.
Eϊτζ, τα χειρότερα έχουν ήδη περάσει
Η μείωση των οροθετικών σημαίνει ότι λιγότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη θεραπείας και κυρίως ότι σπάει η αλυσίδα της μετάδοσης
The Economist / Καθημερινή, 25/11/2007
Η σημαντική μείωση του αριθμού των ατόμων που έχουν προσβληθεί από τον ιό του έιτζ, από 39,5 εκατομμύρια σε 33,2 εκατομμύρια παγκοσμίως, εντός ενός μόλις έτους, σίγουρα αποτελεί μία εξαιρετικά ευχάριστη είδηση.
Αυτή, εξάλλου, υπήρξε και το κεντρικό σημείο του φετινού δελτίου ενημέρωσης για την κατάσταση της επιδημίας ανά την υφήλιο, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τρίτη που πέρασε επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας κατα του έιτζ, που γιορτάζεται την 1η Δεκεμβρίου, από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και το UNAIDS, τον ειδικό τομέα του ΟΗΕ που έχει στρατευθεί στον αγώνα κατά της νόσου.
Πρόκειται –όπως παραδέχονται όλοι– για θαυμάσια νέα. Η μείωση του αριθμού των οροθετικών σε όλη την γη συνεπάγεται ότι λιγότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη θεραπείας και κυρίως ότι θα σιγά σιγά σπάει η αλυσίδα της μετάδοσης. Οι προσβεβλημένοι είναι λιγότεροι και κατά συνέπεια λιγότερα θα είναι και τα άτομα στα οποία θα μεταδώσουν μελλοντικώς τη νόσο.
Τρόπος υπολογισμού
Είναι, όμως, έτσι ελπιδοφόρα τα πράγματα; Δυστυχώς όχι, αφού η ανακοινωθείσα μείωση του αριθμού φορέων και ασθενών οφείλεται απλώς στο ότι έχει μεταβληθεί ο τρόπος συλλογής στοιχείων και καταμέτρησής τους.
Αν συνυπολογίσει κανείς αυτόν τον παράγοντα, θα διαπιστώσει τελικώς ότι ο αριθμός των νέων μολύνσεων από τον θανατηφόρο ιό αυξήθηκε το χρόνο που πέρασε κατά 500 χιλιάδες. Ακόμα, όμως και τούτο, δεν μπορεί να θεωρηθεί απαραιτήτως κακή εξέλιξη στον άκρως παράδοξο κόσμο της λοιμώδους ασθένειας.
Καθώς τα θεραπευτικά προγράμματα αυξάνονται ανά τον κόσμο, τα ποσοστά θνησιμότητας λόγω της νόσου μειώνονται. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, ο μεγαλύτερος αριθμός θανάτων από έιτζ καταγράφηκε το 2005, οπότε απεβίωσαν 2,2 εκατομμύρια. Σήμερα, οι θάνατοι δεν ξεπερνούν τα 2,1 εκατομμύρια. Καθώς μόνον εάν πεθάνει ένας ασθενής θα διαγραφεί από τις στατιστικές για το έιτζ, το γεγονός ότι σήμερα ζουν πολύ περισσότερο οι άρρωστοι, απλώς αυξάνει τον συνολικό αριθμό των οροθετικών. Και αυτό ακριβώς το στοιχείο δημιουργεί την εντύπωση ότι έχει γιγαντωθεί η επιδημία.
Αισιόδοξο μήνυμα
Το πιο αισιόδοξο όλων είναι ότι οι νέοι αριθμοί επιβεβαιώνουν κάτι που υποπτευόμασταν από πιο παλιά: ότι δηλαδή τα χειρότερα έχουν ήδη περάσει. Ο υψηλότερος αριθμός ετήσιων νέων λοιμώξεων ήταν 3,4 εκατομμύρια και καταγράφηκε το 1998. Φέτος, ο αριθμός των ανθρώπων που προσεβλήθησαν από τον ιό του έιτζ δεν ξεπέρασε τα 2,5 εκατομμύρια.
Τόσο η μείωση στα ποσοστά θανάτων όσο και αυτή που διέπει τους ρυθμούς με τους οποίους εμφανίζονται οι νέες λοιμώξεις αποτελεί αναμφίβολα αποτέλεσμα της φυσικής πορείας που ακολουθούν όλες οι μολυσματικές νόσοι. Ομως, είναι εξίσου βέβαιο ότι οι διαφορές αντικατοπτρίζουν την αποτελεσματικότητα και κυρίως την σκληρή προσπάθεια που καταβάλλουν αρμόδιοι φορείς και οι ειδικοί στα συστήματα δημόσιας υγείας πολλών κρατών. Με πολύ κόπο κατάφεραν να πείσουν τους τοπικούς πληθυσμούς να μεταβάλλουν ή να εγκαταλείψουν επισφαλείς για την υγεία συμπεριφορές, όπως η σεξουαλική επαφή χωρίς τη χρήση προφυλακτικού. Ταυτόχρονα, μπορέσαν να δημιουργήσουν τις απαραίτητες ιατρικές υποδομές που τους επέτρεψαν την αποτελεσματική διανομή αντιρετροϊκών σκευασμάτων, φαρμάκων που μπορούν ανακουφίσουν τα συμπτώματα της ασθένειας.
Τα «αναθεωρημένα» στοιχεία του ΟΗΕ είναι προϊόν της εφαρμογής αρτιότερων μεθόδων συλλογής δεδομένων κατά κύριο λόγο στη Ινδία και σε πέντε αφρικανικά κράτη. Στην Ινδία έχουν πλέον δημιουργηθεί πολύ περισσότερα σημεία συλλογής και ανάλυσης δειγμάτων και σε όλα τα κράτη κάνουν συστηματικότερη και πληρέστερη συλλογή στοιχείων, με τους ειδικούς επιθεωρητές να πηγαίνουν πόρτα πόρτα για να συλλέξουν τα στοιχεία και να μην αρκούνται σε όσα τους δίνουν οι κλινικές.
Πολλοί θεωρούν ότι η αναθεώρηση των στοιχείων από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας δικαιώνει την καχυποψία με την οποία αντιμετώπιζαν τους αριθμούς που έως σήμερα έδινε στη δημοσιότητα ο διεθνής υγειονομικός οργανισμός. Γενικότερα, υπήρχαν υποψίες ότι οι παλαιές μέθοδοι συλλογής στοιχείων δεν ήταν επαρκείς και ότι η αύξηση των θανάτων και νέων κρουσμάτων της νόσου που παρουσιαζόταν ετησίως γινόταν γενικώς ανεκτή επειδή συγκινούσε τους επίδοξους δωρητές. Ωστόσο, οι δομές συλλογής και διανομής χρημάτων για την καταπολέμιση του έιτζ έχουν εδραιωθεί και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, ενώ η δημοσιοποίηση πραγματικών στοιχείων είναι ιδιαίτερα σημαντική προκειμένου τα χρήματα να διοτεχευθούν εκεί όπου υπάρχει πραγματική ανάγκη.
Νέα στοιχεία
Τέλος, τα νέα αναθεωρημένα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα σημαίνουν ότι θα είναι ευκολότερη και φτηνότερη η θεραπεία όσων έχουν αναγκη. Η ΠΟΥ και το UNAIDS πρόκειται να δημοσιοποιήσουν νέα έκθεση επί του θέματος στις αρχές του ερχόμενου έτους, αλλά ο Πολ ντε Λέι, διευθυντής της UNAIDS, πιστεύει ότι το οικονομικό βάρος της νόσου θα μειωθεί συγκριτικά με αυτό που είχε υπολογισθεί περίπου κατά 5% μέχρι το 2010 και κατά 10% έως το 2015. Σίγουρα, λοιπόν, είναι καλά τα νέα για δωρητές και πάσχοντες έιτζ.
Αμφισβητούν το πρόβλημα και τα φάρμακα
Παρότι 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο, χτυπημένοι από το έιτζ, δεν είναι λίγοι αυτοί που αρνούνται την ύπαρξη προβλήματος και αμφισβητούν την αξία των αντιρετροϊκών φαρμάκων και την ευεργετική τους δράση.
Ούτε λίγοι είναι και -δυστυχώς- ούτε ασήμαντοι. Ενας από αυτούς ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, κ. Θάμπο Μπέκι, που στο παρελθόν αμφισβήτησε τη σχέση μεταξύ του ιού ΗΙV και έιτζ, συνέκρινε τους ειδικούς ερευνητές με τους «ιατρούς των ναζιστικών στρατοπέδων» υποστηρίζοντας ότι όσοι μαύροι αποδέχονται τις «συμβατικές θεραπείες κατά της νόσου» είναι θύματα της νοοτροπίας δούλου που εξακολουθούν να έχουν.
Ο κ. Μπέκι στο παρελθόν παρεμπόδισε τη διανομή αντιρετροϊκών φαρμάκων στα δημόσια νοσοκομεία της Νότιας Αφρικής υποστηρίζοντας ότι τα σκευάσματα είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής προσπάθειας των φαρμακοβιομηχανιών να συνδέσουν τον ιό ΗΙV με την εμφάνιση της νόσου του έιτζ στοχεύοντας στην πώληση των προϊόντων τους και την υπερκερδοφορία, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να αποκρύψουν τις τοξικές τους παρενέργειες που -όπως υποστηρίζουν οι αντιρρησίες της νόσου- προκαλούν πολύ περισσότερους θανάτους από την αρρώστια.
Στην ίδια, άκρως επικίνδυνη, κατεύθυνση εκινείτο και η υπουργός Υγείας της χώρας, κ. Μάντο Τσαμπάλα-Μσιμάνγκ που στο παρελθόν επιτέθηκε με δριμύτητα κατά της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για την προσπάθεια που καταβάλλει να περιορίσει την επιδημία, ενώ σύμφωνα με ομιλία της σε επιτροπή του νοτιοαφρικανικού κοινοβουλίου είχε δηλώσει ότι «το ωμό σκόρδο και ο φλοιός λεμονιού αρκούν, όχι μόνο για να δώσουν λάμψη στο πρόσωπο αλλά και ως μέτρο προστασίας κατά του έιτζ». Μάλιστα, στο παρελθόν η πρώην υπουργός Υγείας είχε υποστηρίξει ότι «ποτέ δεν θα σταματούσε τον αγώνα της να προειδοποιεί τον πληθυσμό για τις επικίνδυνες παρενέργειες που έχουν τα αντιρετροϊκά φάρμακα.
Eϊτζ, τα χειρότερα έχουν ήδη περάσει
Η μείωση των οροθετικών σημαίνει ότι λιγότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη θεραπείας και κυρίως ότι σπάει η αλυσίδα της μετάδοσης
The Economist / Καθημερινή, 25/11/2007
Η σημαντική μείωση του αριθμού των ατόμων που έχουν προσβληθεί από τον ιό του έιτζ, από 39,5 εκατομμύρια σε 33,2 εκατομμύρια παγκοσμίως, εντός ενός μόλις έτους, σίγουρα αποτελεί μία εξαιρετικά ευχάριστη είδηση.
Αυτή, εξάλλου, υπήρξε και το κεντρικό σημείο του φετινού δελτίου ενημέρωσης για την κατάσταση της επιδημίας ανά την υφήλιο, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τρίτη που πέρασε επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας κατα του έιτζ, που γιορτάζεται την 1η Δεκεμβρίου, από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και το UNAIDS, τον ειδικό τομέα του ΟΗΕ που έχει στρατευθεί στον αγώνα κατά της νόσου.
Πρόκειται –όπως παραδέχονται όλοι– για θαυμάσια νέα. Η μείωση του αριθμού των οροθετικών σε όλη την γη συνεπάγεται ότι λιγότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη θεραπείας και κυρίως ότι θα σιγά σιγά σπάει η αλυσίδα της μετάδοσης. Οι προσβεβλημένοι είναι λιγότεροι και κατά συνέπεια λιγότερα θα είναι και τα άτομα στα οποία θα μεταδώσουν μελλοντικώς τη νόσο.
Τρόπος υπολογισμού
Είναι, όμως, έτσι ελπιδοφόρα τα πράγματα; Δυστυχώς όχι, αφού η ανακοινωθείσα μείωση του αριθμού φορέων και ασθενών οφείλεται απλώς στο ότι έχει μεταβληθεί ο τρόπος συλλογής στοιχείων και καταμέτρησής τους.
Αν συνυπολογίσει κανείς αυτόν τον παράγοντα, θα διαπιστώσει τελικώς ότι ο αριθμός των νέων μολύνσεων από τον θανατηφόρο ιό αυξήθηκε το χρόνο που πέρασε κατά 500 χιλιάδες. Ακόμα, όμως και τούτο, δεν μπορεί να θεωρηθεί απαραιτήτως κακή εξέλιξη στον άκρως παράδοξο κόσμο της λοιμώδους ασθένειας.
Καθώς τα θεραπευτικά προγράμματα αυξάνονται ανά τον κόσμο, τα ποσοστά θνησιμότητας λόγω της νόσου μειώνονται. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, ο μεγαλύτερος αριθμός θανάτων από έιτζ καταγράφηκε το 2005, οπότε απεβίωσαν 2,2 εκατομμύρια. Σήμερα, οι θάνατοι δεν ξεπερνούν τα 2,1 εκατομμύρια. Καθώς μόνον εάν πεθάνει ένας ασθενής θα διαγραφεί από τις στατιστικές για το έιτζ, το γεγονός ότι σήμερα ζουν πολύ περισσότερο οι άρρωστοι, απλώς αυξάνει τον συνολικό αριθμό των οροθετικών. Και αυτό ακριβώς το στοιχείο δημιουργεί την εντύπωση ότι έχει γιγαντωθεί η επιδημία.
Αισιόδοξο μήνυμα
Το πιο αισιόδοξο όλων είναι ότι οι νέοι αριθμοί επιβεβαιώνουν κάτι που υποπτευόμασταν από πιο παλιά: ότι δηλαδή τα χειρότερα έχουν ήδη περάσει. Ο υψηλότερος αριθμός ετήσιων νέων λοιμώξεων ήταν 3,4 εκατομμύρια και καταγράφηκε το 1998. Φέτος, ο αριθμός των ανθρώπων που προσεβλήθησαν από τον ιό του έιτζ δεν ξεπέρασε τα 2,5 εκατομμύρια.
Τόσο η μείωση στα ποσοστά θανάτων όσο και αυτή που διέπει τους ρυθμούς με τους οποίους εμφανίζονται οι νέες λοιμώξεις αποτελεί αναμφίβολα αποτέλεσμα της φυσικής πορείας που ακολουθούν όλες οι μολυσματικές νόσοι. Ομως, είναι εξίσου βέβαιο ότι οι διαφορές αντικατοπτρίζουν την αποτελεσματικότητα και κυρίως την σκληρή προσπάθεια που καταβάλλουν αρμόδιοι φορείς και οι ειδικοί στα συστήματα δημόσιας υγείας πολλών κρατών. Με πολύ κόπο κατάφεραν να πείσουν τους τοπικούς πληθυσμούς να μεταβάλλουν ή να εγκαταλείψουν επισφαλείς για την υγεία συμπεριφορές, όπως η σεξουαλική επαφή χωρίς τη χρήση προφυλακτικού. Ταυτόχρονα, μπορέσαν να δημιουργήσουν τις απαραίτητες ιατρικές υποδομές που τους επέτρεψαν την αποτελεσματική διανομή αντιρετροϊκών σκευασμάτων, φαρμάκων που μπορούν ανακουφίσουν τα συμπτώματα της ασθένειας.
Τα «αναθεωρημένα» στοιχεία του ΟΗΕ είναι προϊόν της εφαρμογής αρτιότερων μεθόδων συλλογής δεδομένων κατά κύριο λόγο στη Ινδία και σε πέντε αφρικανικά κράτη. Στην Ινδία έχουν πλέον δημιουργηθεί πολύ περισσότερα σημεία συλλογής και ανάλυσης δειγμάτων και σε όλα τα κράτη κάνουν συστηματικότερη και πληρέστερη συλλογή στοιχείων, με τους ειδικούς επιθεωρητές να πηγαίνουν πόρτα πόρτα για να συλλέξουν τα στοιχεία και να μην αρκούνται σε όσα τους δίνουν οι κλινικές.
Πολλοί θεωρούν ότι η αναθεώρηση των στοιχείων από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας δικαιώνει την καχυποψία με την οποία αντιμετώπιζαν τους αριθμούς που έως σήμερα έδινε στη δημοσιότητα ο διεθνής υγειονομικός οργανισμός. Γενικότερα, υπήρχαν υποψίες ότι οι παλαιές μέθοδοι συλλογής στοιχείων δεν ήταν επαρκείς και ότι η αύξηση των θανάτων και νέων κρουσμάτων της νόσου που παρουσιαζόταν ετησίως γινόταν γενικώς ανεκτή επειδή συγκινούσε τους επίδοξους δωρητές. Ωστόσο, οι δομές συλλογής και διανομής χρημάτων για την καταπολέμιση του έιτζ έχουν εδραιωθεί και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, ενώ η δημοσιοποίηση πραγματικών στοιχείων είναι ιδιαίτερα σημαντική προκειμένου τα χρήματα να διοτεχευθούν εκεί όπου υπάρχει πραγματική ανάγκη.
Νέα στοιχεία
Τέλος, τα νέα αναθεωρημένα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα σημαίνουν ότι θα είναι ευκολότερη και φτηνότερη η θεραπεία όσων έχουν αναγκη. Η ΠΟΥ και το UNAIDS πρόκειται να δημοσιοποιήσουν νέα έκθεση επί του θέματος στις αρχές του ερχόμενου έτους, αλλά ο Πολ ντε Λέι, διευθυντής της UNAIDS, πιστεύει ότι το οικονομικό βάρος της νόσου θα μειωθεί συγκριτικά με αυτό που είχε υπολογισθεί περίπου κατά 5% μέχρι το 2010 και κατά 10% έως το 2015. Σίγουρα, λοιπόν, είναι καλά τα νέα για δωρητές και πάσχοντες έιτζ.
Αμφισβητούν το πρόβλημα και τα φάρμακα
Παρότι 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο, χτυπημένοι από το έιτζ, δεν είναι λίγοι αυτοί που αρνούνται την ύπαρξη προβλήματος και αμφισβητούν την αξία των αντιρετροϊκών φαρμάκων και την ευεργετική τους δράση.
Ούτε λίγοι είναι και -δυστυχώς- ούτε ασήμαντοι. Ενας από αυτούς ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, κ. Θάμπο Μπέκι, που στο παρελθόν αμφισβήτησε τη σχέση μεταξύ του ιού ΗΙV και έιτζ, συνέκρινε τους ειδικούς ερευνητές με τους «ιατρούς των ναζιστικών στρατοπέδων» υποστηρίζοντας ότι όσοι μαύροι αποδέχονται τις «συμβατικές θεραπείες κατά της νόσου» είναι θύματα της νοοτροπίας δούλου που εξακολουθούν να έχουν.
Ο κ. Μπέκι στο παρελθόν παρεμπόδισε τη διανομή αντιρετροϊκών φαρμάκων στα δημόσια νοσοκομεία της Νότιας Αφρικής υποστηρίζοντας ότι τα σκευάσματα είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής προσπάθειας των φαρμακοβιομηχανιών να συνδέσουν τον ιό ΗΙV με την εμφάνιση της νόσου του έιτζ στοχεύοντας στην πώληση των προϊόντων τους και την υπερκερδοφορία, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να αποκρύψουν τις τοξικές τους παρενέργειες που -όπως υποστηρίζουν οι αντιρρησίες της νόσου- προκαλούν πολύ περισσότερους θανάτους από την αρρώστια.
Στην ίδια, άκρως επικίνδυνη, κατεύθυνση εκινείτο και η υπουργός Υγείας της χώρας, κ. Μάντο Τσαμπάλα-Μσιμάνγκ που στο παρελθόν επιτέθηκε με δριμύτητα κατά της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για την προσπάθεια που καταβάλλει να περιορίσει την επιδημία, ενώ σύμφωνα με ομιλία της σε επιτροπή του νοτιοαφρικανικού κοινοβουλίου είχε δηλώσει ότι «το ωμό σκόρδο και ο φλοιός λεμονιού αρκούν, όχι μόνο για να δώσουν λάμψη στο πρόσωπο αλλά και ως μέτρο προστασίας κατά του έιτζ». Μάλιστα, στο παρελθόν η πρώην υπουργός Υγείας είχε υποστηρίξει ότι «ποτέ δεν θα σταματούσε τον αγώνα της να προειδοποιεί τον πληθυσμό για τις επικίνδυνες παρενέργειες που έχουν τα αντιρετροϊκά φάρμακα.
5 σχόλια:
άντε την 1η δεκεμβρίου θα δούμε και την επετειακή εμφάνιση του Κακλαμάνη να μοιράζει προφυλακτικά στην ερμού...να βγάλει και την φετινή του υποχρέωση
ή μήπως φέτος τα μοιράσει στην πλατεία Κοτζιά;
πάντως σε σχέση με το άρθρο...στην ελλάδα τα χειρότερα φοβάμαι πως δεν έχουν περάσει
25.000 «κρυφοί» φορείς στην Ελλάδα
Εως και σε 25.000 είναι πιθανόν να ανέρχεται ο «κρυφός» αριθμός των αδιάγνωστων περιπτώσεων φορέων του ιού του AIDS στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση Praksis, η οποία καταλήγει σε αυτόν τον υπολογισμό βασιζόμενη σε αναγωγικούς δείκτες που χρησιμοποιούνται σε επιδημιολογικές έρευνες πανευρωπαϊκά.
Ο κώδωνας του κινδύνου πάντως έχει κρούσει προ πολλού για την Ελλάδα με τα 8.594 πιστοποιημένα κρούσματα που ανακοινώνονται επισήμως, καθώς η επικράτηση της ασθένειας βρίσκεται σε συνεχώς ανοδική πορεία από το 2002, ενώ κοινή παραδοχή αποτελεί η διαπίστωση ότι επικρατεί εφησυχασμός και έλλειψη ενημέρωσης.
«Τους λέω να μην ντρέπονται...»
«Οι περισσότεροι μύθοι για το AIDS έχουν καταρριφθεί... Ο μύθος που επικίνδυνα παραμένει είναι αυτός της νοοτροπίας του "και βέβαια δεν με αφορά το ζήτημα" που διέπει πολλούς στη χώρα μας... Ομως αφορά όλους τους σεξουαλικά ενεργούς ανθρώπους που πρέπει να μη φοβούνται να ζήσουν τον έρωτα αλλά με προφυλακτικό. Τους λέω να μην ντρέπονται να επιβάλουν την προφύλαξη... Είναι μαγκιά να κάνεις έρωτα με το δικό σου τρόπο... Η ενημέρωση πρέπει να αρχίζει από τα σχολεία... να καταφέρουμε να γίνει καθεστώς η πρακτική της χρήσης προφυλακτικού. Εάν ήξερα, και εγώ θα απολάμβανα τη ζωή μου χωρίς έγνοια...» ήταν το ηχογραφημένο μήνυμα που ακούστηκε χθες από την οροθετική Αλεξάνδρα Αθηναίου, ένα άτομο «υπεράνω υποψίας», τόσο που οι γιατροί δεν την εξέτασαν για τον ιό τον οποίο ανακάλυψε ότι έχει όταν γέννησε το παιδί της και ήταν οροθετικό.
«Δεν υπάρχουν επικίνδυνες ομάδες πληθυσμού, δεν υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι, υπάρχουν επικίνδυνες συμπεριφορές», επισήμανε χθες ο πρόεδρος της Praksis, Τζ. Αντύπας, ενώ ο Γρ. Βαλλιανάτος από την ομοφυλοφιλική κοινότητα μίλησε για ανάγκη όχι μόνο ενημέρωσης αλλά και εξημέρωσης της στάσης μας απέναντι στην ασθένεια και το στιγματισμό που υφίστανται οι φορείς της. Ο ίδιος στηλίτευσε τη φαρμακευτική εταιρεία ΒΙΑΝΕΞ και τον επικεφαλής της γιατί, όπως κατήγγειλε, δεν εισάγει στη χώρα μας συγκεκριμένο φάρμακο για τους οροθετικούς.
Στο διαπιστωμένο έλλειμμα ενημέρωσης έρχεται να συμβάλει η Praksis που μαζί με άλλες 10 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και αρωγό τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς πραγματοποιεί τριήμερη προσπάθεια ευαισθητοποίησης με εκδηλώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα και κεντρικό μήνυμα «Η αγκαλιά μεταδίδει αγάπη, το προφυλακτικό ασφάλεια».
Ν. ΓΙΑΝΝΙΡΗ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/11/2007)
ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΟΙ ΠΙΟ ΕΥΑΛΩΤΕΣ
«Θηλυκοποίηση» του ιού
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/11/2007)
Τη στιγμή που το AIDS χτυπά ολοένα και περισσότερες γυναίκες, ώστε να μιλάμε πια για «θηλυκοποίηση» της πανδημίας, οι πολυεθνικοί ή διεθνείς οργανισμοί έχουν αποτύχει στο να αναγνωρίσουν τη βία κατά των γυναικών ως συστατικό στοιχείο στην εξάπλωση του AIDS. Κατά συνέπεια τα χρηματοδοτικά τους προγράμματα αποδεικνύονται αναποτελεσματικά στην προσπάθειά τους να το καταπολεμήσουν.
Με λίγα λόγια η πηγή του προβλήματος δεν είναι άλλη από τη φυλετική ανισότητα: αυτό είναι το συμπέρασμα της αναφοράς τού «Δείξτε μας τα λεφτά», του συνασπισμού οργανώσεων και δικτύων για τις γυναίκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα WWW (Women Won't Wait, Οι Γυναίκες Δεν Περιμένουν).
Στην 80σέλιδη αναφορά εξετάζονται οι πολιτικές χρηματοδότησης των πέντε μεγαλύτερων διεθνώς δωρητών κατά του ιού HIV και του AIDS: του Παγκόσμιου Ταμείου καταπολέμησης AIDS, φυματίωσης και ελονοσίας, του Επείγοντος Προεδρικού Ταμείου για την ανακούφιση από το AIDS (PEPFAR/US), του Βρετανικού Τμήματος για τη Διεθνή Ανάπτυξη (DFID), της Παγκόσμιας Τράπεζας και του UNAIDS - το σχετικό πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών.
Γιατί κάνουν λόγο για «θηλυκοποίηση» του ιού HIV και του AIDS;
* Επειδή οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι περισσότερο ευάλωτα στη μόλυνση: τόσο βιολογικά όσο και εξαιτίας της φυλετικής ανισότητας, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση όταν πρόκειται να διαπραγματευτούν τη χρήση προφυλακτικού ή ακόμη και να αρνηθούν την ίδια τη σεξουαλική πράξη στους συντρόφους τους, καθώς δεν λείπει η απειλή βίας και καταναγκασμού.
* Ο κίνδυνος αυξάνει και εντείνεται σε περιοχές συγκρούσεων και γεωγραφικών εκτοπισμών. Ωστόσο σε μερικές περιοχές αυξάνουν οι μολύνσεις ανάμεσα στις παντρεμένες γυναίκες υπογραμμίζοντας την ενδοοικογενειακή βία, τους εξαναγκαστικούς πρώιμους γάμους, τους διαδεδομένους βιασμούς.
Τα στοιχεία άλλωστε είναι καταλυτικά: από τους 39,5 εκατ. ενήλικες που ζούσαν με AIDS το 2006 και τις 4,3 εκατ. νέες μολύνσεις τον ίδιο χρόνο τα 17,3 εκατ. ήταν γυναίκες, που αντιστοιχούν σε κάτι λιγότερο από τους μισούς οροθετικούς ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι σε κάθε έναν άντρα που μολύνεται αντιστοιχούν 3 γυναίκες που μολύνονται, ενώ οι νέες γυναίκες αντιστοιχούν στο 64% των οροθετικών ηλικίας 15-24 χρόνων στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι γυναίκες και τα κορίτσια στην υποσαχάρια Αφρική κουβαλούν το βαρύτερο φορτίο, καθώς τα τρία τέταρτα όλων των γυναικών που έχουν μολυνθεί με τον ιό ζουν σ' αυτήν την περιοχή: περίπου 13,2 εκατ. ή το 59% των ενηλίκων που ζουν με τον ιό στην Αφρική νότια της Σαχάρας είναι γυναίκες πάνω από 15 χρόνων.
Πώς συσχετίζεται αυτό με τη βία κατά των γυναικών; Σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε διάφορες χώρες, το 13 ώς 61% των γυναικών έχουν βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό τους. Σε ορισμένες περιοχές το 30% των γυναικών είχαν την πρώτη σεξουαλική τους εμπειρία διά της βίας.
Σε περιπτώσεις πολέμου, η βία κατά των γυναικών είχε συνέπεια την έκρηξη των μολύνσεων ανάμεσά τους: από το Νταρφούρ στο Σουδάν, μέχρι τις «εθνικές εκκαθαρίσεις» στις πρώην Γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες Βοσνία και Ερζεγοβίνη αλλά και αλλού. Στις αγροτικές περιοχές της Ρουάντα ο βαθμός διάδοσης του ιού αυξήθηκε από 1% το 1994 πριν από τον πόλεμο σε 11% το 1997. Το 17% των γυναικών που γλίτωσαν από τη γενοκτονία ήταν οροθετικές, ενώ το 67% των γυναικών που επέζησαν βιασμού είχαν μολυνθεί.
Υπό το βάρος αυτών των στοιχείων αναδεικνύεται επιτακτική η ανάγκη να δεσμευτούν οι διεθνείς οργανισμοί για την ενσωμάτωση της φυλετικής ανισότητας άμεσα στην πολιτική και τα προγράμματά τους.
Παναγιώτης Γαργαλιάνος- Κακολύρης
ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ-ΛΟΙΜΩΞΙΟΛΟΓΟΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΙDS
[ 20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ]
Οι Έλληνες φαίνεται να έχουν ξεχάσει την απειλή του ΑΙDS
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΡΘΑ ΚΑΪΤΑΝΙΔΗ (ΤΑΝΕΑ, 30/11/2007)
Φοβάται λιγότερο το ΑΙDS από ό,τι τον καρκίνο και αυτό γιατί ο συγκεκριμένος ιός βρίσκεται πλέον υπό έλεγχο. Άλλωστε, όπως τονίζει ο παθολόγος-λοιμωξιολόγος, κ. Παναγιώτης Γαργαλιάνος- Κακολύρης, όποιος παίρνει τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης δεν έχει να φοβάται τίποτα. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως οι Έλληνες φαίνεται να έχουν ξεχάσει, ή έστω προσπαθούν να ξεχάσουν, την απειλή του ΑΙDS με αποτέλεσμα να... χαλαρώνουν.
ΑΙDS: μία ξεχασμένη ασθένεια; Στον γενικό πληθυσμό ίσως τα τελευταία χρόνια να έχει ή ξεχαστεί η ασθένεια ή έχει γίνει απώθηση στο υποσυνείδητό τους.
Οι ενημερωτικές καμπάνιες έχουν αποτέλεσμα;
Έχουν αποτέλεσμα μόνο αν είναι οργανωμένες με συνέχεια όλο τον χρόνο και όχι μόνο την 1η Δεκεμβρίου. Επίσης χρειάζονται μηνύματα- ή παρεμβάσεις- δυνατά ή εύκολα στην αντίληψη του πληθυσμού.
Θα είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο εάν ήταν επιθετικότερες; Εάν, δηλαδή, προκαλούσαν τον φόβο;
Ο φόβος έχει περιορισμένη διάρκεια και αποτέλεσμα αυτού είναι ότι πάλι θα ξεχαστεί το μήνυμα όταν περάσει ο αρχικός φόβος.
Μήπως έχουμε εφησυχάσει επειδή το ΑΙDS έχει μετατραπεί από θανατηφόρο ιό σε χρόνιο νόσημα;
Είναι βέβαιο πως η ενημέρωση ότι είναι χρόνιο νόσημα εφησυχάζει τον πληθυσμό γιατί δεν αναλύονται τα προβλήματα του χρόνιου αυτού νοσήματος με τις ιατρικές, οικογενειακές και κοινωνικές προεκτάσεις του.
Έχουν εφησυχάσει και οι ίδιοι οι οροθετικοί. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, σεξ χωρίς προφυλάξεις κάνει ένας στους τρεις φορείς του ΑΙDS.
Φυσικά, έχουν ξεχαστεί και από αυτούς οι κανόνες προφύλαξης. Πάντως αυτό δεν είναι το κυρίαρχο πρόβλημα αν όλοι μάθουμε να προφυλασσόμαστε.
Δεν έχει γίνει συνείδηση ότι και αυτοί (οι οροθετικοί) κινδυνεύουν να μολυνθούν και με άλλον, πιθανώς πιο «επιθετικό», ιό ΗΙV. Το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε την καθιέρωση ειδικού μαθήματος στα σχολεία. Αργοπορημένη κίνηση;
Η σημασία και η επιτυχία στην ενημέρωση με μάθημα στα σχολεία κρίνεται ακόμη. Πάντως είναι καλύτερο να υπάρχει από το να μην υπάρχει τελείως.
Και το εμπόδιο ήταν... Εφησυχασμός από όλους. Ενημέρωση από εκπαιδευτικούς ή από γιατρούς;
Το καλύτερο είναι από εκπαιδευμένα παιδιά σε ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης ομοτίμων (δηλαδή μικρή ομάδα παιδιών που θα διαχύσουν την πληροφορία στα άλλα). Μεταξύ εκπαιδευτικών και γιατρών, ίσως από γιατρούς να είναι καλύτερα.
Η νέα γενιά είναι πιο χαλαρή σε σχέση με τις προηγούμενες σε ό,τι αφορά την προφύλαξη;
Εξαρτάται ποιες προηγούμενες γενιές. Από την αμέσως προηγούμενη, ναι.
Ελληνικό φαινόμενο ή γενικότερο;
Γενικότερο, αν κρίνουμε από τους αριθμούς.
Η κοινωνία είναι πιο ανοικτή απέναντι στους οροθετικούς σε σχέση με το παρελθόν;
Σαφώς ναι, χωρίς να λείπει ακόμη και τώρα η προκατάληψη.
Το μεγαλύτερο παράπονο των οροθετικών είναι...
Μερικές ακραίες περιπτώσεις αδιαφορίας γιατρών και προκατάληψης εργοδοτών. Πάλι το πρόβλημα είναι η ενημέρωση.
Η Πολιτεία διαφυλάσσει τα δικαιώματά τους ή τους αποκλείει εξαιτίας των νομοθετικών κενών;
Μέχρι τώρα δεν έχουν εκφρασθεί παράπονα. Το νομοθετικό κενό αφορά ειδικές κατηγορίες, όπως ανάδοχοι οροθετικοί γονείς.
Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης 2008- 2013...
Φιλόδοξο, στοχευμένο, συγκροτημένο. Αν εφαρμοστεί σωστά, θα είναι σημαντική παρέμβαση. Μετανάστες- φορείς του ΑΙDS: διπλά αποκλεισμένοι;
Λιγότερο από ό,τι σε άλλα κράτη. Με τις νέες εξαγγελίες του Εθνικού Σχεδίου Δράσης υπάρχει σαφής πρόοδος.
Και όταν αναγκάζεστε να τους αρνηθείτε τη χορήγηση αντιρετροϊκών φαρμάκων αισθάνεστε... Γραφειοκράτες και όχι γιατροί. Οι Μονάδες Λοιμώξεων στα δημόσια νοσοκομεία όχι μόνο δεν επαρκούν, αλλά «λυγίζουν» και από τις ελλείψεις σε προσωπικό. Για την καθημερινότητα του οροθετικού αυτό μεταφράζεται σε...
... σε αριθμό επαρκούν, με εξαίρεση την ανάπτυξη άλλης μίας ή δύο Μονάδων στην Κεντρική Ελλάδα και ίσως 2ης στη Θεσσαλονίκη. Ο οροθετικός στη νοσηλεία του υφίσταται ό,τι και οι άλλοι Έλληνες ασθενείς από έλλειψη προσωπικού.
Τι σας τρομάζει περισσότερο, το ΑΙDS ή ο καρκίνος;
Για το ΑΙDS υπάρχει απόλυτη προφύλαξη, για τον καρκίνο όχι. Για το ΑΙDS υπάρχουν θεραπείες με τα όποια προβλήματά τους, για τον καρκίνο (τουλάχιστον για τις βαριές μορφές) όχι. Το ΑΙDS είναι κάτι που δεν θα μας τύχει εάν παίρνουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις;
Ασφαλώς. Απέχουμε πολύ από την οριστική θεραπεία;
Μάλλον ναι, αν έχουμε στο μυαλό μας πενταετή ή δεκαετή ορίζοντα.
Δημοσίευση σχολίου