31.7.15

ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟ PRIDE ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ



Τουλάχιστον τέσσερα άτομα μαχαιρώθηκαν κατά τη διάρκεια της παρέλασης με αφορμή το Gay Pride στην πόλη της Ιερουσαλήμ σύμφωνα με όσα τονίζουν οι ισραηλινές αστυνομικές αρχές.
Πηγές αναφέρουν πως ο δράστης είναι ένας φανατικός ορθόδοξος εβραϊκής καταγωγής.
Ο δράστης, Yishai Schlissel, όπως αναφέρουν οι τοπικές αστυνομικές αρχές, είχε μόλις πρόσφατα αποφυλακιστεί. Σημειώνεται πως το παράδοξο είναι πως ο Yishai Schlissel είχε φυλακιστεί καθώς είχε προβεί στις ίδιες πράξεις στο Gay Pride του 2005.

27.7.15

Ο ΟΜΠΑΜΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΥΑ

Με ένα ζεστό χαμόγελο, ο Πρόεδρος Ομπάμα, σε επίσημη επίσκεψη του στον τόπο καταγωγής της οικογένειάς του την  Κένυα μίλησε για «βάρβαρη» μεταχείριση των ομοφυλόφιλων στην Κένυα, πατρίδα του πατέρα του, προκαλώντας σχόλια και αμηχανία στην κυβέρνηση της χώρας που απαντά κοφτά: «Τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων αποτελούν ένα μη-ζήτημα».
Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου έξω από το Ναϊρόμπι της Βουλής, ο Ομπάμα καταδίκασε την Κένυα για τη μεταχείριση των ομοφυλοφίλων, συγκρίνοντας της διακρίσεις κατά των ομοφυλοφίλων στον ρατσισμό κατά των ανθρώπων με διαφορετικά χαρακτηριστικά λόγω φυλής και λέγοντας ότι οι «νομοταγείς» πολίτες δεν πρέπει να τιμωρούνται για το ότι αγαπούν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο του ίδιου φύλου.
«Ως αφροαμερικανός στις Ηνωμένες Πολιτείες είμαι στην οδυνηρή επίγνωση να γνωρίζω το τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο», είπε. «Όταν ξεκινάτε την αντιμετώπιση των ατόμων με διαφορετικό τρόπο, όχι λόγω κάποιας παράνομης πράξης που κάνουν, αλλά επειδή είναι διαφορετικοι, αυτή είναι μια πορεία μέσω της οποίας οι ελευθερίες αρχίζουν να διαβρώνονται»
Σε απάντηση, ο Πρόεδρος της Κένυας Uhuru Kenyatta, ο οποίος στεκόταν στη σκηνή μαζί με τον Ομπάμα, δήλωσε ότι τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων αποτελούν ένα «μη θέμα» στην Κένυα.
O Αμερικανός πρόεδρος υποσχέθηκε να επιστρέψει "χωρίς κοστούμι" στην Κένυα όταν αποχωρήσει από τον προεδρικό θώκο και να επενδύσει προσωπικά στη γενέτειρα του πατέρα του.
«Αυτό που εγώ μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι θα επιστρέψω» δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου που παραχώρησε με τον Κενυάτη ομόλογό του.
«Την επόμενη φορά που θα επιστρέψω, δεν θα φοράω ενδεχομένως κοστούμι» είπε χαριτολογώντας.
«Την πρώτη φορά που ήρθα εδώ, φορούσα τζιν και κράταγα ένα σακίδιο» περιέγραψε ο Μπαράκ Ομπάμα αναφερόμενος στην πρώτη του επίσκεψη στην χώρα πριν από σχεδόν 30 χρόνια. Εκείνη την εποχή αναζητούσε τις ρίζες του: ο Αμερικανός πρόεδρος έχει γεννηθεί στη Χαβάη από Αμερικανίδα μητέρα και Κενυάτη πατέρα τον οποίο γνώρισε ελάχιστα.  (protothema.gr, 26/7/2015)


24.7.15

Ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"... ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ PRIDE



Pride

Το 1984-85, πάνω από 160.000 Βρετανοί ανθρακωρύχοι βρίσκονταν σε απεργία για 51 βδομάδες, προασπίζοντας δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Η πολύμηνη απεργία τέλειωσε άδοξα, λόγω των κυβερνητικών εκβιασμών, της εξαγοράς και της οικονομικής εξαθλίωσης των απεργών και των οικογενειών τους. Η επιστροφή των ανθρακωρύχων συνοδεύτηκε με πανωλεθρία, κύμα απολύσεων και κυβερνητικά αντίποινα κάθε είδους. Διάφορα τμήματα της βρετανικής κοινωνίας στάθηκαν αλληλέγγυα στους απεργούς. Μεταξύ των πολλών και η κοινότητα των ομοφυλοφίλων - εκείνη την εποχή στόχος των αρχών αλλά και μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Σ' αυτό το ιστορικό πλαίσιο - που στιγματίζεται κι από την εμφάνιση του θανατηφόρου τέρατος του AIDS - τοποθετεί την ταινία του ο Γουόρκους, σκηνοθέτης με προέλευση θεατρική, που με φόντο ένα οξύτατο κοινωνικό δράμα, πλέκει μια ιστορία με μορφή κωμωδίας και χάπι εντ και εστιάζει στη συνάντηση - σύγκρουση μιας ομάδας νεαρών γκέι από το Λονδίνο που συλλέγουν χρήματα για τους απεργούς με τους τραχείς και αφιλόξενους επαρχιώτες της εργατικής περιοχής. Βέβαια αναμενόμενο ότι μετά τις αρχικές δυσκολίες, λόγω προκαταλήψεων κυρίως, γκρεμίζονται όλα τα εμπόδια μεταξύ τους. Μάλιστα, όταν οι γκέι θα χρειαστούν την αλληλεγγύη των ανθρακωρύχων, αυτοί θα είναι εκεί...

Οι αναφορές στην πολιτική κατάσταση της εποχής ανύπαρκτες. Βέβαια, η ταινία δε θέλει να μιλήσει για τους απεργούς, τους χρησιμοποιεί απλά σαν πλαίσιο μιας ιστορίας που εστιάζει στην εξέλιξη μιας ανθρωπολογικής πραγματικότητας. Η ταινία «Pride» (2014) παίζει στο ίδιο γήπεδο με αντίστοιχα πετυχημένους μύθους/ιστορίες με κοινωνικό πάθος και ειλικρίνεια και καρδιά αουτσάιντερ της δεκαετίας του '90, όπου η ύπαιθρος αναμετριόταν με το άστυ και οι «ελεύθεροι» στοχαστές με τους συντηρητικούς/αντιδραστικούς. Βαρετή, προβλέψιμη νοσταλγία, με οκνηρή αφήγηση. Στην ταινία συστρατεύονται όλα τα μέσα για να βγει κάτι που θα ικανοποιήσει τους πάντες. Θείτσες της επαρχίας ροκάρουν θαρραλέα στο γκέι μπαρ, ξεφυλλίζουν αχόρταγα πορνό γκέι περιοδικά κι ανεμίζουν ένα ροζ δονητή. Ουαλοί ανθρακωρύχοι ξαφνικά λικνίζονται στους ρυθμούς της τζαζ, ενώ άλλοι τους κοιτούν σοκαρισμένοι. Ενώ από την άλλη: Μα τι χαριτωμένοι που είναι αυτοί οι γκέι! Τι χαρούμενοι και τι πολύχρωμοι και τι ωραία που χορεύουν! Αλλά και τι κουράγιο ν' αφήνουν το Λονδίνο και τη Gay Pride (παρέλαση) και να τρέχουν να δείξουν την αλληλεγγύη τους στους απεργούς. Μονοδιάστατοι χαρακτήρες και συνεχής ηθικολογία. Ισως το ουσιαστικό πρόβλημα του φιλμ να εντοπίζεται στην έλλειψη ενός δυνατού, κεντρικού χαρακτήρα, που θα στήριζε όλο το οικοδόμημα...
Με τους: Μπιλ Νάι, Αντριου Σκοτ, Ντομινίκ Γουέστ, Ιμέλντα Στάντον, Πάντι Κονσιντάιν κ.ά.
Παραγωγή: Μ. Βρετανία (2014).
[Ριζοσπάστης, 23/7/2015]

20.7.15

ΕΦΘΑΣΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΓΚΕΪ ΜΠΑΡ;



Οι γνωστές καταστροφολογίες του Guardian ή μια προφητεία που έχει ήδη αρχίσει να εκπληρώνεται;

Walking home down Grey Street in St Kilda with my partner recently, I noticed an entire wall around a building site was taken over by billboards for a new gay dating app called “Squirt”. The image on the poster depicted three muscle-bound near-naked men looking provocatively at each other under the banner “non-stop cruising”.
Partly out of curiosity and partly out of a morbid desire to gauge where this new crop of dating apps is taking us, I downloaded it. Turns out Squirt is a rehash of an old online gay cruising website. What I soon realised was that it was little more than a gateway to US gay porn sites dressed up as a gay matchmaking site. The main discernible difference between this one and others of its ilk such as Grindr, Hornet or Scruff, seemed to be that there were no restrictions on having uncensored profile pics and the banner ads for sex sites were much more in-your-face.
In other words, I’d stumbled into the sleazy end of hook-up apps thanks to a gargantuan advertisement in my rapidly gentrifying neighbourhood.  
I know I only have myself to blame since I chose to download the app, and my boyfriend gave me a hard time about it later. Yes, I’m in a relationship but we don’t try to control each other’s online activities. I know he has Grindr on his phone – but beyond that I don’t want to know.
I met my partner six years ago and we’ve been living together ever since. We met in the middle of a hot Melbourne summer in a gay nightclub when we randomly started chatting beside the water jug at the edge of the dancefloor. After just a few minutes we decided to leave the place and go for a walk in the balmy January night. We never looked back.
Advertisement
As one of our dearest friends pointed out to me recently, this makes us pretty unusual among our peers: both that our relationship has endured and that we met in person rather than hooking up online. To be honest, he was one of the first guys I met who seemed to genuinely believe in love and romance. Before that, I was a frequent user of dating apps, which were really only useful for one thing, and it wasn’t a relationship.
Nowadays it seems like everyone is using dating apps – whether gay or straight or somewhere in between. So much so that I’ve started to wonder if people go out to bars anymore.
Where I live in Melbourne’s south side, an entire gay district in Commercial Road Prahran has all but disappeared to make way for trendy cafes and delis. I know in Sydney, also, much of the gay culture has moved further underground, as even iconic gay bars like the Imperial Hotel in Newtown (where The Adventure of Priscila, Queen of the Desert was filmed) have in recent years become mixed clientele rather than gay venues.
Whatever happened to the infamous alternative queer bars that used to be packed to the rafters every night of the week, like Melbourne’s infamous Q&A (Queer and Alternative) where we used to dance all night to bands like Blur, the Smiths and the Dead Kennedy’s? Places where we used to make the effort to dress up (or dress down, depending on your taste), get drunk on cheap beers, and form enduring friendships and relationships.
Perhaps there is simply no need for exclusively gay venues anymore, in an age where many people simply seek connections online. No doubt online dating apps have done wonders for connecting people more readily, but I wonder what has been lost in the equation.
In the LGBT community, dating apps have become deeply imbued in the new commercialism of gay culture. “Community events” such as the Pride march in Melbourne and the Mardi Gras parade in Sydney have become places where you find entire floats and stalls dedicated to Grindr and Manhunt. These parades that were formed as a brave act of political rebellion are now places where gay dating apps advertise themselves prominently, even though there is nothing remotely subversive or liberating about their products. These sites are not designed as a community service, their primary motivation is profit.
I get the appeal of instant gratification that people seek with dating apps. I don’t think there is anything wrong with having safe consensual hook-ups for fun. They can provide a temporary tonic for loneliness and have even occasionally led to real friendships and long-term relationships.
But what of romance? My story of meeting my partner at an actual bar now seems almost quaint and of another era. I worry that under the addictive neon glow cast by flickering pixels of bodies on dating apps we have inadvertently sacrificed some of the edgier aspects of our culture to be replaced by the curse of being alone with our phones chasing superficial titillation.
James Norman (theguardian.com, 15/7/2015)

17.7.15

Η ΑΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ ΟΜΟΦΥΛΩΝ

Η καγκελάριος της Γερμανίας και ηγέτιδα της γερμανικής Κεντροδεξιάς, Άγκελα Μέρκελ, τοποθετήθηκε κατά του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, υποστηρίζοντας όμως την εξάλειψη των διακρίσεων κατά των ομοφυλοφίλων. 
 «Για εμένα προσωπικά, γάμος είναι ένας άνδρας και μία γυναίκα, οι οποίοι ζουν μαζί. Αυτή είναι η αντίληψή μου, ωστόσο υποστηρίζω το σύμφωνο συμβίωσης», πρόσθεσε η Γερμανίδα καγκελάριος. Τα σχόλια της κ. Μέρκελ έγιναν σε συνέντευξή της σε χρήστη του YouTube. 
Η επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία ανήκει στην Ευαγγελική Εκκλησία (Προτεστάντες), έχει πραγματοποιήσει δύο γάμους.

16.7.15

ΠΕΡΗΦΑΝΑ "ΟΧΙ"


Με αφορμή τη χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, θα παρατηρήσατε –φαντάζομαι- ότι όλες οι «Μούσες» των ακτιβιστών των και με ευρωπαϊκά κονδύλια επιχορηγούμενων lgbtqκλπ οργανώσεων-σφραγίδων ψήφισαν «ΟΧΙ».
Να σημαίνει αυτό, άραγε, ότι οι αγώνες στο μέλλον θα γίνουν πιο περήφανοι στηριζόμενοι αποκλειστικά στον κομματικό και κρατικό κορβανά;
Ας περιμένουμε να δούμε τις αντιδράσεις των ενδιαφερομένων.

*Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι άσχετη με το θέμα, αλλά τουλάχιστον δροσιστικά σέξυ. Ελπίζω να έχω την κατανόησή σας με τέτοια ζέστη.