.
Κατά τις δύο μετά τα μεσάνυχτα αρχίζουν να χορεύουν σλόου. Οι χορευτές, κουρασμένοι, εγκαταλείπουν την πίστα. Εκείνη τη στιγμή η Ανιές τη ρωτάει:
- Θέλεις να χορέψεις μαζί μου;
Η Μαρία την κοιτάζει απολιθωμένη. Η Ανιές καρφώνει επάνω της τα μεγάλα πράσινα μάτια της, που ο χαμηλός φωτισμός εντείνει τη βλοσυρή τους λάμψη. Ήρεμη, ακίνητη, με το χέρι στην πλάτη της καρέκλας της, περιμένει απάντηση. Είναι γλυκιά και επικίνδυνη. Έχει χαμόγελο λύκαινας.
Η Μαρία νιώθει ένα μικρό τρελό άλογο στο στήθος της να ορμάει δεξιά αριστερά, να σκοντάφτει και να αναπηδάει. Νιώθει το λαιμό της να ανάβει, τα μάγουλά της, το μέτωπο της να καίνε. Για μια στιγμή φοβάται πως δεν κατάλαβε καλά. Είναι ωστόσο ξεκάθαρο, όπως και το βλέμμα που την κοιτάζει. Κάτι τέτοιο δεν το περίμενε. Δεν της πέρασε καν από το μυαλό ότι η Ανιές… κι όμως, η Ανιές από την αρχή της βραδιάς δεν έκρυψε καθόλου την έλξη που αισθανόταν. Χωρίς να το ομολογήσει στον εαυτό της, η Μαρία το κατάλαβε μια χαρά. Στην πραγματικότητα ήταν το μόνο που προσδοκούσε από τη στιγμή που συνάντησε το βλέμμα της. Να τη σαγηνεύσει, να την αγγίξει. Δεν επέτρεψε στην επιθυμία της να εκφραστεί, επειδή βρισκόταν στο γάμο της αδερφής της, και απαγορεύεται να φαίνονται τέτοια πράγματα στις οικογενειακές γιορτές.
Είναι δύο το πρωί. Πολλοί έχουν κιόλας φύγει. Τα παιδιά πήγανε για ύπνο. Σκέφτέται ότι ίσως είναι η στιγμή να πάψει να κρύβεται. Είναι η κατάλληλη στιγμή να πει ναι, να δεχτεί να χορέψει με τη γυναίκα αυτή, που της αρέσει, όπως έχει κάνει πολλές άλλες φορές με γυναίκες στην Αυστραλία, στην Αμερική, στο Παρίσι …
Blandine Le Callet: Σκηνικό γάμου (Πόλις, 2007)
Κατά τις δύο μετά τα μεσάνυχτα αρχίζουν να χορεύουν σλόου. Οι χορευτές, κουρασμένοι, εγκαταλείπουν την πίστα. Εκείνη τη στιγμή η Ανιές τη ρωτάει:
- Θέλεις να χορέψεις μαζί μου;
Η Μαρία την κοιτάζει απολιθωμένη. Η Ανιές καρφώνει επάνω της τα μεγάλα πράσινα μάτια της, που ο χαμηλός φωτισμός εντείνει τη βλοσυρή τους λάμψη. Ήρεμη, ακίνητη, με το χέρι στην πλάτη της καρέκλας της, περιμένει απάντηση. Είναι γλυκιά και επικίνδυνη. Έχει χαμόγελο λύκαινας.
Η Μαρία νιώθει ένα μικρό τρελό άλογο στο στήθος της να ορμάει δεξιά αριστερά, να σκοντάφτει και να αναπηδάει. Νιώθει το λαιμό της να ανάβει, τα μάγουλά της, το μέτωπο της να καίνε. Για μια στιγμή φοβάται πως δεν κατάλαβε καλά. Είναι ωστόσο ξεκάθαρο, όπως και το βλέμμα που την κοιτάζει. Κάτι τέτοιο δεν το περίμενε. Δεν της πέρασε καν από το μυαλό ότι η Ανιές… κι όμως, η Ανιές από την αρχή της βραδιάς δεν έκρυψε καθόλου την έλξη που αισθανόταν. Χωρίς να το ομολογήσει στον εαυτό της, η Μαρία το κατάλαβε μια χαρά. Στην πραγματικότητα ήταν το μόνο που προσδοκούσε από τη στιγμή που συνάντησε το βλέμμα της. Να τη σαγηνεύσει, να την αγγίξει. Δεν επέτρεψε στην επιθυμία της να εκφραστεί, επειδή βρισκόταν στο γάμο της αδερφής της, και απαγορεύεται να φαίνονται τέτοια πράγματα στις οικογενειακές γιορτές.
Είναι δύο το πρωί. Πολλοί έχουν κιόλας φύγει. Τα παιδιά πήγανε για ύπνο. Σκέφτέται ότι ίσως είναι η στιγμή να πάψει να κρύβεται. Είναι η κατάλληλη στιγμή να πει ναι, να δεχτεί να χορέψει με τη γυναίκα αυτή, που της αρέσει, όπως έχει κάνει πολλές άλλες φορές με γυναίκες στην Αυστραλία, στην Αμερική, στο Παρίσι …
Blandine Le Callet: Σκηνικό γάμου (Πόλις, 2007)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου