«Είμαι η Εύα Κουμαριανού. Δεν με λένε ακριβώς έτσι, αλλά έτσι το θέλησα εγώ», λέει στο εισαγωγικό σημείωμα του πρώτου μέρους της αυτοβιογραφίας της η πετυχημένη σόουγουμαν τρανσέξουαλ. Την πολυτάραχη και δύσκολη ζωή της αποτύπωσε στις σελίδες ενός βιβλίου η Εύα Κουμαριανού, η οποία δέχτηκε μέχρι και απειλές προκειμένου να μη γίνει το όνειρό της πραγματικότητα.
Μάλιστα, όπως είπε η ίδια στην «Espresso»: «Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη γιατί ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Εδώ και καιρό έπρεπε να το είχα βγάλει, αλλά από τη μια η δουλειά στο μαγαζί αλλά και μια ταινία που ετοιμάζω και από την άλλη η μετακόμιση, πήγα πίσω. Στις 27 Ιουνίου, όμως, στη Στοά του Βιβλίου θα γίνει και η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης».
Επειδή μέρος των εσόδων θα διατεθεί για το σωματείο (Σωματείο Διαφυλικών Tρανσέξουαλ Tραβεστί Ελλάδος), η Εύα σκοπεύει να βγάλει το βιβλίο στα περίπτερα και το καλοκαίρι σε έναν πάγκο στην Ερμού. «Το σκέφτομαι γιατί ο σκοπός είναι ιερός. Οι καιροί είναι πάρα πολύ δύσκολοι. Υπάρχουν κοπέλες που δεν έχουν να φάνε και πηγαίνουν σε συσσίτια, τις φιλοξενούμε σε ξενώνες, άλλες μένουν σε εγκαταλειμμένα σπίτια» λέει η Εύα.
«Στο βιβλίο μιλάω στην αρχή για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που έζησα και θα τελειώνει στα πρώτα επαγγελματικά μου βήματα ως Εύα, τα οποία πάλι κι αυτά είχαν μερικές άσχημες στιγμές που με έχουν συγκλονίσει. Φυσικά, από την αυτοβιογραφία μου δεν θα λείπουν και οι τρεις μεγάλοι μου έρωτες.
»Ο πατέρας μου είχε πνιγεί σε ναυάγιο και η μητέρα μου ήταν μόνη της. Με έβαλε σε ίδρυμα γιατί ήμουν ένα παιδί που γύριζα στους δρόμους και έκανα παρέα με άτομα που τότε τα χαρακτήριζαν “μελανζέ” (τώρα γκέι). Πήγαινα στην Τρούμπα και εκεί τα κορίτσια μου φέρονταν καλά και πολλές φορές με έστελνναν για τσιγάρα, βγάζοντας έτσι το χαρτζιλίκι μου… Στα παιδικά χρόνια γνώρισα και το αναμορφωτήριο. Τον πρώτο χρόνο το έσκασα και δεν ξαναγύρισα ποτέ και επί έξι μήνες κοιμόμουν στον δρόμο. Δεν είχα να φάω και κάποια στιγμή ήρθα σε τόσο άσχημη κατάσταση που άνοιξα ένα καφενείο προκειμένου να βρω κάτι να φάω και επειδή δεν είχε τίποτα, έφαγα ζάχαρη. Με συνέλαβαν και για πρώτη φορά γνώρισα τις φυλακές ανήλικων».
«Πολλά χρόνια μετά έγινε ένα συμβάν σε μια πιάτσα κι εγώ δεν είχα πάει στο δικαστήριο. Με δίκασαν ερήμην και έτσι πήγα φυλακή στη Λάρισα. Υπέφερα πάρα πολύ εκεί μέσα, αλλά με βοήθησε η φίλη μου, η συγγραφέας Μπέττυ Βακαλίδου και αθωώθηκα σε τρεις μήνες. Αυτή έπαιξε μεγάλο ρόλο στη ζωή μου και με βοήθησε οικονομικά. Δεν ξέρω αν δ, εν ήταν αυτή, τι θα γινόμουν».
Η Εύα συνεχίζοντας λέει: «Εχω υποφέρει πολύ! Εγραφα, λοιπόν, σε κασέτες τη ζωή μου, τις έδωσα στον εκδοτικό οίκο και να που τώρα εκδίδεται. Το βιβλίο αυτό το οφείλω στις “Κούκλες” και στη Μαριλού. Το βιβλίο το αφιερώνω στη μνήμη της φίλης μου της Μαίρης που χάθηκε πρόσφατα».
Τελειώνοντας, μας λέει: «Πριν γίνω Εύα, ήμουν χορευτής. Εχω ζήσει τόσα πολλά πράγματα στη ζωή μου! Εχω δουλέψει σε θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο (“Μαριχουάνα στοπ”, “Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσας κ.ά.)».
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ (espressonews.gr, 16/5/2012)
Μάλιστα, όπως είπε η ίδια στην «Espresso»: «Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη γιατί ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Εδώ και καιρό έπρεπε να το είχα βγάλει, αλλά από τη μια η δουλειά στο μαγαζί αλλά και μια ταινία που ετοιμάζω και από την άλλη η μετακόμιση, πήγα πίσω. Στις 27 Ιουνίου, όμως, στη Στοά του Βιβλίου θα γίνει και η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης».
Επειδή μέρος των εσόδων θα διατεθεί για το σωματείο (Σωματείο Διαφυλικών Tρανσέξουαλ Tραβεστί Ελλάδος), η Εύα σκοπεύει να βγάλει το βιβλίο στα περίπτερα και το καλοκαίρι σε έναν πάγκο στην Ερμού. «Το σκέφτομαι γιατί ο σκοπός είναι ιερός. Οι καιροί είναι πάρα πολύ δύσκολοι. Υπάρχουν κοπέλες που δεν έχουν να φάνε και πηγαίνουν σε συσσίτια, τις φιλοξενούμε σε ξενώνες, άλλες μένουν σε εγκαταλειμμένα σπίτια» λέει η Εύα.
«Στο βιβλίο μιλάω στην αρχή για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που έζησα και θα τελειώνει στα πρώτα επαγγελματικά μου βήματα ως Εύα, τα οποία πάλι κι αυτά είχαν μερικές άσχημες στιγμές που με έχουν συγκλονίσει. Φυσικά, από την αυτοβιογραφία μου δεν θα λείπουν και οι τρεις μεγάλοι μου έρωτες.
»Ο πατέρας μου είχε πνιγεί σε ναυάγιο και η μητέρα μου ήταν μόνη της. Με έβαλε σε ίδρυμα γιατί ήμουν ένα παιδί που γύριζα στους δρόμους και έκανα παρέα με άτομα που τότε τα χαρακτήριζαν “μελανζέ” (τώρα γκέι). Πήγαινα στην Τρούμπα και εκεί τα κορίτσια μου φέρονταν καλά και πολλές φορές με έστελνναν για τσιγάρα, βγάζοντας έτσι το χαρτζιλίκι μου… Στα παιδικά χρόνια γνώρισα και το αναμορφωτήριο. Τον πρώτο χρόνο το έσκασα και δεν ξαναγύρισα ποτέ και επί έξι μήνες κοιμόμουν στον δρόμο. Δεν είχα να φάω και κάποια στιγμή ήρθα σε τόσο άσχημη κατάσταση που άνοιξα ένα καφενείο προκειμένου να βρω κάτι να φάω και επειδή δεν είχε τίποτα, έφαγα ζάχαρη. Με συνέλαβαν και για πρώτη φορά γνώρισα τις φυλακές ανήλικων».
«Πολλά χρόνια μετά έγινε ένα συμβάν σε μια πιάτσα κι εγώ δεν είχα πάει στο δικαστήριο. Με δίκασαν ερήμην και έτσι πήγα φυλακή στη Λάρισα. Υπέφερα πάρα πολύ εκεί μέσα, αλλά με βοήθησε η φίλη μου, η συγγραφέας Μπέττυ Βακαλίδου και αθωώθηκα σε τρεις μήνες. Αυτή έπαιξε μεγάλο ρόλο στη ζωή μου και με βοήθησε οικονομικά. Δεν ξέρω αν δ, εν ήταν αυτή, τι θα γινόμουν».
Η Εύα συνεχίζοντας λέει: «Εχω υποφέρει πολύ! Εγραφα, λοιπόν, σε κασέτες τη ζωή μου, τις έδωσα στον εκδοτικό οίκο και να που τώρα εκδίδεται. Το βιβλίο αυτό το οφείλω στις “Κούκλες” και στη Μαριλού. Το βιβλίο το αφιερώνω στη μνήμη της φίλης μου της Μαίρης που χάθηκε πρόσφατα».
Τελειώνοντας, μας λέει: «Πριν γίνω Εύα, ήμουν χορευτής. Εχω ζήσει τόσα πολλά πράγματα στη ζωή μου! Εχω δουλέψει σε θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο (“Μαριχουάνα στοπ”, “Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσας κ.ά.)».
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ (espressonews.gr, 16/5/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου