MEMORIAS DE ANDRIANOS - EL BLOG DE ANTINOO. ΔΥΟ ΓΚΕΪ ΙΣΠΑΝΟΓΛΩΣΣΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑ

memorias de adrianos

El Blog de Antinoo

EX-GAY

.
Ο Michael Bussee υπήρξε συνιδρυτής το 1976 της οργάνωσης Exodus International, μιας από τις κύριες ομάδες στις ΗΠΑ που επιδιώκουν την «θεραπεία» των ομοφυλοφίλων. Το 1979 εγκατέλειψε την οργάνωση και έκτοτε δεν παύει να καταγγέλλει αυτές τις «θεραπείες».
Να σημειώσουμε ότι το διευθυντικό στέλεχος της Exodus International Don Schmierer υπήρξε ο ένας από τους τρεις αμερικανούς συνέδρους (βλ.εδώ) που προκάλεσαν το πρόσφατο κύμα ομοφυλοφοβικών διώξεων στην Ουγκάντα.
Το 2007 ο Michael Bussee, μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη, ζήτησε επίσημα δημόσια συγγνώμη (βλ. εδώ) για τον ρόλο του στο κίνημα των ex-gay και σήμερα περιγράφει τον εαυτό του ως σύμβουλο γάμου, πατέρα, ευαγγελικό χριστιανό και περήφανο γκέι.
Η ιστορία της αποχώρησής του από την οργάνωση μαζί με έτερο συνιδρυτή της, τον Gary Cooper, και η ανακοίνωση των διαζυγίων από τις συζύγους τους και της αισθηματικής σχέσης τους περιγράφεται στο ντοκυμαντέρ One Nation Under God.

Συμπληρωματικά, ρίξτε μια ματιά εδώ:
http://www.therapeiaomofylofilias.blogspot.com

ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΓΙΟΣ

Μια κόρη που έγινε γιος...
Αγκαλιάζοντας περήφανα τη σύντροφό του, ο Τσαζ Μπόνο (Chaz Bono) -που γεννήθηκε πριν από 41 χρόνια ως Τσάστιτι (Chastity)- εμφανίστηκε σε πρόσφατη εκδήλωση της γκέι και λεσβιακής κοινότητας στο Λος Άντζελες. Με κάποια κιλά παραπάνω η αλήθεια είναι, που όμως δεν φάνηκαν να ενοχλούν στο παραμικρό την Τζένιφερ Έλια (Jennifer Elia), που τον συνόδευε περιχαρής.
Το... παιδί της Σερ (Cher) και του Σόνι Μπόνο (Sonny Bono) βρίσκεται στα τελευταία στάδια της αλλαγής φύλου από το θηλυκό στο αρσενικό. Και όπως φάνηκε στην πρόσφατη δημόσια εμφάνισή του, το απολαμβάνει στο μέγιστο. Τον επόμενο μήνα, η Τσαζ πρόκειται να ζητήσει από τον δικαστή του Λος Άντζελες να αλλάξει και επίσημα το φύλλο του, ολοκληρώνοντας έτσι τη μετατροπή του από "Αυτή" σε "Αυτός".
Ο Τσαζ μίλησε δημόσια για την επέμβαση αυτή πριν από έναν χρόνο λέγοντας ότι "ήταν η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει ποτέ". Τότε, η Σερ είχε δηλώσει ότι μπορεί να μην καταλάβαινε, αλλά θα πάσχιζε να δείξει κατανόηση. Τα νέα, βέβαια, δεν είχαν σκάσει ως κεραυνός εν αιθρία, αφού η ομοφυλοφιλία της Τσάστιτι ήταν γνωστή από το 1990 όταν το ανακοίνωσε η ίδια, δημόσια μέσω Αμερικανικής εφημερίδας.
Πέντε χρόνια αργότερα, εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού για γκέι "The Advocate" ("Ο υπέρμαχος"), όπου περιέγραψε αυτό που ένιωθε ως "επιτέλους ελεύθερος". Από εκείνη τη στιγμή ανέλαβε ο ίδιος τον ρόλο του υπέρμαχου των δικαιωμάτων των απανταχού ομοφυλόφιλων και εγχειρισμένων.
Ο Τσαζ και η διάσημη μητέρα του "έκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις" το 1998, μετά την έκδοση του βιβλίου του που είχε τίτλο "Family Outing" και αποκάλυπτε λεπτομέρειες από την καθ' όλα προβληματική σχέση τους.
Στο βιβλίο αυτό, ο Τσαζ υποστήριξε ότι από μικρή ηλικία, τρέλαινε τη μητέρα του φορώντας φόρμες εργασίας και καλώντας μόνο αγόρια στα πάρτι του. Αποκάλυψε επίσης ότι η Σερ, τρομοκρατημένη, τον έστειλε σε αρκετούς ψυχιάτρους, ενώ ακόμη και αφού τον έπιασε σε... τρυφερές περιπτύξεις με μια συμμαθήτριά του, αρνήθηκε να δεχτεί ότι "η δική της κόρη" θα μπορούσε να είναι λεσβία. Ακόμη και όταν το έμαθε πια επίσημα, αυτό που έκανε ήταν να διώξει τον Τσαζ από τον διαμέρισμα που έμενε στη Νέα Υόρκη και να του πει "να δει τρελογιατρό".
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη ο Τσαζ είπε: "Η μαμά μου δεν με παρηγορούσε με φιλιά και αγκαλιές. Δεν ήταν αυτός ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσαμε στην οικογένειά μας". Ωστόσο, φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια οι δυο τους άφησαν πίσω τις διαφορές τους και βελτίωσαν κατά πολύ τη σχέση τους.(philenews.com)

ΚΟΛΟΜΒΙΑ. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΔ

Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών
(Αρ. Κατ. Πρωτ. 2862/2010).
http://www.transgender-association.gr/
transgender.support.association@gmail.com

.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

.
Προς: Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, Πρόεδρο κ. Λασκαρίδη
Κοινοποίηση: Βουλή των Ελλήνων, Μ.Μ.Ε.
Θέμα: Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης:
Εξαφανίστε τις τρανσέξουαλ από τα ΜΜΕ.
Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, καταγγέλλει με ευθύ και απερίφραστο τρόπο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, για την νέα απόφασή του να δώσει πρόστιμο 20.000 ευρώ στην εκπομπή του Star Channel, «Φώτης και Μαρία Live» που φιλοξένησε την τρανσέξουαλ συγγραφέα και ηθοποιό, Μπέττυ Βακαλίδου.
Στην εκπομπή αυτή η κυρία Βακαλίδου μίλησε για το συγγραφικό της έργο, αναφέρθηκε στην συμμετοχή της ως ηθοποιού σε κινηματογραφική ταινία, ενώ μίλησε για την προσωπική της εμπειρία ως διαφυλική γυναίκα με έναν αξιοπρεπή τρόπο ενώ όπως διαπιστώνει και το ίδιο το ΕΣΡ: «αναφέρουμε ότι η ίδια ήταν πολύ διακριτική και σοβαρή, χωρίς να προκαλέσει με αυτά που είπε.»
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του ΕΣΡ: «διερωτάται κανείς εάν το περιεχόμενο των λεγομένων της, επειδή αναφέρθηκε σε προσωπικές της εμπειρίες και αντιδράσεις της οικογένειάς της και του κόσμου γενικότερα σχετικά με την αλλαγή φύλου και τις τρανσέξουαλ, ήταν δύσκολο να γίνει αντιληπτό και κατανοητό από τους ανήλικους τηλεθεατές , δεδομένου ότι το ζήτημα αυτό ήταν ξένο, ίσως και άγνωστο ως προς αυτούς ή έστω ως προς τους περισσοτέρους από αυτούς και γι’ αυτό μπορούσε να τους επηρεάσει αρνητικά».
Λίγο πιο κάτω διαβάζουμε:
«...το θέμα της ομοφυλοφιλίας (της προτίμησης σεξουαλικά ατόμων του ιδίου φύλου) και της αλλαγής φύλου με ή χωρίς χειρουργική παρέμβαση που παρουσιάστηκε από την εξεταζόμενη εκπομπή συνιστά ένα κοινωνικό ζήτημα και μία πραγματικότητα που αφορά μια μικρή μερίδα ανθρώπων. Αποτελεί μια κατάσταση που ξεφεύγει από το φυσιολογικό, γι’ αυτό και ξενίζει σε μεγάλο βαθμό τον ανήλικο τηλεθεατή... Η παρουσίαση στοιχείων για την ερωτική ζωή ομοφυλόφιλων ατόμων ή τρανσέξουαλ για τη διαδικασία αλλαγής φύλου και τα αισθήματα και τις εμπειρίες της συνεντευξιαζόμενης, ενδεχομένως να επηρεάσει αρνητικά του ανήλικους τηλεθεατές....»
Σε επόμενη παράγραφο, δέ, αναφέρει: «η εκτενής παρουσίαση του συγκεκριμένου θέματος και η προβολή των τρανσέξουαλ ως φυσιολογικών ατόμων που ενσωματώνονται ομαλά στην κοινωνία μέσα από ένα μαζικό μέσο επικοινωνίας (την τηλεόραση) και ώρα απογευματινή που οι τηλεθεατές, ανήλικοι και μη παρακολουθούν τηλεόραση αμέριμνοι και ανυποψίαστοι για την μετάδοση τέτοιου είδους σύνθετων και περίπλοκων από οργανικής, κοινωνικής και ηθικής πλευράς θεμάτων θα μπορούσε ενδεχομένως να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους».
Γίνεται απολύτως σαφές ό,τι το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης με αυτή την απόφαση, ακολουθώντας παράδοση παρομοίων αποφάσεων του παρελθόντος, επιθυμεί την πλήρη εξαφάνιση και τον αποκλεισμό των τρανσέξουαλ γυναικών και αντρών από τον δημόσιο διάλογο, και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η τελευταία παράγραφος που παραθέτουμε είναι δέ αποκαλυπτική και κυνική: αυτό που καταδικάζεται στην εν λόγω απόφαση είναι η κάθε προσπάθεια ενσωμάτωσης της μειονότητας των διαφυλικών, μιάς από τις πλέον περιθωριοποιημένες ομάδες της ελληνικής κοινωνίας, που είναι αποκλεισμένη από τον χώρο της εργασίας, υφίσταται διακρίσεις σε όλο το φάσμα της καθημερινότητάς της, ακόμη και στην εύρεση κατοικίας.
Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ως ανεξάρτητη αρχή, αντίθετα, έχει χρέος υπηρετώντας το Σύνταγμα και την αρχή της ισότητας, την προστασία των μειονοτήτων και όχι την φίμωσή τους και την περαιτέρω περιθωριοποίησή τους.
Η απόφαση αυτή του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης μας γυρίζει πίσω στις πιο σκοτεινές εποχές που η κάθε μορφής διαφορετικότητα ήταν αποκλεισμένη. Δίνει σαφή «γραμμή» αποκλεισμού των ομοφυλόφιλων και των διαφυλικών, ποινικοποιώντας με πρόστιμα ακόμη και την παρουσία τους (αν είχε την δυνατότητα ίσως και την αναπνοή τους), από την δημόσια σφαίρα.
Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών καταγγέλλει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης για ρατσιστική, ομοφυλοφοβική και τρανσφυλοφοβική συμπεριφορά και ζητά την ανάκληση της απόφασης που παραβιάζει κάθε έννοια της αρχής της ισότητας και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας κατά των διακρίσεων.
Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΑ ΖΩΑ 1

Can Animals Be Gay?
By Jon Mooallem (nytimes.com, 29/3/2010)
The Laysan albatross is a downy seabird with a seven-foot wingspan and a notched, pale yellow beak. Every November, a small colony of albatrosses assembles at a place called Kaena Point, overlooking the Pacific at the foot of a volcanic range, on the northwestern tip of Oahu, Hawaii. Each bird has spent the past six months in solitude, ranging over open water as far north as Alaska, and has come back to the breeding ground to reunite with its mate. Albatrosses can live to be 60 or 70 years old and typically mate with the same bird every year, for life. Their “divorce rate,” as biologists term it, is among the lowest of any bird.
When I visited Kaena Point in November, the first birds were just returning, and they spent a lot of their time gliding and jackknifing in the wind a few feet overhead or plopped like cushions in the sand. There are about 120 breeding albatrosses in the colony, and gradually, each will arrive and feel out the crowd for the one other particular albatross it has been waiting to have sex with again. At any given moment in the days before Thanksgiving, some birds may be just turning up while others sit there killing time. It feels like an airport baggage-claim area.
Once together, pairs will copulate and collaboratively incubate a single egg for 65 days. They take shifts: one bird has to sit at the nest while the other flaps off to fish and eat for weeks at a time. Couples preen each other’s feathers and engage in elaborate mating behaviors and displays. “Like when you’re in a couple,” Marlene Zuk, a biologist who has visited the colony, explained to me. “All those sickening things that couples do that gross out everyone else but the two people in the couple? . . . Birds have the same thing.” I often saw pairs sitting belly to belly, arching their necks and nuzzling together their heads to form a kind of heart shape. Speaking on Oahu a few years ago as first lady, Laura Bush praised Laysan albatross couples for making lifelong commitments to one another. Lindsay C. Young, a biologist who studies the Kaena Point colony, told me: “They were supposed to be icons of monogamy: one male and one female. But I wouldn’t assume that what you’re looking at is a male and a female.”
Young has been researching the albatrosses on Oahu since 2003; the colony was the focus of her doctoral dissertation at the University of Hawaii, Manoa, which she completed last spring. (She now works on conservation projects as a biologist for hire.) In the course of her doctoral work, Young and a colleague discovered, almost incidentally, that a third of the pairs at Kaena Point actually consisted of two female birds, not one male and one female. Laysan albatrosses are one of countless species in which the two sexes look basically identical. It turned out that many of the female-female pairs, at Kaena Point and at a colony that Young’s colleague studied on Kauai, had been together for 4, 8 or even 19 years — as far back as the biologists’ data went, in some cases. The female-female pairs had been incubating eggs together, rearing chicks and just generally passing under everybody’s nose for what you might call “straight” couples.
Young would never use the phrase “straight couples.” And she is adamantly against calling the other birds “lesbians” too. For one thing, the same-sex pairs appear to do everything male-female pairs do except have sex, and Young isn’t really sure, or comfortable judging, whether that technically qualifies them as lesbians or not. But moreover, the whole question is meaningless to her; it has nothing to do with her research. “ ‘Lesbian,’ ” she told me, “is a human term,” and Young — a diligent and cautious scientist, just beginning to make a name in her field — is devoted to using the most aseptic language possible and resisting any tinge of anthropomorphism. “The study is about albatross,” she told me firmly. “The study is not about humans.” Often, she seemed to be mentally peer-reviewing her words before speaking.
A discovery like Young’s can disorient a wildlife biologist in the most thrilling way — if he or she takes it seriously, which has traditionally not been the case. Various forms of same-sex sexual activity have been recorded in more than 450 different species of animals by now, from flamingos to bison to beetles to guppies to warthogs. A female koala might force another female against a tree and mount her, while throwing back her head and releasing what one scientist described as “exhalated belchlike sounds.” Male Amazon River dolphins have been known to penetrate each other in the blowhole. Within most species, homosexual sex has been documented only sporadically, and there appear to be few cases of individual animals who engage in it exclusively. For more than a century, this kind of observation was usually tacked onto scientific papers as a curiosity, if it was reported at all, and not pursued as a legitimate research subject. Biologists tried to explain away what they’d seen, or dismissed it as theoretically meaningless — an isolated glitch in an otherwise elegant Darwinian universe where every facet of an animal’s behavior is geared toward reproducing. One primatologist speculated that the real reason two male orangutans were fellating each other was nutritional.
(συνεχίζεται)

ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΛΕΕΙ "ΝΑΙ" ΣΤΙΣ ΥΙΟΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

27/04/2010
DECISÃO
STJ mantém adoção de crianças por casal homossexual (versão atualizada)
A Quarta Turma do Superior Tribunal de Justiça (STJ) proferiu hoje uma decisão inovadora para o direito de família. Por unanimidade, os ministros negaram recurso do Ministério Público do Rio Grande do Sul e mantiveram a decisão que permitiu a adoção de duas crianças por um casal de mulheres.
Seguindo o voto do relator, ministro Luis Felipe Salomão, a Turma reafirmou um entendimento já consolidado pelo STJ: nos casos de adoção, deve prevalecer sempre o melhor interesse da criança. " Esse julgamento é muito importante para dar dignidade ao ser humano, para o casal e para as crianças", afirmou.
Uma das mulheres já havia adotado as duas crianças ainda bebês. Sua companheira, com quem vive desde 1998 e que ajuda no sustento e educação dos menores, queria adotá-los por ter melhor condição social e financeira, o que daria mais garantias e benefícios às crianças, como plano de saúde e pensão em caso de separação ou falecimento.
A adoção foi deferida em primeira e segunda instâncias. O tribunal gaúcho, por unanimidade, reconheceu a entidade familiar formada por pessoas do mesmo sexo e a possibilidade de adoção para constituir família. A decisão apontou, ainda, que estudos não indicam qualquer inconveniência em que crianças sejam adotadas por casais homossexuais, importando mais a qualidade do vínculo e do afeto no meio familiar em que serão inseridas. O Ministério Público gaúcho recorreu, alegando que a união homossexual é apenas sociedade de fato, e a adoção de crianças, nesse caso, violaria uma série de dispositivos legais.
O ministro Luis Felipe Salomão ressaltou que o laudo da assistência social recomendou a adoção, assim como o parecer do Ministério Público Federal. Ele entendeu que os laços afetivos entre as crianças e as mulheres são incontroversos e que a maior preocupação delas é assegurar a melhor criação dos menores.
Após elogiar a decisão do Tribunal do Rio Grande do Sul, relatada pelo desembargador Luiz Felipe Brasil Santos, o presidente da Quarta Turma, ministro João Otávio de Noronha, fez um esclarecimento: “Não estamos invadindo o espaço legislativo. Não estamos legislando. Toda construção do direito de família foi pretoriana. A lei sempre veio a posteriori”, afirmou o ministro. (stj.gov.br)

GREEK PETE

Greek Pete, explores the world of rent boys. But this is not the standard fictionalized, tricked-out "look at this crazy sexual subculture" take. Greek Pete, a somewhat unsatisfying mix of documentary and improvisation by guys in the life, profiles Peter Pittaros, a 24-year-old Greek-Cypriot working in London as an escort. Pete's goal is as simple as it is shallow: "I just want to make as much money as possible," a mantra he repeats to numbing effect throughout the film. The boys themselves do most of the talking here. Director Andrew Haigh studied Pete and his pals for a year, and they "play" themselves in interviews and improvised dramatic sequences. Thus we see them describing in cutting detail their introduction to escorting and their worst tricks, celebrating holidays, and in Pete's case engaging in hardcore sex with clients and friends. Pete and the gang represent a modern-version of the beleaguered sex worker of the past; these guys, particularly Pete, seem not just okay with their lives but enthusiastic, without all that pesky guilt. Greek Pete has the ring of reality, and if egomaniacal Pete himself goes on ad nauseam about the importance of amassing and safeguarding wealth and "fings," his sultry body and tireless capacity for sex may offer compensation for some viewers.

ΚΥΠΡΟΣ. Ο ΔΗΣΥ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ

Ο βουλευτής κ. Θεμιστοκλέους σε πρόσφατες δημόσιες δηλώσεις του σε σχέση με το θέμα της κατοχύρωσης της συμβίωσης ομοφυλόφιλων ζευγαριών, δεν επέδειξε ούτε ανοχή, ούτε σεβασμό στη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Απεναντίας, τους ταύτισε με τους παιδόφιλους, τους κτηνοβάτες, τους νεκρόφιλους και τους εγκληματίες. Ο κ. Θεμιστοκλέους μπορεί να διατηρεί τις ομοφοβικές του απόψεις, δηλαδή, να αντιμετωπίζει την ομάδα ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από τον δικό του ως εγκληματίες ή ασθενείς. Από τη στιγμή όμως που τις δημοσιοποιεί υποπίπτει σε ένα ολίσθημα που είναι τουλάχιστον ηθικά ανεπίτρεπτο (σε χώρες που θα ήθελαν να περηφανεύονται για τη δημοκρατία τους θα έπρεπε να είναι και νομικά ανεπίτρεπτο). Ένα δημοκρατικό κράτος έχει την υποχρέωση να προστατεύσει την κάθε μειονοτική κοινωνική ομάδα, στην προκειμένη περίπτωση τους ομοφυλόφιλους από τέτοιου είδους επιθέσεις με ρυθμίσεις που περιορίζουν το ρατσιστικό λόγο. Εξάλλου, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. άρθρο 21 κατά των διακρίσεων) έχει γίνει και νομικά δεσμευτικός με την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισσαβόνας και απορρίπτει κάθε διάκριση στη βάση σεξουαλικού προσανατολισμού. Η δε κοινωνία που επιτρέπει να εκφράζονται, χωρίς δριμεία αντίδραση τέτοιου είδους ισχυρισμοί, προφασιζόμενη την ελευθερία του λόγου, απλά κρύβει κάτω από ένα μανδύα δήθεν φιλελευθερισμού, το δικό της ρατσιστικό πρόσωπο. Επίσης, επειδή οι ομοφοβικές δηλώσεις που έδωσαν την αφορμή για να γραφτεί το άρθρο προέρχονται από δημόσιο πρόσωπο και βουλευτή του ΔΗΣΥ, πιστεύω πως χρειάζεται να τονιστεί ότι η ιδεολογία του ΔΗΣΥ βασίζεται στο φιλελευθερισμό, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ο άνθρωπος. Ο σεβασμός των ατομικών δικαιωμάτων, η ελευθερία και η δημοκρατία αποτελούν για μας απαραβίαστες αρχές και πιστεύω. Τα σύνολα φτιάχνονται από μονάδες και ο σεβασμός της κάθε μονάδας ξεχωριστά σημαίνει σεβασμό της ομάδας και των ιδιαίτερών της προτιμήσεών της. Πριν ένα μήνα πάντως μια τουρκική οργάνωση υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων κατέθεσε αγωγή στην Κωνσταντινούπολη κατά της υπουργού Οικογένειας και Γυναίκας, Αλιγιέ Σελμά Καβάφ, μετά από τη δήλωσή της ότι η ομοφυλοφιλία είναι "αρρώστια" που θα πρέπει να θεραπευτεί.
Ελπίζω ότι στην Κύπρο δε θα χρειαστεί να περάσουμε από παρόμοιες περιπέτειες υποκίνησης μίσους και ρατσισμού αλλά ότι, το θέμα θα τεθεί και θα συζητηθεί στη σωστή του διάσταση, δηλαδή στη βάση του σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων.

*Της Ξένιας Κωνσταντίνου

Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΝΕΔΗΣΥ

29/04/2010 (www.disy.org.cy)
Ο ΔΗΣΥ διαχωρίζει την θέση του

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός εκφράζει τη λύπη του για την καθυστέρηση να αντιδράσει και να διαχωρίσει τη θέση του από απαράδεκτες ύβρεις και χαρακτηρισμούς που έχουν εκφραστεί μετά την πρόσφατη δημοσιοποίηση έκθεσης της Επιτρόπου Διοικήσεως για το θέμα ενός πιθανού συμφώνου συμβίωσης ομόφυλων ατόμων.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ως μια σύγχρονη, αδογμάτιστη Ευρωπαϊκή παράταξη που σέβεται την ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια, θα αξιολογήσει και θα τοποθετηθεί επί του ζητήματος όταν αυτό εγερθεί με τρόπο συγκεκριμένο.

... ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ GAYDAR

Τη λέξη την είχα ακούσει ξανά. Αλλά ποτέ δεν εστίασα και δεν της έδωσα σημασία.
Εκείνη την βραδιά ένας κοντινός γνωστός μου εκμυστηρεύτηκε ότι είναι ομοφυλόφιλος. Εγώ του έδειξα όλη την αποδοχή που μπορούσε να θέλει.
Όμως δεν του είπα: “Κι εγώ”. Δεν ένοιωσα την ανάγκη. Δεν ένοιωσα ότι ήθελα.
Άρχισε σε κάποια στιγμή να μου λέει γι’ αυτό το Gaydar και να μου εξηγεί τι είναι. Ήξερα πάνω-κάτω αλλά η περιγραφή του έδινε μια διάσταση εξωπραγματική.
Όταν επέστρεψα σπίτι έψαξα στον καλύτερο φίλο του φοιτητή (wikipedia) και στον καλύτερο φίλο του ανθρώπου (google) σχετικά με αυτό το πράγμα.
Όσα βρήκα δεν με έπεισαν για τον εξωπραγματικό χαρακτήρα του.
Πείστηκα ότι οι ετερόφυλοι ονομάζουν dar την δυνατότητα να ταμπελώνουμε στηριζόμενοι σε προκαταλήψεις (ή προηγούμενες γνώσεις αν προτιμάτε).
Πείστηκα ότι οι ομοφυλόφιλοι απλά είναι πιο δεκτικοί σε ματιές και αντιδράσεις.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Προχθές ήμουν με μια πολύ καλή παρέα σε ένα καφέ. Ένα μέλος της παρέας έφερε ένα φίλο.
Το ‘dar’ μου κτύπησε κόκκινο. Μετά όμως κατάλαβα ότι δεν έχω κανένα λόγο γι’ αυτό το κτύπημα. Σίγουρα απουσίαζαν όλες οι προκαταλήψεις που μας αφορούν (αλλά αυτές απουσιάζουν και από εμένα άρα…). Όμως, δεν έλαβα ούτε ματιά, ούτε μήνυμα… Τίποτα.
Και τώρα διερωτούμαι,
> έχω ανακαλύψει την χαμένη πτυχή του Gaydar
ή
> θέλω πολύ να είναι gay;

http://www.fovos.wordpress.com/

ΑΤΖΕΝΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΣΥΔ

Τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, συμφώνησαν με βάση τις αρχές και τους σκοπούς του καταστατικού τους, στην υιοθέτηση του ακόλουθου περιγράμματος διεκδικήσεων.
Α – ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ
1. Επέκταση του νόμου κατά των διακρίσεων 3304/2005, ώστε να καλύπτει τις διακρίσεις για λόγους ταυτότητας φύλου, στον χώρο της εργασίας, στον χώρο της παροχής υπηρεσιών (δημόσιων και ιδιωτικών) και στην ενοικίαση οικίας ή επαγγελματικού χώρου.
(ο παρών νόμος καλύπτει τον σεξουαλικό προσανατολισμό, όχι όμως την ταυτότητα φύλου, δηλαδή τα τρανς άτομα)
2. Επέκταση του αντιρατσιστικού νόμου 927/1979 (νόμος για την προπαγάνδα και τα κηρύγματα μίσους), ώστε να καλύπτει την ταυτότητα φύλου.
(ο παρών νόμος δεν καλύπτει ούτε τον σεξουαλικό προσανατολισμό, ούτε την ταυτότητα φύλου)
3. Επέκταση του ποινικού μέρους του νόμου 3719/2008 (για το σύμφωνο συμβίωσης), στο σκέλος που αφορά τα εγκλήματα και τις επιθέσεις μίσους, ώστε να καλύπτει και την ταυτότητα φύλου.
(ο παρών νόμος καλύπτει τον σεξουαλικό προσανατολισμό, όχι όμως την ταυτότητα φύλου, δηλαδή τα τρανς άτομα)
4. Νομοθετική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, και, δυνατότητα αλλαγής των εγγράφων στα φυλομεταβατικά (τρανς) άτομα
α) Όταν έχουν κάνει επέμβαση αλλαγής (επαναπροσδιορισμού) φύλου νομοθετικά (όχι με εφαρμογή δεδικασμένου όπως γίνεται τώρα)
β) Στα φυλομεταβατικά (τρανς) άτομα που δεν έχουν κάνει επέμβαση φύλου, δυνατότητα αλλαγής των εγγράφων τους υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις
(i) Πιστοποίηση λήψης αγωγής (ορμονών) με σκοπό την φυλομετάβαση από ενδοκρινολόγο δημόσιου νοσοκομείου για χρονικό διάστημα δύο χρόνων ή πιστοποίηση πλαστικής προσθετικής (για τρανς γυναίκες) ή αφαιρετικής (για τρανς άνδρες) στήθους σε συνδυασμό με αντίστοιχη αγωγή.
(ii) Πιστοποίηση ιατρικής παρακολούθησης από ψυχολόγο που θα επιβεβαιώνει την ταυτότητα φύλου του ατόμου, όχι ως κλινική κατάσταση, αλλά ως το επιθυμητό κοινωνικό φύλο.
Ως πρότυπο μπορεί να θεωρηθεί ο Ισπανικός νόμος που καλύπτει αυτές τις περιπτώσεις.
5. Αναθεώρηση της νομοθεσίας περί πορνείας από πλημμέλημα σε πταίσμα, ώστε να απεμπλακεί το δικαστικό σύστημα από την διαδικασία του αυτόφωρου που λειτουργεί πολλές φορές ως διαδικασία εξευτελισμού της προσωπικότητας των διαφυλικών γυναικών που εξασκούν καταναγκαστική πορνεία, λόγω κοινωνικού αποκλεισμού. Κατάργηση επίσης, του Άρθρου 347 ΠΚ του Ποινικού Κώδικα που ομιλεί περί «παρά φύσιν ασέλγειας αρρένων».
Β – ΑΣΦΑΛΙΣΗ, ΠΡΟΝΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ
1. Δυνατότητα κάλυψης μέσω των ασφαλιστικών ταμείων της διαδικασίας φυλομετάβασης σε δημόσια νοσοκομεία. Παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και ιατροφαρμακευτικής κάλυψης.
2. Δημιουργία μέσω του Εθνικού Συστήματος Υγείας ασφαλή οδηγού για τα άτομα που επιθυμούν να μπουν στην διαδικασία φυλομετάβασης, που θα περιέχει τις κλινικές-νοσοκομεία με ειδικούς γιατρούς
3. Αφαίρεση της παρενδυσίας, του τρανσβεστισμού, της διαφυλικότητας (τρανσεξουαλισμού) από τον κατάλογο των ψυχιατρικών διαταραχών (κατάλογος αντίστοιχος του ICD-10, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – ΠΟΥ). Ωστόσο, παράλληλα με την αφαίρεση από τον κατάλογο ψυχιατρικών διαταραχών, η διαφυλικότητα (τρανσεξουαλισμός) ζητούμε να θεωρηθεί ως ιατρική (όχι όμως κλινική-παθολογική) κατάσταση που απαιτεί την ψυχολογική υποστήριξη αλλά και την κατάλληλη ενδοκρινολογική ή άλλη αγωγή ώστε η εξωτερική εμφάνιση να ακολουθεί το επιθυμητό φύλο. Ως πρότυπο μπορεί να θεωρηθεί η πρόσφατη πρόταση ειδικών γιατρών σε συνέδριο στο Άμστερνταμ, καθώς και η νομοθεσία που πρόσφατα υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση της Γαλλίας.
4. Επιδιώκουμε την συνεργασία με δημόσιους αλλά και ιδιωτικούς φορείς, άτομα, για την δημιουργία ενός ξενώνα με σκοπό την υποστήριξη των διεμφυλικών ατόμων που βρίσκονται σε φυσική δυσκολία και υποφέρουν από τον αποκλεισμό τους από την κοινωνική ζωή, ζώντας στο περιθώριο.
Γ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Δημιουργία προγράμματος του Υπουργείου Παιδείας κατά των διακρίσεων, στην κατεύθυνση της εμπέδωσης ενός τοίχους κατά των διακρίσεων για τους εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές και την καλλιέργεια ενός κλίματος κατά της ομοφυλοφοβίας και της τρανσφυλοφοβίας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων.
2. Ενημέρωση/εκπαίδευση των σωμάτων ασφαλείας σε θέματα διαφορετικότητας και ειδικότερα σε θέματα ταυτότητας φύλου.
3. Δυνατότητα παροχής ειδικών προγραμμάτων μέσω του ΟΑΕΔ, για την εκπαίδευση, ενημέρωση και απασχόληση των διαφυλικών ατόμων, στην κατεύθυνση ήδη υπαρχόντων προγραμμάτων για την εκπαίδευση και απασχόληση άλλων ευαίσθητων μειονοτικών ομάδων.
Τα παραπάνω αποτελούν το βασικό περίγραμμα των στόχων διεκδίκησης.
Κάθε μία από τις ενότητες θα επεξεργαστεί και θα αναλυθεί με συγκεκριμένες προτάσεις μας.
Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Αθήνα, 27.4.2010 ( www.transgender-association.gr )

12ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ - ΔΙΑΦΥΛΙΚΟΤΗΤΑ

.
12ο Πολιτιστικό Πανόραμα Θεσσαλονίκης για την Ομοφυλοφιλία - Διαφυλικότητα

Τόπος: Θεσσαλονίκη, Ολύμπιον, Αίθουσα Παύλου Ζάννα

Πέμπτη, 06/05/2010
6.30 μμ Ενότητα: “Πόθοι”
Tύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Πουκ – μη αναστρέψιμη, Ντάνιελ και Άλεξ, Χάικο, Η χρυσή κλωστή, Smoking kills, Κανίβαλοι
Διάρκεια: 86′
8.00 μμ Έναρξη 2ου Δ. Φεστιβάλ ΤΜΜ Ο-Δ
8.30 μμ Ενότητα: “Λόγος γυναικών”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Xορός προς την ευτυχία, Λένε.., Still – Καρέ, Αγριοράδικο, Κόκκινο σαν κεράσι
10.30 μμ
Ενότητα: “Άνδρες έλκονται”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Βάνδαλοι, Έπιπλο φωτογραφιών, Τουλάχιστον μια μέρα, Θλιβερή γήινη ωδή, Σχόλια για συμμαθητές :), Και εσύ θα αγαπήσεις

Παρασκευή, 07/05/2010
6.30 μμ Ενότητα: “Aνατροπές”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: 14 μοίρες ανατολικά, Έχω κάτι να σου πω, 510 μέτρα άνω της θάλασσας
8.30 μμ Ενότητα: “Αισθήματα”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Πιάνα και τούβλα, Άγουρος έρωτας, Ο παππούς, Δάγκωμα στο δέρμα, Όχι ακόμη (ντοκυμαντέρ), Σκιές στον άνεμο, Με λένε Love
10.30 μμ
Τύπος: Ταινία μεγάλου μήκους (Αφιέρωμα)
Τίτλος: Στρέλλα

Σάββατο, 08/05/2010
12 πμ Τύπος: Συζήτηση με φοιτητές του Τμήματος Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. (ελεύθερη είσοδος)
Τίτλος: “Σύλληψη – υλοποίηση – διακίνηση ταινιών”, Συντονίζουν: Δ. Σιφνιάδου – Α. Κοκκινίδου
1.30 μμ Διάλογος με τον Arnaud Genestine / Marketing Europe TV5Monde (ελεύθερη είσοδος) 6.00 μμ Τύπος: Ταινία μεγάλου μήκους (Αφιέρωμα)
Τίτλος: ”Στοιχειωμένη / Ghosted”
8.00 μμ Επίσημη έναρξη Αφιερωμάτων & τιμητική μνεία στο Γάλλο σκηνοθέτη Vincent Dieutre
8.30 μμ Τύπος: Ταινία μεγάλου μήκους (Αφιέρωμα), ακολουθεί συζήτηση με το σκηνοθέτη
Τίτλος: “Ταξίδι τον χειμώνα / Μon Voyage d’Hiver”
11.00 μμ Ενότητα: “Κι όμως συμβαίνει”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Βοήθεια!, Παράπτωμα, Η μαμά ξέρει, Σομπρέρο, Όμοιοι;
11 μμ Τύπος: Party
Tόπος: “Mikropolis – A Social Place for Freedom“, Βασ. Ηρακλείου 18 (με Βενιζέλου γωνία)

Κυριακή, 09/05/2010
6.30 μμ Ενότητα: “Γεγονότα”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Έξαρση μωρών από ομόφυλα ζευγάρια,Ασυνήθιστοι γόνοι,
Διατηρείστε το “boom”
8 μμ Βραβευμένες ταινίες 1ου Δ.Φ.Τ.Μ.Μ. (2009): “I am gay – Είμαι γκέι”, “Herzhaft – Φυλάκιση καρδιάς”, “Shotgun – Πρώτος έρωτας” & συζήτηση με τους σκηνοθέτες : M. Busker (DE), R. Hirschmann (IL) (ελεύθερη είσοδος)
10.30 μμ Ενότητα: “Λόγος γυναικών”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Χορός προς την ευτυχία,Λένε..,Still – Καρέ,Αγριοράδικο,Κόκκινο σαν κεράσι

Δευτέρα, 10/05/2010
6.30 μμ Ενότητα: “Κι όμως συμβαίνει”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Βοήθεια!, Παράπτωμα, Η μαμά ξέρει, Σομπρέρο, Όμοιοι;
8.30 μμ Ενότητα: “Πόθοι”
Tύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Πουκ – μη αναστρέψιμη, Ντάνιελ και Άλεξ, Χάικο, Η χρυσή κλωστή, Smoking kills, Κανίβαλοι
10.30 μμ Ενότητα: “Αισθήματα”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Πιάνα και τούβλα, Άγουρος έρωτας, Ο παππούς, Δάγκωμα στο δέρμα, Όχι ακόμη (ντοκυμαντέρ), Σκιές στον άνεμο, Με λένε Love

Τρίτη, 11/05/2010
6.30 μμ Ενότητα: “Aνατροπές”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: 14 μοίρες ανατολικά, Έχω κάτι να σου πω, 510 μέτρα άνω της θάλασσας
8.30 μμ Ενότητα: “Άνδρες έλκονται”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Βάνδαλοι, Έπιπλο φωτογραφιών, Τουλάχιστον μια μέρα, Θλιβερή γήινη ωδή, Σχόλια για συμμαθητές :), Και εσύ θα αγαπήσεις
10.30 μμ Ενότητα: “Γεγονότα”
Τύπος: Ταινίες μικρού μήκους
Τίτλος: Έξαρση μωρών από ομόφυλα ζευγάρια,
Ασυνήθιστοι γόνοι,
Διατηρείστε το “boom”

Τετάρτη, 12/05/2010
6.30 μμ Τύπος: Ταινία μεγάλου μήκους (Αφιέρωμα)
Τίτλος: Στρέλλα
8.30 μμ Τύπος: Ταινία μεγάλου μήκους (Αφιέρωμα)
Τίτλος: “Ταξίδι τον χειμώνα / Mon Voyage d’Hiver”
10.30 μμ Απονομή βραβείων κοινού ταινιών Μικρού Μήκους (ελεύθερη είσοδος)
10.35 μμ Τύπος: Ταινία μεγάλου μήκους (Αφιέρωμα)
Τίτλος: ”Στοιχειωμένη / Ghosted”
12.00 μμ Προβολή των τριών βραβευθέντων ταινιών Μικρού Μήκους (ελεύθερη είσοδος)

ΜΠΕΚΕΤ

Μπέκετ
Γιώργος Κρασσακόπουλος, (Athens Voice, 22/4/2010)
Του Peter Glenville Με τους Richard Burton, Peter O'Toole, John Gielgud
Ο Πίτερ Ο’Τουλ και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον διασώζουν το «Μπέκετ» (Becket) του Πίτερ Γκλένβιλ από την ντουλάπα του χρόνου. Το φιλμ που αφηγείται την «αγάπη» του Ερρίκου του 2ου για το μετέπειτα αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι Τόμας Μπέκετ παραείναι κουρασμένο από τα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη του προβολή, ενώ η σχεδόν queer ανάγνωση της σχέσης των δυο ανδρών προκαλεί σήμερα μάλλον αμήχανα χαμόγελα παρά εντύπωση.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ ΤΙΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Différence et indifférence
23 avril 2010 (bertranddelanoe.net)
Un militant de l’égalité et du respect est mort. Jean Le Bitoux, qui fut, avec Michel Foucault, l’un des inspirateurs du journal Gai Pied, vient de quitter ce monde qu’il aura tellement travaillé à changer. Témoin des années radicales, qui ont vu de courageux pionniers défier une société figée, il aura, en particulier par son travail de mémoire, accompagné un mouvement profond de la conscience de notre pays.
Quand une cause perd l’un de ses plus ardents défenseurs, c’est le moment de faire un point d’étape, de mesurer les avancées, le terrain conquis, peut-être le terrain perdu, l’histoire qui est faite et celle qui reste à faire.
Et la vérité, c’est que beaucoup reste à faire. Songeons à ces pays, si nombreux, où l’homosexualité est toujours considérée comme un crime, puni de mort, à ces jeunes pendus en Iran, ou décapités en Arabie saoudite, coupables d’être ce qu’ils sont. Rappelons-nous aussi qu’en Russie, en 2010, tout rassemblement homosexuel est encore interdit.
Mais sans aller si loin, voyons où en est la France : on peut se demander si nous ne sommes pas entrés dans une triste période de régression silencieuse. Il y a quelques semaines, de jeunes homosexuels ont été frappés, en pleine rue, au cœur du quartier du Marais, à Paris. Voici quelques jours, sur le parvis de Notre-Dame, des couples ont été violemment pris à partie parce qu’ils avaient osé s’embrasser. Plus récemment encore, dans notre ville, les locaux d’une association de lutte contre l’homophobie ont été vandalisés. Dans l’Essonne, c’est un couple de jeunes femmes qui est obligé de déménager pour échapper aux insultes et aux outrages de ses voisins. Et la presse de ce matin rapporte cet acte d’une incroyable barbarie commis il y a un an dans la Nièvre : deux homosexuels ligotés, bâillonnés et enterrés vivants au bord de la Loire… Cette liste est longue, propre à lasser l’attention d’un lecteur pressé. Elle pourrait être plus longue. Mais elle aurait pu aussi être tellement plus courte….
Tout se passe comme si une nouvelle chape de plomb descendait, lentement, inexorablement, avec la morgue des intolérances sûres d’elles-mêmes et de leur histoire. Parfois, ce sont les religions qui y contribuent, en sacralisant des normes ou en alimentant des amalgames : il y a quelques jours, le porte parole du Vatican établissait ainsi, du haut de l’autorité morale qu’il exerce sur plus d’un milliard d’êtres humains, un lien entre homosexualité et pédophilie. Cette somme de méconnaissance, d’ignorance, de ressentiments et de préjugés, pèse lourd, et en profondeur, sur nos sociétés fatiguées. Des esprits trop faibles ou trop dociles peuvent être perméables aux discours de la haine : Jean-Marie Périer, dans un livre bouleversant publié cette année, évoquait la détresse de ces adolescents chassés de chez eux par leurs parents, pour la seule raison qu’ils sont homosexuels.
Au nom de ces enfants humiliés, travaillons à construire une société où ils aient leur place. Les homosexuels ont été confrontés à toutes les souffrances du rejet, de la peur, de la honte, du secret. Ils ont traversé – et traversent encore- des épreuves inouïes, notamment celle du sida, qui les a touchés violemment, au moment précis où ils avaient cru avoir enfin, et à quel prix, conquis le droit à une certaine insouciance. Ils ont droit, aujourd’hui, à la liberté d’être.
C’est Jean-Louis Bory, cet éclaireur des luttes pour l’égalité, qui déclarait en 1979: « Tout ce que je demande, c’est que vous me laissiez vivre. Parce que je représente une part extrêmement vivante de la vie… »
Une société est faite de différences. Et son degré de civilisation se mesure à sa capacité de regarder ces différences avec indifférence. Nous en sommes encore loin.

Bertand Delanöe

Η QUEER ΟΜΑΔΑ URBANPORN ΔΙΧΑΖΕΙ ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΛΟΑΔ ΚΙΝΗΜΑ

«Ποιος αποφασίζει για τις ταυτότητές μας; Ποιος αποφασίζει τι πρέπει να είμαστε; Γιατί κάποιος άλλος, πέρα από εμάς τους ίδιους, πρέπει να το αποφασίσει; Θεωρούμε ότι οι ταυτότητες βιολογικού και κοινωνικού φύλου, τάξης ή φυλής δεν υπάρχουν στη φύση, αλλά είναι πολιτισμικά, πολιτικά και κοινωνικά κατασκευασμένες» αναρωτιέται και απαντάει μόνη της η queer ομάδα UrbanPorn με διαδικτυακή ανακοίνωση μετά την παρέμβασή της στο άγαλμα της εθνικής ηρωίδας της Γαλλίας (βλ. φωτό).

Δεν ξέρω ποια θα είναι η απάντηση ή αν θα υπάρξει καν διάλογος γύρω από το θέμα, πάντως η L’Egide, μια πανεθνική συνομοσπονδία 24 λοαδ οργανώσεων, έσπευσε ήδη μέσω συνέντευξης στο περιοδικό Tetu της προέδρου της Christelle Olivier να καταδικάσει απερίφραστα την κίνηση αυτή που δεν συμβάλλει στον αγώνα κατά της ομοφυλοφοβίας ή της τρανσφυλοφοβίας θέτοντας τον στα ιδεολογικά πλαίσια ενός queer διαλόγου που πάρα πολλοί ομοφυλόφιλοι δεν συμμερίζονται.

.

OMAR GÁMEZ

Omar Gámez (Μεξικό): The dark book
In The Dark Book, Omar Gámez trespasses into the spaces designed for casual encounters

between gay men in Mexico City, photographing nocturnal trysts with

a photographic strategy that permits both anonymity and ambiguity.

This compact volume contains 28 black-and-white photographs.

.

Μέσω Bajo el Signo de Libra

ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΟΥΣ 150 ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. LUIS ZAPATA

Luis Zapata (México, 27/4/1951- )
Luis Zapata, escritor guerrerense, tiene en su haber un amplio trabajo literario

que desde finales de los años setenta ha sido voz y sentir de hombres

homosexuales mexicanos a través de las letras.

.

Luis Zapata is Mexico's most prominent gay author. He rose to popularity in the 1970s with books about the youth subculture of Mexico City. His novels examine the connection between daily life and the popular culture of radio, television, and film.
Born into an upper middle-class family in rural Mexico, Zapata escaped the restrictions of his background by losing himself in the cinema. Popular culture, cinema, melodrama and soap opera have all played a significant influence on his writing. Unusually for a Mexican writer, most of his novels, and stories feature gay and bisexual characters prominently. Where heterosexual characters appear they are usually within the context of the family and there is some element of hypocrisy and concealment, so the happiness of the normal social order is in some way seen as a smokescreen for more interesting goings on beneath the surface - as is the case with much popular drama and soap opera. His style is very heavily reliant on representing convincing dialogue and conversation - often between people of different social classes.
His work includes Hasta en las mejores familias (Even in the Best Families, 1975), Las aventuras, desventuras y sueños de Adonis García, el vampiro de la colonia Roma (1979), Melodrama (1983), En jirones (In Shreds, 1985) and La hermana secreta de Angélica María (The Secret Sister of Angelica María, 1989)

(gayfortoday.blogspot.com)

AN UNSUITABLE BOY

An Unsuitable Boy (UK, 2008)

Dir: Miss Lou Panteli
In this comic tale set in London’s Greek Cypriot Community, 22-year old Georgia is forced to meet prospective husbands. Her widowed mother Angela, an incorrigible flirt, skillfully handles the Mr Rights from the Mr Wrongs whilst Georgia hides a secret that will put her in conflict with her cultural identity and orthodox faith.

ΚΥΠΡΟΣ. Ο ΗΘΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

ΕΙΜΑΙ ΚΥΠΡΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΙΣΟΤΙΜΙΑ

«Είμαι ομοφυλόφιλη και διεκδικώ ισοτιμία»
Η Κυπρία λεσβία Άντρεα σε μια συνέντευξη κόντρα στα ταμπού, μιλά για ιδιαιτερότητες, λάθη και διακρίσεις
Της Μαριλένας Παναγή
«Το λάθος που γίνεται από πλευράς των ομοφυλόφιλων, ανδρών και γυναικών, είναι ότι κατηγοριοποιούν εκείνοι πρώτοι τον εαυτό τους»
«Υπάρχουν αρκετές διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών ομοφυλόφιλων»
ΜΕΤΑΞΥ των ομοφυλόφιλων γυναικών και ανδρών, υπάρχουν όμως και κάποιες διαφορές. Για παράδειγμα, όπως λέει η Άντρεα, «μια ομοφυλόφιλη γυναίκα που βρίσκεται σε μια σχέση δεν θα απατήσει τη σύντροφό της. Και να το κάνει όμως, θα το σκεφτεί δύο και τρεις φορές προηγουμένως. Στην περίπτωση των ανδρών αυτό γίνεται πολύ εύκολα και πολύ συχνά. Πιστεύω ότι κάτι ανάλογο ισχύει και με τους ετερόφυλους. Είναι θέμα γυναικείας και αντρικής φύσης».
- Παραδέχεσαι ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που μπορεί να καταντήσουν ενοχλητικοί για τους γύρω τους;
«Φυσικά υπάρχουν, όπως υπάρχουν και ετερόφυλοι ενοχλητικοί. Για παράδειγμα (τουλάχιστον εγώ έτσι ενεργώ) όταν μια γυναίκα, όσο και να μου αρέσει, είναι ετεροφυλόφιλη, παντρεμένη και δεν μου δώσει να καταλάβω ότι με «τραβά» η όρεξή της, δεν πρόκειται να την ενοχλήσω και κυρίως δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσω το παραμικρό πρόβλημα στην οικογένειά της. Κάποιοι ομοφυλόφιλοι, άνδρες κυρίως, δεν έχουν τέτοιους ενδοιασμούς».
- Για ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι γυναικών υπάρχει περισσότερη ελευθερία;
«Υπάρχει. Για παράδειγμα στα μπαράκια ή τα κλάμπ που πάνε ετερόφυλοι, οι γυναίκες ομοφυλόφιλοι μπορούμε να πάμε και μας δέχονται και δεν υπάρχει πρόβλημα. Τα ζευγάρια ανδρών ομοφυλοφίλων γίνονται πολύ πιο δύσκολα αποδεκτά σε τέτοια μέρη. Εξάλλου, υπάρχουν ομοφυλόφιλες γυναίκες τις οποίες δεν μπορείς να εντοπίσεις με καμία δύναμη. Αυτές ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων lip-stick lesbians. Υπάρχουν εκείνες που συμπεριφέρονται, ντύνονται και μιλούν εντελώς ανδρικά και τέλος είναι και η μέση κατηγορία στην οποία νομίζω ότι ανήκω κι εγώ, που δεν συμπεριφερόμαστε ανδρικά. Το παρουσιαστικό μας βεβαίως, δεν είναι και το πιο θηλυκό που υπάρχει, αλλά είμαστε μαγκάκια».
- Υπάρχει ευτυχία στην Κύπρο για τους ομοφυλόφιλους;
«Παντού υπάρχει ευτυχία. Ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων μπορεί να έχει ακριβώς τα ίδια προβλήματα με ένα ζευγάρι ετεροφύλων. Όπως οι ετερόφυλοι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι, έτσι και οι ομοφυλόφιλοι. Βεβαίως στην Κύπρο παρατηρείται το φαινόμενο τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να ζουν «γκέι ζωή”, δηλαδή να απομονώνονται σε συγκεκριμένους χώρους, αλλά και πάλι θεωρώ ότι είναι θέμα αντίληψης του καθενός».
ΤΑ ΜΑΤΙΑ της Άντρεας βούρκωσαν όταν έθιξα το θέμα της μητρότητας. Αποτελεί όπως μου είπε «το πιο οδυνηρό κομμάτι» της ζωής της.
- «Θέλω να κάνω παιδιά. Ήθελα, όμως δεν μπορούσα. Τα παιδιά τα λατρεύω και μου λείπει πολύ το να είμαι μάνα».
- Αρκετοί όμως δεν αποδέχονται ότι οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να είναι γονείς...
- «Εγώ θα τους ρωτήσω: Μήπως όλοι οι ετερόφυλοι μπορούν να είναι γονείς ή είναι όλοι ικανοί να είναι γονείς; Η δική μου άποψη είναι πως ό,τι ισχύει για τους ετερόφυλους, ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους. Κάποιοι εγκληματούν όταν κάνουν παιδιά, κάποιοι μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους και κάποιοι είναι γεννημένοι γονείς. Εξαρτάται από τον άνθρωπο, για αυτό δεν πρέπει να τους βάζουμε όλους στο ίδιο καζάνι».
- Υπάρχουν αρκετές ομοφυλόφιλες γυναίκες οι οποίες είναι ταυτόχρονα και μητέρες έτσι δεν είναι;
- «Υπάρχουν και ομοφυλόφιλες γυναίκες που είναι μητέρες μετά από ένα γάμο που είχαν αλλά πήραν διαζύγιο και υπάρχουν και ετερόφυλες γυναίκες οι οποίες σε κάποια φάση της ζωής τους έχουν σχέση με ομοφυλόφιλες γυναίκες, αλλά αυτό δεν τις εμποδίζει να εκτελούν ολόσωστα τα μητρικά τους καθήκοντα».
- Είχες εσύ ποτέ σχέση με μια γυναίκα/μητέρα;
- «Ναι, είχα και όχι μόνο μια φορά. Πιστεύω ότι κατά βάθος η ανάγκη μου να έχω παιδιά με οδηγεί να συνάπτω σχέσεις με γυναίκες ομοφυλόφιλες και όχι μόνο, οι οποίες έχουν δικά τους παιδιά. Με κάποια από τα παιδιά αυτά μάλιστα έχω γίνει φίλη και μετά την ενηλικίωσή τους τα αγαπώ και με αγαπούν. Για παράδειγμα είναι μια κοπελίτσα, η οποία προσφάτως αρραβωνιάστηκε, η οποία είναι κόρη μιας πρώην σχέσης μου. Ζούσα με εκείνη τη γυναίκα όταν είχαμε σχέση και το παιδί της με αγαπά πραγματικά και για να φανταστείς μόλις έκανε δεσμό με το αγόρι της, νυν αρραβωνιαστικό της, μαζί μου συζητούσε τις ανησυχίες της ως κορίτσι».

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ:
http://www.philenews.com/AssetService/Image.ashx?t=2&pg=22761

ΓΡΑΒΑΤΕΣ

Jeff Compasso

ΚΥΠΡΟΣ. ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΟΜΟΦΥΛΩΝ

.

*Την έντονη αντίδραση του βουλευτή του ΔΗΣΥ Ανδρέα Θεμιστοκλέους προκάλεσε η υπόδειξη της επιτρόπου Διοικήσεως Ηλιάνας Νικολάου ότι, πλέον, η συμβίωση μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου συνιστά μια πραγματικότητα και στην κοινωνία μας και, συνεπώς, είναι ώρα και η Κύπρος (όπως και οι πλείστες των χωρών - μελών της ΕΕ - 16 από τις 27 συγκεκριμένα) να δημιουργήσει κάποιο πλαίσιο για τη νομική κατοχύρωση της συμβίωσης αυτής.
*Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ διερωτήθηκε κατά πόσο, λέει, «με το ίδιο σκεπτικό, επειδή συναντάμε στην κοινωνία μας και παιδόφιλους, κτηνοβάτες, νεκρόφιλους και εγκληματίες, θα πρέπει το Κράτος να προσδώσει στις πράξεις τους έννομες συνέπειες». Α Παναΐα μου! Λέτε να χαλάσει η κοινωνία των αγγέλων, κ. Θεμιστοκλέους; Μπα... Εδώ, λ.χ., στα κάθε λογής φασιστοειδή επιτρέπουμε να παντρεύονται. Και όχι μόνο αυτό αλλά και να αναπαράγονται κιόλας. Να διαιωνίζεται, δηλαδή, το ενδημικό «Ναζί» DNA από γενιά σε γενιά.
*Πέρα όμως από την πλάκα, υπάρχει κι ένα ερώτημα απολύτως σοβαρό, το οποίο επιβάλλεται να το απευθύνει κανείς δημοσίως, όχι στον κάθε κ. Θεμιστοκλέους αλλά στον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Νίκο Αναστασιάδη και την υπόλοιπη ηγεσία του κόμματος: Ο ΔΗΣΥ, ο οποίος κόπτεται ότι εκπροσωπεί, ντε και καλά, σύγχρονες και ευρωπαϊκές αντιλήψεις, πώς νιώθει ακούγοντας αυτές τις ρατσιστικές αθλιότητες από ένα βουλευτή του; Διότι άλλο πράγμα είναι η άποψη, κ. Αναστασιάδη μου, και άλλο ο ρατσισμός. Σ΄ αυτό, λογικώς συμφωνείτε. Υπάρχει και ξεκάθαρη θέση του Ε.Λ.Κ. στο ζήτημα του σεξουαλικού (και όχι μόνο) ρατσισμού.
*Θέλουμε να ξέρουμε εάν ο ΔΗΣΥ αισθάνεται ότι τον τιμά, ως ένα κόμμα με συμμετοχή σε όλες τις ευρωπαϊκές εκστρατείες ενάντια στην ομοφοβία και άλλες μορφές ρατσισμού, το ότι ένας βουλευτής του ουσιαστικά εκθέτει (κι άλλο...) μια κοινωνική μειονότητα στο μίσος και την προκατάληψη, παρότι δεν διαφέρει σε τίποτα, πλην του τι κάνει στο κρεβάτι της, στο πλαίσιο της συναίνεσης ανάμεσα σε ενήλικες. Παρουσιάζοντάς την, εμμέσως πλην σαφώς και μέσω μιας πραγματικά πρόστυχης διαστρέβλωσης, περίπου ως ένα σώμα διεστραμμένων εγκληματιών. Κι όλα αυτά, πού παρακαλώ; Στον... ευρωπαϊκό ΔΗΣΥ.
*Να μην σκέφτηκε άραγε, ψυχρά έστω, ο ΔΗΣΥ, πόσα ομοφυλόφιλα άτομα συγκαταλέγονται στις τάξεις των ψηφοφόρων του και πόσο δίκαιο, απόλυτο δίκαιο, θα έχουν μετά από αυτή τη ρατσιστική συμπεριφορά του βουλευτή του κόμματος αλλά και κυρίως την ακόμη πιο προκλητική (βολική...) σιωπή της Πινδάρου να μην τους ψηφίσουν ποτέ ξανά;
*Εμείς ενδιαφερόμαστε να ακούσουμε την απάντηση από τον επίσημο ΔΗΣΥ. Διότι ο ρατσισμός είναι πολύ σοβαρό θέμα. Και ειδικά στην Κύπρο, εξακολουθεί να είναι ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο επηρεάζει με διάφορους τρόπους και καταλυτικά τις ζωές πολλών ομάδων ανθρώπων. Όλων όσοι διαφέρουν κάπως από την πλειοψηφία λόγω της καταγωγής, της σεξουαλικότητας, της θρησκείας, της λεγόμενης «αρτιμέλειάς» τους και τόσων άλλων.
*Όμως κάτι μας φοβίζει πως ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ, όπως και χθες δυστυχώς, θα κάνουν την πάπια και σήμερα. Και θα σφυρίξουν αδιάφορα για λίγο ακόμη ώστε να ξεχαστεί κι αυτό το παραλήρημα του βουλευτή τους, όπως όλα τα περασμένα, ώστε να μην επηρεαστούν κάποιες ψήφοι του ΔΗΣΥ στη Λεμεσό.
*Για να δούμε. Θα βρουν, ο κ. Αναστασιάδης προσωπικά ή οι άλλοι της ηγεσίας του ΔΗΣΥ ή και οι ευρωβουλευτές του κόμματος (αυτοί και εάν!) τα κότσια να αντιδράσουν και να μας πουν πόσο εννοούν τα της Ευρώπης, της ισότητας και των σύγχρονων αντιλήψεων; Ή θα κάνουν πως δεν πρόσεξαν το λεκέ στο... ευρωπαϊκό κοστούμι του ΔΗΣΥ, επιτρέποντας στο μέλλον στον καθένα να τους υπενθυμίζει πόσο ευρωπαϊκή ήταν η σιωπή τους; Εμείς χλωμό το βλέπουμε να αντιδράσουν. Εσείς;
ΠΟΛΙΤΗΣ - 15/04/2010

Συμβόλαιο ελεύθερης κοινωνικής συμβίωσης
Της Ντίας Χαϊλη (H Σημερινή, 15/04/2010)
Οι κοινωνικές αλλαγές κτυπούν και την πόρτα της Κύπρου, η οποία θα πρέπει να αντιδράσει και να αφήσει στην άκρη τις προκαταλήψεις, αλλά και τα παλιά μοντέλα σχέσεων.
Οι εισηγήσεις της Επιτρόπου δεν απορρίπτονται αλλά δεν έχουν επιτακτικό χαρακτήρα Κοινωνικά και όχι νομικά ίσως θα είναι η κυπριακή κοινωνία αναγκασμένη να βρεθεί αντιμέτωπη με την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της παραδοσιακής έννοιας του γάμου και της κατοχύρωσης νέων μορφών συμβίωσης, όπως το «συμβόλαιο ελεύθερης κοινωνικής συμβίωσης» ή οι γάμοι μεταξύ ομοφύλων ατόμων.
Η αναγκαιότητα νομικής κατοχύρωσης της ελεύθερης συμβίωσης γίνεται κοινωνικά πιο επιτακτική, αν αναλογιστεί κανείς ότι στην Κύπρο, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και σήμερα η συμβίωση έξω από το γάμο, ακόμα και μακρόχρονη και σταθερή, δεν συνεπάγεται δικαιώματα ούτε ρυθμίζει περιουσιακές ή άλλες σχέσεις μεταξύ των συντρόφων.
Το ερώτημα που γεννιέται σε αυτή την περίπτωση είναι κατά πόσον η νομική ρύθμιση της ελεύθερης συμβίωσης υποσκάπτει ή όχι το θεσμό του γάμου, ο οποίος συνεχίζει να αποτελεί την επικρατούσα βάση δημιουργίας οικογένειας.
Ο Αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ, Πρόεδρος της Επιτροπής Νομικών της Βουλής Ιωνάς Νικολάου, σε δηλώσεις του στη «Σ», είπε ότι «η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο άρθρο 12 διακρίνει το γάμο ως δικαίωμα δυο ανθρώπων του αντίθετου φίλου, γεγονός το οποίο δεν επιβάλλει την υποχρέωση παραχώρησης δικαιώματος τέλεσης γάμων με άτομα του ιδίου φύλου».
Δεν συνιστά οικογενειακή ζωή
Ο κ. Νικολάου είπε, ακόμα, ότι «το ΕΔΑΔ, με μια σειρά αποφάσεών του, διέκρινε με βάση το άρθρο 8 της σύμβασης ότι η ομοφυλοφιλική σχέση δεν συνιστά οικογενειακή ζωή, παρά το ότι οι περιορισμοί στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις δυνατόν να εγείρουν ζητήματα επέμβασης στην ιδιωτική ζωή».
«Από εκεί και πέρα», είπε ο κ. Νικολάου, «το δικαστήριο, ερμηνεύοντας τις νομοθεσίες κάποιων χωρών, διέκρινε κάποια δικαιώματα τα οποία παραχωρούνται στους ετερόφυλους συζύγους να παραχωρούνται και στους ομοφυλόφιλους, αφού οι νομοθεσίες των χωρών εκείνων αποδέχθηκαν τα ομόφυλα ζευγάρια, είτε στη βάση του πολιτικού γάμου είτε στη βάση της καθιέρωσης του συμφώνου συμβίωσης».
Κανένας περιορισμός στη συμβίωση
«Στην Κύπρο δεν υπάρχει κανένας περιορισμός για να συζήσουν κάποιοι, ακόμα και να ρυθμίσουν τις προσωπικές τους σχέσεις με μια συμφωνία, αυτό που δεν αναγνωρίζεται είναι η νομική κατοχύρωση της συμβίωσης αυτής, ούτε και για τα ετερόφυλα ζευγάρια».
«Εάν υπήρχε νομική κατοχύρωση της συμβίωσης αυτής, πιθανόν να μπορούσε να εγερθεί θέμα ισότητας με τα ομόφυλα», παρατήρησε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Νομικών.
«Η εισαγωγή ενός συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης για ετερόφυλα ή ομόφυλα ζευγάρια είναι ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να εξεταστεί με ιδιαίτερη προσοχή, υπό την έννοια ότι είναι μια κοινωνική ανάγκη, η οποία, όμως, δεν μπορεί να εξεταστεί από μόνη της σαν ένα συγκεκριμένο θέμα, αλλά στο σύνολο και του θέματος που αφορά την προστασία του γάμου και της οικογένειας, και τις τυχόν κοινωνικές επιπτώσεις».
«Οι εισηγήσεις της Επιτρόπου Διοικήσεως», είπε ο κ. Νικολάου, «δεν απορρίπτονται, αλλά δεν έχουν και τον επιτακτικό χαρακτήρα, όπως κάποιοι θέλουν να προσδώσουν».
Σύμφωνα με τον κ. Νικολάου, «το θέμα που θα πρέπει να συζητηθεί είναι αυτό της νομικής ρύθμισης της ελεύθερης συμβίωσης και όχι θέματα γάμου και υιοθεσίας».
Να σημειώσουμε ότι οι πλείστες χώρες της Ε.Ε. -μόνο πέντε χώρες έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα συμβίωσης ετερόφυλων ζευγαριών- δεν αποδέχθηκαν τη νομική κατοχύρωση της συμβίωσης των ετερόφυλων ζευγαριών, γιατί θεωρούν ότι θα πλήξει το θεσμό του γάμου και τον κοινωνικό ιστό.

.

Facebook εναντίον βουλευτή
Εν μέσω σφοδρών επικρίσεων που δέχεται στο διαδίκτυο, ο βουλευτής τονίζει ότι δεν ταυτίζει τους ομοφυλόφιλους με εγκληματίες, ότι τους σέβεται αλλά και ότι διαφωνεί κάθετα με το αίτημά τους να παντρεύονται
Πάνω από 700 μέλη αριθμεί ένα γκρουπ στον διαδικτυακό κοινωνικό ιστότοπο Facebook, το οποίο καλεί το βουλευτή του ΔΗΣΥ Ανδρέα Θεμιστοκλέους να ανακαλέσει τα όσα δήλωσε για τους ομοφυλόφιλους σε ραδιοφωνική εκπομπή.
«Επειδή συναντάμε στην κοινωνία μας και παιδόφιλους, κτηνοβάτες, νεκρόφιλους και εγκληματίες, θα πρέπει το κράτος να προσδώσει στις πράξεις τους έννομες συνέπειες;» είχε πει ο βουλευτής. Με τη δήλωση αυτή θεωρήθηκε από πολλούς ότι ο βουλευτής συγκρίνει ή ακόμα και ταυτίζει εγκληματίες με τους ομοφυλόφιλους. Τα μέλη του γκρουπ στο Facebook θεωρούν ότι ο κ. Θεμιστοκλέους είναι ρατσιστής και θα έπρεπε να βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης. Υποστηρίζουν πως μάταια προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί του για να του εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους.
Πέραν από τη σελίδα του εν λόγω γκρουπ στο Facebook, υπάρχουν και δεκάδες άλλα μπλογκ που καταπιάνονται με το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων και τις αντιδράσεις που υπήρξαν, όπως επίσης και η ιστοσελίδα που εκφράζει Κύπριους ομοφυλόφιλους. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως ένα από τα μέλη του γκρουπ έγραψε το εξής: «Οι ρατσιστικές δηλώσεις του Θεμιστοκλέους όχι μόνο αμαυρώνουν την εικόνα του ΔΗΣΥ, αλλά και την εικόνα του κρατικού μηχανισμού γενικότερα». 'Αλλος έγραψε «some people are gay, get over it!!!» και ένας άλλος «1992: ο ΠΟΥ αφαιρεί από την Παγκόσμια Στατιστική Ταξινόμηση Ασθενειών και σχετικών προβλημάτων υγείας την ομοφυλοφιλία».
Τοποθετεί όντως τους ομοφυλόφιλους στο ίδιο καζάνι με τους εγκληματίες ο κ. Θεμιστοκλέους; Τον ρωτήσαμε χθες. «Απλώς είχα μια συζήτηση στο ραδιόφωνο με την επίτροπο Διοικήσεως. Προέβαλε εκείνη ότι το ποσοστό των ομοφυλόφιλων ήταν πάντα μεγάλο στην κοινωνία και ότι πρέπει να τους νομιμοποιήσουμε. Εγώ έδωσα παράδειγμα εγκληματιών, στη βάση αντεπιχειρημάτων και μόνο, και αυτή μου εξήγησε ότι οι ομάδες αυτές έχουν αρνητικές συνέπειες σε άλλους. Τότε εγώ διερωτήθηκα πώς οι πράξεις ενός κτηνοβάτη έχουν συνέπεια σε άλλους ανθρώπους; Σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν ταύτισα τις δύο συμπεριφορές» είπε.
Ο κ. Θεμιστοκλέους θεωρεί ότι το δικαίωμα στην προσωπική ζωή είναι αναφαίρετο και καλώς η Κυπριακή Δημοκρατία απενεχοποίησε την ομοφυλοφιλία. Πρόσθεσε ωστόσο ότι το δικαίωμα αυτό δε συνιστά σε καμία περίπτωση υποχρέωση της πολιτείας να καταστήσει θεσμό το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλόφιλων ή το γάμο τους, ούτε υπάρχει χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως που να το επιβάλλει. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να αλλάξει και η νομική βάση των δημοσίων ηθών και δημοσίας αιδούς, υποστηρίζει.
Ανοίγει μάλιστα, και το -μεγάλο- κεφάλαιο της κηδεμονίας παιδιών ομοφυλόφιλων και της υιοθεσίας, με την οποία επίσης διαφωνεί κάθετα. Διερωτάται επίσης γιατί δεν κατοχυρώνουμε νομικά και τις πολυγαμίες αφού τόσοι πολλοί απατούν το έτερο τους ήμισυ. Κάλεσε δε, αν υπάρχουν δυσμενείς διακρίσεις εις βάρος ομοφυλόφιλων, «να μας ενημερώσουν για να αλλάξουμε νομοθεσίες». Και πρόσθεσε: «Αυτές τις απόψεις θα υπερασπίζομαι δημόσια όσο είμαι βουλευτής» καταλήγει, «και αν η κοινωνία αποφασίσει ότι δε με θέλει για βουλευτή, τότε θα πάω σπίτι μου. Έχει άλλους στο ΔΗΣΥ στους οποίους μπορούν να αποταθούν για το δικαίωμα γάμου ομοφυλοφίλων».
ΚΑΤΙΑ ΣΑΒΒΑ (ΠΟΛΙΤΗΣ - 26/04/2010)

ΛΙΒΑΝΟΣ. ΠΟΡΕΙΑ (ΚΑΙ) ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

Lebanese march for 'civil marriage, not civil war'
AFP-25/4/2010

BEIRUT: Thousands of Lebanese marched to parliament in Beirut on Sunday in a peaceful rally demanding the secularisation of a state long built on sectarianism.
The rally, organised by independent grassroots movement Laique Pride, joined women, men and children of all ages who blocked the main road leading to the parliament building as they waved Lebanese flags and chanted “Secularism.”
Some activists distributed red roses while others raised banners that read:
“Civil marriage, not civil war” and “Fatima and Tony love each other... That’s a problem,” a reference to the fact that civil marriage is not an option in sectarian Lebanon.
Gay rights activists too made a strong show in the rally, waving gay pride flags and banners that read: “Queers for secularism.”
While Lebanon is considered more liberal than its neighbours in the largely conservative Middle East, religion still plays a key role in the tiny Mediterranean country which is home to no less than 18 different religious communities.
The Lebanese state is based on a complex power-sharing system fostered decades ago in an attempt to preserve the rights of the country’s many minorities.
Under the system, the president is a Maronite Christian, the speaker of parliament a Shiite Muslim and the prime minister a Sunni Muslim.
Seats in government and parliament are also equally divided among Christians and Muslims.
Rights groups have been pushing for a secular state since the end of Lebanon’s 1975-1990 civil war, a sectarian bloodbath that saw many killed at roadblocks based on the religion noted on their ID cards.
In an unprecedented move last year, Interior Minister Ziad Baroud, known as a champion of secularism and civil rights, allowed citizens to cross out their confessional identity from official records and replace it with a slash sign.
But civil marriage is still not an option in Lebanon, leaving the Lebanese with no choice but to resort to church or mosque, or seek a civil union in nearby countries like Cyprus.

ΥΕΜΕΝΗ. ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΑΡΘΡΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

Pro-Gay Article Sparks Smear Campaign in Yemen
Rachelle Kliger (themedialine.org, 25/4/2010)
A Yemeni filmmaker is receiving death threats after publishing an article upholding gay rights.
A Yemeni filmmaker is facing a smear campaign from conservative and religious groups in his home country after publishing an article in a local magazine promoting gay rights.
The Paris-based author, Hamid Aqabi, wrote that homosexuality was “part and parcel of our society.” He called on the parliament to extend more rights to gay people and went as far as to suggest that the Yemeni government should consider allowing gay marriages, just like in the West.
The article tackled several thorny issues and appeared in A-Thaqafiyya, a cultural magazine funded by the government and issued by the Al-Jumhouriyya institution.
Like in most of the Arab world, in Yemen homosexuality is controversial and rarely discussed topic.
"Yemen is the same as other Arabic societies – homosexuality is practiced in private,” Ali Hilli, the pen-name of a London-based gay rights activist and director of Iraqi LGBT told The Media Line.
“Freedom of speech is very important and should not be subject to prison sentences. Threats or intimidation are a very dangerous weapon against human rights activists and journalists in the Middle East and governments should tackle this issue,” he said.
As to Aqabi’s suggestion to introduce gay marriages, Hilli said it was “not very rational” to bring this up for discussion in a society like Yemen.
“In Yemen there is no gay community, because according to Islamic Sharia it’s prohibited,” Mohammed Al-Qadhi, a Sanaa-based journalist and analyst told The Media Line. “Yemen isn’t the United States. It’s a very conservative society and no one will admit that they’re gay.”
Al-Qadhi called Aqabi’s article “very rare.”
He speculated that the editors of A-Thaqafiyya apparently overlooked the article and probably did not notice how explosive its content was; otherwise it never would have gone in.
On one hand, Al-Qadhi maintained that Yemen was becoming increasingly conservative and religious. But on the other, he rejected the notion that the publishing of the controversial article indicated a growing tolerance towards the gay community.
He explained that a hard-line approach among decision makers can be perceived in several areas such as the reluctance of religious authorities to support a ban on child marriages and a move to make the school curriculum more religious.
Following the unusually open discussion of this topic, the head of the Al-Jumhuriyya institution blocked the magazine from being published and ordered an investigation of the editorial team.
The article has fueled angry responses among Muslim clerics and the general Yemeni population, who are demanding that Aqabi be given a severe punishment and be put on trial.
The issue has also been discussed extensively on Internet forums, where some participants called for Aqabi to be executed for promoting what they consider pornography.
One forum even prompted “our terrorist brothers” to “prepare one of their suicide operatives to wipe this malignant man off the face of the earth.”
The case has reached Yemen’s parliament, where several members of the religious Islah party condemned the article. Following a discussion on April 7, the parliament sent a memo to the Ministry of Communications asking to shut down the paper and investigate those responsible.
However, several journalists and artists have also come to Aqabi’s side to express their solidarity.
Aqabi could not be immediately reached for comment to The Media Line. He was quoted as saying to DPA, the German Press agency, from Paris that he will not backtrack on his comments and was astonished by the huge amount of negative comments about him in Internet forums accusing him of indecent sexual acts and calling for his execution.
He has vowed to take legal action against MP Muhammad Al-Hizmi, who has been particularly virulent in his verbal attacks to the point Aqabi has accused the MP of inciting to kill him.
“Those who are instigating these lies think they are agents of God on Earth,” Aqabi was quoted as saying. “These are the same people who permit child marriages. They are blocking a law to limit the age of marriage and another law that prevents carrying weapons without legal justification or a license. They’re against women’s freedom and they are silent when it comes to government corruption.”
“I believe that it’s the right of any person anywhere to choose their way of life and to enjoy personal freedoms. I don’t think this warrants me being labeled a heretic and killing me.”
Aqabi denied rumors that he was trying to stir up a commotion against him as a ploy to win French citizenship, claiming he was fully entitled to this status as a resident there for the past decade.

Η ΑΠΑΤΗΛΗ ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ 6

Yul Brynner

photographed by George Platt Lynes

TRANSLATINA. ΕΝΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΥΛΙΚΟΥΣ ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΛΟΑΔ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ

Fòrum Europeu de grups cristians LGBT

2010 Annual conference in Barcelona

Πληροφορίες: εδώ (στα καταλανικά) και εδώ (στα ισπανικά)

ΓΚΕΪ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ - ΓΚΕΪ ΕΒΡΑΙΟΙ. ΔΥΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

.
Gay Muslims (2006)
Islam is known for its fierce antagonism toward homosexuality, yet many devout Muslims hide their sexuality, quietly living in a manner condemned by fundamentalist followers. In this revealing documentary, filmmaker Cara Lavan investigates the largely hidden population of gay Muslims in Britain. At a Pride parade, gay activists wear rainbow colored hijabs; anonymous gay and lesbian Muslims reflect on how they reconcile their religion with their lifestyle; and a scholar offers insight into Shariah law and passages from the Qur'an.

.

.

Trembling Before G-d (2001)
Trembling Before G-d is an unprecedented feature documentary that shatters assumptions about faith, sexuality, and religious fundamentalism. Built around intimately-told personal stories of Hasidic and Orthodox Jews who are gay or lesbian, the film portrays a group of people who face a profound dilemma - how to reconcile their passionate love of Judaism and the Divine with the drastic Biblical prohibitions that forbid homosexuality. As the film unfolds, we meet a range of complex individuals - some hidden, some out - from the world's first openly gay Orthodox rabbi to closeted, married Hasidic gays and lesbians to those abandoned by religious families to Orthodox lesbian high-school sweethearts.
Many have been tragically rejected and their pain is raw, yet with irony, humor, and resilience, they love, care, struggle, and debate with a thousands-year old tradition. Ultimately, they are forced to question how they can pursue truth and faith in their lives. Vividly shot with a courageous few over five years in Brooklyn, Jerusalem, Los Angeles, London, Miami, and San Francisco, Trembling Before G-d is an international project with global implications that strikes at the meaning of religious identity and tradition in a modern world. For the first time, this issue has become a live, public debate in Orthodox circles, and the film is both witness and catalyst to this historic moment. What emerges is a loving and fearless testament to faith and survival and the universal struggle to belong.

ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΑΝΔΙΑ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ;

Finnish parliamentary support for gay marriage and adoption rights
icenews.is, 23/4/2010
Regardless of the outcome of next year’s Finnish parliamentary elections, the governing majority is expected to implement a motion in support of gender-neutral marriage and adoption.
A new survey by Helsingin Sanomat revealed that there is little political opposition to the notion of allowing same-sex couples to adopt.
The newspaper study found that the larger political parties held few objections to gay couples adopting, with only the True Finns and Christian League opposing a change in the law. All candidates for the leadership of the governing Centre Party, except for Paavo Vayrynen, were in favour of the idea, and the Social Democrats and the conservative National Coalition were also positive about the concept.
Taru Tujunen, the National Coalition Party secretary, said an initiative would be put forward at the next party congress which would call for gender-neutral marriage. The SDP will also make similar calls for adoption rights for same-sex couples during their May party congress.
The idea of gender-neutral marriage was first touted by the Green League’s Oras Tynkkynen last year, while party secretay Panu Laturi said, “The present law on marriage is discriminatory. Couples of the same gender still do not have the right to marry the person that they love.”

ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ...(3)- ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΪ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΖΑΝ-ΠΟΛ ΓΚΟΤΙΕ

Ζαν - Πολ Γκοτιέ. Ο εικονοκλάστης σχεδιαστής
Τάνια Μποζανίνου (Το Βήμα)

Το μικρό κοινό που παρακολούθησε την πρώτη επίδειξη του 24χρονου Ζαν - Πολ Γκοτιέ στο Παρίσι το 1976 ήταν μάλλον αδιάφορο προς τα αχυρένια (κυριολεκτικά) ρούχα που παρήλασαν μπροστά του, μη θεωρώντας τα άξια για να τους αφιερώσει την παραμικρή προσοχή μετά την απομάκρυνσή του από την πασαρέλα. Σήμερα ωστόσο οι επιδείξεις του Γκοτιέ είναι από τις πιο δημοφιλείς στο Παρίσι και προσελκύουν από νεαρά θύματα της μόδας ως τη Μαντόνα αυτοπροσώπως.
Αν ο Γκοτιέ είχε γεννηθεί 10 χρόνια νωρίτερα ίσως να μην είχε μπορέσει να επιβληθεί στον χώρο της μόδας ως το «τρομερό παιδί» της (αναμασημένο, πλέον, κλισέ). Αλλά στα μέσα της δεκαετίας του '70 η υψηλή ραπτική έμοιαζε προσκολλημένη στα περασμένα μεγαλεία της καθώς χιλιόμετρα ολόκληρα οργάντζας επιστρατεύονταν για να κρύψουν (ή και να τονίσουν) το γεγονός ότι είχε αποκοπεί εντελώς από τις αλλαγές που συντελούνταν στις συνήθειες και στις απαιτήσεις του κοινού.
Η Ευρώπη προσπαθούσε να αντιμετωπίσει την πετρελαϊκή κρίση καθώς οι τελευταίες ελπίδες για κοινωνική αλλαγή, μέσω του κινήματος των χίπι και του Μάη του '68, είχαν σβήσει προ πολλού. Εν τω μεταξύ στην απέναντι πλευρά της Μάγχης οι πρωτοεμφανιζόμενοι πανκ και οι Σεξ Πίστολς διεκήρυτταν ότι «δεν υπάρχει μέλλον».
Για την υπόλοιπη κοινωνία, η Κινγκς Ρόουντ του Λονδίνου, ο δρόμος όπου συγκεντρώνονταν όλοι αυτοί οι νέοι με τα πράσινα μαλλιά και τις παραμάνες, ήταν ο ορισμός της αντικοινωνικότητας. Για τον Γκοτιέ όμως ήταν μια θαυμάσια πηγή έμπνευσης. Η πασαρέλα του έγινε το σημείο όπου διασταυρώθηκε η μόδα του δρόμου με τα ατελιέ της υψηλής ραπτικής. Ετσι η μόδα ξανάγινε της μόδας.
Οι δημιουργίες του Γκοτιέ κατάφεραν να θολώσουν τα όρια μεταξύ της κομψότητας και της χυδαιότητας, του ωραίου και του αποκρουστικού. Η κολεξιόν του 1983, λ.χ., εμπνευσμένη από τους ντανταϊστές, αποτελούνταν από ρούχα που ταλαντεύονταν πάνω στο σώμα σαν να ήταν έτοιμα να πέσουν. Αλλες φορές διάλεγε μοντέλα από τον δρόμο ή ανάμεσα στους φίλους του, επιλέγοντάς τα ακριβώς γιατί η σωματική τους διάπλαση ήταν αταίριαστη με τις αδυσώπητες απαιτήσεις της πασαρέλας: η μικροκαμωμένη με τα ευτραφή οπίσθια ή η πανύψηλη σανίδα με τα πεταχτά αφτιά λειτουργούσαν ως αντιηρωίδες αντί για «πρότυπα».
Τα πρώτα βήματα
Ο Γκοτιέ γεννήθηκε το 1952 σε ένα προάστιο του Παρισιού. Τα περιοδικά και η γιαγιά του, η γυναίκα που τον επηρέασε πιο βαθιά από όλες στη ζωή του, ήταν η πρώτη του επαφή με τη θηλυκότητα. Οι αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία σημαδεύτηκαν από τις ιστορίες που του διηγιόταν η γιαγιά του για τη ζωή των γυναικών στις αρχές του αιώνα, όπου η μεγαλύτερη μέριμνά τους ήταν μήπως δεν έχουν σφίξει αρκετά τον κορσέ για να λεπτύνουν τη μέση τους. Εφηβος πια, χρησιμοποιούσε τη φαντασία του για να γλιτώνει το σχολείο και να μένει σπίτι να σχεδιάζει ρούχα και να μαθαίνει τα μυστικά του μακιγιάζ και της κομμωτικής από τη γιαγιά του.
Στα 18 τού παρουσιάστηκε η πρώτη ευκαιρία να μπει στον κόσμο της μόδας: τον προσέλαβε ο Πιερ Καρντέν ως βοηθό σχεδιαστή. Από τον Καρντέν ο Γκοτιέ διδάχθηκε ότι τα πάντα είναι δυνατά στη μόδα. «Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος γιατί να μη μαζέψεις από το δρόμο ένα πεταμένο κομμάτι ύφασμα και να το μετατρέψεις σε παπούτσι» του έλεγε ο Καρντέν, εισάγοντάς τον στην έννοια της «ανακύκλωσης», βασική αρχή των δημιουργιών του Γκοτιέ.
Αφού πέρασε για λίγο από τον Ζακ Εστερέλ το 1971, έπιασε δουλειά στον Πατού για δύο χρόνια ¬ εφιαλτικά εφόσον προσπαθούσε να προσαρμοστεί στις επιταγές ενός οίκου που παρέμενε πεισματικά προσκολλημένος στο παρελθόν (και που δεν χρησιμοποιούσε «έγχρωμα» μοντέλα για να μην προσβάλει τις αμερικανίδες πελάτισσές του). Απογοητευμένος επέστρεψε στον Καρντέν, ο οποίος τον έστειλε στη Μανίλα να σχεδιάσει μάλλον ασήμαντα ρούχα για την αγορά των ΗΠΑ.
Οταν αποφάσισε να παρουσιάσει την πρώτη προσωπική κολεξιόν του το 1976, αντιλήφθηκε ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα. Το κατεστημένο της μόδας τον αγνόησε και, ανίκανος να βρει χρηματοδότη στη Γαλλία, στράφηκε (επιτυχώς) στην Ιαπωνία. Η πρώτη του επίδειξη με θέμα «Τζέιμς Μποντ», για φθινόπωρο / χειμώνα 1979-80, πραγματοποιήθηκε χάρη στα γεν. Και αυτός, θαρρείς για να δηλώσει ότι προσχώρησε στο στρατόπεδο του εχθρού, παρουσίασε τα ρούχα υπό τους ήχους του «Destroy» των Σεξ Πίστολς.
Εκτοτε, με το ένα μάτι στραμμένο στην ευφάνταστη μόδα του δρόμου και με το άλλο στη ραπτική τέχνη που είχε διδαχθεί ως μαθητευόμενος στους κλασικούς δημιουργούς, δεν έχει πάψει να εκπλήσσει: μάνικες δεμένες στη μέση που παριστάνουν τις ζώνες, φακελάκια τσαγιού που κρέμονται από τα αφτιά μασκαρεμένα σε σκουλαρίκια, καουμπόικες μπότες με τακούνια στιλέτο ¬ όλα συνδυασμένα με τρόπο αναπάντεχο.
Το 1984 παρουσίασε την πρώτη αντρική κολεξιόν του με τίτλο «Ο άντρας - αντικείμενο», ως μια παρωδία της γυναίκας - αντικείμενο. Την επόμενη χρονιά, στην επίδειξη «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», ο Γκοτιέ έπλασε το ανδρόγυνο, πρωτοπαρουσιάζοντας τις φούστες για άντρες. Πολλοί ερμήνευσαν την αντρική φούστα ως αμφισβήτηση της παράδοσης που θέλει τις γυναίκες να δανείζονται ελεύθερα παντελόνια, σακάκια, γιλέκα, ακόμη και γραβάτες από την αντρική γκαρνταρόμπα αλλά απαγορεύει στους άντρες να σπάνε τα ταμπού της αρσενικής εμφάνισης. Αλλοι θεώρησαν ότι η αντρική φούστα ¬ στην πραγματικότητα ένα κομμάτι ύφασμα τυλιγμένο γύρω από τη μέση ώστε να δίνει την εντύπωση φούστας ¬ ήταν απλώς ένα τέχνασμα του Γκοτιέ για να τραβήξει την προσοχή. Πάντως ακόμη και αν στόχευε μόνο στο πρώτο, πέτυχε συγχρόνως και το δεύτερο.
Αναγνωρισμένος πλέον σχεδιαστής μόδας, ο Γκοτιέ μπορούσε να αφήσει ελεύθερη την αχαλίνωτη φαντασία του. Κορσέδες από δαντέλα φορεμένοι με διχτυωτά καλσόν, νεαρές Τιρολέζες με ξανθές κοτσίδες, δερμάτινες φιγούρες, τατουάζ, σκουλαρίκια σε όλα τα πιθανά σημεία του σώματος, γκέισες, μεταφεμινίστριες καμαρωτές μέσα σε εσώρουχα από μαύρο δέρμα και κόκκινη δαντέλα, σουτιέν φορεμένα έξω από τα ρούχα (άλλο ένα σήμα κατατεθέν του Γκοτιέ), μεταφαλοκράτες τυλιγμένοι σε γούνες και ισορροπώντας αβέβαια πάνω στα τακούνια - πλατφόρμα των αθλητικών παπουτσιών τους παρελαύνουν διαδοχικά στην πασαρέλα του. Το κοινό, «εκπαιδευμένο» πια στην εκζήτηση, χειροκροτεί τη σκόπιμη έλλειψη γούστου του Γκοτιέ, πότε με ειλικρινή ενθουσιασμό, πότε με χιουμοριστική διάθεση. Ο σκηνοθέτης Πίτερ Γκρίναγουεϊ του αναθέτει να σχεδιάσει τα κουστούμια της ταινίας του «Ο μάγειρος, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της».
Το 1990 η περιοδεία «Blond Ambition» της Μαντόνα δίνει την ευκαιρία στον σχεδιαστή να δημιουργήσει ένα ακόμη κλασικό κομμάτι: το κωνικό σουτιέν. «Το μπούστο τρυπάει σχεδόν το σακάκι» λέει ο Γκοτιέ. «Είναι ένας συνδυασμός δύναμης και αισθησιασμού». Φυσικό ήταν ο σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ να στραφεί σε αυτόν για να ντύσει την ανατρεπτική «Κίκα» στην ομώνυμη ταινία του.
Ο Γκοτιέ θα μείνει στην ενδυματολογική ιστορία ως ο πρώτος εικονοκλάστης σχεδιαστής μόδας. Από όλους τους δημιουργούς της γενιάς του είναι αναμφισβήτητα αυτός που μπόρεσε να αποδώσει καλύτερα την ένταση ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό. Ο Γκοτιέ δημιούργησε μια φιγούρα που αμφιταλαντεύεται μεταξύ των δύο, μη μπορώντας να αποφασίσει πού ανήκει.
Ισως όμως η απήχησή του να οφείλεται απλώς στο ότι μπόρεσε να οσμιστεί και να μεταφέρει στη μόδα δύο τάσεις οι οποίες μόλις που διαφαίνονταν την εποχή όπου ξεκινούσε την καριέρα του: την απαγκίστρωση από το φεμινιστικό κίνημα (δηλαδή την επιστροφή στα σέξι ρούχα) και την εμφάνιση της γκέι κουλτούρας.