάζονται μέσα σ' αυτές τις σελίδες αποκαλύπτουν τα βασικά βήματα προς την επιβίωση και πέρα από αυτήν”. Amity Pierce Buxton, συγγραφέας του βιβλίου “ The other side of the Closet”.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΤΕΪΛΟΡ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Ο αγώνας της Ελίζαμπεθ Τέιλορ
(Το Βήμα, 26/9/2009)
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ πήρε το μικρόφωνο για να ευχαριστήσει το κοινό, το οποίο την αποθέωσε σε εκδήλωση υπέρ των ασθενών με ΑΙDS στην Καλιφόρνια. Το ακροατήριο απέτισε φόρο τιμής στη θρυλική ηθοποιό του κλασικού Χόλιγουντ, η οποία είναι διάσημη και για το φιλανθρωπικό της έργο.
Η 77χρονη κυρία Τέιλορ είναι καθηλωμένη εδώ και χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι, αλλά δεν το βάζει κάτω. Όταν τη ρώτησε ένας δημοσιογράφος το 1999 τι θα ήθελε να γράφει ο τάφος της, εκείνη απάντησε: «Εδώ αναπαύεται η Ελίζαμπεθ. Σιχαινόταν να τη φωνάζουν Λιζ. Αλλά επέζησε...».
.

Για περισσότερες πληροφορίες:

The Elizabeth Taylor HIV/AIDS Foundation

.

26.9.09

MEN OF ISRAEL. ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΓΚΕΪ ΠΟΡΝΟ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ;

.
Can gay porn save Israel's image?
By Michael Kaminer (haaretz.com, 22/9/2009)
The bearded receptionist wears a yarmulke.
In any other office, this wouldn't seem remarkable. But this is the midtown Manhattan headquarters of Lucas Entertainment, one of the largest gay adult film companies in the world.
The yarmulke - worn in memory of a recently departed grandmother, it turns out - seems weirdly apt once you meet Michael Lucas, the 37-year-old founder and CEO of the 11-year-old porn conglomerate, which in August released what it claims is the first gay adult film made in Israel with an all-Israeli cast.
"Men of Israel" is characterized as a labor of love for the Moscow-born Jew, whose complex public persona fuses outspoken ardor for Israel, fervent antipathy for Islam ('ugly') and right-wing Orthodox Jews ('parasites'), and canny promotion of raunchy sexuality. Lucas has become as infamous for acid pronouncements - likening the Quran to "Mein Kampf" in a notorious 2008 Stanford University talk, for instance - as for movies like "New York Hunks" and "Feet Extreme!" two of the more printable titles from his company's extensive catalog.
Likewise, Lucas claims that his motivation behind "Men of Israel" was not just titillation, but also a counterbalance to lopsided portrayals of Israel in mainstream media. "It's free PR for Israel, and it's much better than the PR they're getting on the news," he said during a tour of the company's expansive second-floor offices, with views of the New York Times building across the street. "The reality is that Israel has only one face to people on the street, and that's the West Bank and Gaza. All people see in the media is a country of disaster. They get images of a blown-up bus."
By contrast, Lucas said, the images in 'Men of Israel' - filmed in telegenic Tel Aviv, Haifa and desert locations by Israeli fashion photographer Ronen Akerman - amount to a pornographic stimulus campaign for gay tourism.
"Nobody goes to Israel for Golda Meir, I'm so sorry," Lucas said in heavily Russian-accented English. "People don't care that you have a great orchestra, and they're not particularly interested in the Holocaust museum. Gay people, and straight people, want beautiful beaches, beautiful nature, beautiful men and women, good food, good hotels. Israel shouldn't be mistaken about why people go there. They need me." Neither the Israeli Consulate nor the Israel Ministry of Tourism office in New York returned calls or e-mails for comment.
Lucas was born Andrei Bregman in Moscow into a family of "Russian intelligentsia." His father, Lev Bregman, is an engineer; his mother, Elena Treivas, who passed away last year, taught Russian literature. According to Lucas' six-page official bio, they gave their son the maternal surname "to curb as much anti-Semitism as possible." Lucas's private office is accessorized with antique-style furniture his mother left him, along with a collection of vintage cameras, framed family photos, rows of adult-industry awards, and a wall of his own press clips and magazine covers.
"Growing up in a communist nation as a gay-Jewish boy, Lucas faced much oppression and discrimination," the bio says. After graduating law school, he started a small travel agency that he claims was run out of business by the Russian mob. Seeking "greater acceptance," Lucas left for Germany; after successful stints as an escort and porn actor (dubbed by a French director, with unintended historical humor, as "Ramzes Kairoff"), he left for New York in 1997, where he adopted the nom de porn that stuck. "I wanted to make money, and all I had was my body, so I used what I had," he said.
By 1998, once it became obvious how much more Lucas could earn by producing and directing his own films, Lucas Entertainment was born. The company took off; by 2001, Lucas had made enough to help his parents, his brother, Pavel, and his grandparents immigrate to the States. His brother and father have since returned to Moscow, where the former heads a real estate company. Only his 88-year-old grandmother, a retired piano teacher, remains, residing near the Brighton Beach section of Brooklyn. Lucas lives with his partner, 53-year-old Richard Winger, in Manhattan's Chelsea neighborhood. Though Lucas calls Winger his "office manager," a 2006 New York magazine profile described the latter as an "Austrian international investor."
What does the Bregman family think of Lucas's chosen profession? "There is such a thing as wishful thinking. I'm sure my parents would have wished me to go on with my law education," he said. "When my mother was alive, she knew very well what I'm doing, and my grandparents, as well. Once they realized I'm actually in the adult business, they never gave me any problem. They were always interested in how I'm doing businesswise. My father and mother had been to the office a couple times. It's a regular office."
Having achieved a kind of crossover pop celebrity - he's been profiled in The New Republic and has spoken at New York University, Rutgers and Yale - Lucas is, to say the least, a paradoxical character. As a political advocate, he's an anomaly in an industry where activism has been limited to publisher Al Goldstein's iconic middle finger on late-night 1980s public access television. On his company's blog, Lucas advertises a DVD release of "Michael Does Russia" - with his own shirtless image on the box - next to an eloquent diatribe on Israeli homophobia.
"He's a master self-promoter," said Village Voice writer Michael Musto, whose column has chronicled episodes in Lucas's career. "Sometimes he'll say things just for effect. But on Israel, he is sincere. His opinions are fiery. He'll tell you even if you don't ask."
While Lucas has become a lightning rod for criticism on gay Web sites - "arrogant, elitist, hypo- critical and racist," one called him - Musto sees more hypocrisy behind the insults. "People get very mean about him on Web sites, anonymously. But when push comes to shove, they probably buy his movies," he said.
Aaron Hicklin, editor in chief of the gay magazine Out, agreed. "I'm not sure the vast majority of his audience know or care about his political views," he said. "The scuffles with various blogs are a bit of a sideshow, and I'm not sure they speak to anything bigger than the egos of those involved."
That may change with a letter that Lucas sent on August 31 to GoGay, Israel's largest gay, lesbian, bisexual and transgender Web site, excoriating gay Israelis for staying closeted. "Excusing these pitiful cowards for not coming out of the closet and accepting their façade is only hurting Israel," he wrote. "By hiding from your reality, you are empowering intolerant disillusioned fanatics." The idea for the letter came, he said, after Israeli men "started hitting me up on the Web site, inviting me to hook up, then said they're not out. They're delusional. They're cruising this Web site, benefiting from the fights of other people. They think the gay movement has nothing to do with them, that the shooting of gay youths in Tel Aviv has nothing to do with them. What reason is there to be in the closet in Israel in 2009? It's embarrassing."
For now, Lucas is putting his money where his mouth is; the day before this interview, he was granted Israeli citizenship, and he proudly holds his new passport, stamped "ALIYAH,' for a reporter. He feels that Israeli citizenship will enable him to keep working in Israel without interference. A "Men of Israel" sequel is already in the works, he said: "Inside Israel" will star "established" European talent along with Israeli models.
"Every review said 'Men of Israel' lived up to the hype," he said. "The blogs all said, "Wow, Israelis are the hottest people in the world. That's exactly what I wanted to do.

DASHIK ΚΑΙ YEHUDA. ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΟΝ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Image Hosted by ImageShack.us
.
'Gay' vulture couple split up at Jerusalem zoo, then become fathers
By Jonathan Lis (Haaretz, 21/9/2009)
It's an animal story that wouldn't shame an HBO series - the story of two female Griffon vulture chicks, offspring of what used to be Israel's first and only gay vulture couple.
Dashik, father to one vulture chick, and Yehuda, father to the other, once engaged in a fiery romance that made headlines in local and international media. About ten years ago, the two male vultures fell in love, built a joint nest and became a couple. The staff of the Jerusalem Biblical Zoo provided the couple with an artificial egg, which the two parents took turns incubating; and 45 days later, the zoo replaced the egg with a real baby vulture. The two male vultures raised the chick together.
A few years later, however, the relationship broke up, after Yehuda fell for a female vulture that was brought into the aviary. Dashik became depressed, and was eventually moved to the zoological research garden at Tel Aviv University. There, Dashik too set up a nest with a female vulture.
"This is an insane coincidence," said Michal Erez, head of the birds section at the Jerusalem zoo, "but the spouses of both Yehuda and Dashik laid an egg on the same day, the eggs hatched on the same April day, and the two chicks were exactly the same weight. Their weight can vary between 120 and 200 grams, and I've never seen two hatchlings of the exact same weight."
"Yehuda has been living with Beatrix for a few years now, and they are a fantastic couple," Erez said. "Yehuda is more committed. He often doesn't even let Beatrix incubate the eggs and insists on doing it on his own."
The national hatching center at the Biblical Zoo receives all eggs laid by vultures in captivity across the country, and, in the past two years, eggs collected in natural Griffon vulture site in the Golan Heights. As for the offspring of Yehuda and Dashik, they remain in the hatching center. "There's a lack of vultures both in captivity and in the wild, so we decided to increase our reproductive stock," said Erez.
Some two weeks ago, when the chicks reached the 8-kilogram weight of adult vultures, they were moved to the prey birds' aviary. "At first they tried paying visits to other vultures," Erez said, "but when the others realized these were unfamiliar vulture chicks, they attacked. Today, the two keep each other's company.

"ΑΜΑΡΤΙΑΙ" ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΕΥΟΥΣΙ ΤΕΚΝΑ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Raising Kids in a Same-Sex Marriage
Lisa Miller (newsweek.com, 11/6/2009)
First comes love, then comes marriage. Then come all the thorny issues that arise with raising kids in a religious tradition when that religious tradition doesn't see you as married.
When another state legalizes gay marriage, as New Hampshire did recently, civil-rights activists cheer. But practicalities are another matter, and same-sex couples--especially those who want to raise their children with religion--may find that the laws intended to protect them may also create new domestic challenges previously unforeseen. That two men or two women would want to marry and raise children in a church that views their love as sinful would be, in the eyes of some, puzzling at best. (I'm focusing on the Roman Catholic tradition here, but any orthodox religion presents similar trials.) Many people feel that religion is essential to them, however, and that family life would be emptier without it. Gregory Macguire, author of the novel Wicked, has had all three of his children baptized in the Catholic Church. He recently watched proudly as his youngest child had her first holy communion. "As the daughter of two dads, she sat in the first pew in her beautiful, white, borrowed gown," Macguire told me. "And then she sang, 'I've got that joy, joy, joy, down in my heart'."
Macguire lives in Concord, Mass., and is legally married now--but wasn't when he and his partner started adoption proceedings for each of their three children (from Southeast Asia and Latin America) more than 14 years ago. In an ironic twist, gay-marriage laws now make foreign adoption more difficult for gay couples. Adoption agencies and lawyers say no foreign countries knowingly give babies to gay couples for adoption. Same-sex couples who want to adopt internationally have traditionally circumvented this prohibition with the following fudge: one half of the couple adopts as a single person. Once back home, the couple goes to court and establishes co-parenthood in states that will allow it. A legally married gay couple doesn't have the option of a fudge: truthful responses to questions about marital status on adoption documents crush the couple's chances of ever adopting abroad. That's why Gay & Lesbian Advocates & Defenders advises couples to wait to get married. "If international adoption is important ... then they need to postpone forming a legal relationship," says Bruce Bell, who runs GLAD's help line.
And then there's the question of adoption agencies with traditional religious affiliations. In Britain, Catholic-run adoption agencies are in an uproar for having to comply with a 2007 law that prohibits discrimination on the basis of sexual preference. Because the Catholic Church stands so firmly against gay marriage--and reaffirmed this opposition in a 2003 document from the Congregation for the Doctrine of the Faith--any Catholic agency that helps same-sex couples adopt children is, in a sense, helping to foster a lifestyle that it believes is fundamentally immoral. (The 2003 document was explicit: allowing same-sex couples to adopt children "would actually mean doing violence to these children.") Now, with the 20-month transition period over, the British agencies are having to choose between retaining their Catholic affiliation or their function as adoption agencies.
Lest one think this couldn't happen here, it already has. In 2006, Catholic Charities of Boston agonized about whether it could submit to the state's nondiscrimination policies. "What the Catholic Church has tried to say," explains the Rev. J. Bryan Hehir, a professor at Harvard's Kennedy School of Government who, at the time, headed Catholic Charities, "is that gay men and women ought to have their civil rights protected. I think on the whole we've pretty much stood for that in terms of wages, jobs, access to living accommodations ... Where you meet the neuralgic point is the definition of marriage." Hehir says that he and Boston's Archbishop Seán O'Malley understood that the church's teaching left no wiggle room. They shut the adoption agency down.
But there are many ways of procuring children, and once procured, the Catholic Church--on a pastoral level, at least--has had only occasional problems baptizing and educating them in the tradition. "Church law always favors the salvation of the person and is very biased in favor of the person asking for the sacrament," says John Baldovin, a sacramental theologian at Boston College. What canon law actually says is this: any baby can be baptized if the parents agree, and if the infant has a reasonable hope of being raised in a Catholic home. The experts disagree, obviously, about whether two mommies or two daddies are able to do this. Macguire firmly believes he is, and he can imagine severing his relationship with his church over the enforcement of any hard line. What he can't imagine is being anything but Catholic.

25.9.09

Η ΔΙΑΦΥΛΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ 1

Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us

Pink Flamingos (ΗΠΑ, 1972)
Dressed to Kill (ΗΠΑ, 1980)
Άγγελος (Ελλάδα, 1982)
Kiss of the Spider Woman [O Beijo da Mulher Aranha] (ΗΠΑ-Βραζιλία, 1984)
The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert (Αυστραλία, 1994)
The Crying Game (Ιρλανδία, 1992)
Boys Don't Cry (ΗΠΑ, 1999)
Todo sobre mi madre (Ισπανία, 1999)
Yellow Hair 2 [Norang Meori 2](Ν. Κορέα, 2002)
Beautiful Boxer [บิวตี้ฟูล บ๊อกเซอร์] (Ταϊλάνδη, 2003)
Breakfast on Pluto (Ιρλανδία, 2005)
Transamerica (ΗΠΑ, 2005)

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Αλλαγή φύλου από μαθητή Γυμνασίου
(Το Βήμα, 19/9/2009)
ΛΟΝΔΙΝΟ. Έκτακτη συνέλευση συγκάλεσε σχολείο στη Βρετανία για να ανακοινώσει στα παιδιά ότι ένας 12χρονος συμμαθητής τους βρίσκεται σε διαδικασία... αλλαγής φύλου. Ο νεαρός έφθασε στο σχολείο με μακριά μαλλιά, πιασμένα με χρωματιστά κοκαλάκια, και φόρεμα. Το αγόρι, που ετοιμάζεται να υποβληθεί σε ορμονοθεραπεία και σε χειρουργική επέμβαση, έγινε στην αρχή αντικείμενο χλεύης από τους συμμαθητές του.
.
Image Hosted by ImageShack.us
.
Η 16χρονη Κιμ γεννήθηκε αγόρι και έγινε ο νεότερος άνθρωπος που έκανε εγχείρηση διόρθωσης φύλου
(Το Βήμα, 22/9/09)
Η 16χρονη Κιμ Πέτρας από τη Γερμανία είναι ήδη μοντέλο και φιλοδοξεί να γίνει ποπ σταρ. Είναι επίσης ο νεότερος άνθρωπος στον κόσμο που έχει υποβληθεί σε εγχείρηση διόρθωσης φύλου. Η Κιμ επιδεικνύει αυτοπεποίθηση και ευφράδεια, χαρακτηριστικά που δεν συναντά συχνά κανείς σε παιδιά της ηλικίας της. «Πάντα ήθελα να ήμουν κορίτσι» δηλώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στη βρετανική εφημερίδα «Τhe Ιndependent».
Είτε συζητεί για τον επόμενο δίσκο της είτε για τα όνειρά της να γίνει σχεδιάστρια μόδας η μαθήτρια με τα κατάξανθα μαλλιά δείχνει ότι σοβαρολογεί. Γεννήθηκε αγόρι και μεγάλωσε ως Τιμ στη Βόννη. Ποτέ όμως δεν αποδέχτηκε το φύλο της. «Ηθελα πάντοτε να ζήσω σαν κοριτσάκι και γνώριζα πολύ καλά το γιατί» δηλώνει σε άπταιστα αγγλικά. Οταν οι συμμαθητές του έπαιζαν με τα αυτοκινητάκια τους, εκείνος προτιμούσε την Μπάρμπι. Στο δημοτικό άρχισε να κάνει παρέα με κορίτσια και να φοράει κάτω από τη μαθητική ποδιά κοριτσίστικα ρούχα.
Τα προβλήματα παρουσιάστηκαν στο γυμνάσιο, όταν άρχισε να δέχεται αρχικά τις ερωτήσεις και στη συνέχεια τις υβριστικές επιθέσεις των συμμαθητών του. «Μερωτούσαν γιατί με έλεγαν Τιμ ενώ έμοιαζα με κορίτσι.Υπήρχαν τόσοι πολλοί που δεν με καταλάβαιναν. Και εγώ προσπαθούσα απλά να τους αγνοήσω ». Η κατάσταση στο σπίτι ήταν εντελώς διαφορετική. «Η παιδική μου ηλικία ήταν πολύ ευχάριστηκαι ήμουν αποδεκτή ως κορίτσι από τους γονείς μου».
Δεν έλειψαν όμως και τα προβλήματα . «Μου πήρε λίγο περισσότερο από τη σύζυγό μου για να το αποδεχθώ.Η Κιμ διαθέτει πειθώ. Ξέρει τι θέλει και πώς θα το πάρει.Είμαι πολύ περήφανος για αυτό που κατάφερε. Ακολούθησε τα όνειρά της, ακόμη και αν αυτό τής στοίχισε πολύ» παραδέχεται ο πατέρας της Κιμ, Λουτζ. Η Κιμ ξεκίνησε την ορμονοθεραπεία στα 13 και την ίδια περίοδο εμφανίστηκε στην τηλεόραση της Γερμανίας για να υπερασπιστεί το δικαίωμα που της απαγόρευε ο γερμανικός νόμος, να υποβληθεί σε εγχείρηση αλλαγής φύλου πριν από την ηλικία των 18. Η σχετική άδεια δόθηκε από τις αρχές μόλις τον Νοέμβριο του 2008. «Πήγα σε πολλούς ψυχολόγους που μου είπαν ότι θα ήταν καλύτερα να κάνω την επέμβαση το ταχύτερο δυνατόν». Σήμερα εκφράζει την απόλυτη ικανοποίησή της με το αποτέλεσμα. «Ξέρω ότι έχω επιτέλους ολοκληρωθεί»δηλώνει.
.
Image Hosted by ImageShack.us
.
Η βουλή της Ουρουγουάης ψήφισε την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου νομοσχέδιο που επιτρέπει στους διαφυλικούς να αλλάζουν την ταυτότητά τους ώστε αυτή να ταιριάζει με την εξωτερική τους εμφάνιση, επιβεβαιώνοντας τη θέση της Ουρουγουάης ως πρωτοπόρου της Λατινικής Αμερικής στο ζήτημα των λοαδ δικαιωμάτων.
"Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του σύμφωνα με την ταυτότητα φύλου που του ταιριάζει ανεξάρτητα από το βιολογικό, γενετικό, ανατομικό, μορφολογικό ή ορμονικό του φύλο", είναι η διατύπωση του νομοσχεδίου που επιτρέπει την αλλαγή φύλου στα επίσημα έγγραφα από την ηλικία των 18 ετών. Ψηφίστηκε από 51 βουλευτές σε σύνολο 53 παρόντων.
Η αλλαγή φύλου επιτράπηκε τελικά μόνο για τους ενήλικες και όχι από την ηλικία των 12 ετών όπως αναφερόταν στην εκδοχή του νομοσχεδίου που ψήφισε η Γερουσία πριν από ένα χρόνο.
"Δυστυχώς με αυτό τον τρόπο εγκαταλείπουμε τους διαφυλικούς εφήβους που είναι και η πιο ευάλωτη ομάδα", δηλώνει η Maria Paz της λοαδ οργάνωσης Colectivo Oveja Negra." (Από το ιστολόγιο Tales from the other side of town )

LILI ELBE. ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΝΙΑ

Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
.
Lili Elbe was born male in 1882 in Denmark as Einar Wegener. In 1904 he married Gerda Gottlieb, a fellow painter. During the 1920s Lili Elbe was Einar’s female alter ego but between 1929 and 1930 after several – previously untried – surgical operations to reconfigure his genital organs, Einar became Lili.
Lili Elbe died during a further operation in Stockholm in 1931.
.
Image Hosted by ImageShack.us
.
She was the subject of Fra mand til kvinde written by herself and published in Danish soon after under the byline of her friend and editor, Niels Hoyer, in 1931, which was translated into German and thence into English as Man into Woman (London, 1933).
In 1999 Lili Elbe's story was fictionalised in David Ebershoff's The Danish Girl. This book will form the basis of a new film with Nicole Kidman.
.
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us

24.9.09

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 4

Image Hosted by ImageShack.us

Πτώση

Μέρες μικρές. Τα φύλλα πέφτουν
στη διορία του εδάφους, χρυσές σελίδες μύθου.

Νιώθω την κρύα γη από τον ήλιο
ν' αποσπάται, την καρδιά του φωτός να σκληραίνει.

Πέφτω κι εγώ, σαν από αεροπλάνο ψηλά
που λαμπυρίζει, προς τα πίσω, μέσα από άγριο γαλάζιο,

αν καί δεν βρίσκομαι παρά στην αγκαλιά σου,
στα πανωφόρια μας γερμένη, την ύστατη ώρα του φθινοπώρου,

μια χούφτα κιτρινισμένο γρασίδι γραπώνω
μέσα μου καθώς κινείσαι, και όλο πέφτω, πέφτω, πέφτω,
και κατάληξή μου εσύ, η παράφορη έλξη σου.

Carol Ann Duffy / Ηνωμένο Βασίλειο
-συλλογή "Σαγήνη"-
Από την Ποιητική, τεύχος πρώτο

Image Hosted by ImageShack.us

ΦΡΑΝΣΟΥΑΖ ΣΑΓΚΑΝ: ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Το ν’ αγαπάς δεν σημαίνει μόνο ν’ «αγαπάς», αλλά κυρίως να καταλαβαίνεις. Και το να καταλαβαίνεις, σημαίνει να ξεπερνάς τα ελαττώματα, να μην μιλάς γι’ αυτά. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να μην φοβούνται, να νιώθουν ασφαλείς, να έχουν ζεστασιά, να αγαπιούνται. Οι άνθρωποι φοβούνται τη ζωή, φοβούνται μήπως χάσουν τα πάντα, φοβούνται πραγματικά.

Θα σας φανεί λίγο απλοϊκό, αλλά αγαπώ τους φυσικούς ανθρώπους που δεν επιδιώκουν να δώσουν μια διαφορετική εικόνα του εαυτού τους απ’ ότι είναι πραγματικά. Αυτό δείχνει εξυπνάδα, μια μορφή ευτυχίας και μια κάποια καλοσύνη. Αγαπώ πολύ, πάρα πολύ τους καλούς ανθρώπους.

Εκτιμώ τους ανθρώπους που κάθονται πολύ καιρό στην πολυθρόνα τους ή μένουν καρφωμένοι στο κρεβάτι τους, σιωπηλοί, μόνοι κι ευχαριστημένοι. Εκτιμώ την ευγένεια των αστών. Εκτιμώ τους ανθρώπους που κρατιούνται απ’ το χέρι μπροστά σε κόσμο, ακόμα κι αν αδιαφορούν για τον κόσμο.

Αντιπαθώ τους μισαλλόδοξους, τους ανθρώπους που δεν έχουν ανησυχίες, που πιστεύουν πως κατέχουν την αλήθεια, που είναι αυτάρεσκα ικανοποιημένοι απ’ τον εαυτό τους. Μ’ ενοχλούν οι κουτοί άνθρωποι. Δεν ανέχομαι τη μορφή της σιγουριάς που είναι ανάκατη με μετριότητα. Με απελπίζει. Δεν μ’ αρέσουν ούτε οι ψευτομάρτυρες, ούτε οι ψευτοδιανοούμενοι, ούτε οι φλύαροι. Μ’ ενοχλεί ο σεβασμός του χρήματος, η υποκρισία, οι κοινοτοπίες, η λογική της μπουρζουαζίας. Η λογική είναι αναντικατάστατη, αλλά η ψεύτική λογική είναι φρικτή.

Τα δύο βασικά χαρακτηριστικά που ζητάω απ’ τους φίλους είναι το χιούμορ και η αφιλοκέρδεια: οι δυο μεγάλες ιδιότητες της φιλίας. Το χιούμορ σημαίνει εξυπνάδα κι έλλειψη υποκρισίας, κι η αφιλοκέρδεια είναι η γενναιοδωρία, η καλοσύνη.

Θεωρώ τον έρωτα σπουδαιότερο απ’ όλα τα πράγματα που θεωρώ επιθυμητά – τον έρωτα, τον θαυμασμό, τον σεβασμό την εκτίμηση. Αυτό που ονομάζουμε έρωτα είναι εγωϊστικό, υπερβολικό αίσθημα, η επιθυμία να κατέχεις. Αλλά είναι κάτι άλλο, είναι η συνεχής τρυφερότητα, η γλύκα, η έλλειψη.
Συχνά ο έρωτας είναι πόλεμος. Μια μάχη όπου ο καθένας προσπαθεί να νικήσει τον άλλο. Είναι φτιαγμένος από ζήλεια, κατάκτηση, ακόμα και όταν η συμπεριφορά μας είναι φαινομενικά γενναιόδωρη. Έχει θύματα, όπως όλες οι μάχες. Πάντα υπάρχει κάποιος που αγαπάει περισσότερο απ’ τον άλλο, κάποιος που υποφέρει, κάποιος άλλος που υποφέρει γιατί σε κάνει να υποφέρεις. Ευτυχώς δεν είναι πάντα οι ίδιοι κι η σχέση μπορεί να αντιστραφεί. Αλλά υπάρχει μια τρυφερότητα που σε κάνει να δεχθείς τον άλλο, και που είναι ταυτόχρονα εμπιστοσύνη και χάρη. Η δυστυχία είναι πως οι άνθρωποι προσπαθούν να κερδίσουν σ’ έναν τομέα αυτό που χάνουν στον άλλο. Υπάρχουν πολύ λίγοι που είναι ευχαριστημένοι απ’ την κατάστασή τους ή την υλική τους ζωή. Προσπαθούν να αναπληρώσουν αυτό που τους λείπει απ’ τους άλλους στις ερωτικές τους σχέσεις, γιατί θέλουν να κερδίσουν τουλάχιστον σ’ έναν τομέα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα για να κερδίσουν. Κερδίζεις πάντα, όταν δίνεις, όταν αφήνεις τα πράγματα να τραβήξουν το δρόμο τους. Κι ύστερα υπάρχει ένα «κόλπο» που πρέπει να εφαρμόζεται στις ερωτικές σχέσεις: πρέπει ν’ αφήνεις μια φαινομενική ελευθερία στον σύντροφό σου για ν΄ αναρωτιέται αν τον αγαπάς πραγματικά. Δεν μ’ αρέσει και πολύ αυτό. Υπάρχει μια φυσική τάση του πνεύματος που συνίσταται στο να πιστεύεις πως αν κάποιος κοιμάται μαζί σου, ζει μαζί σου και κυρίως γελάει μαζί σου, αυτό σημαίνει πως σ’ αγαπάει: γιατί λοιπόν να σκεφθείς πως θα φύγει μακριά;
Ο έρωτας είναι εμπιστοσύνη. Το να καταλάβεις πως κάποιος σ' αγαπάει γιατί ζηλεύει, ίσως να σε μεθάει, ασφαλώς είναι μια εκδήλωση αγάπης αλλά στην πραγματικότητα μία από τις τελευταίες. Τα παιχνιδάκια της ζήλειας είναι αξιοθρήνητα. είμαι υπέρ της αγάπης με πλήρη εμπιστοσύνη κι αν κάνεις λάθος, τόσο το χειρότερο. Αυτό στοιχίζει συνήθως πολύ ακριβότερα σ' εκείνους που απατούν παρά σ'εκείνους που απατούνται. Πολλοί άνθρωποι αναζητούν έναν παροξυσμό στον έρωτα και χρησιμοποιούν τη ζήλεια για να τον πετύχουν. Οι σύντροφοί τους γοητεύονται, αλλά αυτό οφείλεται στη βία. Δεν είναι ανθρώπινες σχέσεις αλλά σχέσεις κυρίου και υπηρέτη ή αφέντη και σκλάβου.
.
Φρανσουάζ Σαγκαν: Εξομολογήσεις (Δίδυμοι, 1975)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΦΡΑΝΣΟΥΑΖ ΣΑΓΚΑΝ

Image Hosted by ImageShack.us
.
«Μα αστειεύεστε; Φυσικά και πιστεύω στο πάθος. Σε τίποτε άλλο». Η Φρανσουάζ Σαγκάν «σωματοποίησε» το πνεύμα του αντικομφορμισμού και της ελευθεριότητας με την αδυναμία της στα γρήγορα αμάξια, στις ιπποδρομίες, στον τζόγο, στους ωραίους άνδρες και στις ωραίες γυναίκες. Ζούσε στα κράσπεδα της ηθικής ¬ παρέσυρε ακόμη και τον Μιτεράν στο οικονομικό σκάνδαλο της εταιρείας ELF. Η ζωή της ήταν ένα πυροτέχνημα που έληξε άδοξα. Πέθανε σε συνθήκες απόλυτης ένδειας το 2004 σε ηλικία 69 ετών.
Το πώς μια 19χρονη γοήτευσε με το πρώτο βιβλίο της, το πασίγνωστο Καλημέρα θλίψη, τον Ρενέ Ζουλιάρ, τον διάσημο και οπορτουνιστή εκδότη του οίκου Julliard, είναι μια άλλη ιστορία. Είναι ωστόσο ενδεικτική του ταμπεραμέντου της Σαγκάν που την έκανε ακαταμάχητη. Στο πρώτο ραντεβού που της ζήτησε, στις 11 το πρωί στο γραφείο του, τον έστησε επειδή κοιμόταν. Οταν συναντήθηκαν, στις 5 το απόγευμα, απαίτησε 25.000 φράγκα. Εκείνος διπλασίασε την τιμή. «Θα αγοράσω μια Τζάγκουαρ» απάντησε εκείνη ανέμελα. Το βιβλίο εκδόθηκε τον Μάρτιο του 1954. Τον Σεπτέμβριο είχαν πουληθεί 45.000 αντίτυπα. Η Σαγκάν ήταν ήδη βεντέτα και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη νέα της θέση στην κοινωνία.
Το 1957 η 22χρονη Φρανσουάζ περίμενε τη Μελίνα Μερκούρη και τον Ζυλ Ντασσέν για δείπνο στη βίλα που νοίκιαζε στο Σεν Τροπέ, αλλά εκείνοι τηλεφώνησαν ότι θα καθυστερήσουν. Ανυπόμονη καθώς ήταν, βγήκε στους δρόμους με τη νέα Aston Martin της. Το αυτοκίνητο ντελαπάρισε και την πλάκωσε ενάμιση τόνος ατσάλι. Η Φρανσουάζ Σαγκάν έπεσε σε κώμα ¬ ο Τύπος βιάστηκε να την αποκαλέσει «θηλυκό Τζέιμς Ντιν», αφού εκείνος είχε σκοτωθεί πριν από έξι μήνες ¬ αλλά ως εκ θαύματος σώθηκε. Στην κλινική Μαγιό, όπου θεραπευόταν, εθίστηκε στη μορφίνη. Παίρνοντας εξιτήριο από το νοσοκομείο εισήχθη σε κλινική απεξάρτησης. Βγαίνοντας και από εκεί ανακάλυψε τελικά το αλκοόλ. Μέρος του «Toxique» (1964, έκτο μυθιστόρημα της Σαγκάν) γράφτηκε ενόσω προσπαθούσε να συνέλθει. Το 1966, για να επιβραβεύσει τον εαυτό της μετά την επιτυχία του «La Chamade», αγόρασε μια Φεράρι.
Οι μεγαλοαστοί του Παρισιού λάτρεψαν τον τυχοδιωκτισμό της Σαγκάν. Ο έρωτας κυριαρχούσε στη ζωή της αλλά δεν έπαυε να γράφει σαν μανιακή. Τα θεατρικά της έργα συγκέντρωναν πάντα στη σκηνή μεγάλους σταρ. Ο Ροζέ Βαντίμ μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το «Château en Suède» με πρωταγωνιστές τη Μόνικα Βίτι και τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν.
Παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος της γάμος με τον Γκυ Σελέρ το 1958 δεν κράτησε ούτε έναν χρόνο. Το 1964 παντρεύτηκε έναν αμερικανό playboy ονόματι Μπομπ Γουέστοφ διότι έμεινε έγκυος. Πρέσβευε όμως ότι «η μοιχεία είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσεις τη διάρκεια ενός γάμου».
Ποτέ δεν έκρυψε την ομοφυλοφιλική της κλίση. Από τα δίχτυα της δεν είχε γλιτώσει, όπως υπονοεί και η βιογράφος, ούτε η Αβα Γκάρντνερ. Πρώτη της ερωμένη ήταν η Πάολα Σανζίστ ντι Τεουλάντα, από το γένος Στερν και Ρότσιλντ. Εζησαν μαζί στο Παρίσι σε ένα είδος κοινοβίου, με την πόρτα ανοιχτή σε άλλους φιλελεύθερους αστούς όπως ο Υβ Σεν Λοράν και ο Πιερ Μπερζέ, το πρώτο επίσημο ζευγάρι ομοφυλοφίλων στη Γαλλία.
Η Μαρί-Ντομινίκ Λελιέβρ υποστηρίζει ότι οι γυναίκες την πλήγωσαν περισσότερο από τους άνδρες. «Ανεπούλωτη πληγή» ήταν η Ελκε, κληρονόμος της οικογενείας Mercedes. Αρχές της δεκαετίας του 1970 η Φρανσουάζ διοργανώνει ένα από τα λαμπερά της πάρτι στο hotel particulier της στο Παρίσι. Παρούσες και οι Ζαν Μορό, Μελίνα Μερκούρη, Μαρί Ελέν ντε Ρότσιλντ («η βασίλισσα του Παρισιού»). Οταν όμως εμφανίστηκε η Μανούς, η νέα προστατευόμενή της και χήρα διαβόητου μαφιόζου, η καλή κοινωνία αποχώρησε από τη γιορτή προσβεβλημένη. Ανάμεσά τους και η Ελκε, η οποία επέστρεψε στο Μόναχο. Η Φρανσουάζ πήρε τη Μαζεράτι και έτρεξε να τη βρει.
Το 1973, είκοσι χρόνια μετά το «Καλημέρα θλίψη», με άφθονο ποτό, γάμους, έρωτες, ξενύχτια, ναρκωτικά, η Φρανσουάζ Σαγκάν πάσχει από βαριά κατάθλιψη και εισάγεται σε νευρολογική κλινική. Οταν γίνεται 40 ετών, ελαττώνει το ποτό διότι μια τεράστια κύστη έχει αναπτυχθεί στο πάγκρεας. Επισκεπτόταν τα φαρμακεία με βουλιμία και κατάπινε χαπάκια σαν να ήταν Smarties. Ηρεμιστικά για να χαλαρώσει, διεγερτικά για να σηκωθεί από το κρεβάτι, αμφεταμίνες για να πάρει εμπρός, ασπιρίνες σε κάθε ευκαιρία: να μην υποφέρει, αυτό ήταν το κύριο μέλημά της. Επαιρνε Maxiton τη δεκαετία του 1950, Corydrane τη δεκαετία του 1960, προτού βυθιστεί στην κοκαΐνη. Κατανάλωνε τρία-τέσσερα γραμμάρια κοκαΐνης καθημερινά.
Το 1989 η Φρανσουάζ χάνει τον αδελφό της Ζακ Κουαρέζ, τη μητέρα της που έπασχε από αλτσχάιμερ, τον Μπομπ Γουέστοφ και λίγο αργότερα τη στυλίστρια Πεγκί Ρος, τον πιο σταθερό δεσμό της ζωής της. «Με ποιον θα κοιμάμαι τώρα;» αναρωτήθηκε. Εξουθενωμένη, έπεσε στο στόμα του λύκου, εναπόθεσε την τύχη της στα χέρια του Μαρκ Φρανσελέ, ενός περιθωριακού πρώην δημοσιογράφου. Αυτός θα την παρασύρει στο σκάνδαλο ELF, της μεγάλης πετρελαϊκής εταιρείας, που έσκασε στη ζωή της σαν τελευταίο χτύπημα.
Το 1991 ο Φρανσελέ και ο Αντρέ Γκελφί, υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρείας, φιλοδοξούσαν να εκμεταλλευτούν πετρελαιοπηγές στο Ουζμπεκιστάν, αλλά ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας αρνούνταν να διαπραγματευθεί με μια μη δημοκρατική χώρα. Οι δύο συνεταίροι αποφάσισαν να ζητήσουν από τη Φρανσουάζ να μεσολαβήσει ώστε ο Μιτεράν να δεχθεί τον Γκελφί στο προεδρικό μέγαρο. Υπολογιζόταν ότι από το deal θα έβγαζαν 17.000.000 ευρώ και η Σαγκάν θα μπορούσε να πάρει τα μισά. Θρίαμβος, ο πρόεδρος δέχθηκε το ραντεβού. Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στη Φρανσουάζ. Δύο χρόνια αργότερα ζήτησε από τον Μιτεράν να δεχθεί στο Μέγαρο των Ηλυσίων τον πρόεδρο του Ουζμπεκιστάν Ιβάν Καρίμοφ. Το 1994, κατά τη διάρκεια ενός επίσημου ταξιδιού, ο Φρανσουά Μιτεράν πραγματοποίησε μια απρόβλεπτη επίσκεψη στο Ουζμπεκιστάν και το 1995 ο Καρίμοφ βρισκόταν στη Γαλλία. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Αντρέ Γκελφί κλείστηκε στη φυλακή με την κατηγορία ότι δέχθηκε αμοιβή 40 εκατ. γαλλικών φράγκων από εξωκυβερνητικές πηγές. Δήλωσε ότι η Σαγκάν είχε λάβει προμήθεια ύψους 4 εκατ. γαλλικών φράγκων. Ποτέ όμως δεν βρέθηκε στοιχείο που να πιστοποιεί την ύπαρξη αυτής της συναλλαγής.
Στις 26 Φεβρουαρίου 2003 καταδικάστηκε σε δώδεκα μήνες φυλάκιση με αναστολή για φορολογική απάτη. Της πήραν τη βίλα και τα συγγραφικά της δικαιώματα, παρόντος και παρελθόντος. Δεν είχε λεφτά ούτε για ένα πακέτο τσιγάρα. Αλλά αυτό δεν ήταν το χειρότερο. Η κοκαΐνη της είχε ρουφήξει το αίμα, είχε απορροφήσει κάθε ικμάδα ζωντάνιας. Λίγο πριν από τον θάνατό της πήγε στην Πορτογαλία με τη φίλη της Φλοράνς. Κατέβαινε στην παραλία με μια μπουκάλα ουίσκι ανά χείρας. Το φορολογικό χρέος της Φρανσουάζ Σαγκάν παραμένει ακόμη ανοιχτό. (Κατερίνα Δαφέρμου - Το Βήμα, 27/1/2008)
.
Image Hosted by ImageShack.us
Η Peggy Roche και η Françoise Sagan

23.9.09

23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ. ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

Image Hosted by ImageShack.us
.
«Μα, στ’ αλήθεια τώρα, υπάρχουν αμφιφυλόφιλοι;», αναρωτιούνται πολλοί.
Βλέπετε, οι άνδρες συνήθως θεωρούνται «κρυφοί» ομοφυλόφιλοι, οι γυναίκες «ετεροφυλόφιλες που πειραματίζονται».
Κι όμως, οι ίδιοι απαντούν πως ναι, υπάρχουν και γιορτάζουν στις 23 Σεπτεμβρίου, ημέρα του θανάτου του Σίγκμουντ Φρόυντ, την ημέρα της αμφιφυλοφιλίας.
Ο ημερομηνία αυτή επελέγη το 1999 στην ΧΧΙΙ Διάσκεψη της ILGA στο Γιοχάνεσμπουργκ, αλλά παρά τα 10 χρόνια που πέρασαν δεν κατάφερε να γίνει ευρέως γνωστή ούτε πολύ περισσότερο να σηματοδοτήσει μια μεγαλύτερη ορατότητα της συγκεκριμένης πληθυσμιακής ομάδας.
Το 30% εξακολουθεί να μοιάζει διστακτικό να ρισκάρει τα προνόμια που του εξασφαλίζει το κοινωνικά αποδεκτό κομμάτι της σεξουαλικότητάς του. Ως πότε άραγε;

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 3

Image Hosted by ImageShack.us

DOMESTICA (1937)

Μια μια οι καρέκλες άδειασαν γύρω απ’ το τραπέζι'
στις ισκιωμένες κάμαρες ένα παιδί δεν παίζει,
ούτ’ ένα πιάνο, τίποτε – καμιά φωνή με τρίλιες
δε βγαίνει απ’ του παράθυρου τις ισκιωμένες γρίλιες.
Σώπασε κάθε θόρυβος, κάθε συνομιλία,
τρίζουν τα ξύλα απ’ τον καιρό και τη μελαγχολία.
Τα παγωμένα χέρια μας του χαίρε λεν τα χάδια
στις έρημες τις κάμαρες και στα κρεβάτια τ’ άδεια.
Έχει η χαρά των γυρισμών από καιρό πεθάνει'
κλείσαν οι πόρτες του σταθμού, βράδιασε στο λιμάνι.

Είναι λευκές οι νύχτες μας και μαύρες είν’ οι μέρες,
τις πόρτες με τα νύχια τους σκαλίζουν οι φοβέρες.
Από την κλειδαρότρυπα κοιτάζει κάποιο μάτι'
ποιος μένει ακόμα για να δει στο διπλανό κρεβάτι.

Μείναμε μόνοι κι ορφανοί. Τ’ αδέρφια μας πού να ’ναι;
Μόνο του φεγγαριού γλυκά τα μάτια μάς κοιτάνε.
Κι εκείνου ακόμα τα μαλλιά ξασπρίσαν στους κροτάφους
γιατί, απ’ την πρώτη νύχτα του, βλέπει τη γη με τάφους'
μ’ ας μη μιλάμε πια γι’ αυτούς, είναι παλιό το θέμα'
πάμε… θα τους ξεχάσουμε… θα πούμε ότι είναι ψέμα…
Φθινόπωρο… Φθινόπωρο… Σαλπίζουνε στα δάση
τα βούκινα που, απ’ τον παλιό καιρό, δεν έχουν σπάσει.
Κλαίνε τα δέντρα στην πηγή' δάκρυ στάζουν τα φύλλα,
ανατριχίλα στο νερό, στο σώμα ανατριχίλα…
Δεν έχει ο γυμνός έρωτας, ρούχα για να φορέσει
και περιμένει ζέστη απ’ το φύλλο που θα πέσει.

Ακούμπα το κεφάλι σου στα χέρια και θυμήσου
τώρα που μελαγχολικοί μήνες θα σ’ αποκλείσουν:
Των λουλουδιών η στάχτη απ’ τις ανοίξεις, μες στα χέρια
μάς έμεινε, και των καρπών από τα καλοκαίρια.
Στάχτη κι απάνω στα μαλλιά, στάχτη στη γλώσσα μένει.
Οι μπόρες δεν μας άρπαξαν. Η μουσική σωπαίνει.
Σωπαίνουν όλα: τα πουλιά, τα χείλη, τα βιβλία,
ο κουρασμένος έρωτας, η γνώση κι η φιλία.
Μείνανε τα φαντάσματα των είκοσι χρονών μας
μες στον καθρέφτη και γελούν με το παράπονό μας.
Βράδυ, βροχή και ταραχή. Στην εκκλησιά σημάναν'
έστειλε μήνυμα γλυκό και μακρινό η καμπάνα.

Δεν ήταν πια το κάλεσμα που άκουγα πολύ νέος –
ήταν φωνή για προσευχή γαλήνια κι όλο δέος,
που από τα τζάμια πέρασε κι ήρθε στην κάμαρή μου
κι ήταν σαν ν’ άναψε ένα φως στη σκοτεινή ψυχή μου.

Κι έμοιαζε σα να μου ’λεγε πως ίσως, κάποια μέρα
ό,τι δε βρήκαμε στη γη, θα το βρούμε κει πέρα.

Μήτσος Παπανικολάου

*Ποίημα αφιερωμένο στον Ν. Λαπαθιώτη
.
sarantakos.com

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2

Image Hosted by ImageShack.us
Bill Travis (ΗΠΑ)

A la maniere de… Χατζόπουλος

ΚΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ (1938)

Κι ήρθε το φθινόπωρο,
σαν ανατριχίλα,
κι έσβησαν τα δειλινά,
κι έπεσαν τα φύλλα'

κι έσβησαν τα δειλινά,
που αγαπούσα τόσο,
- και μονάχος κίνησα
για να σ’ ανταμώσω…

Και μονάχος κίνησα,
για να σε πετύχω
και το δρόμο τον παλιό,
πήρα τοίχο-τοίχο'

και το δρόμο τον παλιό,
κάποιο βράδι πήρα'
μ’ ωδηγούσαν των ανθών
τα περίσσια μύρα.

Μ’ ωδηγούσαν των ανθών
οι ευωδιές, στη στράτα,
- κι ήτανε τα χέρια μου
γιασεμιά γιομάτα'

κι ήτανε τα χέρια μου
σαν τρελλά, για σένα,
- και δεν ήσουν πουθενά,
κι έλειπες στα ξένα…

Και δεν ήσουν πουθενά,
για να σ’ ανταμώσω…
κι ήταν το φθινόπωρο,
που μισούσα τόσο,

κι ήταν το φθινόπωρο,
που ’πεφταν τα φύλλα,
- κι έμειναν τα δειλινά,
μιαν ανατριχίλα…

Ναπολέων Λαπαθιώτης
με το ψευδώνυμο Πλάτων Χαρμίδης
.
sarantakos.com

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 1

Image Hosted by ImageShack.us
Bill Travis (ΗΠΑ)

Τραγούδι το φθινόπωρο

Φθινόπωρο σ’ αγάπησα, την ώρα που τα φύλλα
πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά γυμνά για το χειμώνα,
που βιάζονται τα δειλινά, κι είναι τα ρόδα μήλα,
- κι είναι τα βράδια μόνα...

Και τώρα στέκω και ρωτώ: Ποια μοίρα, και ποια μπόρα,
καθώς τραβούσα, μοναχός, το δρόμο της αβύσσου,
παράξενα κι ανέλπιστα, να μ’ έχει φέρει, τώρα,
ζητιάνο στην αυλή σου;...

Κι όταν το γιόμα χάνεται, κι η νύχτα κατεβαίνει,
και σιωπηλά, σαν τα βιβλία, το φως της μέρας κλείνει,
να ‘ρχομαι, πάλι, να ζητώ μιαν ησυχία χαμένη,
σαν μιαν ελεημοσύνη!

Σ’ αγάπησα φθινόπωρο, την ώρα που τα φύλλα
πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά, κι είναι τα βράδια μόνα...
Μ’ αλήθεια να σ’ αγάπησα – ή μην είν’ η ανατριχίλα
του ερχόμενου χειμώνα;…

Ναπολέων Λαπαθιώτης

22.9.09

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΓΑΠΗ 2

Image Hosted by ImageShack.us
.
Γιατι να πω ψεματα;;;
Ενας απο τους λογους που μου αρεσε σαν τυπος, ηταν επειδη ελεγε την αληθεια.
Την πρωτη φορα που μιλησαμε, στο υπογειο καποιου μπαρ, μου το πεταξε κατ' ευθειαν στη μουρη...
"Θα πρεπει να ξερεις οτι εχω AIDS"
"OK... και τωρα που το εμαθα, παμε παρακατω... τιποτ' αλλο;;;"
Ειδα το χαμογελο του να μεγαλωνει και το προσωπό του να φεγγει.
Και ετσι αρχισαμε τη σχεση μας που δυστυχως κρατησε μονο λιγα χρονια.
Ηταν τοτε που τα φαρμακα δεν ηταν τοσο καλα.
Χρονο με το χρονο ελιωνε, εσβηνε, σαν το κερακι...
Μετα αρχισε να βγαζει καρκινο στο δερμα.
Ολο του το σωμα ειχε καλυφθει απο σκουρους λεκεδες...
"Ειμαι ο ανθρωπος-λεοπαρδαλη" ελεγε, ξανα και ξανα, προσπαθωντας να αστειευτει...
Μετα ηρθαν οι ογκοι... καρκινοματα που να αρχισουν να κρεμονται απο το δερμα σαν ρoγες απο σταφυλια...
Το νοσοκομειο ειχε γινει το δευτερο σπιτι μας.
Και καποτε ηρθε η στιγμη που εφυγε...
Και εγω... μονος... χωρις αυτον που αγαπουσα ολο αυτα τα χρονια...
Ο πονος με εκανε να φτασω σε σημειο τρελλας...
Εφτασα στο σημειο να λυπαμαι που ζουσα.
Να κλαιω και να καταριεμαι, ασταματητα...
Να τον καταριεμαι, που ηθελε να μεινω αρνητικος...
Να καταριεμαι τον εαυτο μου, που ημουν ακομα ζωντανος...
Να καταριεμαι και να κλαιω...γιατι... ο ουρανος εγινε μαυρος...γιατι τα λουλουδια εχασαν το χρωμα τους...γιατι η θαλασσα εχασε την αλμυρα της...
Παρ' ολα αυτα...o χρονος περασε, και με καποιο τροπο... η πληγη εκλεισε...
Και οχι μονο αυτο... μεσα στα χρονια που περασαν εμαθα να τον αγαπω και να τον σεβομαι πιο πολυ.
Ακομα κραταω μια μικρη κορνιζα με την φωτογραφια του στο σπιτι μου... και καμια φορα... την αρπαζω, και την κρατω σφιχτα στο στηθος μου, σαν εικονα του Χριστου, και την φιλω, και χαμογελαω...
Και δεν κλαιω πια...
Απλα... χαμογελαω, οταν θυμαμαι οτι καποτε ειχα σχεση με τον "ανθρωπο-λεοπαρδαλη"...
.
Ephemeron

POSI+TIVE


Posi+tive
by Brian Gonzalez



L’ abandon (1996)
By Didier Saynave

ΤΟ AIDS ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ 1

Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.usImage Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
.

Longtime companion (ΗΠΑ, 1990)

Les Nuites fauves (Γαλλία, 1992)

Peter’s friends (Ηνωμενο Βασίλειο, 1992)

The living end (ΗΠΑ, 1992)

Philadelphia (ΗΠΑ, 1993)

Zero patient (Καναδάς, 1993)

Jeffrey (ΗΠΑ, 1995)

The hours (ΗΠΑ, 2002)

A home at the end of the world (ΗΠΑ, 2004)

Cachorro (Ισπανία, 2004)

Rent (ΗΠΑ, 2005)

Un año sin amor (Αργεντινή, 2005)