ΟΙ "7 ΘΥΜΟΙ" ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΟΥΠΟΥΡΑ

Διακριτικός σκηνοθέτης, μακριά από εποχιακές τάσεις και σαφείς κινηματογραφικές συντεταγμένες, ο Χρήστος Βούπουρας υπηρετεί ένα βαθιά εσωτερικό σινεμά, το οποίο βρίσκεται παρ' όλα αυτά σε άμεση συνάφεια με τον εξωτερικό κόσμο, μεταφράζοντας τα ερεθίσματα που λαμβάνει από τη γύρω πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα ως αφορμές για υπαρξιακά ταξίδια και μοναχικές διαδρομές, προορισμός των οποίων είναι η ανακάλυψη και αγάπη του άλλου, του διαφορετικού.

Μια τέτοια διαδρομή διανύει και ο ήρωας της νέας ταινίας του Βούπουρα: ένας λιγομίλητος και νωχελικός αρχαιολόγος (τον υποδύεται με ταιριαστή εγκράτεια ο Μάξιμος Μουμούρης) ο οποίος θα χρειαστεί να αναθεωρήσει τις θέσεις και τα συναισθήματά του όταν έρθει σε επαφή με έξι ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας και ιδιοσυγκρασίας, καθένας από τους οποίους έχει τους δικούς του δαίμονες να αντιμετωπίσει.

Αντλώντας από τις επαφές αυτές, το φιλμ αναρωτιέται πάνω σε μια σημερινή Ελλάδα και σε μια ολόκληρη εποχή όπου η αποδοχή του ξένου, η διατήρηση της ανθρωπιάς και η αναζήτηση της αγάπης αποτελούν καθημερινές επιδιώξεις και διαρκείς χίμαιρες.

Έχουν περάσει σχεδόν 17 χρόνια από την προηγούμενη σκηνοθετική εμφάνισή σας στο σινεμά μυθοπλασίας με το «Mirupafshim». Σε τι οφείλεται αυτή η μεγάλη απουσία;

Χαριτολογώντας, θα έλεγα σε εξωγενείς παράγοντες. Ομοφυλοφιλία, ξένοι, ιδιότυπα περιθωριακοί τύποι. Ποιος να τους εμπιστευθεί; Είχα απορρίψεις, αναβολές, και βέβαια η οικονομική κρίση. Δυο άνθρωποι, όμως, πίστεψαν στην ταινία και ουσιαστικά την κράτησαν ζωντανή. Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης που έδωσε μάχη για να εγκριθεί και ο Ηρακλής Μαυροειδής που ως παραγωγός δεν την εγκατέλειψε.

Η ενασχόλησή σου με την πραγματοποίηση των «7 Θυμών» υπήρξε πολύχρονη. Μπορείτε να μας εξηγήσεις μερικές από τις δυσκολίες, αλλά και τα πολύτιμα μαθήματα που πήρατε στο διάστημα των ετών αυτών, ενώ επιχειρούσατε να ολοκληρώσετε την ταινία;

Μέσα στη ζωή μου αυτών των ετών υπήρχε και μια ταινία που ήθελα να γίνει. Είχε τη θέση της στα ενδιαφέροντά μου και υπήρχε μια διαρκής συνδιαλλαγή μαζί της. Ο δρόμος απ' όπου είναι παρμένη η ταινία, δηλαδή η εμπειρία και το βίωμα, καθημερινά μου έδινε καινούργιο υλικό. Υλικό που βοηθούσε στο να με κρατάει ζωντανό μέσα στην ταινία και ίσως να την εξελίσσει.

Η ταινία τοποθετεί τον ήρωά της στην πραγματικότητα μιας πολυπολιτισμικής Ελλάδας που επιμένει να αντιμετωπίζει την έννοια του διαφορετικού και του ξένου, αν όχι με εχθρικότητα, τότε σίγουρα με καχυποψία. Ως καλλιτέχνης και άνθρωπος, ο οποίος δείχνει σταθερά μεγάλο ενδιαφέρον και ανησυχία πάνω στο θέμα των μεταναστών και των μειονοτήτων, πόση πρόοδος πιστεύετε ότι έχει συντελεστεί επάνω στο ζήτημα αυτό;

Ο ρατσισμός, γιατί νομίζω ότι γι' αυτόν μιλάτε, είναι μέσα στο κύτταρο του ανθρώπου. Κανείς δεν μπορεί να δεχτεί το διαφορετικό άμα τη γενέσει του.

Το θέμα είναι τι κάνουμε για να τον καταπολεμήσουμε. Πόσο μπορούμε να θέσουμε τον άνθρωπο στο κέντρο του κόσμου. Να κάνουμε, δηλαδή, αυτό που είπαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και που αργότερα η Δύση ονόμασε ουμανισμό. Να γίνουμε πανανθρώπινοι πρώτα και μετά Έλληνες.

Είναι δύσκολα πράγματα απ' ό,τι αποδεικνύει η ζωή. Ζω σε μια περιοχή όπου στα τελευταία χρόνια είμαι μάρτυς απίστευτης βαρβαρότητας εναντίον των ξένων και πραγματικά νιώθω ανίσχυρος και ηττημένος. Το να κατανοήσουμε έναν άλλο πολιτισμό, να πάρουμε απ' αυτόν και να δώσουμε σ' αυτόν είναι ευλογία. Αλλά απ' ότι φαίνεται στις μέρες μας ευλογία είναι το χρήμα. Κι η ζωή είναι τόσο μικρή.

Η ταινία μιλάει, μεταξύ άλλων, για την αναζήτηση της αγάπης σε μια εποχή όπου οι έννοιες της ανιδιοτέλειας και της ειλικρίνειας αποτελούν χαμένες αρετές. Μοιράζεστε αυτό τον πεσιμισμό; Πόσο έμπρακτα βρίσκετε ότι τον συναντάμε στην κανονική ζωή;

Η μόνιμη επωδός του Χουσάμ, του Άραβα ήρωα της ταινίας προς τον Έλληνα πρωταγωνιστή Πέτρο, που είναι και η ματιά της ταινίας, είναι η φράση «Εσύ δεν ξέρεις από αγάπη, εσύ τίποτα δεν ξέρεις».

Έχει άραγε η Ανατολή το μυστικό της αγάπης και το κρατάει κρυφό; Όχι βέβαια, διατείνεται ο Έλληνας που πιστεύει ότι τα συναισθήματα μας είναι η έκφραση των βαθύτερων συμφερόντων μας.

Ανιδιοτέλεια, ειλικρίνεια, αγάπη είναι αρετές που έχουν ενδυθεί και θρησκευτικό μανδύα. Πάνω απ' αυτές, όμως, για μένα μία είναι η αρετή: Ο σεβασμός στον Άνθρωπο.

Αν η ταινία μιλούσε για «8 Θυμούς», και ο όγδοος θυμός της ιστορίας ήταν κάποιος δικός σσας; Ποιος θα ήταν ο θυμός σου αυτός;

Οι θυμοί του Θεού, σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννη, είναι 7. Εγώ δεν δικαιούμαι άλλο θυμό παρά μόνο αυτόν εναντίον του Θεού. (e-go.gr/cinemag)