ΤΡΙΚΥΜΙΑ... - 1

Για την καλή χρήση μιας κακιάς λέξης 
Θανάσης Καρτερός (avgi.gr, 7/9/2014)

Αιώνες περιφρόνησης και τόνους μίσους και ρατσισμού κουβαλάει η λέξη πούστης. Η οποία απλώθηκε από τον χαρακτηρισμό των ομοφυλόφιλων στον χαρακτηρισμό της μισής Ελλάδας από την άλλη μισή. Κατά περίπτωση, μάλιστα, οι ρόλοι εναλλάσσονται - τη μια στιγμή ο ένας εξαπολύει τη βρισιά, ενώ την άλλη την εισπράττει. Και ασφαλώς δεν υπάρχει νεοέλληνας, αρσενικός κυρίως, αλλά και θηλυκός, που να μην την έχει κολλήσει σε κάποιον άλλον. Ή να μην του την έχει κολλήσει κάποιος άλλος: "Είσαι μεγάλος πούστης!".

Και τι σημαίνει στην καθομιλουμένη; Τον διπρόσωπο, τον ύπουλο, τον άτιμο. Έτσι που τη σήμερον ημέρα, ο πούστης και τα παράγωγά του να είναι μεν ο υβριστικός χαρακτηρισμός για τους γκέι, αλλά να είναι και χαρακτηρισμός που αφορά κόσμο και κοσμάκη. Ανάμεσά τους και πολλούς οι οποίοι έχουν ξεσπαθώσει τελευταία κατά του ομοφυλόφιλου, του κίναιδου, του αρσενοκοίτη. Και κάθε σεξουαλικής εκδοχής, γυναικών τε και ανδρών, η οποία παρεκκλίνει από τα πρότυπα της καθ' ημάς ομαλότητας.

Μια και το θέμα βγήκε στην επιφάνεια με το αντιρατσιστικό, τους σεπτούς ιεράρχες, τον οικογενειάρχη Νικολόπουλο, τον μαχητικό Νεράντζη και βεβαίως τον ντροπαλό Κουτσούμπα, καλό είναι από γλωσσικής απόψεως και χωρίς υστερόβουλες σκέψεις -αλίμονο!- να το ξεκαθαρίσουμε: Ποιος είναι ο πούστης και ποιος ο μάγκας στην αντιπαράθεση που ξέσπασε; Διότι εδώ τα πράγματα έχουν -γλωσσικώς, είπαμε- μπερδευτεί. Και φτάσαμε διά του αυτόκλητου πρεσβευτή μας επί ζητημάτων ηθικής να πάρουμε αμπάριζα ακόμα και τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου!

Ποιος είναι πούστης λοιπόν; Εκείνος, ή εκείνη, που απαιτεί να ζήσει σαν νόμιμο ζευγάρι με όποιον, ή όποια, θέλει ή εκείνος που του το απαγορεύει; Εκείνος που έχει τη γενναιότητα να μην κρύβει τον προσανατολισμό του ή εκείνος που κρύβεται πίσω από πατρίδες και θρησκείες για να τον εξοστρακίσει ως ανώμαλο; Εκείνος που κατανοεί την αγάπη χωρίς προκαταλήψεις ή εκείνος που μισεί όποιο είδος αγάπης δεν ταιριάζει με τις προκαταλήψεις του; Ο γκέι με την πολύχρωμη parade του, ή ο νταής με τη μαύρη παρέα του; Ο δεσπότης, ο πολιτικός, ο κομισάριος ή το αντικείμενο του μίσους τους; Ή του κρυφού πόθου τους;

Καλό θα ήταν να μην υπάρχει η λέξη. Αλλά αφού υπάρχει, ας τη χρησιμοποιούμε τουλάχιστον σωστά...

Δείγμα σωστής(;) χρήσης: