.
We've reacted to anti-gay ballot initiatives in California, Arizona Florida, and Arkansas with anger, with resolve, and with courage. NOW, it's time to show America and the world how we love.
We've reacted to anti-gay ballot initiatives in California, Arizona Florida, and Arkansas with anger, with resolve, and with courage. NOW, it's time to show America and the world how we love.
Gay people and our allies are compassionate, sensitive, caring, mobilized, and programmed for success. A day without gays would be tragic because it would be a day without love.
On December 10, 2008 the gay community will take a historic stance against hatred by donating love to a variety of different causes.
On December 10, you are encouraged not to call in sick to work. You are encouraged to call in "gay"--and donate your time to service!
December 10, 2008 is International Human Rights Day
On December 10, 2008 the gay community will take a historic stance against hatred by donating love to a variety of different causes.
On December 10, you are encouraged not to call in sick to work. You are encouraged to call in "gay"--and donate your time to service!
December 10, 2008 is International Human Rights Day
14 σχόλια:
Δηλαδή ο εργαζόμενος θα πάρει τηλέφωνο το αφεντικό και θα του πει "δεν μπορώ να έρθω σήμερα γιατί με χρειάζεται η κοινότητα".
Αμ το άλλο με την κομμουνιστικής τεχνοτροπίας γροθιά ενάντια στο prop8;
'Ηθελα να ξέρω ποιος τα σκέφτεται αυτά. θα περίμενε κανείς πολύ πιο πετυχημένες πρωοβουλίες από ένα γκέι κίνημα όπως το αμερικάνικο που έχει εμπειρία τόσων δεκαετιών!
gsh, θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι από την 4η Νοεμβρίου και μετά, σχεδόν κάθε μέρα, γίνεται διαδήλωση σε κάποια πόλη των ΗΠΑ για την Prop.8, πολλές φορές και ταυτόχρονα σε πολλές μαζί.
Επίσης, έχουν ήδη δημοσιευθεί σε εφημερίδες και στο διαδύκτιο, οι επωνυμίες των επιχειρήσεων που υποστήριξαν την Prop.8, καλώντας τον λοαδ κόσμο να κάνει μποϋκοτάζ.
Καταλαβαίνεις, λοιπόν ότι τις λέξεις anger και NOW που βλέπεις στο παραπάνω κείμενο, τις εννοούν.
Η συγκεκριμένη τώρα καμπάνια "A day without a gay", είναι μια πρωτότυπη διαμαρτυρία, στην ουσία είναι κάλεσμα των γκέι για απεργία, κάτι που νομίζω δεν έχει συμβεί ξανά στην ιστορία.
Μην βλέπεις λοιπόν το τί συμβαίνει εκεί με την ελληνική ή έστω ευρωπαϊκή νοοτροπία.
Λίγο αργά τις θυμήθηκαν τις καθημερινές διαδηλώσεις, τις απεργίες και τα μποϊκοτάζ, δεν νομίζεις;
Και καλό είναι που εκφράζουν την οργή τους, αλλά η κομμουνιστική γροθιά έχω την αίσθηση ότι τους εκθέτει και πολιτικά και αισθητικά. Πολιτικά γιατί υιοθετούν μια εικονολογία που παραπέμπει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αισθητικά γιατί το βρίσκω αδιανόητο μια ολόκληρη γκέι κοινότητα να μην μπορεί να σχεδιάσει κάτι καλύτερο! Ας συγκρίνει κανείς την καμπάνια που είχε ετοιμάσει ο ίδιος άνθρωπος για τον Ομπάμα με τη γροθιά. Καμία σχέση!
Τα μποϋκοτάζ είναι πάγια τακτική του αμερικάνικου γκέι κινήματος gsh. Και είναι κάτι που το έχουν αποδείξει ότι έχουν την δύναμη να το κάνουν. Το έχουν εφαρμόσει στο παρελθόν πάρα πολλές φορές και με μεγάλη επιτυχία. Πριν ένα χρόνο θυμάμαι που η Ford πιεζόμενη από την συντηρητική οργάνωση που υποστηρίζει τον 'παραδοσιακό θεσμό της οικογένειας' έβγαλε τις διαφημίσεις της από πολλά γκέι περιοδικά (Advocate, Out, Genre). Η αντίδραση ήταν άμεση. Οι γκέι οργανώσεις απείλησαν με μποϋκοτάζ την Ford (πρόσεξε απείλησαν, δεν χρειάστηκε να το πραγματοποιήσουν και μάλιστα μια πολύ μεγάλη εταιρία όπως αυτή) και μέσα σε μια βδομάδα η Ford το πήρε πίσω. Και άλλες πολλές περιπτώσεις.
Διαδηλώσεις επίσης και στην προεκλογική περίοδο της Prop.8 είχαν γίνει πολλές και προφανώς θυμάσαι κι εσύ την κινητοποίηση που είχε γίνει. Πρωτοφανής κινητοποίηση που δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο με πολλά-πολλά χρήματα.
Αυτό που προσπαθούν τώρα είναι κάτι που γίνεται για πρώτη φορά, και νομίζω ότι καλύτερο θα είναι αντί να το κριτικάρουμε, να το παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον και να ευχηθούμε την επιτυχία του.
Μπορεί και να αποτύχει, δεν διαφωνώ μαζί σου. Γιατί όντως ακόμη και σε μια χώρα που το γκέι κίνημα είναι πολύ ανεπτυγμένο και με μεγάλη δυναμική και λόμπυ, είναι δύσκολο εγχείρημα. Πρόσεξε όμως κάτι: το αμερικάνικο γκέι κίνημα ξέρει καλά να παλεύει και ακόμη και οι ενδιάμεσες αποτυχίες που είχε ξέρει να τις εκμεταλλεύεται και να τις ενσωματώνει στην δυναμική του συνεχίζοντας τον αγώνα του. Δυστυχώς κάτι αντίστοιχο φοβάμαι ότι δεν θα το δούμε ποτέ στην Ελλάδα.
Για την γροθιά τώρα. Αισθητικά ούτε κι εμένα μου κάνει - συμφωνώ μαζί σου. Και πολιτικά έχεις δίκιο παραπέμπει κάπου που ούτε κι εμένα αρέσει. Δείχνει όμως μία δυναμική και δίνει τα μηνύματά του. Και προσωπικά αυτό εμένα μου αρέσει. Συμφωνώ όμως μαζί σου, ότι θα μπορούσαν να σχεδιάσουν κάτι που να είναι πιο κοντά στην γκέι εμπειρία.
Τέλος, αναρωτήθηκες στο πρώτο σου σχόλιο «ποιος τα σκέφτεται αυτά». Μια πρόχειρη απάντηση είναι ότι τα σκέφτεται η γενιά των επιγόνων του Stonewall, των επιγόνων των ανθρώπων που διοργάνωσαν τα πρώτα Gay Prides και στην συνέχεια τους μιμήθηκαν και τους ακολούθησαν όλα σχεδόν τα δημοκρατικά κράτη του κόσμου. Και τέλος τα σκέφτεται η γενιά που παρ’ ότι εμείς οι έλληνες που δεν έχουμε κάνει απολύτως τίποτα και φοβάμαι ξανά σου λέω ότι δεν θα κάνουμε ποτέ τίποτα, τους ονομάζουμε «αμερικανάκια» κοροϊδευτικά έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, και είναι αυτοί που επίσης τους κατηγορούν κάποιοι δικοί μας ότι «εμπορευματοποιούν» τα Prides και τα καταντούν «εμπόριο» και «πανηγύρι». Αυτοί λοιπόν που τα κάνουν όλα αυτά, τώρα, είναι σχεδόν κάθε μέρα στους δρόμους. Και διεκδικούν αυτό που θέλουν χωρίς καμμία έκπτωση. Εγώ θα ήθελα να τους μιμηθούμε έστω στο 1% της δουλειάς που κάνουν, πριν τους κριτικάρουμε, δικαίως ή αδίκως. Θα μου αρκούσε.
Erva, ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για το μακροσκελές του σχολίου μου.
Τα γνωρίζω όλα αυτά που γράφεις. Το θέμα είναι ότι προεκλογικά έπεσαν στην παγίδα ενός αδικαιολόγητου εφυσηχασμού και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Και στο επικοινωνιακό κομμάτι (διαφημίσεις κτλ), λυπάμαι αλλά δεν νομίζω ότι είχαν επιτυχία οι πρωτοβουλίες τους. Και όλα αυτά δεν τα λέω εγώ. Είναι κριτική που ασκείται στην ηγεσία από την ίδια τη ΛΟΑΤ κοινότητα των ΗΠΑ.
Σαφώς και η μαζική δράση που παρατηρείται στις ΗΠΑ είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους. Να μην ξεχνάμε όμως ότι πρόκειται για μια κοινωνία πολύ πιο ατομιστική σε σχέση με την ελληνική όπου το άτομο έχει μάθει παραδοσιακά να διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στην οικογένεια και την κοινότητα στην οποία ανήκει. Κοινωνιολογικά αυτό δεν συμβαίνει στην Ελλάδα οπότε δεν είμαι σίγουρος ότι οι συγκρίσεις είναι και τόσο πρόσφορες. Θα έλεγα ότι αν έβαζες τα πράγματα στο ζύγι, οι διαφορές στο αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο μεγάλες. Η LGBT κοινότητα της Αμερικής με τόσο ακτιβισμό, εθελοντισμό και τόσους χρηματικούς πόρους ελάχιστα πράγματα έχει να επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια σε επίπεδο θεσμικής και νομοθετικής ισότητας. Και αυτό γιατί οι αντίπαλοί της είναι το ίδιο και περισσότερο οργανωμένοι.
Χμ...δεν τολμώ να βάλω σε ζύγι τίποτε gsh. Φοβάμαι ότι αν το κάνω θα σπάσει η ζυγαριά. Και η βασική διαφορά είναι ότι αυτοί ξέρουν να παλεύουν.
Και φυσικά κάνουν την αυτοκριτική τους και καλά κάνουν. Και φυσικά παρ' ότι σου έγραψα όλα τα παραπάνω κι εγώ πιστεύω ότι έγιναν λάθη. Συνεχίζουν όμως με μεγαλύτερη ώθηση τον αγώνα τους και δεν τους φοβάμαι καθόλου, στο τέλος θα φτάσουν στον στόχο τους.
Στο δικό μου σκεπτικό, σημασία μεγαλύτερη δεν έχει το τί κάνει ο αντίπαλός σου, μεγαλύτερη σημασία έχει τί κάνεις εσύ.
Τέλος είσαι άδικος όταν λες ότι δεν έχουν πετύχει τίποτε σε νομοθετικό επίπεδο. Σε δύο πολιτείες έχουν γάμο ομοφύλων, σε κάποιες άλλες βρίσκονται πολύ κοντά να πετύχουν και εκεί τον γάμο, σε πολύ περισσότερες σύμφωνο συμβίωσης και νομοθετικά έχουν αρκετά ισχυρούς νόμους κατά των διακρίσεων. Πρόσφατα απέκτησαν και διαφυλική δήμαρχο σε μία πόλη. Επίσης κάτι σημαντικό που έχουν πετύχει είναι ισχυρές συμμαχίες στην κοινωνία. Και σου ξαναλέω: είναι λάθος να βλέπεις την κατάσταση στις ΗΠΑ, με τα δικά μας μάτια, πρέπει να λάβεις υπόψη σου τα δικά τους δεδομένα - οι αμερικάνοι έχουν εντελώς διαφορετικό σκεπτικό.
Σε σύνολο 50 πολιτειών αυτές που έχουν απαγορεύσει το γάμο νομοθετικά ή συνταγματικά φτάνουν τις 40. Βάλτες στο ζύγι με τις δύο που λες ότι ο γάμος ισχύει - αλλά χωρίς καμία ομοσπονδιακή ισχύ (που σημαίνει ότι ούτε η εφορία ούτε οι υπόλοιπες πολιτείες σε θεωρόύν παντρεμένο). Σε σύνολο 50 πολιτειών αυτές που παρέχουν νομοθετική προστασία κατά των διακρίσεων δεν ξεπερνούν τις 15. Και πάλι σε ομοσπονδιακό επίπεδο δεν ισχύει τίποτα. Και ενώ υποτίθεται ότι οι γκέι έχουν κερδίσει σε κοινωνική αποδοχή, όποτε τα θέματά τους τίθενται σε ψηφοφορία αποδεικνύεται ακριβώς το αντίθετο!
Επιμένω ότι σε σχέση με το επίπεδο της κινητοποίησης που παρατηρείται τα αποτελέσματα είναι μάλλον πενιχρά. Βεβαίως και επιβάλλεται οι ενδιαφερόμενοι να παλεύουν και να φωνάζουν για τα ζητήματά τους. 'Ομως είτε μας αρέσει είτε όχι η πρόοδος εξαρτάται από τις γενικότερες πολιτικές και ιδεολογικές ισορροπίες. Δεν έχει η Ισπανία π.χ. πιο δυναμικό ΛΟΑΤ κίνημα από τις ΗΠΑ. Η ισπανική κοινωνία όμως έχει απορρίψει τις αξίες του καθολικισμού λόγω της δικής της ιστορικής εμπειρίας με τον φρανκισμό. Στον αντίποδα, η επιρροή του καθολικισμού στην Πολωνία έχει αυξηθεί λόγω της ταύτισης της εκκλησίας με τους αντιφρονούντες κατά την περίοδο του κομμουνισμού. Το αποτέλεσμα είναι ότι στην μία περίπτωση οι ΛΟΑΤ κατοχυρώθηκαν πλήρως νομοθετικά ενώ στην άλλη περίπτωση υφίστανται κατάφορες θεσμικές διακρίσεις.
Για τη γροθιά πάντως κάνετε λάθος. Παραπέμπει στους Mαύρους Πάνθηρες και τους αγώνες του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων (civil rights movement). Αν παραπέμεπει σε κάτι συγκεκριμμένο δηλαδή. Μια γροθιά είναι πολύ γενικό σύμβολο οργής.
Stassa δεν έχω πρόβλημα με τη γροθιά αυτή καθαυτή που για πολύ κόσμο (όχι μόνο τους μάυρους που αναφέρεις εσύ αλλά και τους αριστερούς γενικότερα) αποτελεί σύμβολο δυναμικών διεκδικήσεων. Το πρόβλημά μου είναι με την απόδοσή της μέσα από την τεχνοτροπία του σοσιαλιστικού ρεαλισμού που ιστορικά παραπέμεπει σε ένα πολύ συγκεκριμένο πολιτικό καθεστώς καθόλου φιλικό προς τους ομοφυλόφιλους. Και αυτό σε συνδυασμό με χιλιαστικό σύμβολο (οι ακτίνες του ήλιου).
Αν θέλεις να ευθυμήσουμε λίγο θα σου έλεγα ότι εκτός από τους Μαύρους Πάνθηρες η γροθιά παραπέμπει επίσης και στο fisting :-Ρ
Τώρα με κούφανες. Τί είναι ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός; Και πού είναι οι ακτίνες του ήλιου...;
ααα, βέβαια, αφού μιλάμε για fisting είμαστε where the sun doesn't shine.
Και βέβαια, όπως βλέπουμε, το τηλέφωνο που κρατάει η γροθιά είναι σταθερό, γιατί εκεί μέσα δεν έχει δίκτυο. Α χα. Μ χμ.
XDDDDD
(σοβαρά, τί είναι ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός; Βαριέμαι να το ψάχνω τώρα :)
Σοσιαλιστικός ρεαλισμός ήταν η επίσημη ακαδημαϊκή τεχνοτροπία που επιβλήθηκε στις εικαστικές τέχνες κατά την περίοδο του σταλινισμού. Σαν αντίδραση στον μοντερνισμό και την αβάν-γκαρντ που είχαν ευνοηθεί τα πρώτα χρόνια της επανάστασης ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός επέβαλε τον απόλυτα φωτογραφικό ρεαλισμό (με τη δικαιολογία ότι η τέχνη πρέπει να είναι "προσιτή στις μάζες")ενώ η θεματολογία των έργων δεν μπορούσε να ξεφεύγει από τα όρια της πολιτικής προπαγάνδας (φαραωνικές αναπαραστάσεις του Στάλιν, γενναίοι στρατιώτες, στιβαροί εργάτες, ροδαλές χαρούμενες αγρότισσες κτλ)
stassa: ο gsh εννούσε αυτήν εδώ την αφίσα που κυκλοφορεί σε παραλλαγές rainbow.
ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός είναι ένα ρεύμα τέχνης που ταυτίστηκε σε κάποιο βαθμό με ... φάντασμα του στάλιν, το οποίο φαντάζομαι δεν το είχαν στο μυαλό τους αυτοί που την έφτιαξαν, άσε που εδώ και πολλά χρόνια έχουν πάψει πια να το φοβούνται (δεν έχουν αλυσανδράκη + σκυλλάκο εκεί να τους το θυμίζει). τώρα για τους χιλιαστές ομολογώ ποτέ δεν είχε φτάσει εκεί η φαντασία μου...
@ tales
Kαι ένας πρωτοετής φοιτητής της σχολής Καλών Τεχνών θα αναγνώριζε τη συγκεκριμένη τεχνοτροπία. Δεν ξέρω τί ακριβώς είχαν στο μυαλό τους αυτοί που το έφτιαξαν. Αυτό αναρωτιέμαι.
η γροθιά είναι σύμβολο αγώνα που έχουν χρησιμοποιήσει πολλά κινήματα. ανάμεσα σ' αυτά ήταν και το δικό μας, προ 20 και βάλε ετών, το ακοε. αν έχεις το "αμφί και απελευθέρωση" του θεοδωρακόπουλου, θα την δεις σε κάμποσες παραλλαγές απ' τις πρώτες σελίδες, είτε σκέτη, είτε με γαρούφαλο δίπλα, είτε, είτε...
είναι γενικά σύμβολο κοινωνικών αγώνων.
Δημοσίευση σχολίου