Όταν ο Maurice Bejart συναντά τον Freddie Mercury και τον Gianni Versace...
Χορογραφία: Maurice Beιjart
Μουσική: Queen, Wolfgang Amadeus Mozart
Κοστούμια: Gianni Versace
Φωτισμοί: Clιment Cayrol
Μοντάζ βίντεο: Germaine Cohen
Θέατρο Badminton 25, 26 & 27 Φεβρουαρίου 2011
Χορογραφία: Maurice Beιjart
Μουσική: Queen, Wolfgang Amadeus Mozart
Κοστούμια: Gianni Versace
Φωτισμοί: Clιment Cayrol
Μοντάζ βίντεο: Germaine Cohen
Θέατρο Badminton 25, 26 & 27 Φεβρουαρίου 2011
Το περίφημο μπαλέτο παρουσιάζει μια από τις πιο συναρπαστικές χορογραφίες του Μπεζάρ με κοστούμια σχεδιασμένα από τον Τζιάνι Βερσάτσε και μουσική των Queen και του Μότσαρτ. Ένα πολύ συγκινητικό έργο, το οποίο εμπνεύστηκε ο Bejart από τις ζωές του Freddie Mercury και του Jorge Donn (πρώην πρώτου χορευτή του Bejart), που πέθαναν από aids.
Ο Μπεζάρ είπε: «Ο Freddy Mercury και ο Jorge Donn πέθαναν στην ίδια ηλικία. Είχαν πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, αλλά το ίδιο πάθος για τη ζωή και την εξωστρεφή ερμηνεία. Ένιωθα πως κάτι τους συνέδεε.» Ο Μπεζάρ επέλεξε τη μουσική του έργου από το πλούσιο υλικό των Queen, με το It’s a Beautiful Day στο ξεκίνημα, όπου εμφανίζεται ολόκληρη η ομάδα πίσω από άσπρα σεντόνια, δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκονται πάνω στα σύννεφα. Το μπαλέτο μεταφέρει μία σειρά συναισθημάτων, όπως, μεταξύ πολλών άλλων, αγάπη, φόβο, ελπίδα, χιούμορ και απώλεια. Τα συναισθήματα αυτά, εκτός από την σαφή ερμηνεία τους, μπορούν επίσης να συσχετιστούν πολύ εύκολα με τον καθένα. Σε κάποιο σημείο του μπαλέτου γίνεται απόλυτη ησυχία, ενώ σε μια οθόνη που εμφανίζεται, προβάλλεται μια ταινία με τον Jorge Donn. Το τραγούδι που ξεκινά είναι το I Want to Break Free από το άλμπουμ Live At Wembley 1986 και χάρη στο συνδυασμό της φωνής του Freddy με το χορό του Jorge, η συναισθηματική ατμόσφαιρα αγγίζει μεγαλύτερα ύψη. Υπάρχει η αίσθηση ότι οι δύο καλλιτέχνες αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια της παρουσίας τους στο μπαλέτο.
Το μπαλέτο τελειώνει με τη φωνή του Freddy να προτρέπει The Show Must Go On. Ο χορός τελειώνει σχεδόν όπως άρχισε, με ολόκληρη την ομάδα επί σκηνής. Ωστόσο, στο σημείο αυτό κυριαρχεί ανάμεσα στο κοινό μία αίσθηση ενότητας και κατανόησης, αναμφίβολα χάρη στο έξοχο μπαλέτο, τη χορογραφία και τη μουσική.
Ακούγεται κυρίως ηχογραφημένο υλικό των Queen, live ή σε στούντιο, ενώ ανάμεσα στα τραγούδια των Queen ακούγονται και τέσσερα κομμάτια του Μότσαρτ που ταιριάζουν απόλυτα και ενισχύουν τη δυναμική του μπαλέτου. Το μπαλέτο αναφέρεται σε ανθρώπους που πέθαναν πολύ νωρίς, έτσι και ο Μότσαρτ είναι σχετικός αφού πέθανε στα τριάντα πέντε του, δέκα χρόνια μικρότερος από τον Freddie Mercury και τον Jorge Donn που πέθαναν στα σαράντα πέντε. (badmintontheater.gr)
Ο Μπεζάρ είπε: «Ο Freddy Mercury και ο Jorge Donn πέθαναν στην ίδια ηλικία. Είχαν πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, αλλά το ίδιο πάθος για τη ζωή και την εξωστρεφή ερμηνεία. Ένιωθα πως κάτι τους συνέδεε.» Ο Μπεζάρ επέλεξε τη μουσική του έργου από το πλούσιο υλικό των Queen, με το It’s a Beautiful Day στο ξεκίνημα, όπου εμφανίζεται ολόκληρη η ομάδα πίσω από άσπρα σεντόνια, δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκονται πάνω στα σύννεφα. Το μπαλέτο μεταφέρει μία σειρά συναισθημάτων, όπως, μεταξύ πολλών άλλων, αγάπη, φόβο, ελπίδα, χιούμορ και απώλεια. Τα συναισθήματα αυτά, εκτός από την σαφή ερμηνεία τους, μπορούν επίσης να συσχετιστούν πολύ εύκολα με τον καθένα. Σε κάποιο σημείο του μπαλέτου γίνεται απόλυτη ησυχία, ενώ σε μια οθόνη που εμφανίζεται, προβάλλεται μια ταινία με τον Jorge Donn. Το τραγούδι που ξεκινά είναι το I Want to Break Free από το άλμπουμ Live At Wembley 1986 και χάρη στο συνδυασμό της φωνής του Freddy με το χορό του Jorge, η συναισθηματική ατμόσφαιρα αγγίζει μεγαλύτερα ύψη. Υπάρχει η αίσθηση ότι οι δύο καλλιτέχνες αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια της παρουσίας τους στο μπαλέτο.
Το μπαλέτο τελειώνει με τη φωνή του Freddy να προτρέπει The Show Must Go On. Ο χορός τελειώνει σχεδόν όπως άρχισε, με ολόκληρη την ομάδα επί σκηνής. Ωστόσο, στο σημείο αυτό κυριαρχεί ανάμεσα στο κοινό μία αίσθηση ενότητας και κατανόησης, αναμφίβολα χάρη στο έξοχο μπαλέτο, τη χορογραφία και τη μουσική.
Ακούγεται κυρίως ηχογραφημένο υλικό των Queen, live ή σε στούντιο, ενώ ανάμεσα στα τραγούδια των Queen ακούγονται και τέσσερα κομμάτια του Μότσαρτ που ταιριάζουν απόλυτα και ενισχύουν τη δυναμική του μπαλέτου. Το μπαλέτο αναφέρεται σε ανθρώπους που πέθαναν πολύ νωρίς, έτσι και ο Μότσαρτ είναι σχετικός αφού πέθανε στα τριάντα πέντε του, δέκα χρόνια μικρότερος από τον Freddie Mercury και τον Jorge Donn που πέθαναν στα σαράντα πέντε. (badmintontheater.gr)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου