.
Ο Ταχτσής στο διήγημά του «Η πρώτη εικόνα» αναδεικνύει την αλληλεξάρτηση γυναικείων και ανδρικών ρόλων και ταυτοτήτων: «Αλλ’ όσο κι αν πρωτόδα τη ζωή και τους άντρες σα γυναίκα, δεν έπαψα βέβαιά νάμαι κι άντρας. Σα γυναίκα, χαιρόμουνα την κάθε ήττα των αντρών. Σαν άντρας, ένιωθα γι’ αυτούς περιφρόνηση, που αργότερα έγινε οίκτος – για να ξαναγίνει ακόμα αργότερα περιφρόνηση – και μ’ έκανε συχνά να θέλω να τους ελευθερώσω απ’ τα νύχια των δημίων τους. […] Στην ψυχή μου άρχισαν από νωρίς να παλεύουν δυο αντίθετες δυνάμεις, που, επειδή έτειναν να ισορροπήσουν – ή ν’ αλληλοεξουδετερωθούν – προσδιόριζαν η μια την άλλη. […] Δεν ήμουνα ποτέ πιο γυναίκα απ‘ ό,τι όταν παρίστανα τον άντρα, και ποτέ πιο άντρας απ’ ό,τι όταν παρίστανα τη γυναίκα». Βλ. Κώστας Ταχτσής, Τα ρέστα, Αθήνα: Ερμής 1972, σσ 161-162.
Ο τίτλος και το κείμενο της σημερινής ανάρτησης προέρχονται από το βιβλίο του Δημήτρη Τζιόβα: Ο άλλος εαυτός. Ταυτότητα και κοινωνία στη νεοελληνική πεζογραφία (Πόλις, 2007)
Ο Ταχτσής στο διήγημά του «Η πρώτη εικόνα» αναδεικνύει την αλληλεξάρτηση γυναικείων και ανδρικών ρόλων και ταυτοτήτων: «Αλλ’ όσο κι αν πρωτόδα τη ζωή και τους άντρες σα γυναίκα, δεν έπαψα βέβαιά νάμαι κι άντρας. Σα γυναίκα, χαιρόμουνα την κάθε ήττα των αντρών. Σαν άντρας, ένιωθα γι’ αυτούς περιφρόνηση, που αργότερα έγινε οίκτος – για να ξαναγίνει ακόμα αργότερα περιφρόνηση – και μ’ έκανε συχνά να θέλω να τους ελευθερώσω απ’ τα νύχια των δημίων τους. […] Στην ψυχή μου άρχισαν από νωρίς να παλεύουν δυο αντίθετες δυνάμεις, που, επειδή έτειναν να ισορροπήσουν – ή ν’ αλληλοεξουδετερωθούν – προσδιόριζαν η μια την άλλη. […] Δεν ήμουνα ποτέ πιο γυναίκα απ‘ ό,τι όταν παρίστανα τον άντρα, και ποτέ πιο άντρας απ’ ό,τι όταν παρίστανα τη γυναίκα». Βλ. Κώστας Ταχτσής, Τα ρέστα, Αθήνα: Ερμής 1972, σσ 161-162.
Ο τίτλος και το κείμενο της σημερινής ανάρτησης προέρχονται από το βιβλίο του Δημήτρη Τζιόβα: Ο άλλος εαυτός. Ταυτότητα και κοινωνία στη νεοελληνική πεζογραφία (Πόλις, 2007)
1 σχόλιο:
Αλλο ένα διαταραγμένο άτομο.
Δημοσίευση σχολίου