.
ΚΟΣΜΟΣ
17χρονη αφαιρεί τους μαστούς της για να γίνει... Άλεξ
Το Βήμα, 5/5/2009
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ. Δικαστήριο της Μελβούρνης έδωσε άδεια σε 17χρονη να προχωρήσει σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης μαστών. Η κοπέλα, η οποία χρησιμοποιούσε στο δικαστήριο το (ανδρικό) όνομα «Άλεξ» και νιώθει, κατά δήλωσή της, «αγόρι», υποβάλλεται από την ηλικία των 13 ετών σε ορμονική θεραπεία προκειμένου να μην έχει εμμηνόρροια. Αναγκάστηκε να προσφύγει στα δικαστήρια καθώς δεν είχε συμπληρώσει τα 18, ηλικία κατά την οποία δεν θα χρειαζόταν δικαστική άδεια για να επιχειρήσει να αλλάξει φύλο. Η απόφαση του δικαστηρίου ωστόσο εξόργισε καθολικές οργανώσεις, ενώ κάποιοι ανέφεραν την περίπτωση άνδρα ο οποίος υπεβλήθη στη Μελβούρνη σε εγχείρηση αλλαγής φύλου στην ηλικία των 20 ετών και σήμερα έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατά των γιατρών.
Βέβαια σε χώρες όπου η αντιμετώπιση των θεμάτων ταυτότητας φύλου είναι σοβαρή και υπεύθυνη, π.χ. στην Ισπανία, ο Νόμος με σαφήνεια προσδιορίζει και την κατώτερη ηλικία και τις προϋποθέσεις για τις επεμβάσεις αλλαγής φύλου (ορμονική θεραπεία, χειρουργικές επεμβάσεις), εξασφαλίζοντας όλες τις δυνατές δικλείδες ασφαλείας.
Κι αυτό διότι σε αντίθεση με τις απόψεις πολλών θιασωτών της queer θεωρίας* η αλλαγή φύλου είναι μια σοβαρή απόφαση με πολλές παραμέτρους και δεν είναι κάτι σαν την επιλογή της μπύρας Amstel: «γιατί (τώρα) έτσι μου αρέσει».
Κατά τα άλλα ο συντάκτης του Βήματος, όπως επανειλημμένα έχουμε επισημάνει, συνεχίζει με την χρήση των σημείων στίξης να δηλώνει… έκπληκτος για τα όσα «απίστευτα και όμως αληθινά» συμβαίνουν στον κόσμο τούτο. Ως πότε άραγε;
*διαβάζω, για παράδειγμα, στο 10% τη βαθυστόχαστη άποψη ότι:
«Νομίζουμε ότι γεννιόμαστε άντρες ή γυναίκες, αλλά δεν. Γινόμαστε.»
ΚΟΣΜΟΣ
17χρονη αφαιρεί τους μαστούς της για να γίνει... Άλεξ
Το Βήμα, 5/5/2009
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ. Δικαστήριο της Μελβούρνης έδωσε άδεια σε 17χρονη να προχωρήσει σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης μαστών. Η κοπέλα, η οποία χρησιμοποιούσε στο δικαστήριο το (ανδρικό) όνομα «Άλεξ» και νιώθει, κατά δήλωσή της, «αγόρι», υποβάλλεται από την ηλικία των 13 ετών σε ορμονική θεραπεία προκειμένου να μην έχει εμμηνόρροια. Αναγκάστηκε να προσφύγει στα δικαστήρια καθώς δεν είχε συμπληρώσει τα 18, ηλικία κατά την οποία δεν θα χρειαζόταν δικαστική άδεια για να επιχειρήσει να αλλάξει φύλο. Η απόφαση του δικαστηρίου ωστόσο εξόργισε καθολικές οργανώσεις, ενώ κάποιοι ανέφεραν την περίπτωση άνδρα ο οποίος υπεβλήθη στη Μελβούρνη σε εγχείρηση αλλαγής φύλου στην ηλικία των 20 ετών και σήμερα έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατά των γιατρών.
Βέβαια σε χώρες όπου η αντιμετώπιση των θεμάτων ταυτότητας φύλου είναι σοβαρή και υπεύθυνη, π.χ. στην Ισπανία, ο Νόμος με σαφήνεια προσδιορίζει και την κατώτερη ηλικία και τις προϋποθέσεις για τις επεμβάσεις αλλαγής φύλου (ορμονική θεραπεία, χειρουργικές επεμβάσεις), εξασφαλίζοντας όλες τις δυνατές δικλείδες ασφαλείας.
Κι αυτό διότι σε αντίθεση με τις απόψεις πολλών θιασωτών της queer θεωρίας* η αλλαγή φύλου είναι μια σοβαρή απόφαση με πολλές παραμέτρους και δεν είναι κάτι σαν την επιλογή της μπύρας Amstel: «γιατί (τώρα) έτσι μου αρέσει».
Κατά τα άλλα ο συντάκτης του Βήματος, όπως επανειλημμένα έχουμε επισημάνει, συνεχίζει με την χρήση των σημείων στίξης να δηλώνει… έκπληκτος για τα όσα «απίστευτα και όμως αληθινά» συμβαίνουν στον κόσμο τούτο. Ως πότε άραγε;
*διαβάζω, για παράδειγμα, στο 10% τη βαθυστόχαστη άποψη ότι:
«Νομίζουμε ότι γεννιόμαστε άντρες ή γυναίκες, αλλά δεν. Γινόμαστε.»
31 σχόλια:
Kαλή η σοβαρότητα των νόμων της Ισπανίας βέβαια αλλά από την άλλη η αλλαγή φύλου γίνεται με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία και πολύ λιγότερα ιατρικά και άλλα προβλήματα σε όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία - αν είναι δυνατό πριν την εφηβεία οπότε και παγιοποιούνται τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου. Σε κοινωνίες λίγο πιο υποψιασμένες και με λιγότερα... σημεία στίξης από τη δική μας, υπάρχουν γονείς που πραγματικά αγωνιούν και αντιμετωπίζουν τεράστια εσωτερική πάλη σχετικά με το ποια είναι ηθικά η σωστή απόφαση όταν το παιδί τους εκφράζει από πολύ μικρό σαφή δυσφορία φύλου.
Πρόκειται για τεράστια ηθικά ζητήματα που σίγουρα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με queer επιπολαιότητα, αλλά από την άλλη μην έχουμε και την ψευδαίσθηση ότι οι νόμοι μπορούν να ρυθμίσουν απόλυτα την περιπλοκότητα της ανθρώπινης κατάστασης.
Στις χώρες όπου υπάρχει σχετική νομοθεσία προβλέπεται με σαφήνεια το κατώτερο όριο ηλικίας για επεμβάσεις αλλαγής φύλου, συνήθως λίγο μετά την έναρξη της εφηβείας, για προφανείς λόγους.
Επίσης υπάρχουν αυστηρές προϋποθέσεις για το πώς γνωματεύεται η δυσφορία φύλου σε ανήλικους και ποιοι έχουν κατά τον νόμο την ευθύνη να υπογράψουν τη σχετική αίτηση.
Βλέπεις το ζήτημα δεν είναι μόνο "να πετύχει η εγχείρηση", αλλά κυρίως "να ζήσει ο ασθενής" όσο το δυνατόν καλύτερα.
Παρεμφερής είναι η διαδικασία και για τους ερμαφρόδιτους. Η μη τήρησή της σε πολλές περιπτώσεις είναι ακριβώς αυτό που προσάπτουν σε γιατρούς και γονείς, θεωρώντας τη ως βίαιη σωματική επέμβαση σε εποχή που οι ίδιοι δεν ήταν σε θέση να αποφασίσουν από μόνοι τους.
Οι νόμοι σίγουρα δεν μπορούν να ρυθμίσουν απόλυτα την περιπλοκότητα της ανθρώπινης κατάστασης, αλλά οι χωρίς κάνεναν έλεγχο "θεωρητικές" επιπολαιότητες και οι "μόδες" μπορεί να στοιχίσουν τελικά σε κάποιους πολύ ακριβά.
Έρωα, εμπειρικά μιλώντας η πλειοψηφία των τρανς ατόμων δεν "μετανοιώνουν" την φυλομετάβασή τους. Δεν είμαι κι εγώ της άποψης οτι οι επεμβάσεις ή οποιαδήποτε διαδικασία μετάβασης σου λύνει κάποια προβλήματα, αντιθέτως. Αλλά ο κίνδυνος δεν είναι συνήθως να "το μετανοιώσεις" εσύ, ο κίνδυνος είναι να σε απορρίψουν οι γύρω σου, και να σε σπρώξουν στο περιθώριο που λέμε. Πράγμα που συμβαίνει σχεδόν πάντα έτσι κι αλλοιώς, επέμβαση -ξεπέμβαση.
Άλλωστε οι "ειδικοί" φαίνεται να συμφωνούνε οτι η ταυτότητα του φύλου διαμορφώνεται γύρω στα τέσσερα- με πέντε έτη. Τέλος πάντων, εγώ ένα κορίτσι δεκαεφτά χρονών που θα μου έλεγε οτι "είμαι αγόρι" θα το έπαιρνα πολύ στα σοβαρά, μάλλον σοβαρότερα από έναν άντρα στα 25 του ή στα 40 του που θα μου έλεγε "θέλω να γίνω γυναίκα". Κι η ταυτότητα του φύλου δεν είναι τόσο διαφορετική υπόθεση από τη σεξουαλικότητα. Όπως ξέρεις στα 15 σου και στα 18 σου αν σ' αρέσουν τ' αγόρια ξέρεις κι αν αισθάνεσαι ή προτιμάς να είσαι αγόρι ή κορίτσι.
Το ν' αρχίσει η μετάβαση σε μικρότερη ηλικία, έχει μια λογική, από την άποψη που το λέει ο Χίρο, όχι δηλαδή επειδή "δε θα φαίνεται τίποτα" αλλά επειδή θα έχει περισσότερο χρόνο το άτομο να κοινωνικοποιηθεί στο καινούργιο του φύλο. Άλλο θέλω να σου πώ να αλλάξεις στα δεκάξι σου, που ακόμη βασικά δεν έχεις προφτάσει να γίνεις άντρας ή γυναίκα, κι άλλο να ξεκινήσεις στα σαράντα, όταν έχεις χτίσει όλη σου τη ζωή πάνω στο φύλο που γεννήθηκες.
Και πάλι βέβαια, όλα αυτά είναι θεωρητικά για τα δικά μας δεδομένα... Δεν ξέρω πώς είναι σήμερα τα πράγματα, αλλά δε θυμάμαι να υπήρξε ποτέ τίποτα που να εμποδίζει 14χρονα και 16χρονα αγόρια να "γίνουνε γυναίκες". Με τις γνωστές συνέπειες.
Τέλος πάντων, ένα σχετικό άρθρο, είναι λίγο περίδρομος αλλά εγώ τουλάχιστον το βρίσκω ισορροπημένο. Μιλάει και για τον Alan Michael Finch μέσα:
http://www.guardian.co.uk/society/2004/jul/31/health.socialcare
"Όπως ξέρεις στα 15 σου και στα 18 σου αν σ' αρέσουν τ' αγόρια ξέρεις κι αν αισθάνεσαι ή προτιμάς να είσαι αγόρι ή κορίτσι. "
Είδες που κι εσύ μιλάς για λίγο μετά την έναρξη της εφηβείας.
Ασφαλώς και πολλοί διαισθανόμαστε ή γνωρίζουμε τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου μας νωρίτερα, αλλά δεν θεωρείς ότι θα πρέπει να υπάρχουν στοιχειώδεις διασφαλίσεις όταν μιλάμε για επιλογές ζωής ανηλίκων, συχνά μάλιστα χωρίς δυνατότητα επιστροφής;
Σε κάθε περίπτωση, επιμένω ότι τέτοια θέματα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με "συνθηματολογικές θεωρητικές προσεγγίσεις".
Σόρρυ, μάλλον δεν φαίνεται στο σχόλιό μου, αλλά αυτό που λες, οτι η μετάβαση δεν είναι σαν ν' αλλάζεις πουκάμισο είναι όντως το λογικό. Και ναι, εδώ δε θέλει συνθήματα, θέλει συναισθήματα. Μιλάω όμως για εφηβική ηλικία επειδή το άρθρο αναφέρεται σε ένα 17χρονο παιδί.
ΟΚ, για να το ξεκαθαρίσω, δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα να επέμβεις στη φυσιολογία σε μικρές ηλικίες. Όμως, η "καλή πρακτική" στην φροντίδα για τα διαφυλικά άτομα είναι να περάσουν ένα στάδιο "καθημερινής εμπειρίας" στο φύλο της επιλογής τους- το Real Life Test που λένε. Αυτό γενικώς συστήνεται να κρατήσει από ένα μέχρι τρία χρόνια και έχει σκοπό να εξακριβώσει αν και κατά πόσον όντως το άτομο θέλει όντως και μπορεί να ζήσει στο φύλο που επιλέγει. Αν όλα πάνε καλά μ' αυτό το "τεστ" θεωρείται οτι δεν υπάρχει θέμα αργότερης "μετάνοιας" και μπορεί να προχωρήσει στην θεραπεία με ορμόνες και χειρουργικές επεμβάσεις. Δεν υπάρχει λόγος να μην γίνει αυτό το "τεστ" στην προεφηβική ηλικία.
Απ' την άλλη, για τα προεφηβικά διαφυλικά άτομα υπάρχει μια επιλογή που δεν υπάρχει για τα μετεφηβικά: η θεραπεία με αναστολείς εφηβείας. Δεν είναι τόσο τρομαχτικό όσο ακούγεται, είναι κάποια φάρμακα που καθυστερούν την έλευση της εφηβείας, χωρίς να αφήνουν μόνιμη βλάβη. Η ιδέα είναι να σταματήσουν την ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του φύλου και να δώσουν περισσότερο χρόνο στον έφηβο, στην οικογένεια και στον γιατρό να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, χωρίς τον πανικό της αρρενοποίησης ή εκθύληνσης του σώματός του σε σημείο που δημιουργεί δυσφορία.
Τέλος πάντων, μεταξύ μας κι αυτή η άποψη οτι "όσο πιο μικρός αρχίσεις τόσο πιο καλά" είναι όντως και λίγο οι ευσεβείς πόθοι κάποιων διαφυλικών ατόμων που ξεκινήσαν τη μετάβαση σε μεγαλύτερες ηλικίες, κυρίως στις Δυτικές χώρες. Αυτό που δεν λέγεται ξεκάθαρα είναι οτι "αν ξεκινήσεις από μικρή ηλικία θα είσαι πολύ όμορφο κοριτσάκι" ή "αγοράκι". Το οποίο βέβαια κι εγώ δεν έχω καμμιά κάψα να το θεωρήσω σοβαρό επιχείρημα... Υπάρχει όντως μια πίεση από κάποιες πλευρές να γίνονται επεμβάσεις σε όλο και μικρότερες ηλικίες και δεν έχω πειστεί για τις αγνές προθέσεις εκείνων που όπως πάντα "σκέφτονται τα παιδιά". Κι αυτά πάλι, σ' άλλο κόσμο συμβάινουν όμως...
Πιο ξεκάθαρα για τους αναστολείς εφηβείας: ανακόπτουν την έλευση της εφηβείας, δεν την καθυστερούν και άμα τη διακοπή τους, η φυσιολογική ανάπτυξη ξεκινάει από 'κει που είχε σταματήσει. Δεν ξέρω πού έχω το λινκ μου, σόρυ.
Επίσης, μού 'ρθε: "τεστ" = "δοκιμή", ε;
Να, εδώ για παράδειγμα:
http://www.newscientist.com/article/mg20026864.100-puberty-blockers-recommended-for-transsexual-teens.html
Κάνε σερτζ για "puberty blockers".
Σ' ευχαριστώ(ούμε) για όλες αυτές τις πληροφορίες.
Α, και για τη μετάφρασή σου, εννοείται :)
Ναι βρε. Εσύ νά 'σαι καλά ν' ασχολείσαι μ' αυτά τα θέματα μ' ευαισθησία και χωρίς υπερβολική στίξη ;)
To σχόλιο μου θύμησε ένα περσινό επισόδειο της ειδησεογραφικής εκπομπής του NPR (το δημόσιο ραδιόφωνο της Αμερικής), All Things Consdidered που αναφερόταν στο θέμα αυτό. Είναι μια συνέντευξη γονιών που είχαν την περίπτωση του γιού τους που ένιωθε κορίτσι από μικρό παιδί. Τι δίλημματα και δυσκολίες αντιμετώπισαν, τι έκαναν κτλ. Πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή και αντιμετωπιζόμενη με ευαισθησία.
Το έψαξα, και μπορείτε να το ακούσετε online (πατήστε το "Listen Now"), αλλά και να διαβάσετε ολόκληρο το transcript, εδώ.
Βρήκα δύο ακόμα σχετικές εκπομπές στο NPR.
Η πρώτη έχει δύο οικογένειες και πώς αντιμετώπισαν το θέμα από την πλευρά τους η κάθε μια.
Η δεύτερη έχει δύο ψυχολόγους με αντίθετες απόψεις.
O SK, όπως πάντα, ένας αληθινός θησαυρός γνώσεων.
Σ' ευχαριστούμε.
Πάντως εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι πώς οι περιπτώσεις μικρών παιδιών με τόσο ξεκάθαρη δυσφορία φύλου μοιάζει να θέτουν υπό συζήτηση ακόμη και την άποψη ότι "το κοινωνικό φύλο είναι κατασκευή". Θα μπορούσαμε, πιστεύετε, όπως και με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, έτσι και με την ταυτότητα φύλου να υποστηρίξουμε ότι δεν είναι πάντα επιλογή ή επιβολή, αλλά ότι γεννιέσαι μ' αυτήν;
Καλά τώρα μιλάς σοβαρά ότι κάποιος αισθάνεται δυσφορία φύλου και αυτό είναι "κοινωνική κατασκευή";
Μηην αρχίζεις και συ!
Αυτή είναι μεγάλη κουβέντα ν' ανοίξεις. Εξαρτάται βέβαια και τί λες "επιλογή", κατά πόσο επιλέγουμε οτιδήποτε και σε ποιό βαθμό είμαστε προϊόντα της κοινωνίας μας ο καθένας είναι λίγο τρέχα γύρευε. Θέλω να σου πω, και βιολογικός παράγοντας να μην υπάρχει (που εννοούμε συνήθως όταν λέμε οτι "γεννιόμαστε" με κάτι) δεν είναι να πεις οτι ξέρουμε κι αρκετά για το πώς διαμορφώνεται η προσωπικότητα για να πούμε οτι έχουμε απόλυτη ελευθερία σ' όλη τη ζωή μας να επιλέξουμε οτιδήποτε.
Απ' την άλλη πάλι, το φύλο είναι μόνο εκείνο που αισθανόμαστε για τον εαυτό μας; Να σου πώ τί εννοώ. Πάντα εμπειρικά μιλώντας, πολλές τρανς γυναίκες δεν αισθάνονται απαραίτητα γυναίκες με την παραδοσιακή έννοια. Άλλες δηλώνουν γκέυ άντρες, άλλες "τρίτο φύλο" άλλες "απλώς τραβεστί" ή κάτι τέτοιο. Πολλές όμως έχουνε αλλάξει το σώμα τους περισσότερο ή λιγότερο και έχουνε γυναικεία εμφάνιση, στην καθημερινότητά τους, δεν βάζουνε απλώς μια περούκα και το πρωί κυκλοφορούνε σαν αγοράκια. Μερικές φτάνουνε και ως την επέμβαση, δεν είναι σπάνιο. Η περίπτωση της Μπέττυς που την έχω και φρέσκια από το ποστ της Μαρίνας Γαλανού είναι χαρακτηριστική.
Σ' αυτήν την περίπτωση τί λέμε; Αν ξεκινήσεις να ζεις σαν αγόρι και στην πορεία βρεθείς να ζεις σαν γυναίκα, από κάθε άποψη, de facto και δε συμμαζεύεται- και σ' αρέσει έτσι, δεν έχει αλλάξει το φύλο σου; Κι άρα δεν πρέπει να δεχτούμε οτι ως ένα βαθμό το φύλο "γίνεται" και δεν "γεννιέται" απλώς;
Η ισορροπία που ψάχνουμε δεν είναι μόνο ανάμεσα στο πώς γεννιόμαστε και το πώς μεγαλώνουμε αλλά και το πώς ζούμε μετά- κι η αντίληψη του συνόλου για την ταυτότητά μας τη διαμορφώνει και δεν έχει κανένα νόημα να την ανγοούμε. Αυτό είναι το μόνο κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τα διαφυλικά άτομα εξάλλου, η αμφισβήτηση της ταυτότητάς μας από το σύνολο.
Σόρρυ, εννοούσα "το μόνο κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλα τα διαφυλικά άτομα".
Η έμφαση πάει στο οτι προφανώς δεν το αντιμετωπίζουμε όλοι στον ίδιο βαθμό και δεν είναι βέβαια αυτό το πρόβλημα για πολλά διαφυλικά άτομα (που προέχει η επιβίωσή τους κλπ, καταλαβαίνεις).
Ακριβώς επειδή δεν ξέρουμε αρκετά, ακριβώς επειδή η προσωπική εμπειρία μας συχνά διαψεύδει τις κατά καιρούς θεωρίες του συρμού, γνώμη μου είναι ότι καλό θα ήταν να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι σε θεωρητικές "επιπολαιότητες" με υπόρρητη κανονιστική διάθεση.
Μεγάλο μπράβο στον Gay super hero για όσα είπε στο 10 %. Αυτοί εκεί μέσα πάνε να μας τρελάνουνε. Ξέρει κανένας ποιανού ιδέα είναι η ονομασία ΛεΠΑΤ; Ο Λίο και η Χριστίνα το αποφασίσανε αυτό; Η Βλάμη τί ρόλο παίζει; Kάνει το παπαγαλάκι; Θα ασχοληθείτε σοβαρά με όλους αυτούς;
Ψιλά γράμματα ρωτάω ..... Ο Λίο λέει ότι queer σημαίνει πούστηδες και πλακομούνες. Να κάνει ένα πανό το 10 % στο pride και να ζητάει δικαίωμα στο γάμο και στις τεκνοθεσίες με υπογραφή ΟΙ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΚΟΜΟΥΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Ώστε το Π στο "λεπάτ" (ή λέπατ;) αυτό σημαίνει; Eίχα δει κάποιον να το γράφει στα σχόλια του e-Lawyer και νόμιζα ότι ο σχολιαστής έκανε κάποιο λογοπαίγνιο με το γνωστό "ΛεΠά". Αλλά αφού κάποιοι έχουν αποφασίσει να το επιβάλλουν γιατί δεν το κάνουν ΠλαΠΑΤ, ή ΠλακοΠΑΤ, αν αυτό που γράφει ο ανώνυμος για την ερμηνεία, του "Λύο" (Καλοβυρνά υποθέτω) ευσταθεί; Γιατί ο κύριος Καλοβυρνάς δεν προτείνει στους εμπνευστές του νέου ακρωνυμίου να αλλάξουν και το "λε";
Α, αυτό δεν είναι καθόλου δίκαιο. Μήπως οι ελληνίδες λεσβίες πρέπει να διαμαρτυρηθούν για άνιση μεταχείριση;
@ anonymous
Μα τα έχουν φτιάξει ήδη τα πανό! Αν θες, μπορείς εδώ να διαβάσεις εδώ κάτι "εύστοχο":
http://freedomisland.wordpress.com/2009/05/10/come-together-2/
Συμφωνώ ότι πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με όλους αυτούς
(τουλάχιστον το Πεζοδρόμιο το κάνει, δεν μπορείς να πεις) αλλά κάποιες φορές αισθάνεσαι να σπαταλάς τζάμπα το οξυγόνο σου. Πόση επαναστατικότητα για το θεαθήναι, πόση τζάμπα επιθετικότητα και πόσες αθυρόστομες καταγγελίες των στενόμυαλων χριστιανών μικροαστών μπορεί να αντέξει κανείς;
Το θέμα είναι να μην λειτουργούν κάποιοι σε κένό αέρος και να μην τους αφήνουμε να μονοπωλούν καταστάσεις και να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως Ρομπέν των Δασών στο ομοφοβικό δάσος του Σέργουντ. Και αυτό, θα μου επιτρέψεις να πω, είναι ευθύνη όλων μας.
Erva,
To κατά πόσο μια άποψη είναι βαθυστόχαστη ή όχι αποτελεί δικαίωμα του καθένα να το κρίνει, ακόμη κι αν αυτή η άποψη παρουσιάζεται με μια φράση αποκομμένη από το κείμενο στο οποίο αναλύεται και στοιχειοθετείται.
Θα περίμενε όμως κανείς πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα από το Απέναντι Πεζοδρόμιο στην επιλογή των σχολίων που δημοσιεύει, ειδικά επειδή δεν μας έχει συνηθίσει στη δημοσίευση συκοφαντικών σχολίων.
Επειδή τελικά χρειάζεται να εξηγούνται και τα αυτονόητα, μιας και περισσεύουν οι κακοπροαίρετοι/ες, να διευκρινίσουμε ότι το 10% δεν χρησιμοποιεί και δεν υιοθετεί τον όρο ΛΕΠΑΤ! Ούτε τον όρο queer, ούτε τον όρο lgbtq (παρόλο που αν κάποιος/α συντάκτης ή συνεντευξιαζόμενος/η επιλέξει αυτούς τους όρους σε μεμονωμένα κείμενα, δεν θα λογοκριθεί)! Χρησιμοποιεί τους όρους "γκέι άνδρας", "γκέι γυναίκα/λεσβία", "αμφί/bi", "trans άνδρας/γυναίκα, "διαφυλικός/ή" και "λοατ/lgbt".
Επειδή όμως η queer θεωρία αποτελεί μια σημαντική διάσταση του lgbt χώρου διεθνώς, θεωρούμε υποχρέωση του περιοδικού να ενημερώνει σχετικά και ν'ανοίγει τις σελίδες του σε γόνιμο διάλογο, όπως και το κάνει. Αν αυτός ο διάλογος γίνεται με καλή προαίρεση και χωρίς συκοφαντίες, θα είναι κέρδος για όλους μας.
Ρε σύ κουσουμίτσα μη φρικάρεις τώρα κι εσύ. Αυτά είναι όπως λέμε "Μ-λ Κουκουέ", και "Κουκουέ μ-λ".
Διασπώνται τα κινήματα
από τα πολλά κουνήματα
Αγαπητέ Dimitris,
Το να διευκρινίσει το 10% τι υιοθετεί και τι όχι σε επίπεδο ορολογίας θα ήταν πράγματι εξαιρετικά χρήσιμο.
Επίσης χρήσιμο θα ήταν να μας εξηγήσει τη λογική που διέπει τις επιλεκτικές «φιλοξενίες» προσώπων, απόψεων και πρακτικών που ναι μεν δεν «υιοθετούνται», αλλά συστηματικά «προβάλλονται».
Βλέπεις, ακόμη και ο «ποντιοπιλατισμός» δεν φθάνει να δηλώνεται θα πρέπει να αποδεικνύεται κιόλας.
Μέχρι τότε ας αφήσουμε εκείνους που διαβάζουν να κρίνουν μόνοι τους τι συνιστά συκοφαντία και τι γόνιμο διάλογο.
Από την πλευρά μου υπόσχομαι να επανέλθω σύντομα στο θέμα του όρου ΛεΠΑΤ και ελπίζω με χρονικό της χρήσης του.
Dimitris,
Κι αν, σώνει και καλά, επιμένεις να μιλήσουμε για δεοντολογία, μήπως θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από το γιατί το 10% επιτρέπει να εμφανίζεται στο φόρουμ του σχολιαστής με το ψευδώνυμο "το απέναντι πεζοδρόμιο";
Διευκρινίζω ότι την ώρα που έγραφα το "κακοπροαίτετο" σχόλιό μου γνώριζα μόνον ό,τι έχει γραφεί εδώ και απαντούσα στο σχόλιο του "Ανώνυμου" που είχε προηγηθεί του δικού μου. Πριν λίγο όμως σκέφθηκα να επισκεφθώ τις σελίδες του 10% για να καταλάβω πού αφορούσε ο επίλογος του παρόντος ποστ. Δυσκολεύτηκα πολύ να διαβάσω το συγκεκριμένο thread μιας και δεν βρήκα τον τρόπο να το διαβάσω όλο μαζί αλλά ένα προς ένα σχόλιο χωριστά. Μετά λοιπόν την ανάγνωση, παραμένω σε όσα έγραψα σχετικά με την χρήση των συγκεκριμένων λέξεων - (και επαυξάνω). Ο ανώνυμος δεν μετέφερε ανακριβή πληροφορία. Eπομένως, το Απέναντι Πεζοδρόμιο δεν φιλοξένησε καμμία συκοφαντία και "μεγαλύτερη σοβαρότητα" χρειαζόταν από τον Dimitris, πριν προσάψει ανυπόστατες κατηγορίες.
Εκτιμώ ότι ο λόγος που ο Dimitris θίγεται είναι ότι ανήκει στην ομάδα του 10%. Αν εκτιμώ σωστά, τότε ας μεταφέρει στο 10% ότι καλά θα κάνει να ελέγχει πρώτα τα δικά του σχόλια και μετά να δίνει συμβουλές στα μπλογκς των άλλων. Γιατί στο φόρουμ του 10% είδα τον σχολιαστή "Λάκη" όχι μόνον να απευθύνεται με χυδαιότητα προς το Α.Π., όχι μόνον να αμφισβητεί την
"εξυπνάδα" και την "μόρφωσή" του, αλλά να δίνει και πληροφορίες που αφορούν σε ιδιωτικές εμφανίσεις (ή μη) που το ίδιο το Α.Π. δεν είδα να κοινοποιεί μέσα από το μπλογκ του.
Αλήθεια το 10% γνωρίζει έστω αν αυτές οι πληροφορίες είναι αληθινές πριν τις δημοσιεύσει;
Όσο για την φιλοξενία που παρέχεται σε πλαστο"πρόσωπους" σχολιαστές, τι έχει να πεί στους αναγνώστες του που επιτρέπει τέτοια παραπλάνηση; Διάβασα κι εγώ δύο σχόλια του ψευτοΑπέναντι Πεζοδρόμιου και ομολογώ ότι, αν και δεν είχα αυτή την εικόνα από την μέχρι τώρα πρακτική του γνήσιου Α.Π., παραπλανήθηκα.
- - - - -
stassa:Ρε σύ κουσουμίτσα μη φρικάρεις τώρα κι εσύ. Αυτά είναι όπως λέμε "Μ-λ Κουκουέ", και "Κουκουέ μ-λ". Ε, όχι βρε Stassούλα, δεν είναι το ίδιο. Στο μ-λ γίνεται αντιμετάθεση των ακρωνυμίων. Αλλά άσε την αριστερά - για την διάσπασή της μπορώ να γράψω τόμο. Aν θέλεις, βοήθησέ με να ξεκαθαρίσω μια απορία μου: το G και το L του LGBT είναι υποσύνολα του "queer"; Διότι καθώς διαβάζω στην πρόσκληση του "3rd Athens International Gay & Lesbian Film Festival" (sic) για να το ετοιμάσουν "Αναστήσανε" με πάνω από 150 queer ταινίες.(= Νομίζω ότι είναι καλό σκορ μέσα στις μέρες του Πάσχα να έχεις δει πάνω από 150 queer ταινίες. Πάλι Αναστήσαμε και φέτος ετοιμάζοντας το Athens International Gay & Lesbian Film Festival).Ετοιμαστείτε για το πιο όμορφο queer 7ημερο της πόλης μαςΚαι αφού είναι έτσι, τότε γιατί ονομάζουν το ...φεστιβάλ "Gay and Lesbian" και δεν το ονομάζουν "Queer";
Αγαπητέ Erva,
μόλις διευκρίνισα τι δεν υιοθετεί το 10% και τι όρους χρησιμοποιεί στην ειδησεογραφία, τα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία του (αν και σε μεμονωμένα κείμενα μεμονωμένοι συντάκτες έχουν το ελεύθερο να χρησιμοποιούν αιτιολογημένα όποιους όρους τους εκφράζουν καλύτερα. Για να απαντήσω και στην Κ.σ-Μ., αν αναφέρεται εκεί, το ίδιο ισχύει για τη χρήση των όρων σε όσους μετέχουν στο φόρουμ - δεν θα κάνουμε αστυνομία όρων). Και αυτό είναι το αντίθετο από την παραπληροφόρηση του/της σχολιαστή/σχολιάστριάς σου. Πράγματι, ας κρίνουν όσοι μας διαβάζουν, εγώ τη δική μου κρίση κατέθεσα.
Ως προς την επιλεκτική παρουσίαση προσώπων, απόψεων και πρακτικών, λυπάμαι, αλλά βλέπω αντιθέτως πολυσυλλεκτικότητα παρά αποκλεισμούς. Στην αρθρογραφία και στις συνεντεύξεις του έχει φιλοξενηθεί μεγάλο εύρος απόψεων και προσώπων (από πανεπιστημιακούς ως μπλόγκερ, από ακτιβιστές ως κρυφούς, από επωνύμους ως ιδιώτες, από πιστούς χριστιανούς ως πολέμιους του χριστιανισμού και από θιασώτες της κουίαρ θεωρίας ως επικριτές της). Θα το θεωρούσα πολύ εύκολο να αναφέρω ονόματα και δεν θα το κάνω - και πίστεψέ με, η φιλοξενία όλων αυτών δεν έγινε ούτε για διακοσμητικούς λόγους ούτε για λόγους άλλοθι, κάτι που αποδεικνύει η συνέχεια αυτής της πολυσυλλεκτικότητας.
Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, διότι δεν γνωρίζει αν κάποιος που υπογράφει ως Απέναντι Πεζοδρόμιο είναι το ΑΠΠ ή όχι, όπως εσύ δεν θα γνώριζες αν κάποιος που υπογράφει ως Dimitris είμαι εγώ ή άλλος. Σ'αυτή την περίπτωση, θα αρκούσε μια δική μου διευκρίνιση στη συζήτηση ή σ'εσένα ότι δεν είμαι το πρόσωπο αυτό. Άλλωστε, ο συγκεκριμένος σχολιαστής δεν ιδιοποιείται το ψευδώνυμο για να βάλει στο στόμα του Πεζοδρομίου λόγια, αλλά μεταφέρει αυτούσια αποσπάσματα από την συζήτηση που διεξάγεται εδώ.
Κ.σ-Μ., προσωπικώς δεκτό το σχόλιο για πληροφορίες που αφορούν σε ιδιωτικές εμφανίσεις (ή μη) του ΑΠΠ. Θα μεταφερθεί αρμοδίως.
Dimitris,
Η πολιτική σχολίων μιας ιστοσελίδας είναι ο καθρέφτης της συγκρότησής της σε όλα τα επίπεδα.
Το ότι επιλέγει κάποιος να μην κλειδώνονται τα ψευδώνυμα και να μην υπάρχει μετριασμός λέει ήδη από μόνο του πολλά. Το να μην ελέγχει τις πλαστοπροσωπίες, ακόμη και όταν του τις υποδεικνύουν, να επιτρέπει ύβρεις και "απειλές" outing κατά απόντων λέει ακόμη περισσότερα.
Τώρα σε σχέση με τους όρους, ακόμη κι αν δεχτώ τα όσα λες, ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι την ανακολουθία του λοατ, που εμπεριέχει τον κατά μονομανιακό τρόπο μη αποδεκτό από κάποιους όρο ομοφυλόφιλος. Κι ας μην συζητήσουμε το πώς προκύπτει η σειρά των γραμμάτων στο ακρωνύμιο και τι αξιολογική βαρύτητα έχει η θέση του κάθε συνθετικού.
Ως προς την πολυσυλλεκτικότητα του 10%, την είδαμε στο πώς οριοθέτησε το γκέι κίνημα στον απολογισμό του 2008. Μπορούμε επομένως να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας για το τι είναι ουσιαστικό και τι διακοσμητικό.
Αυτό που έγραψε ο Lakis είναι απαράδεκτο, θα αρχίσει ο ένας να κατασκοπεύει τον άλλον στην ιδιωτική του ζωή που πάει, ή γιατί δεν πάει, τι κάνει, ή γιατί δεν κάνει. Παράλληλά, αυτό που λέει, ο dimitris, είναι επίσης απαράδεκτο. Θεωρεί πολύ εύκολο να αναφέρει ονόματα? τι εννοεί να κλίσει σπίτια? Ποίον? των πανεπιστημιακών? των μπλόγκερ? των ακτιβιστών? των κρυφών? των επωνύμων? των ιδιώτων? των πιστών? των χριστιανών? των πολέμιων του χριστιανισμού? των θιασώτων της κουίαρ θεωρίας? των επικριτών της? Ο δημοσιογράφος αν θέλει κάνει τις όποιες ερωτήσεις, και στην επίμαχη ερώτηση, αν δεν απαντήσει ο συνεντευξιαζόμενος, απλά αναφέρεις δεν απάντησε, ή τελίτσες…... Οι εκβιασμοί του τύπου ξέρω αλλά δεν λέω, μάλλον δείχνουν πως δεν ξέρεις.
Erva,
Εγώ σου ανέφερα ένα εύρος προσώπων και απόψεων που έχουν φιλοξενηθεί και φιλοξενούνται στο 10% κατά πάγια τακτική κι εσύ μου αναφέρεις ένα κείμενο απολογισμού χρονιάς, που μπορεί να ήταν και μια ατυχής στιγμή του περιοδικού και που τέλος πάντων δεν φιλοδόξησε και να οριοθετήσει κανένα γκέι κίνημα. Εντάξει, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Επίσης, ειλικρινά δεν ξέρω ποιος είναι ο καθρέφτης μιας ιστοσελίδας. Εγώ σου εξήγησα για το συγκεκριμένο ζήτημα της πλαστοπροσωπείας που έθεσες και απάντησα σχετικά στην K.σ.M. που υπαινίχθηκε το ζήτημα του outing. Αν δεν σε καλύπτει η απάντηση για το συγκεκριμένο ζήτημα, το συζητάμε. Αλλά δεν είναι της παρούσης μια συζήτηση για τους καθρέφτες των ιστοσελίδων, όπως δεν επέμεινα και ο ίδιος σε γενικότερα ζητήματα δεοντολογίας και κάλυψης του ΑΠ - επέμεινα στο συγκεκριμένο ζήτημα της συγκεκριμένης ανακρίβειας.
Το ίδιο ισχύει και για την ορολογία. Αναφέρθηκα σ'αυτήν για να ξεκαθαρίσω γιατί ήταν ανακρίβεια ότι το 10% προβάλλει και υιοθετεί τον όρο ΛΕΠΑΤ. Μια γενικότερη συζήτηση περί ορολογίας είμαι σίγουρος ότι έχει ενδιαφέρον, αλλά τη συγκεκριμένη στιγμή με υπερβαίνει και υπερβαίνει νομίζω και την παρούσα συζήτηση.
Ανώνυμε, κάτι μπέρδεψες. Είπα απλά ότι δεν χρειάζεται να αναφέρω εδώ τα ονόματα όλων όσων έχουν φιλοξενηθεί στις σελίδες του 10%. Τι τελίτσες και εκβιασμούς λες;
Dimitris,
είναι καλύτερα που η αρχική σου καταγγελία για "συκοφαντία", έγινε στη συνέχεια ένσταση για "παραπληροφόρηση" και κατέληξε διατύπωση δυσαρέσκειας για "ανακρίβεια". Σε κάτι τέτοιες "λεπτομέρειες" κολλάω, και πολλές φορές παρεξηγούμαι γιατί μοιάζω να είμαι εκτός θέματος – και με τον erva_cidreira έχει συμβεί αυτό – αλλά στο πλαίσιο της αλληλεπιδραστικής e-επικοινωνίας δεν μπορείς να παραμένεις εγκλωβισμένος στην αυστηρή θεματική ενός ποστ, όταν πλάι σου, ή παράλληλα, συμβαίνουν γεγονότα που συνδέονται άμεσα μ' αυτό. Πώς αλλιώς, λόγου χάριν, θα μπορούσα να τεκμηριώσω την – επίτρεψέ μου – ανακολουθία μεταξύ της αντίδρασης του 10% (δι' εσού), για ό,τι γράφτηκε εδώ από τον Ανώνυμο (17o σχόλιο), και της αντίδρασής του, για ό,τι γράφτηκε στο φόρουμ του, από τον Λάκη; Που παρά τους ηπιότερους τελευταίους χαρακτηρισμούς σου, παραμένει το ίδιο απαράδεκτη, κατά την άποψή μου.
Για να στο δώσω πιο παραστατικά, είναι σαν να αναφέρεται χυδαία και σκαιά (γιατί είναι πολύ βίαιο πράγμα το outing), μέσα στο δικό μου σπίτι, ένας καλεσμένος μου στον γείτονά μου, κι εγώ να τον αφήνω ανενόχλητο και να πηγαίνω να κάνω παρατήρηση στον γείτονά μου, επειδή ένας δικός του καλεσμένος έθεσε ένα ερώτημα που, κατά την κρίση μου, με θίγει. Διορθώνω πρώτα τα του οίκου μου και μετά επισκέπτομαι τον γείτονά μου για να παραπονεθώ - έτσι νομίζω.
Διαφορετικά, μου δίνεις κάθε δικαίωμα να κάνω τους συνειρμούς μου...
υ.γ.
Είναι ξεκάθαρο αυτό που έγραψες για τα "ονόματα" και αν μπερδεύτηκε ο τελευταίος Ανώνυμος, είναι δικό του πρόβλημα.
Κ.σ.Μ. και Erva,
Επειδή δεν μου αρέσει να μένουν υπόλοιπα, θεωρώ ότι το σχόλιο του Lakis ως προς το σκέλος της παρουσίας ή μη του ΑΠ στην εκδήλωση στο Πάντειο δεν έχει θέση στο φόρουμ του 10%, ιδίως από τη στιγμή που σβήστηκε άλλο σχόλιο με προσωπικές επιθέσεις προς άλλον συμμετέχοντα στη συζήτηση. Προσωπικώς διαχωρίζω τη θέση μου στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Εκτιμητέον Dimitris. Αλλά μήπως θα έπρεπε να καταγραφεί η θέση σου και στον ...τόπο του εγκλήματος;
Πιστεύω ότι κάποια πράγματα, πρέπει να γίνονται, για λόγους πολιτισμού. Και νομίζω ότι η "εξέδρα" εκεί, χρειάζεται ένα μικρό μαθηματάκι πολιτισμού. Μακροπρόθεσμα θα αποβεί σε καλό των διαδικτυακών συζητήσεων, αλλά και προσωπικό των συμμετεχόντων. Αυτά που κάποιοι άνθρωποι, διαφορετικής παιδείας, θεωρούμε αυτονόητα, σε κάποιους άλλους χρειάζεται να υποδεικνύονται με επιμονή και υπομονή. Και καμμιά φορά με πιο ...παραστατικό τρόπο.
Χωρίς παρεξήγηση, ελπίζω, και με όλο το θάρρος.
Δημοσίευση σχολίου