ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΒΡΟΥ 1. ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ BORGHESE

Κοιμώμενος ερμαφρόδιτος Borghese
100-150 μ.Χ.
μήκος 169 εκ, πλάτος 89 εκ.

Το άγαλμα απεικονίζει μια γυμνή, ερμαφρόδιτη μορφή ενώ κοιμάται. Η μορφή έχει και αρσενικά και θηλυκά ανατομικά χαρακτηριστικά (γυναικείο στήθος, ανδρικά γεννητικά όργανα). Ο ερμαφρόδιτος είναι ξαπλωμένος πάνω σε στρώμα καλυμμένο με ύφασμα, η άκρη του οποίου τυλίγεται στο αριστερό του πόδι (το στρώμα, έργο του γλύπτη Μπερνίνι, προστέθηκε τον 17ο αιώνα). Το άγαλμα του κοιμώμενου ερμαφρόδιτου αποτελεί εκδήλωση της «θεατρικότητας» της ελληνικής τέχνης, καθώς στοχεύει στον αιφνιδιασμό του θεατή. Η πίσω όψη του δίνει την εντύπωση μιας αισθησιακής γυναίκας που κοιμάται ήσυχα, με το πρόσωπο γαλήνιο. Η εμπρόσθια όψη όμως αποκαλύπτει αιφνίδια και με ωμότητα την αμφίσημη σεξουαλική ταυτότητά του.
Ο Πλίνιος αναφέρει ένα άγαλμα του Ερμαφρόδιτου από τον γλύπτη Πολυκλή, που θα πρέπει να ανάγεται στον 3ο-2ο αιώνα π. Χ., ως Hermaphroditus Nobilis (ευγενής Ερμαφρόδιτος). Ο κοιμώμενος Ερμαφρόδιτος σώζεται σε τέσσερα αντίγραφα (στο Παρίσι, στη Ρώμη, και στη Φλωρεντία, που αναπαράγουν ένα πρωτότυπο άγαλμα πιθανότατα του 175-125 π.Χ.

Η ελληνική τέχνη στα μουσεία του κόσμου. Λούβρο (Καθημερινή, 2010)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ 2. Ο ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ

Ερμαφρόδιτος
τέλη 3ου – αρχές 2 ου αιώνα π.Χ.,
ύψος 1,86 μ.

Η μορφή του Ερμαφρόδιτου έχει απεικονιστεί σε άγαλμα μεγάλων διαστάσεων από την Πέργαμο. Η Πέργαμος, άλλωστε, αποτελεί σημείο αναφοράς για τη γλυπτική των Ελληνιστικών χρόνων, καθώς είναι η μόνη από τις πρωτεύουσες των ελληνιστικών βασιλείων που έχει ανασκαφεί συστηματικά και έχει δώσει έναν εξαιρετικά σημαντικό αριθμό πρωτότυπων γλυπτών.
Ο νέος έχει απεικονιστεί αρκετά σοβαρός. Δεν διακρίνεται η παιχνιδιάρικη διάθεση που θα άρμοζε στον Ερμαφρόδιτο, αλλά μια στατική εικόνα συγκεκριμένης θεότητας, που μας είναι γνωστή από τα αγάλματα του ελληνικού πανθέου.
Η μορφή στηρίζει όλο το βάρος της στο δεξί πόδι, ενώ το σώμα είναι γυρισμένο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το αριστερό πόδι είναι ανασηκωμένο και πατά στις άκρες των δακτύλων. Το αριστερό χέρι ακουμπά σε κορμό δέντρου. Το δεξί χέρι, που δεν διατηρείται, πρέπει να ήταν τοποθετημένο παράλληλα με το σώμα. Το μόνο ένδυμα είναι ένα ιμάτιο, το οποίο αφήνει γυμνό το επάνω τμήμα του σώματος και καλύπτει μόνο την περιοχή των ποδιών. Περίτεχνα είναι τα υποδήματα του θεού, τα οποία είναι διακοσμημένα με σφίγγες.
Το φύλο της μορφής έχει δηλωθεί πολύ διακριτικά. Το κατώτερο τμήμα του σώματος, οι γοφοί και τα γεννητικά όργανα ανήκουν σε νεαρό άνδρα. Η περιοχή της κοιλιάς, το
Καλοσχηματισμένο στήθος με τις μεγάλες θηλές, το κεφάλι και η περίτεχνη κόμμωση είναι γυναικεία χαρακτηριστικά.

Ο Ερμαφρόδιτος ήταν γιος του Ερμή και της Αφροδίτης και σε ηλικία 15 ετών θεωρούνταν ο ομορφότερος νέος στον κόσμο. Την ανατροφή του είχαν αναλάβει οι Ναϊάδες, που κατοικούσαν στις σπηλιές του όρους Ίδη της Φρυγίας. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του για την Καρία, σταμάτησε σε μια πηγή, κοντά στην Αλικαρνασσό, για να ξεδιψάσει. Εκεί τον είδε και τον ερωτεύτηκε η νύμφη της πηγής Σαλμακίδα, η οποία βλέποντας ότι ο Ερμαφρόδιτος αρνούνταν τον έρωτά της ζήτησε από τους θεούς να μην την εγκαταλείψει ποτέ ο αγαπημένος της. Οι θεοί, εισακούοντας την επιθυμία της, τους ένωσαν σε ένα σώμα που είχε και τα δυο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό.

Η ελληνική τέχνη στα μουσεία του κόσμου. Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης (Καθημερινή, 2010)

1957. ΟΙ "ΑΣΘΕΝΕΙΣ" ΑΝΔΡΕΣ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Εφημ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ (της Αιγύπτου), 3/1957

1957. ΑΛΛΑΓΗ ΦΥΛΟΥ

Εφημ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ (της Αιγύπτου), 6/1957

1957. Ο ΛΕΣΒΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΕΞΗΠΛΩΜΕΝΟΣ

Εμπρός, 10/1957

ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ 3

Τοιχογραφίες του Ερμαφρόδιτου στην Πομπηία

ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ 2

Scareselino Salmacis and Hermaphroditus (ca 1585)
Francesco Albani Salmacis kissing Hermaphroditus (ca 1660)
Francesco Albani Salmacis Falling in Love with Hermaphroditus (ca 1660)
François-Joseph Navez The Nymph Salmacis and Hermaphroditus (1829)
Jean Francois de Troy Salmacis and Hermaphroditus
Edward Burne Jones Salmacis and Hermaphroditus

.
In ancient art Hermaphroditus, either specifically or as a generalized type, is a common subject. He is either nude or lifts his garment to expose his genitals; alternatively, a satyr, who mistakes him for a woman, assaults him. The most famous portrayal represents Hermaphroditus asleep, lying on his stomach, head turned to the side, and torso twisted just enough to reveal his breast and genitals. (National Museum of the Terme, Rome, and the Louvre, Paris.)
Hermaphrodites disappear from post-classical art history until the Renaissance, when writers of alchemical treatises rediscovered them as non-erotic symbols for the union of opposites (a potent image for later Jungian psychology), and emblem books portrayed them as symbols of marriage.
The tale of Hermaphroditus and Salmacis was portrayed occasionally in Renaissance and Neoclassical art. (glbtq.com)

ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ 1

Jan Gossaert: The Metamorphosis of Hermaphroditus and the Nymph Salmacis (1505)

Bartholomaeus Spranger: Salmacis and Hermaphroditus (1581)

.

Στην ελληνική μυθολογία ο Ερμαφρόδιτος ήταν γιος του Ερμού και της Αφροδίτης.
Σε ηλικία 15 ετών, ο Ερμαφρόδιτος, ως θεϊκό παιδί, ήταν ο ομορφότερος νέος στον κόσμο. Την ανατροφή του είχαν αναλάβει οι Ναϊάδες που κατοικούσαν στις σπηλιές του όρους Ίδη της Φρυγίας. Μία ημέρα, ο Ερμαφρόδιτος έφυγε από το βουνό για να ταξιδέψει ως την Καρία. Στον δρόμο κάθισε να ξαποστάσει σε ένα δασάκι κοντά στην Αλικαρνασσό. Εκεί κοντά έτρεχε μια γάργαρη πηγή, που σχημάτιζε και μια λιμνούλα. Ο νέος ξεδίψασε και μετά θέλησε και να πάρει το μπάνιο του για να καθαριστεί από τις σκόνες του δρόμου. Η Νύμφη της πηγής, η Σαλμακίδα, μόλις τον είδε τον ερωτεύθηκε αμέσως, έτρεξε κοντά του και τον αγκάλιασε σφιχτά. Ο Ερμαφρόδιτος αιφνιδιάσθηκε και την απώθησε. Δεν μπόρεσε όμως να ξεφύγει από το αγκάλιασμά της. Παρεκάλεσε τότε τους θεούς να τον ελευθερώσουν. Αλλά και η Σαλμακίς τους παρεκάλεσε θερμά να μην την εγκαταλείψει ποτέ ο αγαπημένος της. Οι θεοί εισάκουσαν τα παρακάλια της Νύμφης και έτσι ο Ερμαφρόδιτος με τη Σαλμακίδα έμειναν για πάντα ενωμένοι σε ένα πλάσμα, που είχε και τα δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό.
Ως αντάλλαγμα, ο Ερμαφρόδιτος ζήτησε άλλη χάρη από τους θεϊκούς γονείς του: όποιος στο εξής λουζόταν στη λιμνούλα αυτή να έχανε τον ανδρισμό του, πράγμα που έγινε. Ακόμα και κατά την ιστορική εποχή, στα χρόνια του Στράβωνα, υπήρχε η πεποίθηση ότι η συγκεκριμένη λιμνούλα εξακολουθούσε να επιδρά κατά τον τρόπο αυτό στους άνδρες που έμπαιναν μέσα της.
Τον μύθο ενός πλάσματος θεϊκού με διπλή φύση, οι Έλληνες τον αντέγραψαν από τη Μέση Ανατολή. Γνωστή ήταν η διπλή θεότητα Αστάρτη-Άδωνις στους Φοίνικες και η Μύλλιτα-Σάνδωνας στους Βαβυλώνιους. Στην αρχαία Κύπρο, παράλληλα με τη λατρεία της Αφροδίτης είχαν και τη λατρεία το«Αφρόδιτου», ο οποίος στις αναπαραστάσεις του έφερε γενειάδα, φαλλό και γυναικεία ρούχα. Στην Ελλάδα, πολύ συχνά ο Ερμαφρόδιτος εικονίζεται ανάμεσα στους συντρόφους του θεού Διονύσου. (el.wikipedia.org)

HERMAFRODITA. ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΟΜΙΝΙΚΟ

Hermafrodita (Dominican Republic, 2009)
Directed by Albert Xavier

The Dominican Republic is known for its delicious food, merengue dancing, and the jovial carefree attitude of its warm and friendly people. It is not however, known for its work of queer cinema, which is just one of the reasons why Albert Xavier’s feature film, Hermafrodita, marks itself as a brave and important new work.
La Melaza witnesses his younger brother killed by a local gang leader. In a fury of anger he extols revenge by sneaking into his house to kill his brother’s murderer. Realizing that he in lo longer safe in Santo Domingo with the fellow gang members sure to look for him, he takes off to the remote village of San Jose de Ocoa to live and work with his aunt and uncle. While in the small town he meets Maria, a shy seamstress to whom he immediately is drawn. Despite her initial refusal, the two start a romantic courtship- but Maria is hiding a secret; she was born a hermaphrodite, having both male and female genitalia.
When her best friend Wanda provokes tension between the two lovers, the drama heightens to new levels and Maria’s secret is about to be revealed. Featuring strong performances from Garibaldi Reyes as La Melaza and Mariluz Acosta as Maria, Hermafrodita is a unique story based on true events that will entertain and intrigue.
-Kareem Tabsch

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΨΗΛΗ ΚΟΠΕΛΑ

.
Όταν ήμουν στην κοιλιά της μάνας μου, ο γιατρός τη διαβεβαίωνε πως θα ήμουν αγόρι, μιας και κλωτσούσα δυνατά όπως συνηθίζει ένα αγόρι (όταν γεννήθηκα δεν υπήρχαν τεστ ανίχνευσης του φύλου του εμβρύου). Η μητέρα μου λοιπόν ήταν πεπεισμένη πως θα γεννούσε ακόμα έναν γιο...
Μετά τη γέννα, ω, τι έκπληξη! Ήμουν κορίτσι! Ο γιατρός, βλέποντάς τη σαστισμένη, τη ρώτησε "Τι συμβαίνει; Δεν είσαι χαρούμενη;"
"Όχι, γιατρέ... Ίσα ίσα... Απλώς με είχατε τόσο πολύ πείσει πως θα γεννήσω αγόρι, που μου φαίνεται παράξενο που βλέπω τώρα ένα κορίτσι μπροστά μου..."
Ο γιατρός -μακαρίτης τώρα πια- ποτέ δεν έμαθε πως άθελά του είχε πει τη "μισή" αλήθεια.
Ήμουν από τα "τυχερά" διαφυλικά παιδιά... Φαινόμουν ακριβώς όπως ένα κορίτσι. Η σχισμή στο αιδοίο ήταν εκεί, η κλειτορίδα που αργότερα αποδείχθηκε υπερτροφική, στα πρώτα παιδικά χρόνια δεν έμοιαζε υπερβολική ούτε διαγνώσθηκε ποτέ ως υπερμεγέθης.
Και έτσι μεγάλωσα, και έτσι νιώθω μέχρι και σήμερα που κοντεύω τα τριάντα πια. Ποτέ μέσα μου δεν αμφισβήτησα τι "φύλο" είμαι. Για μένα, πάντα ήμουν είμαι και θα είμαι γυναίκα. Είσαι αυτό που νιώθεις, κι όχι αυτό που γράφει ένα ιατρικό πόρισμα ή το αποτέλεσμα ενός καρυότυπου.
Ήμουν λοιπόν κορίτσι και φαινόμουν! Όμως, εκεί γύρω στα 13, κάτι φαινόταν πως δεν πήγαινε καλά. Το στήθος δεν αναπτυσσόταν, η περίοδος (για τον ερχομό της οποίας με προετοίμαζε ψυχολογικά η μάνα μου, τρελλή ειρωνεία!) δεν ερχόταν, τα άλλα κορίτσια ήδη αναπτυσσόντουσαν, φορούσαν σουτιέν, είχαν τα πρώτα τους φλερτ, και με ρωτούσαν αν μου ήρθε η περίοδος.
Η μαμά μου έλεγε "υπομονή, καμιά φορά καθυστερεί"... Για να είμαι ειλικρινής - τι τραγική ειρωνεία!!!- ποτέ δεν ήθελα να έχω περίοδο. Προσευχόμουν στο Θεό που τότε πίστευα ότι υπήρχε, να μη μου έρθει η περίοδος. Πίστευα πως οι προσευχές μου θα έπιαναν τόπο, γιατί μια φορά, όταν ήμουν Α' Δημοτικού και η δασκάλα μου μου είχε δώσει ένα ποίημα να πω, από το άγχος και τη ντροπή μου παρακαλούσα το Θεό να αρρωστήσω, κάτι να γίνει τελοσπάντων και να μην πάω σε εκείνη τη γιορτή. Και, ω του θαύματος!, έπαθα ανεμοβλογιά! Οπότε πλέον πείστηκα προς στιγμήν για τα καλά ότι "κάποιος όντως υπάρχει εκεί πάνω και ακούει!" :)
Παρότι λοιπόν οι "προσευχές" μου έδειχναν να εισακούγονται και το "κακό αίμα" δεν είχε ακόμα εμφανιστεί, ωστόσο η θέση μου ήταν πια πολύ άβολη. Ξεχώριζα σαν τη μύγα μες στο γάλα. Δεν είχα σχεδόν καθόλου στήθος, πάλι καλά που είχα μερικά παραπανίσια κιλά και δε φαινόμουν τελείως πλάκα. Όμως, η ντροπή κι η απομόνωση είχε ξεκινήσει για μένα. Τα κορίτσια με "κουτσομπόλευαν", τα αγόρια με κορόιδευαν που δεν είχα στήθος, ήμουν και λίγο σπασικλάκι, ε, δεν ήθελε και πολύ να μπω στο στόχαστρο των "πολλών".
Επισκεθήκαμε μια ενδοκρινολόγο που ευτυχώς δε μας ταλαιπώρησε πολύ, υπέδειξε κατευθείαν τις κατάλληλες εξετάσεις αίματος ("ορμονικές") που αμέσως έδειξαν ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Μια δεύτερη εξέταση αίματος που επαλήθευσε τα αποτελέσματα της πρώτης, μας οδήγησε σε εξέταση καρυότυπου, που μετά από λίγο αποκάλυψε ότι γενετικά ήμουν... "αγόρι"! Ουάου, περίεργο, αφού δε νιώθω, δεν είμαι έτσι, δεν είμαι αγόρι εγώ. Η γιατρός με κοίταζε και με περιέγραφε σε μια συνάδελφό της: "όχι, όχι, δεν είναι κοντή, ίσα ίσα, μια χαρά ψηλή κοπέλα, με ανάστημα! ("φοβόντουσαν" για σύνδρομο Turner).
Έτσι, δόθηκαν σε πρώτη φάση κάποιες αρκετά ισχυρές και πειστικές απαντήσεις σχετικά με το γιατί δεν είχα στήθος και γιατί δεν μου είχε έρθει περίοδος. Αυτές όμως οι απαντήσεις οδηγούσαν από την άλλη σε άλλα τόσα πάμπολλα αγωνιώδη ερωτηματικά...

Intersex Greece

Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΜΕΛΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΡΙΤΟΥ ΦΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ Η ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΘΟΥΝ ΩΣ ΑΝΔΡΕΣ Ή ΓΥΝΑΙΚΕΣ

.
Government human rights arm pushes for third gender
By Joe Hildebrand
The Daily Telegraph, 6/12/2008
THE Federal Government's human rights arm plans to invent a new official status called "intersex" adding it to male and female as a legally recognised gender.
The Human Rights and Equal Opportunities Commission wants people to be able to change their gender on their passports and driving licences even if they do not undergo surgery.
And transgender lobby groups say that even this does not go far enough and are demanding a fourth legal gender called "other" for people who feel like their gender is indefinable or changes from day to day.
The extraordinary proposals are contained in a discussion paper quietly issued to transgender and transexual advocates by the commission, a statutory body that advises the Government on such matters.
The paper, entitled Sex Files - The legal recognition of sex: Proposed reform, says the introduction of the new "intersex" gender is a "key feature of the reform proposal being developed by the commission".
"Recognition of intersex: Persons who cannot or do not identify as either male or female would be able to choose to be identified on their birth certificate and passport as intersex," it says.
"A person who cannot or chooses not to undergo surgery would not be automatically ineligible to request a change in their legal sex."
A response to the report by Sex and Gender Education Australia says there needs to be a fourth legal gender for people who are not even "intersex".
SAGE spokeswoman Tracie O'Keefe, a sexologist whose doctorate comes from a Californian hypnotherapy institute, is the co-author of the book Transpeople in Love, wrote: "The AHRC proposal does not go far enough in providing legal status and social spaces by only allowing people to be male, female and intersex."
Dr O'Keefe, who runs the Australian Health and Education Centre and the International Sex, Gender and Sexuality Clinic in Glebe, said cultures such as Native Americans had more than two genders.

ΕΙΜΑΙ 80% ΚΟΡΙΤΣΙ, 20% ΑΓΟΡΙ

"I'm 80% Girl, 20% Boy" - Intersex Documentary
A fascinating new documentary on an intersex person named Adele.
When Adele was born they couldn't tell if she was a girl or a boy. A series of childhood genital operations 'corrected' her into a boy but as she grew up it became apparent a mistake had been made. Now at 29 Adele is trying to transition into a woman, only to find she belongs somewhere in between. 1 in 2000 babies are born like Adele and she asks if it isn't time to make room in our society for more than two genders.

Δείτε το τρέιλερ πιέζοντας εδώ: I ´m 80 % girl, 20% boy ή εδώ: Queers United

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
(http://saligaros.googlepages.com/Istoria_tou_ermafroditismou.pdf)

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΦΥΛΑ

.
Between The Sexes
By Cristine Gorman, Wendy Cole (TIME, 24-2-2004)
In 1993 Debbie Hartman was sure she was hearing things in her hospital room. She had just undergone a caesarean section, and the doctors were saying the baby was healthy but they weren't sure whether it was a boy or a girl. "I thought the drugs were making me hallucinate," she recalls. In fact, she was hearing just fine. But nothing about her child's biology — from the chromosomes to the reproductive tissue — conformed to the standard demarcations we have come to expect between the male and female sexes. In the language of developmental biologists, the baby was "intersexual."
Careful examination showed that the infant had one testis, what looked like a small penis and no uterus or vagina. Genetic tests did not make things any clearer: some of the child's cells contained the XX chromosome pairing typically seen in girls, others contained the XY pattern seen in boys, and some had but a single X chromosome, commonly seen in girls with a condition called Turner syndrome.
Technically speaking, the Hartman baby was a true hermaphrodite. Scientists don't know how this happens, but one possible explanation is that two eggs are fertilized in the womb — one XX and the other XY — but rather than developing separately into twins, the zygotes merge to become one embryo. At any rate, "hermaphrodite" is not one of the options available on a birth certificate, so the Hartmans' doctors struggled to figure out which sex was more appropriate for the child. Meanwhile, Debbie's sister and mother told relatives and friends not to send anything pink or blue. "They said yellow or green," Hartman recalls. "Or better yet, just send a card."
After two weeks, the doctors decided the baby was a boy. Debbie and her husband — they have since divorced — named their son Kyle and took him home. Debbie quickly dubbed her little guy Mr. Man and Slugger. When Kyle was 11 weeks old, however, he developed a hernia that required surgery. Midway through the operation, four doctors came to the waiting room, and one of them told Kyle's parents that "your child is in fact a girl." The surgical team had found rudimentary ovarian and Fallopian-tube tissue in Kyle's body.
In some ways, this latest turn of events was even more upsetting and confusing than the birth. But the physician's recommendation was clear: the vestigial ovarian and Fallopian-tube tissue and the testis should be removed at once, while the child was still under anesthesia. Otherwise the tissue could become cancerous. "All I could hear was cancer, cancer, cancer," Debbie says. So she and her husband consented to the operation. (The phallus, which doctors eventually renamed a clitoris, was surgically reduced two years later.) The next day the Hartmans took home their recovering infant, whom they quickly renamed Kelli. The family held a second baby shower, and boyish clothing was replaced with lacy pink dresses and other feminine attire.
Kelli went on to have three more surgeries to construct female-looking genitalia. But the matter wasn't settled. At the age of 4, she started asking, "Mommy, am I a boy or a girl?" When she was 6, she questioned her mother about all her surgical scars, and when Kelli was 8, her mother told her the whole story.
The truth came as a relief, although Kelli, now 10, is still grappling with the significance of gender in her life. A stocky, surefooted kid whose interests range from gardening and landscaping to marble collecting and woodworking, Kelli suffers from attention-deficit/hyperactivity disorder, which, she says, actually makes her feel more self-conscious than being intersexual. When asked what she wants to be when she grows up, she replies, "A carpenter. Maybe I'll be a male carpenter." Why a male carpenter? "Because I'd be taken more seriously."
True hermaphrodites like Kelli are thought to be quite rare. But less extreme cases of intersexuality occur more often than you might think. One estimate from a scientific review published in 2000 is that they represent 0.2% to 2% of live births. About 30 genetic and hormonal conditions can give rise to intersexuality, leading, in some folks, to an obvious mixture of male and female sex traits. In others the variation is far less noticeable, producing, for example, the premature development of body hair. Indeed, many intersexuals probably live their whole lives as men or women without ever suspecting the complexity of their nature.
For years doctors believed that the best treatment for an obviously intersexual newborn was a swift one. The reproductive system and genitalia were surgically refashioned to conform to one sex or the other. (In practice, this often meant deciding that the child should be a girl because, in the indelicate phrasing of the surgical world, "it's easier to make a hole than build a pole.") The goal was to minimize the amount of time the child spent with a nonstandard body in the hope that he or she would find it easier to develop a conventional sense of gender. As in Kelli's case, there was also concern that "extraneous" reproductive tissues might be more likely to become malignant.
In recent years, however, the need for swift and irreversible intervention has been called into question. Adult intersexuals are stepping from the shadows to talk about their experiences, including the harmful effects they attribute to extensive childhood surgery. Some complain that they were assigned the wrong sex at birth. Others are more upset about the secrecy and shame their condition often elicited from their family. There is growing evidence that such surgery can interfere with the ability to achieve sexual gratification, that it can cause chronic incontinence and that the cancer risk may be exaggerated.
As these issues have emerged, the American Academy of Pediatrics (A.A.P.) has begun to reconsider its policy of endorsing early surgery for intersexuals. Dr. Ian Aaronson, a professor of urology and pediatrics at the Medical University of South Carolina, who helped write the A.A.P. guidelines, is coordinating what he hopes will be the largest-ever follow-up study of intersexuals to see what effects, good or bad, surgery has had on their emotional, psychological and sexual well-being.
Nobody is arguing that babies should be raised without a gender identity, says Dr. Bruce Wilson, a pediatric endocrinologist at DeVos Children's Hospital in Grand Rapids, Mich. "Those decisions should be made reasonably quickly, within a few days," he believes. But in his view and that of a growing number of other doctors, surgery can often be postponed until closer to puberty or even later, when the child can more effectively participate in the decision and help ensure that the surgically fashioned gender fits the child's subjective sense of self.
There is a larger social issue to consider. Despite the many changes in gender roles in recent decades, our society is still fixed on the idea that there are just two separate sexes. Is the rush to early surgery a matter of medical necessity, or is it a matter of social bias that leaves doctors and parents uncomfortable with nonstandard genitalia? It's a question that more intersexuals are raising. "Doctors have found a medical solution to what is essentially a social problem," insists Thea Hillman, board member of the advocacy group Intersex Society of North America www.isna.org). "The problem has to do with differences and people's fear of differences."
Yet postponing surgery would carry its own burdens. "When children become aware of their body image at age 2 or 3 and compare their anatomy with others', questions are raised about the potential for psychological harm through their childhood," Aaronson says.
Either way, the decision to operate soon after birth isn't easy. In retrospect, Kelli's mom thinks she might have waited. "Parents can help their kids live with genitals that are different," she says. On the other hand, she acknowledges, postponing surgery might have been difficult too. "If we had left Kyle as Kyle, I'm convinced he would have felt feminine at times."
Part of what makes the decision so complex is that even when the chromosomes present a clear message on gender, anatomy may contradict it. Consider Sherri, a 45-year-old tax attorney from San Diego. Although her sex chromosomes are unambiguously XY, there is no doubt that she is a woman. Sherri has androgen-insensitivity syndrome (AIS), a condition that affects prenatal development. All embryos start out with the rudiments of male and female reproductive systems. A sort of developmental tug-of-war ensues until, generally speaking, the male reproductive system predominates in XY fetuses and the female in XX fetuses. The external male genitalia will not take shape in an XY fetus, however, until after the embryonic testes form and begin to produce testosterone.
AIS occurs when a gene on the X chromosome prevents the fetus from responding to that prenatal testosterone. Because the genitalia cannot be masculinized, they assume a more female structure. But that's not all. In the complete form of AIS, the body cannot respond to testosterone at all and the baby develops as a female, although without a functioning reproductive system. When Sherri was 11, she was told that she could never bear children because she had been born with "twisted ovaries" that had to be removed when she was a baby. In fact, the "ovaries" were her testes. "No one ever explained to me what my medical condition was," Sherri says.
The secrecy that surrounds intersexuality may be the most damaging thing about it. Julanne Tutty, a 35-year-old assistant deli manager in a Boston supermarket, didn't learn she was intersexual until she was 31. During a routine visit to her doctor's office, she became curious about her voluminous medical records and decided to sneak a peek. They indicated her chromosomes are all XY, yet she was born with an internal vagina, two testes and a "flattened stump" for a penis. "I was stunned," she says. Eventually Tutty got a copy of her medical records. "It was like getting the missing piece of a jigsaw puzzle."
Tutty's parents never told her she had undergone surgery as an infant to make her more female in appearance. Looking back, she thinks they made the right decision but wishes they had been more forthcoming. Since discovering her intersexuality, Tutty has decided to stop dating men. "I had this fear that if the truth about me came out, things could get ugly," she says. For nearly a year, she has been happily involved with a woman. "Things have turned out well for me," Tutty says. "A lot of intersex people never feel O.K. in relationships or even find partners."
Relationships are one thing, but even everyday paperwork can be a problem. Elijah Hobbs, 26, was raised as a girl in Cicero, Ind. At puberty, his body developed both feminine and masculine features — breasts but broad shoulders and a deep voice. It became more difficult to pass as a girl, and Hobbs eventually came to think of himself as male. At 24, he legally changed his sex to male, and in January he underwent surgery to have his breasts and ovaries removed. To get medical coverage, he told his insurance company he was a woman. After all, what guy would require these operations?
Elijah, Julanne and Sherri all would have found life easier if less embarrassment and secrecy were associated with their condition. That's a goal the Intersex Society is working toward. Meanwhile, scientists hope that more sophisticated testing will eventually help doctors and families make more informed choices about how to treat intersexuals. New research on the genetics of sexual development shows, for example, that several of the genes that influence sex are not even located on the X or Y chromosomes. What it all boils down to, says Dr. Eric Vilain, a professor of human genetics, pediatrics and urology at UCLA, is that the roots of gender identity are much more complex than anyone thought. But Kelli could have told them that.

ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ ΦΥΛΟ

.
Ερμαφροδιτισμός: ενάντια στην ιατρικοποίηση της διασεξικότητας
[Η Cheryl Chase γεννήθηκε ερμαφρόδιτη και στα 1 ½ χρόνια της υπέστη βίαιο ακρωτηριασμό από τους εκτελεστές της ιατρικής εξουσίας. Σήμερα είναι συνιδρυτής της Διασεξικής Εταιρίας Βορείου Αμερικής (Intersex Society of North America) η οποία μάχεται ενάντια στην ιατρικοποίηση και τον έμφυλο δυισμό. Η παρούσα συνέντευξη δόθηκε στον Peter Hegarty τον Ιούνη του 1999]
P.H: Ας αρχίσουμε με την ζωή σου και πώς έμαθες πως είσαι διασεξική (ΣτΜ: δηλ. ερμαφρόδιτη)
C.C.: Όταν έγινα 8, οι γονείς μου με πήγαν στο νοσοκομείο. Το μόνο που μου είπαν ήταν «Θυμάσαι που είχες κοιλόπονους; Θέλουμε να τσεκάρουμε ότι όλα είναι καλά». Θυμάμαι μονάχα πως το χειρουργείο ήταν εξαιρετικά επίπονο. Έπειτα όταν ήμουν 10 χρονών οι γονείς μου μού είπαν πως γεννήθηκα με υπερτροφική κλειτορίδα. Μπορούσες να ακούσεις τα εισαγωγικά όταν λέγανε υπερτροφική. Είπαν πως η «κλειτορίδα είναι κάτι που θα ήταν πέος αν ήσουν αγόρι μα είσαι κορίτσι κι έτσι δεν την χρειάζεσαι». (….) χρόνια αργότερα στο Σαν Φρανσίσκο συμβουλεύτηκα μια γυναικολόγο και της είπα ό,τι γνώριζα. Της ζήτησα να με βοηθήσει με τα αρχεία. Βρήκε μια τρισέλιδη σύνοψη και μου την έδωσε, λέγοντας «φαίνεται πως στην αρχή οι γονείς σου δεν ήταν βέβαιοι αν ήσουν αγόρι ή κορίτσι». Τα αρχεία έδειχναν πως νομικά και κοινωνικά ήμουν αγόρι για το πρώτο ενάμιση χρόνο της ζωής μου.
P.H: Ήταν η πρώτη φορά που το μάθαινες;
C.C.: Ναι. Υπήρχε ένα όνομα που δεν είχα ξανακούσει, Τσάρλι, δίπλα στο όνομα και τη διεύθυνση των γονιών μου και την ημερομηνία γέννησής μου. Ενάμιση χρόνο αργότερα εισήχθη στο νοσοκομείο για «καθορισμό φύλου». Ο φάκελος αναφερόταν σε πράγματα όπως «αληθινός ερμαφροδιτισμός» και «ψευδο-ερμαφροδιτισμός» «κλειτοριδεκτομή» και «φαλλός», πράγματα τα οποία με σόκαραν εντελώς. Αυτά την δεκαετία του ’70 στο Σαν Φρανσίσκο. Υπήρχε μια λεσβιακή κοινότητα, μα ο λεσβιακός σεπαρατισμός ήταν δημοφιλής τότε κι οι άντρες υποτίθεται πως ήταν κακοί. Στα πλαίσια αυτά δεν ήθελα να εξηγήσω σε μια άλλη λεσβία ότι ήμουνα αγόρι για ενάμιση χρόνο! Με καμία δύναμη! Πήρα αυτά τα αρχεία όταν ήμουν 21 μα δεν μίλησα σε κανέναν για αυτά μέχρι που έγινα 35.
P.H: Έτσι εκείνη η γυναικολόγος σου έδωσε τις πληροφορίες μα δεν σε βοήθησε να τις χωνέψεις.
C.C.: Θεώρησε πως ήταν άνευ σημασίας. Παρίστανε πως δεν θα με πλήγωναν όλα αυτά. Αργότερα έπεσε στα χέρια μου η αλληλογραφία της με το νοσοκομείο. Αφού με είδε, τους έγραψε πως έπρεπε να είναι περήφανοι γιατί τα πήγαινα περίφημα με το «αληθινό μου, γυναικείο φύλο». (…)
P.H.: Ποια είναι η σχέση μεταξύ της αντιμετώπισης των διασεξικών μωρών και της ομοφοβίας;
C.C: Η επέμβαση είναι βαθιά ομοφοβική. Όταν γεννιέται ένα παιδί με ασυνήθιστη ανατομία οι γονείς φρικάρουν πως το παιδί θα γίνει ομοφυλόφιλος/η. Ακόμα και στα ιατρικά κείμενα η ομοφοβία είναι προφανής. Οι γιατροί συμβουλεύονται να πουν στους γονείς ότι με την εγχείρηση το παιδί θα μεγαλώσει και θα γίνει ένας/μια φυσιολογικός/η ευτυχισμένος/η ετεροφυλόφιλος/η.
P.H.: Θεωρείται αποτυχία της εγχείρησης αν το παιδί γίνει τελικά gay ή λεσβία;
C.C: Θεωρείται πως αυτό θα είναι το αποτέλεσμα αν δεν υπάρξει καμία εγχείρηση.
P.C.: Χρησιμοποιείται λοιπόν η ομοφοβία ως κίνητρο για την εγχείρηση;
C.C: Απολύτως. Κι όμως πολλοί διασεξικοί γίνονται τελικά ομοφυλόφιλοι/ες, δηλαδή έλκονται από το ίδιο κοινωνικό φύλο στο οποίο τους έχει προσδιορίσει η εξουσία. Με άλλα λόγια, είναι πιθανόν να παρενοχληθούν και να στιγματισθούν ως queer. Είναι ευάλωτοι/ες στην ομοφοβία. Θα βοήθαγε αυτοί οι γονείς να αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της ομοφοβίας. Μέχρι στιγμής οι γιατροί επικυρώνουν την ομοφοβία αυτή, ενθαρρύνοντας τους γονείς να ελπίζουν ότι οι φόβοι τους πως το παιδί τους θα γίνει ομοφυλόφιλος/η δεν θα πραγματοποιηθούν.

(Αναδημοσίευση από το περιοδικό Flesh Machine, τέταρτο τεύχος, άνοιξη 2008)

* Με αφορμή την πάντα ενδιαφέρουσα και απολύτως σοβαρή δουλειά του περιοδικού Flesh Machine θα ήθελα για μια ακόμη φορά να θέσω το ζήτημα της απόδοσης στα ελληνικά όρων που εισάγονται από άλλες γλώσσες. Μεταφράζοντας το inersexual ως διασεξικός/η νομίζω ότι ετυμολογικά θολώνουμε κι άλλο μια ούτως ή άλλως ασαφή για τους περισσότερους έννοια. Το διασεξικός, μια κάπως «βαρβαρική» απόδοση του διαφυλικός (transexual), δηλώνει μάλλον μια κατάσταση φυλομετάβασης όταν στην πραγματικότητα έχουμε σ’ αυτή την περίπτωση ένα βιολογικά μη καθορισμένο φύλο. Ο ελληνικός όρος ερμαφρόδιτος (Ερμής + Αφροδίτη), από την άλλη πλευρά, δεν φαίνεται ικανός να καλύψει όλες τις περιπτώσεις που ομαδοποιούνται υπό τον όρο intersexual. Άρα;

XXY

.
XXY

Στην τρυφερή ηλικία των 15, η Άλεξ είναι ήδη φορέας ενός αδιευκρίνιστου μυστικού, εξαιτίας του οποίου η οικογένεια της έχει αφήσει το Μπουένος Άιρες και έχει εγκατασταθεί σε μια ακτή της Ουρουγουάης. Ακόμα κι εκεί όμως, η έλευση μιας φιλικής οικογένειας αποτελούμενης από έναν πλαστικό χειρουργό, την γυναίκα του και τον 16χρονο γιο τους Αλβάρο αρκεί για να αλλάξει τις ισορροπίες. Πόσο σπάνια μπορεί να είναι η ιατρική βοήθεια που χρειάζεται η Άλεξ, όπως και η σχέση που θα αναπτύξει με τον Αλβάρο; Αγκαλιάζοντας στοργικά τo ζήτημα του ερμαφροδιτισμού, το ντεμπούτο της Λουθία Πουέντζο κέρδισε το βραβείο της Επιτροπής Νέων στην Εβδομάδα Κριτικής των Κανών.

Σκηνοθεσία: Lucía Puenzo

Σήμερα στον κινηματογράφο «ΔΑΝΑΟΣ 1» στις 22.45

Δείτε σκηνές από την ταινία πιέζοντας εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=T_5Acz7gieE