ΣΥΜΦΩΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ 4

.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ B΄ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ KB΄
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ:
Πουθενά στην αιτιολογική έκθεση δεν εξηγείται γιατί αποκλείονται τα πρόσωπα ιδίου φύλου, αν και αναφέρεται ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δίνεται η δυνατότητα σύναψης γάμου και η καταχωρισμένη συμβίωση στα ομόφυλα ζευγάρια. Σε καμία χώρα, όπου έχει προβλεφθεί αντίστοιχος θεσμός, δεν αποκλείονται τα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ σε πολλές χώρες έχει θεσπιστεί αποκλειστικά με το σκεπτικό ότι τα ετερόφυλα ζευγάρια έχουν την επιλογή της σύναψης γάμου.
Η Ελλάδα θα αποτελέσει παγκόσμια πρώτη περιορισμού του συμφώνου στα ετερόφυλα ζευγάρια! Ο Υπουργός στην Επιτροπή ισχυρίστηκε ότι δεν έπρεπε να προχωρήσει η Κυβέρνηση στα ομόφυλα ζευγάρια, διότι οι απαιτήσεις και οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας φθάνουν σήμερα μέχρι εκεί.Αφήνοντας κατά μέρος το κατά πόσο επίκαιρη είναι η ανάγνωση των απαιτήσεων και των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας από την Κυβέρνηση, μια τέτοια αντίληψη παραγνωρίζει τον παιδαγωγικό ρόλο του δικαίου και την υποχρέωση της πολιτείας να διαπλάθει τη στάση της κοινωνίας και να την οδηγεί μπροστά, όπως έκανε όταν εισήγαγε αλλαγές με το Οικογενειακό Δίκαιο του 1983.
Κυρίως όμως, κύριοι συνάδελφοι, παραγνωρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν μπορεί να τελούν υπό την προϋπόθεση τυχόν έγκρισής τους από την πλειοψηφία.

ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ασφαλώς υπάρχει ένα θέμα για τα ομόφυλα ζευγάρια -ασφαλώς- και νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία -και είναι προς τιμήν της- ξεπέρασε αρκετά γρήγορα σύνδρομα του παρελθόντος και πλέγματα του παρελθόντος και σε πολύ μεγάλο βαθμό έχει κατοχυρωθεί στην κοινωνία μας και έχει ωριμάσει ο σεβασμός στην διαφορετικότητα. Είμαστε κοινωνία σύγχρονη, προοδευτική, κοινωνία ανοχής, ανοχής στη διαφορετικότητα και αυτό είναι σημαντικό. Υπάρχουν προβλήματα. Ασφαλώς υπάρχουν προβλήματα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να αρνηθούμε τη διαπίστωση για τα βήματα, τα άλματα που έχουν γίνει προς τα εμπρός.
Ωστόσο, ορισμένα πράγματα δεν έχουν ακόμη ωριμάσει. Και αν θέλουμε η νομοθετική πρωτοβουλία μας να ανταποκρίνεται στις υπαρκτές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει να παρακολουθεί και τη φάση ωρίμανσης των αιτημάτων, των προβληματισμών και των ζητημάτων που θέτει η ανοικτή κοινωνία στην καθημερινότητά της. Αυτό κάνει το παρόν νομοσχέδιο.

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ:
Βεβαίως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ορθά εστιάζεται η συζήτηση στο λεγόμενο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Και εστιάζεται ακριβώς για το λόγο ότι υπάρχει μια κοινωνική πραγματικότητα που αξιώνει να ρυθμιστεί η ελεύθερη συμβίωση των πολιτών. Πρόκειται όμως για μια δειλή, άτολμη ρύθμιση, αυτή η οποία επιλέγεται από την Κυβέρνηση και τούτο διότι η ρύθμιση περιορίζει το εύρος της και το περιορίζει με έναν τρόπο, ο οποίος προσβάλει την ισοπολιτεία μεταξύ των πολιτών, αναφορικά πάντοτε με εκείνους και εκείνες που μένουν έξω από τη ρύθμιση και αναφέρομαι στους ομόφυλους.
Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, κύριε Υπουργέ, το οποίο να σας εμποδίζει το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης να το ρυθμίζετε με τρόπο τέτοιο, έτσι ώστε να αφορά σε ανθρώπους. Ακριβώς και για το λόγο αυτό, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατέθεσε συγκεκριμένη τροπολογία -και σας καλούμε να την αποδεχτείτε και εσείς, κύριε Υπουργέ, αλλά και όλη η Βουλή- σύμφωνα με την οποία η συμφωνία δύο ενήλικων προσώπων, με την οποία οργανώνουν τη συμβίωσή τους, καταρτίζεται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο και βεβαίως, η ισχύς της συμφωνίας ισχύει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου στο ληξίαρχο του τόπου κατοικίας τους, η οποία καταχωρίζεται σε ειδικό βιβλίο του ληξιαρχείου.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ:
Γιατί πρέπει η Βουλή των Ελλήνων να νομοθετεί με συντηρητικό και υποκριτικό τρόπο, όταν είναι γνωστό ότι η νομολογία έχει λύσει έως τώρα προβλήματα συμβίωσης και μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου και μεταξύ προσώπων διαφορετικών φύλων; Και έρχεται με το νομοθέτημά σας τώρα η Πλειοψηφία της Βουλής να ανακόψει την ομαλή εξέλιξη της νομολογίας, να κάνει και να επιβάλει νομοθετικές επιλογές οι οποίες είναι συντηρητικότερες των φυσιολογικά αναμενόμενων επιλογών της νομολογίας. Εάν το σύμφωνο συμβίωσης δεν αφορά ομόφυλα ζευγάρια, δεν αφορά πρόσωπα του ίδιου φύλου, δεν υπάρχει κανένας επείγον λόγος να διαμορφώσουμε ένα καινούριο νομικό θεσμό στο Αστικό μας Δίκαιο, στο Οικογενειακό μας Δίκαιο, ένα θεσμό που είναι πολύ κατώτερος της έγγαμης συμβίωσης και δημιουργεί περιπλοκές, ακριβώς επειδή διαμορφώνονται δύο διαφορετικών επιπέδων και δύο διαφορετικών κατηγοριών θεσμοί συμβίωσης και συμπλήρωσης του βίου δύο ανθρώπων.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ:
Από τις είκοσι επτά χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τέσσερις μόνο χώρες αναγνώρισαν το γάμο των ομοφυλοφίλων. Ολλανδία με κόμμα παιδεραστών και παράδοσης των ναρκωτικών. Ξεφτιλίζονται οι γυναίκες στις βιτρίνες, όπως και στο Βέλγιο. Διαλέγεις γυναίκα από τη βιτρίνα. Αυτές είναι οι προοδευτικές χώρες που κάποιοι έχουν ως πρότυπα.

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ:
Όταν κάποιος συντηρητικός αναγκάζεται, υπό την πίεση της σύγχρονης παγκόσμιας πραγματικότητας, να οικειοποιηθεί σύγχρονες και προοδευτικές αξίες και να τις συμπυκνώνει σ’ ένα νομοθέτημα, τότε δημιουργεί ένα νομοθέτημα παρωδία. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο συντηρητικός είναι βαθιά υποκριτής.

Υποκρίνεται ότι θέλει το σύμφωνο συμβίωσης. Για το λόγο αυτό αντί να νομοθετεί μια συμβίωση με δικαιοσύνη, ισότητα και πληρότητα, επί της ουσίας την απογυμνώνει από κάθε έννοια δικαίου.

Υποκρίνεται ότι θέλει το σύμφωνο συμβίωσης. Για το λόγο αυτό συγχέει τον κοσμικό ρόλο του κράτους με το κράτος-κατηχητικό, που νουθετεί τους Έλληνες πολίτες για την ορθότερη συμβίωση.

Υποκρίνεται ότι θέλει το σύμφωνο συμβίωσης. Για το λόγο αυτό αποκλείει τους ομοφυλόφιλους από το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.

Και η υποκρισία είναι τέτοια που φτάνει σε σημεία φοβίας. Φοβία απέναντι στο ίδιο το Σύνταγμα που διακηρύσσει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Φοβία απέναντι στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που απαγορεύει κάθε διάκριση με βάση τον γενετήσιο προσανατολισμό. Η υποκρισία και η φοβία είναι οι ανίατες ασθένειες των συντηρητικών. Φοβία απέναντι στην αποδοχή της ετερότητας, φοβία απέναντι στον έμπρακτο σεβασμό του διαφορετικού και άρα κοινωνία αποκλεισμών, καθώς αποκλείει με συνοπτικές πρακτικές τη συνεργασία με το όλως άλλο.

Μας είπε ο Υπουργός Δικαιοσύνης: Δεν έπρεπε να προχωρήσουμε και στα ομόφυλα ζευγάρια, διότι πιστεύουμε ότι σήμερα οι απαιτήσεις και οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας μέχρι εκεί φτάνουν. Και τι είναι η ελληνική κοινωνία σ’ αυτό τον ενικό, κύριε Υπουργέ; Είναι δική σας η ανάγνωση. Η ελληνική κοινωνία έχει και ομοφυλόφιλους, οι οποίοι έχουν και απαιτήσεις και ανάγκες. Εκφραστές της ελληνικής κοινωνίας είμαστε και εμείς, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που ζητήσαμε εξ αρχής να συμπεριληφθούν και οι ομοφυλόφιλοι στο σύμφωνο.

Δεν είναι ότι δεν φτάνουν οι απαιτήσεις και οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας ως εκεί, κύριε Υπουργέ. Είναι ότι η δική σας ανάγνωση για την κοινωνία φτάνει ως εκεί. Η ανάγνωσή σας είναι φοβική, μικροκοσμική. Η ανάγνωσή σας αποκλείει, περιθωριοποιεί. Η ανάγνωσή σας στρεβλώνει δικαιώματα, παραμορφώνει αξίες.

Η ανάγνωσή σας περιορίζεται μόνο στο πολιτικό κόστος που θα εισπράξετε από κάποιες μισαλλόδοξες φωνές, από κάποιες εμβληματικές για την παράταξή σας μικρές ομάδες, που με την ίδια ευκολία που καίνε βιβλία, με την ίδια ευκολία που λιθοβολούν τους Αλβανούς σημαιοφόρους, με την ίδια ευκολία θεωρούν και τους ομοφυλόφιλους τοξικά απόβλητα της κοινωνίας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ:
Μ’ αυτό που φέρνετε σήμερα ανοίγετε το σύμφωνο συνύπαρξης συλλειτουργίας και συμβίωσης των ομοφυλοφίλων. Δεν το έχετε καταλάβει ότι το φέρνετε σήμερα αυτό; Γιατί όταν το φέρνετε για ετερόφυλα ζευγάρια, αύριο το πρωί θα πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και θα έρθει αμέσως. Άρα λοιπόν, το γνωρίζετε και το πράττετε. Αλλά επειδή δεν έχετε τη δύναμη απέναντι στους ψηφοφόρους να το πράξετε, το φέρνετε διά της πλαγίας οδού. Ομολογήστε το, λοιπόν, στη Βουλή καλύτερα ότι υπάρχει ένα θέμα κοινωνικό, το αντιμετωπίζουμε έτσι και γι’ αυτό το λόγο θέλουμε σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Μην κοροϊδευόμαστε. Θα το δώσετε αυτό σήμερα κι αύριο το πρωί θα πάνε ο κ. Βαλλιανάτος με την παρέα του ενδεχομένως και με το δήμαρχο της Τήλου να διεκδικήσουν τα ίσα όπως επιτάσσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Άρα λοιπόν, κύριε Υπουργέ, περί αυτού πρόκειται. Εμείς διαφωνούμε. Διαφωνούμε γιατί αυτό το οποίο φέρνετε εδώ είναι ακόμη μία νάρκη στην οικογένεια.

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ:
Το ξέρετε ότι οι ομοφυλόφιλοι υπάρχουν και στην Ελλάδα. Υπάρχουν και Έλληνες ομοφυλόφιλοι. Δεν είναι οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι άλλοι ομοφυλόφιλοι, είναι και οι Έλληνες. Αυτό δεν το βλέπετε; Δεν το ξέρετε; Κλείνετε τα μάτια; Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας δεν είναι Έλληνες πολίτες;
Εγώ, κύριε Χατζηγάκη, καταλαβαίνω τις προσωπικές σας απόψεις. Όμως ως Υπουργός, επομένως ως υπηρέτης μιας Κυβέρνησης και του ελληνικού λαού πρέπει να αντιμετωπίζετε ίσα τους πολίτες. Με το νομοσχέδιό σας αντιμετωπίζονται ίσα; Γιατί δεν βλέπετε το θέμα αυτό των ομοφύλων; Υπάρχουν. Δεν έχουν προβλήματα αυτοί οι άνθρωποι; Είναι λίγοι ή πολλοί, δεν μας ενδιαφέρει. Υπάρχουν όμως. Η δημοκρατία μας και το Σύνταγμά μας λέει ότι όλοι είναι ίσοι και επομένως και αυτοί. Γιατί δεν τους συμπεριλαμβάνετε; Ποιος είναι ο λόγος που δεν τους συμπεριλαμβάνετε; Τι θα συμβεί; Είναι τόσο μεγάλο σκάνδαλο; Ακούτε το ΛΑ.Ο.Σ. και τον κ. Καρατζαφέρη και σας παρασύρει;
Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν και επομένως νομοθετικά καλόν είναι να το παραδεχθείτε και να καλύψετε αυτό που πρέπει να καλυφθεί νομικά. Αυτή είναι η υποχρέωση του κράτους προς όλους τους πολίτες του. Δεν χρειάζονται διακρίσεις. Επίσης πρέπει να σεβόμαστε –τα λέμε αυτά ως μεγάλα λόγια- τα ατομικά δικαιώματα του καθενός, τις ατομικές επιλογές. Αυτό δεν μπορείτε να το αρνείστε και να το αρνούμεθα και κυρίως αυτό που ενοχλεί είναι ότι αρνείστε μια πραγματικότητα υπαρκτή.
Θα ήθελα να τελειώσω λέγοντας ότι είναι σωστό ότι θα προσφύγουν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και το ξέρετε. Είναι σωστό επίσης ότι θα δικαιωθούν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, οπότε για άλλη μια φορά η Ελλάδα θα έρχεται πίσω από τα γεγονότα και θα πρέπει να εκπληρώσει αυτά τα οποία ισχύουν τη σήμερον ημέρα στην Ευρώπη.
Γιατί να είμαστε ουραγοί σ’ όλα τα πράγματα; Επειδή δεν τολμάτε να πάρετε τη σωστή πρωτοβουλία. Γιατί πρέπει να το κάνετε αυτό, αφού έρθει απόφαση των ευρωπαϊκών δικαστηρίων; Τόσο ωραίο θα είναι αυτό; Να πείτε «Τι να κάνουμε; Δεν το θέλαμε, αλλά εξαναγκαστήκαμε»; Γιατί δεν το κάνετε, πολύ περισσότερο όταν έχετε τη σύμφωνη γνώμη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του Συνασπισμού; Να η ευκαιρία να το αποφασίσει η Βουλή. Τι είναι αυτό που σας κάνει να φοβάστε;

ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ:
(…)νομίζω ότι η πρόκληση –κι εδώ θέλω να σταθώ και μόνον- είναι το γεγονός ότι αποκλείεται η ισχύς του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Γιατί το κάνετε αυτό, κύριε Υπουργέ; Γιατί το κάνετε εντέλει; Δεν θέλω να ακούσω διάφορα τα οποία ακούω από τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας για ωρίμανση της κοινωνίας. Στο κάτω κάτω την ωρίμανση της κοινωνίας ο καθένας την κρίνει ανάλογα με τα κριτήριά του και τις απόψεις του. Αλλά η προσπάθεια που είδαμε εδώ ανάμεσα σ’ εσάς και στον κύριο Καρατζαφέρη, του συναγωνισμού ποιος εκφράζει καλύτερα τις αξίες της ευρύτερης κεντροδεξιάς Παράταξης, όπως άκουσα, «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», είναι νομίζω στη βάση της υπόθεσης. Το πολιτικό κόστος και οι ψήφοι κάποιων ψηφοφόρων είναι στη βάση της υπόθεσης. Διότι αν νομοθετούσαμε με βάση τη λογική, θα βλέπαμε τα γεγονότα όπως είναι. Και πώς είναι; Τα γεγονότα είναι ότι υπάρχουν ζευγάρια ομόφυλα στην Ελλάδα -αυτό είναι αναμφισβήτητο- το γεγονός είναι ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες πλην της Ιταλίας, όλες οι άλλες –δεν είναι ακριβή τα στοιχεία που ακούγονται- χώρες πλην της Ιταλίας έχουν μια μορφή αναγνώρισης των σχέσεων ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου: είτε σύμφωνα, είτε γάμο. Πάντως έχουν μια μορφή. Η ευρωπαϊκή πραγματικότητα είναι σαφής. Και η πραγματικότητα επίσης λέει το εξής, στο οποίο νομίζω ότι συμφωνούν όλοι. Ακόμη και οι συνάδελφοι που εχθρεύονται, εν πάση περιπτώσει, το σύμφωνο συμβίωσης, ακόμη κι αυτοί αναγνωρίζουν ότι δικαστικά το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και η ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εφόσον πρόκειται για σύμφωνο συμβίωσης θα το θεωρήσει αυτομάτως ως σύμφωνο συμβίωσης ανεξαρτήτως φύλου. Όλοι το ξέρουμε αυτό. Από τη στιγμή που υπάρχει σύμφωνο συμβίωσης, με βάση το νομικό ευρωπαϊκό πολιτισμό, είναι αδιανόητο να κάνετε αυτές τις διακρίσεις που κάνετε. Όλοι το αναγνωρίζουν, εχθροί και φίλοι της υπόθεσης. Τι κάνουμε λοιπόν; Κρυβόμαστε πίσω από έναν φερετζέ, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, απλώς και μόνον για να μην πουν οι ψηφοφόροι της Δεξιάς ότι η παράταξή τους κατοχυρώνει το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων ζευγαριών, όταν είναι βέβαιο –επαναλαμβάνω- ότι μ’ αυτό το νομοσχέδιο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα αναγνωρίσει ότι, με βάση τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αυτή η νομική κατασκευή πρέπει να επεκταθεί και στα ομόφυλα ζευγάρια.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ –ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ:
Τι συμβαίνει; Φέρνει αυτό το σύμφωνο της συμβίωσης. Σε ποιους χρειάζεται το σύμφωνο της συμβίωσης; Χρειάζεται στα ετερόφυλα ζευγάρια ή στα ομόφυλα ζευγάρια; Εάν υποθέσουμε ότι χρειάζεται σε κάποιους, πράγματι χρειάζεται στα ομόφυλα ζευγάρια που θέλουν να ρυθμίσουν τις όποιες εκκρεμότητες έχουν. Άρα στην πραγματικότητα τι κάνει η Νέα Δημοκρατία; Η Νέα Δημοκρατία θέλει να ανοίξει την πόρτα στα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά δεν θέλει να το πει γιατί φοβάται το πολιτικό κόστος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι εγώ θα προκαλούσα τον κύριο Υπουργό Δικαιοσύνης αν αυτό που λέμε δεν ισχύει και δεν είναι αληθές, να έρθει εδώ στη Βουλή και να μας πει τι θα κάνει ο ίδιος, όσα χρόνια και αν περάσουν, όταν θα έρθει η πρώτη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που θα δικαιώνει τα ομόφυλα ζευγάρια.

ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ:
Εδώ πέρα, έχουμε τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που είναι Κόμματα, τα οποία αναφανδόν έχουν προσχωρήσει στην παγκοσμιοποίηση και θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή, με αυτή τη διάλυση των παραδοσιακών δομών της οικογένειας, με κάποια προνόμια σε ορισμένου είδους μειονότητες, όπως είναι και οι ομοφυλόφιλοι, θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ενός άλλου είδους κοινωνία, την οποία με πολύ χαρά ακούμε, διότι είναι ειλικρινής ο κ. Χατζηγάκης, από τους λίγους ειλικρινείς της Κυβερνήσεως, ο οποίος δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πιστεύει στο εθνικό κράτος και ότι πιστεύει σε μία παγκοσμιοποιημένη κατάσταση, όπου θα υπάρχουν οι σημαίες της Ευρώπης και θα καταργηθούν αυτές των εθνών κ.λπ.
Άρα, ο σκοπός για τον οποίο γίνεται αυτή η κίνηση δεν είναι ούτε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, διότι ταυτοχρόνως, την ίδια στιγμή που, υποτίθεται, νοιάζεστε για τους ομοφυλόφιλους, δημιουργείτε τεράστιες κοινότητες Μουσουλμάνων μέσα στις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες, φυσικά, ξέρουμε τι απόψεις έχουν για τους ομοφυλοφίλους.
Ως προς το θέμα του γάμου για τους ομοφυλόφιλους, επειδή ετέθη και μάλιστα, επιδεικτικώς από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θέλω να πω ότι σήμερα οι ομοφυλόφιλοι στην κοινωνία μας, αν δούμε τουλάχιστον την προβολή που έχουν από την τηλεόραση, είναι δυσανάλογα μεγάλη του αριθμού τους. Βγαίνουν άνθρωποι οι οποίοι δηλώνουν, διακηρύσσουν ότι είναι εκπρόσωποι των ομοφυλοφίλων, πολλές φορές είναι και προκλητικοί, στην τηλεόραση, δηλώνουν διάφοροι ηθοποιοί ότι εάν δεν είσαι ομοφυλόφιλος σήμερα, δεν μπορείς να πάρεις ρόλο σε σήριαλ. Βλέπουμε συνεχώς να προβάλλονται με τον οποιοδήποτε τρόπο.
Άρα, οι ομοφυλόφιλοι χρειάζονται μια στοιχειώδη νομική κάλυψη, η οποία μπορεί να τους δοθεί από τους υπάρχοντες νόμους, ενδεχομένως με κάποιες μικρές τροποποιήσεις στον Αστικό Κώδικα. Γιατί εσείς θέλετε να τους ανεβάσετε στο ίδιο επίπεδο; Γιατί θέλετε ακριβώς να πείτε ότι δεν παίζει κανέναν ρόλο, όταν μιλάμε για οικογένεια, το αν θα είναι δύο γυναίκες, τρεις άνδρες και μία κατσίκα ή οτιδήποτε άλλο -διότι μην αφήνουμε και τους κτηνοβάτες απέξω, εφόσον ξεκινήσαμε τώρα και λέμε ότι οι σεξουαλικές διαστροφές είναι απαράγραπτο και ιερό δικαίωμα, να βάλουμε και τους κτηνοβάτες μέσα- ή μία οικογένεια η οποία αποτελείται από έναν άνδρα και μία γυναίκα, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Είναι, δηλαδή, η ηθική αναγνώριση που θέλετε να κάνετε προς τους ομοφυλόφιλους. Ο καθένας μπορεί να έχει τις προσωπικές του επιλογές. Ο ίδιος φέρει το βάρος και κυρίως, το κακό που κάνει ή το καλό, το κάνει ο ίδιος στον εαυτό του.

ΝΑΤΑΣΣΑ ΡΑΓΙΟΥ-ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ:
Να πούμε ξανά ότι αυτό το σχέδιο νόμου αφορά αποκλειστικά τη σχέση ετερόφυλων ζευγαριών που ζουν σε καθεστώς συμβίωσης και η οποία δεν ρυθμίζεται από το υπάρχον δίκαιο.(…)
Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας πω ότι το παρόν σχέδιο νόμου ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Το γεγονός ότι το φέρνει η Κυβέρνηση είναι εκείνο που μας ξενίζει και μας κάνει να κάνουμε πίσω; Η Ελλάδα του 2008 δεν έχει την πολυτέλεια να καθυστερήσει άλλο σε τέτοιου είδους κοινωνικές αλλαγές. Όμως, παράλληλα πρέπει να κρατήσει και κάποιες ισορροπίες, τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσουν ιδέες και ήθη. Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να το απαξιώσουν λέγοντάς το αποσπασματικό, νομίζω πως στο βάθος και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι σιγά-σιγά ανοίγει και η πόρτα στα ομόφυλα ζευγάρια, ώστε να εναρμονιστούν στην ελληνική νομοθεσία, αφού πρώτα ενταχθούν όσο ομαλά γίνεται στην ελληνική κοινωνία. (Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού) Νομοθετείς για να καλύψεις τις ανάγκες της κοινωνίας. Νομοθετείς για να προβλέψεις, αλλά οφείλεις να διατηρείς και κάποιες ισορροπίες. Ήθελα να πω στους συναδέλφους του ΛΑ.Ο.Σ. –αν ήταν εδώ- ότι δεν μπορείς να κλείνεις τα μάτια στα ομόφυλα ζευγάρια.
Δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν υπάρχουν. Ανοχή στη διαφορετικότητα. Το λέμε και το ξαναλέμε. Ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε, οφείλουμε να δεχθούμε μία κατάσταση και να την κατοχυρώσουμε με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις στον κατάλληλο χρόνο. Είναι ο χρυσός κανόνας του «one step at a time».

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ:
Αυτή η συζήτηση δεν έγινε όπως έπρεπε να γίνει. Τα δικαιώματα δεν τίθενται στην κρίση της πλειοψηφίας. Κατοχυρώνονται και αυτό είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας, προς χάριν αυτών που τα έχουν ανάγκη ακόμη και εάν αυτοί είναι μειοψηφία. Από αυτή την άποψη, διάφορες αλλαγές και τομές στο οικογενειακό δίκαιο, η προίκα, η κατάργησή της, η μοιχεία, ξεσήκωσαν αντιρρήσεις του τύπου ότι απειλείται η οικογένεια. Η οικογένεια είναι ένας θεσμός που τον περιγράψατε με ιστορικούς όρους και δεν απειλείται από τον νόμο. Αντίθετα, τα δικαιώματα των ανθρώπων όταν δεν κατοχυρώνονται και μάλιστα φυσιολογικά δικαιώματα που έχουν ωριμάσει, τότε η κοινωνία δηλητηριάζεται και δημιουργούνται οδυνηρές παραταξιοποιήσεις μέσα στην κοινωνία και ανταγωνισμοί και επιθέσεις με μίσος και προκαταλήψεις.
Από εκεί και πέρα, η χειραφέτηση και ο αυτοκαθορισμός είναι χρέος της πολιτείας να μην εμποδίζονται. Προς αυτή την κατεύθυνση καμία νάρκη στα θεμέλια της οικογένειας δεν μπορεί να έχει το σύμφωνο συμβίωσης ή ο πολιτικός γάμος ομοφύλων ή η ακόμη καλύτερη κατοχύρωση των δικαιωμάτων των γυναικών και όλων όσων προσέρχονται σε τέτοιου είδους επιλογές.