Κ.Κ.Ε. ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

.

Από τα πρακτικά της Επιτροπής της Βουλής της 15.10.2008

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ (Ειδικός Αγορητής Κ.Κ.Ε.):
Είναι υπαρκτό το πρόβλημα ότι αυξάνει ο αριθμός των ζευγαριών που θέλουν να διαβιούν ελεύθερα, χωρίς να προχωρούν σε γάμο. Συμβαίνει και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Το ερώτημα είναι ποια είναι η βασική αιτία που οδηγεί τα ζευγάρια αυτά στο να συμβιώνουν και να μην παντρεύονται; Είναι ίσως κάποιες αντιλήψεις ότι έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, όταν είναι πιο χαλαροί οι δεσμοί της, να μην μπουν κάτω από τις διατάξεις αναγκαστικού δικαίου και τις ρυθμίσεις, οι οποίες είναι πιο αυστηρές και αφορούν το γάμο, διότι έτσι αποφάσισαν και επέλεξαν. Υπάρχουν, όμως, οικονομικοί και κοινωνικοί λόγοι, όπως είναι οι δυσκολίες από τις εφαρμοζόμενες επί χρόνια πολιτικές και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Εδώ τώρα για να παντρευτεί ένα παιδί, για να πιάσει δουλειά, φτάνει κατά μέσο όρο στα 29-30 χρόνια ηλικίας, δηλαδή αυξάνει και το όριο ηλικίας για να φτάσουν σε γάμο τα παιδιά. Οπότε εξ ανάγκης και επειδή δεν μπορούν να μένουν συνεχώς στο σπίτι του πατέρα ή της μητέρας, αρχίζει η συμβίωση και πρέπει να ρυθμιστεί αυτή η συμβίωση. Είναι και ζήτημα αντιλήψεων, αλλά είναι και ζήτημα λόγω της σκληρής οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και των νέων οικογενειών, γι' αυτό και μειώνεται και ο αριθμός των παιδιών που γεννούν τα καινούργια ζευγάρια, διότι δεν μπορεί να τα βγάλουν πέρα.
Εάν το δούμε αυτό το νομοσχέδιο στο πλαίσιο μιας πολιτικής, η οποία είναι σε βάρος της οικογένειας τελικά ή καθυστερεί την οικογένεια στο πότε θα αποφασίσει ο άλλος να κάνει οικογένεια, είναι ένα αποσπασματικό μέτρο, το οποίο, κατά τη γνώμη μας, έχει θετικές διατάξεις, τις οποίες θα τις ψηφίσουμε, αλλά δεν μπορούμε να χειροκροτήσουμε το νομοσχέδιο, όταν είναι ένα αποσπασματικό νομοσχέδιο στα πλαίσια μιας άδικης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Γι' αυτό εμείς θα ψηφίσουμε «παρών» στο νομοσχέδιο. Υπάρχουν και αρκετές διατάξεις, τις οποίες θα τις καταψηφίσουμε. (...)

Σχετικά με το εάν συμφωνούμε να ενταχθούν οι ομοφυλόφιλοι στις ρυθμίσεις αυτές. Εμείς είμαστε ενάντια στο γάμο των ομοφυλόφιλων. Δεν έχουμε καμία προκατάληψη ή ρατσιστική διάθεση. Ίσα-ίσα, υπάρχουν πρακτικές και συμπεριφορές, οι οποίες θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να μην αντιμετωπίζονται στην κοινωνία ή στην εργασία σαν άτομα δεύτερης κατηγορίας αυτοί που έχουν άλλη σεξουαλική προτίμηση. Άλλο αυτό και άλλο να εφαρμοστούν ίδια μέτρα και ίδιες ρυθμίσεις με γάμο με το ελεύθερο σύμφωνο συμβίωσης. Είμαστε αντίθετοι για τον εξής λόγο: Διότι είτε πρόκειται για γάμο είτε για ελεύθερη συμβίωση. Ο θεσμός του γάμου προέκυψε από την ανάγκη της προστασίας των παιδιών και της γυναίκας και της εξασφάλισης της αναπαραγωγής και της διαιώνισης του είδους. Αυτή είναι η βασική λογική. Με αυτή την έννοια, λοιπόν, ξεκινώντας και από πού ξεκινά ιστορικά η λειτουργία του γάμου, δεν συμφωνούμε ότι πρέπει να κάνουμε δεκτή την άποψη να προχωρήσει και η Ελλάδα στην κατεύθυνση που είπα πριν. Αυτές είναι οι γενικές μας θέσεις επί του νομοσχεδίου και όταν θα έρθουμε στα άρθρα, θα μιλήσουμε συγκεκριμένα. Θα ψηφίσουμε «παρών».

ΚΩΣΤΑΣ ΑΛΥΣΑΝΔΡΑΚΗΣ (K.K.E.): Δεν έχω τίποτα να προσθέσω σε αυτά που είπε ο Εισηγητής μας. Ακούγοντας, όμως, τη συζήτηση, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις περί δικαιωμάτων.
Έχει γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια να μιλάμε για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών και να το προβάλλουμε ως δικαίωμα. Βεβαίως, εδώ επιτρέψτε μου να εντοπίσω σε αυτούς που το προβάλλουν ένα κενό: Γιατί να μιλάμε μόνο για ζευγάρια και όχι για τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο, σεξτέτο, οκτέτο κ.λπ.; Βεβαίως, όπως είπε και ο κ. Σκυλλάκος, άλλο πράγμα είναι οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, τις οποίες καταδικάζουμε απροκάλυπτα.
Υπάρχουν και άλλες μόδες. Υπάρχει η μόδα να μιλάμε για τα δικαιώματα των ζώων, για δικαιώματα μειονοτήτων, τα οποία, όμως, τα θυμόμαστε όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τις μειονότητες, για να δικαιολογήσουμε στρατιωτικές επεμβάσεις, π.χ. στα Βαλκάνια. Πιστεύω ότι αυτές οι μόδες δεν είναι καθόλου τυχαίες. Έχουν ως στόχο να παραμερίσουν πραγματικά δικαιώματα, όπως π.χ. το δικαίωμα της εργασίας, που καταπατιέται βάρβαρα, το δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, ακόμα και το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Μιλώντας για το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, δεν μπορώ να μην καταδικάσω τη σημερινή επέμβαση των ΜΑΤ, που επιτέθηκαν σε κατοίκους του χωριού Ελληνικό του νομού Ιωαννίνων, επειδή οι κάτοικοι αντιδρούσαν στη χωροθέτηση Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων. (...)