18.9.08

Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Image Hosted by ImageShack.us
.
H άλλη πλευρά της Κωνσταντινούπολης -
The Other Side Of Istanbul (Das andere Istanbul)
Ένα ντοκυμαντέρ του Döndü Kilic
Γερμανία, 2008
Ενώ οι συζητήσεις περί εκσυγχρονισμού της Τουρκίας φαίνεται ότι θα συνεχίζονται για χρόνια, η αλλοτινή πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας της έχει αρχίσει να αναπτύσσει μια άλλη, παράλληλη ζωή που δε μοιάζει διατεθειμένη να μείνει κρυφή. Πίσω από τη φλυαρία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η Κωνσταντινούπολη έχει αποκτήσει μια ισχυρή γκέι κοινότητα που δεν εκλιπαρεί, αλλά απαιτεί την αναγνώριση των δικαιωμάτων της. Ενας νεαρός άντρας που φυλακίστηκε λόγω της ομοφυλοφιλίας του, ένας επίδοξος χορευτής της κοιλιάς που προς το παρόν επιβιώνει ως τραβεστί πόρνη, ένας σαραντάρης που ονειρεύεται να φύγει προς τη Δύση είναι μερικά μόνο από τα μέλη της κοινότητας που η σκηνοθέτις Ντοντού Κιλίτς συλλαμβάνει με την κάμερά της στο πορτρέτο μιας αθέατης και ακόμη πιο ενδιαφέρουσας, Κωνσταντινούπολης. Συμμετοχή στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου.
.
ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ, κινηματογράφος ΑΠΟΛΛΩΝ, 20/9, 22.00
.
“The Other Side of Istanbul” offers never-before-seen insight into the diversity of the gay experience in Turkey and the difficulties of homose-xual self-discovery in a predominately homophobic society where “other” sexual orientations are hidden,repressed, or met with hostility. The film, the latest documentary from director Döndü Kilic, explores how the mem-bers of Turkey’s LGBT community defend their rights more confidently as the accessibility of information via new media expands, as they adopt more Western lifestyles and attitudes, and as the debate over Turkish ad-mission to the European Union grows fiercer. Just as it is for us, the world grows smaller each and every day for the Turkish men encountered in this film, but unfortunately, unlike for many of us, each of these men must live in a land where some fear change and will stop at nothing to keep things the way they are.
Mehmet Tarhan is a 28 year-old native Kurd raised in Iskenderun and living for the past several years in one of the few relatively gay-friendly neighborhoods of Istanbul, Cihangir. Two years ago, Mehmet was ar-rested and imprisoned for eleven months because he refused to become an agent of the military machine that is running Turkey today. As a gay man, Mehmet would have been rejected forthright from military ser-vice, only to then face a degrading and humiliating trial facing charges of indecency and the classification as mentally disordered. Though the antimilitarist has been living outside of prison walls for some time now, the warrant for his arrest has never been revoked, leaving his freedom under constant threat. Mehmet’s fight for change, however, stretches far beyond his personal struggles.
As the figurehead of Lambda Istanbul, an association founded in 1993 to serve as a safe space for gays, lesbians, bisexuals, transvestites, and transsexuals, Mehmet plays a vital role in the gay community of Istan-bul, especially for the thirty or so members of the organization. Under Mehmet’s leadership, the organization is striving to serve as a place of shared experience, of social interaction, of organized political demons-tration, and of information availability, while attempting all the while to maintain an active and enlightening public relations campaign. Although Mehmet works hard, not everyone in the gay community finds that Lamb-da Istanbul, a left-leaning, alternative, and strongly politicized organiza-tion, speaks for them. In fact, among many conservative, middle-class, and nationalistic homosexuals, Lambda is considered a radical, parasitic club that does nothing more than oppose or hinder every possibility of economic growth and development.
Mustafa, 24, who defines himself as apolitical, is one of the many who feel their experience and viewpoint is not addressed by Lambda and its leaders. Mustafa prefers the alternative club scene which, unfortunately for him, is quite small in Istanbul. Instead, Istanbul is dominated by an expensive gay bar and club scene – a clone of the global gay mainstream and normally frequented only by those better off financially – as well as a bear scene made up of muscular, hairy macho-men. Mustafa, calling himself an alternative Twink, longs for change because, in the narrow gay community that exists within Istanbul, he is not considered attractive.Güney, 28, dreams of fame and fortune and hopes that one day he will be an “authentic male belly dancer.” Until then, he has taken up work as a transvestite in an x-rated movie theater where he makes just enough to get by in Istanbul. Even in the colorful neighborhood of Taksim, Güney finds himself alienated because of his feminine appearance. He says that he is everything: a gay, a transsexual, a transvestite, and more womanly than every woman…
Mert, 40, is leaving Istanbul. He came to the big city as a young man, shortly after his family uncovered his sexuality. Without an education and penniless, Mert became friends with a transsexual active in the scene and was soon training as a trans-prostitute. For twelve years, Mert financed his life in Istanbul through prostitution: “At that time we were treated with more respect.” For the last five years he has been in a committed relati-onship and has held a steady job. Now he is ending his chapter in Istan-bul: “Today there are only crooks, liars, and swindlers drifting around this place.”
Also looking for a fresh start is Bawer, 25. This charming, witty man ad-mits he is a liar and shares the story of how he has been forced to live a lie for years. For fear that his parents would discover his homosexaulity, Bawer decided to start a “relationship” with his good friend Leyla playing the role of his girlfriend. Hoping it would throw his parents off, Bawer was shocked to discover how quickly his parents took to the idea… and began making wedding plans. Now Bawer realizes there is nothing more to do, things need to change, and his love affair with Leyla must come to an end: “Don’t lie! It’s terrible. I am trying to stop, but I just can’t.” In Bursa, Öykü, a 30 year-old transsexual, spearheads an organization, Gökkusagi Bursa, that serves the needs of the transvestites and transse-xuals living there. Öykü is on a mission to establish legal protection for transsexuals and transvestites against assault, brutality, and discrimination. For many years now, the police have not been willing to protect the transsexuals and transvestites living here, because they are prostitutes and have no standing in society. Despite the small successes, Öykü un-derstands that the fight for change has only just begun.
Istanbul is a city of stories, just when you think you know them all, you get a glimpse of “The Other Side of Istanbul.”

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

The Other Side of Istanbul
(Documentary -- Germany)
By JAY WEISSBERG

A Deutsche Film-und Fernsehakademie Berlin, Dondu Kilic Filmproduktion production. (International sales: Deutsche Film-und Fernsehakademie Berlin, Berlin.) Produced by Anna de Paoli, Erdem Murat Celikler. Executive producers, Dondu Kilic, Hartmut Bitomsky. Directed by Dondu Kilic. Written by Andreas Hug, Kilic.

With: Mehmet Tarhan, Mustafa Cagrici.

Like much in Turkey, and Istanbul in particular, the gay scene sits uncomfortably between East and West, making it a ripe topic that receives only superficial treatment in Dondu Kilic's well-meaning but formless "The Other Side of Istanbul." Meant to explore the difficulties faced by gay men in Turkish society, docu loads up on pointless scenes offering no insight, while a larger perspective beyond the few subjects interviewed remains either elusive or unaddressed. Pic will work best for auds coming to the material for the first time, though even they'll wonder at the narrow focus.

Part of the frustration derives from the wasted opportunity: Articulate activist Mehmet Tarhan is immersed in the discourse and, along with his supportive Kurdish family, cries out for more screen time. Young Mustafa speaks of machismo and class hierarchy in the gay scene, but more on these key topics, along with the subject of honor killings, would expand docu's limited horizons. Generic shots of the city, plus an overlong wedding sequence, add nothing, while Kilic fails to provide any background on a transsexual demonstration in Bursa. Handheld lensing is standard; arrangement of scenes feels random.

Camera (color, HD), Vojtech Pokorny; editor, Kilic, Mariejosephin Schneider; music, Niclas Ramdohr. Reviewed at Berlin Film Festival (Panorama Documentaries), Feb. 9, 2008. Original title: Das andere Istanbul. Turkish, English, Dutch dialogue. Running time: 82 MIN.

gay super hero είπε...

Τελικά η σκηνοθέτις Ντενζού Κιλίς είναι γυναίκα και όχι άντρας, όπως διαβάζω σήμερα στην Καθημερινή. Κι εγώ έκανα το ίδιο λάθος στο μπλογκ μου.'Ενα λάθος για το οποίο ευθύνεται βέβαια η παραπλανητική ιστοσελίδα του φεστιβάλ.

erva_cidreira είπε...

Ενα ντοκιμαντέρ - μικρό διαμάντι στις «Νύχτες Πρεμιέρας»
Του Δημητρη Ρηγοπουλου (Καθημερινή, 19/9/2008)

Υπάρχει μια σκηνή στην «Αλλη πλευρά της Κωνσταντινούπολης» («The other side of Istanbul») που κάνει το ντοκιμαντέρ της Ντεντσού Κίλις ένα μικρό διαμάντι. Ο φακός της μεγαλωμένης στη Γερμανία Τουρκάλας σκηνοθέτριας αιχμαλωτίζει το βλέμμα της μάνας του Μεχμέτ Ταρχάν, γνωστού γκέι ακτιβιστή στην Κωνσταντινούπολη. Είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει σ’ ένα χωριό κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Μιλάει για τον ομοφυλόφιλο γιο της, το πόσο δύσκολο ήταν να τον αποδεχθεί, και τον αβάσταχτο πόνο, όταν της είπαν ότι ο γιος της ήταν στη φυλακή επειδή αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Είναι ένα βλέμμα φτιαγμένο από απέραντη αγάπη και πόνο, ένα βλέμμα που τώρα μπορεί και χαμογελάει.

Αλλά το ντοκιμαντέρ της Κίλις που δεν θα προβληθεί ποτέ στην Τουρκία έτσι όπως θα το δούμε αύριο στις 10 το βράδυ, στον «Απόλλωνα», στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας», είναι πρωτίστως πολιτικό. Το συναίσθημα μπαινοβγαίνει συχνά πυκνά (στην εξομολόγηση του διάσημου χορευτή της κοιλιάς προς τον πατέρα του, «δεν φταίω για ό,τι έγινε, ήταν θέλημα Θεού», ή στα συμπονετικά λόγια ενός ταξιτζή) αλλά η ταινία καθρεφτίζει τη δύσκολη πραγματικότητα χιλιάδων ομοφυλόφιλων σε μια κοινωνία που αλλάζει. Οπως του Μεχμέτ, ο οποίος αρνήθηκε τη θητεία - ενώ είχε την επιλογή να μην πάει στρατό χωρίς καμία συνέπεια υπό τον όρο να επιδείξει πορνογραφικό φωτογραφικό υλικό με τον ίδιο πρωταγωνιστή.

«Η έμπνευση για την ταινία ήταν ο θυμός», μας λέει η Ντεντσού Κίλις λίγες ώρες πριν έρθει στην Ελλάδα για να παρευρεθεί στην αθηναϊκή πρεμιέρα της ταινίας της. «Είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να ελέγχουν τις ζωές των άλλων. Λένε ότι αυτό είναι ηθικό κι αυτό ανήθικο, αυτό είναι καλό κι αυτό κακό. Υπάρχουν αμέτρητοι, εξαιρετικά επιτυχημένοι ομοφυλόφιλοι στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας στην Τουρκία, οι οποίοι γίνονται αποδεκτοί και σεβαστοί χωρίς το παραμικρό ερώτημα. Κι ένα κανονικό παιδί της γειτονιάς έχει ελάχιστες πιθανότητες να ζήσει σαν γκέι χωρίς να φοβάται για τη ζωή του».

Η αντίφαση ανάμεσα σε μια αποδεκτή ομοφυλοφιλία στο πλαίσιο κάποιας καλλιτεχνικής δραστηριότητας και στην καταδίκη της ομοφυλοφιλίας στην κοινωνία, αν και καθόλου τουρκική αποκλειστικότητα, είναι ιδιαίτερα έντονη στη γειτονική χώρα. «Ποτέ δεν επιβεβαιώνουν δημόσια τη σεξουαλική τους ταυτότητα και παρουσιάζονται δημοσίως ως ετεροφυλόφιλοι, παρότι αιωρείται η ανομολόγητη αλήθεια που όλοι γνωρίζουν. Ο Μπουλέντ Ερσόι, για παράδειγμα, άρχισε την πολύ επιτυχημένη του καριέρα ως άντρας. Τώρα είναι γυναίκα, και παραμένει και σήμερα ένας σούπερ σταρ στην Τουρκία. Στη δεκαετία του ’80, ωστόσο, υποχρεώθηκε να φύγει από την Τουρκία για να κάνει την αλλαγή φύλου».

Δυο καρδιές

Το ντοκιμαντέρ της Κίλις δεν θα προβληθεί στην Τουρκία γιατί οι δύο πρωταγωνιστές δέχθηκαν να μιλήσουν στην κάμερα με τον όρο ότι η ταινία δεν θα παιζόταν στην Τουρκία. «Ετσι δουλεύω τώρα μία διαφορετική εκδοχή διάρκειας 60 λεπτών, ειδικά για την Τουρκία». Αναπόφευκτα η συζήτηση πηγαίνει στην Ευρώπη και στην τούρκικη υποψηφιότητα ένταξης. «Πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι έτοιμη για την Τουρκία και η Τουρκία δεν είναι έτοιμη για την Ευρωπαϊκή Ενωση γιατί πολύ απλά έχουν πολλές πολιτισμικές διαφορές, ακόμα κι αν η Τουρκία συνεχίζει να αλλάζει σε μια προσπάθεια να φτάσει τα ευρωπαϊκά στάνταρ. Επίσης, οι ισλαμικοί δεσμοί της Τουρκίας και τα γεωγραφικά της σύνορα θα κάνουν οποιαδήποτε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση πολύ δύσκολη. Προσωπικά πιστεύω πως και οι δύο πλευρές έχουν να ωφεληθούν από μία τέτοιου είδους συνεργασία, αλλά δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξη ότι αυτό μπορεί να συμβεί πολύ σύντομα. Αλλά έχω δύο καρδιές που χτυπάνε στο στήθος μου. Γεννήθηκα στην Τουρκία αλλά μεγάλωσα στη Γερμανία. Ταξιδεύω στην Ευρώπη, τώρα έρχομαι στην Ελλάδα και αγαπάω και τις δύο πλευρές της προσωπικής μου ιστορίας, αυτό ήταν κάτι που μου έμαθε η οικογένειά μου από πολύ νωρίς».

Marianella Kloka είπε...

Με αφορμή την επίσκεψη της Ντοντού Κιλίτς στην Αθήνα για την προβολή της ταινίας/ντοκυμαντέρ "Η άλλη πλευρά της Ιστανμπούλ" στο φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας, η εφημερίδα City Uncovered εξασφάλισε συνέντευξη, η οποία θα δημοσιευθεί στο τεύχος #42, με κυκλοφορία 03 Οκτωβρίου.

erva_cidreira είπε...

A, πολύ ωραία!
Αδημονούμε να τη διαβάσουμε, λοιπόν.