Sandro Penna (12/6/1906 – 21/1/1977)
Ήλιος δίχως σκιά πάνω σε ρωμαλέα
εγκαταλειμμένα κορμιά κάθε αρετή σωπαίνει.
Αργά η ψυχή βυθίζεται – με την θάλασσα-
μέσα σε φωτεινό ύπνο. Αίφνης
αναπηδούν – νεαρά νησίδια – οι αισθήσεις.
Η αμαρτία όμως δεν υπάρχει πια.
*
Αν πίσω απ’ το φωτισμένο παράθυρο
κοιμάται ένα αγόρι τη νύχτα του καλοκαιριού
κι ονειρευτεί…
Περνάει γρήγορο το τρένο
και πάει μακριά.
Η θάλασσα είναι όπως πρώτα.
*
Ακίνητα είναι στον ουρανό τʼ αστέρια.
Αυτό το καλοκαίρι είναι όμοιο με ταʼ άλλο καλοκαίρι.
Το αγόρι όμως που περνάει μπροστά σου
αν δεν το φωνάξεις, δεν θαʼ ναι πια το ίδιο.
*
Το τραίνο θα καθυστερήσει τουλάχιστον μια ώρα.
Τα νερά της θάλασσας γίνονται πιο βαθυγάλανα.
Στο ασβεστωμένο ντουβάρι το κουδούνι
του σπιτιού δεν χτυπάει. Το σιδερένιο παγκάκι
ζεματάει στον ήλιο. Τα τζιτζίκια είναι
οι μόνοι κύριοι της ώρας.
*
Να ζω θα ήθελα αποκοιμισμένος
μες στο γλυκό ψίθυρο της ζωής.
Σάντρο Πέννα / Ιταλία
Μετάφραση: Σωτήρης Παστάκας
Ήλιος δίχως σκιά πάνω σε ρωμαλέα
εγκαταλειμμένα κορμιά κάθε αρετή σωπαίνει.
Αργά η ψυχή βυθίζεται – με την θάλασσα-
μέσα σε φωτεινό ύπνο. Αίφνης
αναπηδούν – νεαρά νησίδια – οι αισθήσεις.
Η αμαρτία όμως δεν υπάρχει πια.
*
Αν πίσω απ’ το φωτισμένο παράθυρο
κοιμάται ένα αγόρι τη νύχτα του καλοκαιριού
κι ονειρευτεί…
Περνάει γρήγορο το τρένο
και πάει μακριά.
Η θάλασσα είναι όπως πρώτα.
*
Ακίνητα είναι στον ουρανό τʼ αστέρια.
Αυτό το καλοκαίρι είναι όμοιο με ταʼ άλλο καλοκαίρι.
Το αγόρι όμως που περνάει μπροστά σου
αν δεν το φωνάξεις, δεν θαʼ ναι πια το ίδιο.
*
Το τραίνο θα καθυστερήσει τουλάχιστον μια ώρα.
Τα νερά της θάλασσας γίνονται πιο βαθυγάλανα.
Στο ασβεστωμένο ντουβάρι το κουδούνι
του σπιτιού δεν χτυπάει. Το σιδερένιο παγκάκι
ζεματάει στον ήλιο. Τα τζιτζίκια είναι
οι μόνοι κύριοι της ώρας.
*
Να ζω θα ήθελα αποκοιμισμένος
μες στο γλυκό ψίθυρο της ζωής.
Σάντρο Πέννα / Ιταλία
Μετάφραση: Σωτήρης Παστάκας
4 σχόλια:
Ωραίο ποίημα, ζωντανεύει μπροστά σου ένα σωρό εικόνες...
Λάθος εποχή όμως, έπρεπε να το ανεβάσεις αφού ζεστάνει λίγο ο καιρός :-)
[ Η πλατειούλα της Βενετίας ]
Η πλατειούλα της Βενετίας
παλιά και μελαγxολική, δέxεται
τη μυρωδιά της θάλασσας. Και πτήσεις
περιστεριών. Αλλά απομένει
στη μνήμη - και θέλγει
το φως - η πτήση του νεαρού
ποδηλάτη, που απευθύνθηκε στο φίλο
με μια μελωδική πνοή: "Πας μόνος;"
Σάντρο Πέννα σε μετάφραση Σωτήρη Παστάκα
(Ξένη Ποίηση του 20ού αιώνα - εκδ. Λωτός, 2000)
Εκδόσεις: Λωτός, 2000
Για εδώ είναι ότι πρέπει, αφου σε κανά μήνα αρχίζει η εποχή του spring break και της μαζικής καθόδου εμάς των βορείων στις παραλίες των ημιτροπικών περιοχών της ηπείρου!
"-Αν έγραφε αυτά τα ποιήματα για κορίτσια, θα είχαν το ίδιο ενδιαφέρον;
Αναμφίβολα.
-Θα ήταν το ίδιο τολμηρά όμως;
Ασφαλώς, απαιτούσε μεγάλη τόλμη να γράψει το 1928 και να δημοσιεύσει το 1939 την πρώτη του συλλογή, να τυπώσει τα συγκεκριμένα ποιήματα. Και να συνεχίσει έτσι ως το τέλος. Όμως σήμερα η ποίηση του Πέννα δεν μας γοητεύει επειδή το ερωτικό της αντικείμενο είναι τα αγόρια, αλλά για τις καθαρά ποιητικές της αξίες."
http://www.lifo.gr/mag/features/3482
Δημοσίευση σχολίου