.
πέρασαν κιόλας έξι χρόνια. θυμάσαι;
εσύ. στα αριστερά. που σε ρωτούσα αν είναι δοτική αντικειμενική ή δοτική της αναφοράς στα αρχαία στο φροντιστήριο. που δεν ήξερα πώς μεταφράζονταν η λέξη συνουσία στο άγνωστο που μας είχε πέσει στις πανελλήνιες. θυμάσαι; πάντα ήσουν καλύτερος από μένα σε ό,τι κι έκανες. και δεν ήμουν ποτέ ανταγωνιστικός. ποτέ δεν ήμουν σε ό,τι κι αν έκανα μέχρι τώρα. κι αυτό γιατί ήμουν βυθισμένος στο δικό μου τέλμα. στο δικό μου φαύλο κύκλο. ψάχνοντας να βρω μία ταυτότητα. στις προσωπικές μου ανασφάλειες. στα ξεσυνερίσματα των ενοχών μου. στα αναιμικά μου ψεύδη. που προσποιούμουν ότι είμαι κάποιος άλλος. και πέρασαν τα χρόνια έτσι. χτίζοντας ένα τείχος γύρω μου. ενώ εσύ προχωρούσες. τη νομική. τις δουλειές. τις κοπέλες. τις σχέσεις. την ίδια την ζωή.
ώσπου στο σπίτι της κοινής φίλης που είχαμε πάει μαζί την γνώρισες. (…)
αν δεν ήταν εκείνη, πιθανόν ακόμη να είχες μείνει με τις εικασίες.
ώσπου στο σπίτι της κοινής φίλης που είχαμε πάει μαζί την γνώρισες. (…)
αν δεν ήταν εκείνη, πιθανόν ακόμη να είχες μείνει με τις εικασίες.
σε ξέρω από το νηπιαγωγείο. δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, φροντιστήριο. σχεδόν πάντα είχα το μισό του θρανίου. και δεν σε άφησα να δεις το άλλο μισό. γιατί φοβόμουν. μην απογοητευτείς, μην απορρίψεις. και μετά τα γενέθλια μου φέτος σου μίλησα. μου είχες στείλει και αυτό το παγωμένο μήνυμα. θυμάσαι; είχες καταλάβει ότι κάτι έχω. κρυφές συναντήσεις με εκείνη στο σπίτι. για να της αποκαλύψω. γιατί έπρεπε να κάνω το βήμα και θεωρούσα ότι μια γυναίκα θα καταλάβαινε καλύτερα. και τώρα ξέρεις. και νιώθω ότι έγινε πιο ουσιαστική η επαφή μας. και νιώθω πιο ελεύθερος. και θέλω να πετάξω όπως πετάτε κι εσείς οι δύο, που είστε πια ένα. γιατί για μένα είναι πρότυπο η σχέση που έχεις.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου