.
Τον ρώτησα αν είναι παντρεμένος˙ απάντησε καταφατικά. Μέχρι τότε είχα μόνο μια εμπειρία με παντρεμένο, που με είχε κάνει να νιώσω μετά παράξενα, ένοχα. (...)
Τον βόλευαν μόνο πρωινά καθημερινής – τότε μπορούσε να προφασιστεί κάποια δουλειά στη σύζυγό του. Μετά από λίγο καιρό, με συχνή μεταξύ μας επικοινωνία, όντως ήρθε ένα πρωί, και βρεθήκαμε. Δεν ήταν τόσο όμορφος όσο τον συντηρούσα στο μυαλό μου˙ όπως συνήθως, η μνήμη μου τον είχε εξωραΐσει. Ήταν όμως πράγματι όσο αρρενωπός κι ερεθιστικός τον θυμόμουν. Δεν παρέπεμπε στο μοντέλο του Βαν Άικ μόνο χάρη στο δαχτυλίδι˙ είχε κι ένα παρόμοιο βλέμμα, όχι τόσο διεισδυτικό, μα οπωσδήποτε εξίσου αρρενωπό και, θα ‘λεγα, λάγνο.
Πήγαμε στο διαμέρισμά μου. Μου είπε πως είχε μια ώρα περίπου, έπρεπε να κάνει και ψώνια για το σπίτι. Άρχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισό του. (...)
Όταν τελειώσαμε έκατσε πλάι μου κι είπαμε δυο φιλικές κουβέντες. Σύντομα σηκώθηκε αγχωμένος για να φύγει, είχε αργήσει. Έλεγξε στο καθρέφτη. Μου παραπονέθηκε ότι του έκανα μια μεγάλη γρατζουνιά στο στήθος, κι η γυναίκα του τα προσέχει κάτι τέτοια.
desiderius82
.
Τον ρώτησα αν είναι παντρεμένος˙ απάντησε καταφατικά. Μέχρι τότε είχα μόνο μια εμπειρία με παντρεμένο, που με είχε κάνει να νιώσω μετά παράξενα, ένοχα. (...)
Τον βόλευαν μόνο πρωινά καθημερινής – τότε μπορούσε να προφασιστεί κάποια δουλειά στη σύζυγό του. Μετά από λίγο καιρό, με συχνή μεταξύ μας επικοινωνία, όντως ήρθε ένα πρωί, και βρεθήκαμε. Δεν ήταν τόσο όμορφος όσο τον συντηρούσα στο μυαλό μου˙ όπως συνήθως, η μνήμη μου τον είχε εξωραΐσει. Ήταν όμως πράγματι όσο αρρενωπός κι ερεθιστικός τον θυμόμουν. Δεν παρέπεμπε στο μοντέλο του Βαν Άικ μόνο χάρη στο δαχτυλίδι˙ είχε κι ένα παρόμοιο βλέμμα, όχι τόσο διεισδυτικό, μα οπωσδήποτε εξίσου αρρενωπό και, θα ‘λεγα, λάγνο.
Πήγαμε στο διαμέρισμά μου. Μου είπε πως είχε μια ώρα περίπου, έπρεπε να κάνει και ψώνια για το σπίτι. Άρχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισό του. (...)
Όταν τελειώσαμε έκατσε πλάι μου κι είπαμε δυο φιλικές κουβέντες. Σύντομα σηκώθηκε αγχωμένος για να φύγει, είχε αργήσει. Έλεγξε στο καθρέφτη. Μου παραπονέθηκε ότι του έκανα μια μεγάλη γρατζουνιά στο στήθος, κι η γυναίκα του τα προσέχει κάτι τέτοια.
desiderius82
.
Πήρα το χέρι του το σήκωσα και το κοίταξα. Ένοιωσα τον καρπό του με τα δάχτυλά μου. Φορούσε βέρα.
«Όμορφο είπα, μεγάλο – παντρεμένος;»
Γύρισα λίγο να τον κοιτάξω. Κούνησε το κεφάλι καταφατικά.
«Εσύ όχι» είπε.
«Όχι, αλλά έχω σχέση. Αν μπορούσα θα τον είχα παντρευτεί».
«Τότε τι δουλειά έχεις εδώ;» είπε, κάπως απότομα
«Μάλλον για έναν από τους δύο λόγους που έφεραν και σένα εδώ. Η σχέση έχει κλείσει τα επτά χρόνια. Έχεις παιδιά;»
«Ναι, τρία».
«Όμορφα – και η γυναίκα σου;»
«...τη νοιάζομαι», απάντησε.
Περίμενα λίγο.
«Το πιθανότερο είναι ότι κάποιος άλλος, με το τέλος, θα είχε σηκωθεί να φύγει. Αμίλητος. Μου φαίνεται πιο υγιής η στάση σου», συνέχισα.
Ανασηκώθηκε, έχωσε τη μύτη του στα γένια μου, έτριψε το πρόσωπό του στο δικό μου. Τον ένοιωσα να μυρίζει το δέρμα μου.
«Νομίζεις...;» ρώτησε με δισταγμό. «Εσύ, πως τα καταφέρνεις; - για τη δική σου ισορροπία εννοώ».
«Διακριτική ειλικρίνεια...κατανόηση και ισορροπία - οι δυο τεστοστερόνες μαζί», απάντησα.
Δεν είπε τίποτα. Έμεινε έτσι αρκετή ώρα, το πρόσωπό του χωμένο στο λαιμό μου.
«Θέλω να καπνίσω - καπνίζεις;», είπε τελικά αφήνοντας μια βαθιά ανάσα.
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
«Όμορφο είπα, μεγάλο – παντρεμένος;»
Γύρισα λίγο να τον κοιτάξω. Κούνησε το κεφάλι καταφατικά.
«Εσύ όχι» είπε.
«Όχι, αλλά έχω σχέση. Αν μπορούσα θα τον είχα παντρευτεί».
«Τότε τι δουλειά έχεις εδώ;» είπε, κάπως απότομα
«Μάλλον για έναν από τους δύο λόγους που έφεραν και σένα εδώ. Η σχέση έχει κλείσει τα επτά χρόνια. Έχεις παιδιά;»
«Ναι, τρία».
«Όμορφα – και η γυναίκα σου;»
«...τη νοιάζομαι», απάντησε.
Περίμενα λίγο.
«Το πιθανότερο είναι ότι κάποιος άλλος, με το τέλος, θα είχε σηκωθεί να φύγει. Αμίλητος. Μου φαίνεται πιο υγιής η στάση σου», συνέχισα.
Ανασηκώθηκε, έχωσε τη μύτη του στα γένια μου, έτριψε το πρόσωπό του στο δικό μου. Τον ένοιωσα να μυρίζει το δέρμα μου.
«Νομίζεις...;» ρώτησε με δισταγμό. «Εσύ, πως τα καταφέρνεις; - για τη δική σου ισορροπία εννοώ».
«Διακριτική ειλικρίνεια...κατανόηση και ισορροπία - οι δυο τεστοστερόνες μαζί», απάντησα.
Δεν είπε τίποτα. Έμεινε έτσι αρκετή ώρα, το πρόσωπό του χωμένο στο λαιμό μου.
«Θέλω να καπνίσω - καπνίζεις;», είπε τελικά αφήνοντας μια βαθιά ανάσα.
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου