.
Δήλωση του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Σωτήρη Χατζηγάκη για την τέλεση πολιτικών «γάμων» ομόφυλων ζευγαριών και το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Σωτήρης Χατζηγάκης, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τη νομιμότητα της τέλεσης πολιτικών «γάμων» σε ομόφυλα ζευγάρια στην Τήλο, δήλωσε τα εξής:
1. Έχω με σαφήνεια γνωστοποιήσει προς κάθε ενδιαφερόμενο πρόσωπο ή φορέα από τον περασμένο Φεβρουάριο, ότι οι νέες διατάξεις για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης αφορούν μόνο στα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν είχε και δεν έχει πρόθεση να συμπεριλάβει τα ομόφυλα ζευγάρια, είτε ανδρών είτε γυναικών. Με την ίδια σαφήνεια γνωστοποίησα τις προθέσεις μας αυτές και στους εκπροσώπους της Ομοφυλοφιλικής Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδας (ΟΛΚΕ), κατά τη συνάντησή μας, τον περασμένο Μάρτιο στο Υπουργείο.
Το νομοσχέδιο για την Ελεύθερη Συμβίωση, το οποίο κατατίθεται σύντομα στη Βουλή, και δεν αφορά σε καμία μορφή γάμου, δεν έχει γίνει ακόμα νόμος του Κράτους και οπωσδήποτε δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις αυθαίρετες αποφάσεις του Δημάρχου της Τήλου.
Το νομοσχέδιο για την Ελεύθερη Συμβίωση, το οποίο κατατίθεται σύντομα στη Βουλή, και δεν αφορά σε καμία μορφή γάμου, δεν έχει γίνει ακόμα νόμος του Κράτους και οπωσδήποτε δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις αυθαίρετες αποφάσεις του Δημάρχου της Τήλου.
2. Δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο, το οποίο να επιτρέπει την τέλεση ομόφυλων γάμων στην Ελλάδα. Ο Νόμος 1250/1982, με τον οποίο καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος από την τότε Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σαφώς αφορά μόνο τα ετερόφυλα ζευγάρια, όπως έχει αποδειχθεί 25 χρόνια τώρα από την πρακτική, τη νομολογία, τις απόψεις επιφανών Συνταγματολόγων και άλλων νομικών και όπως σαφώς προκύπτει από τα πρακτικά των συζητήσεων της Βουλής.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα προστατεύονται στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων και δεν υπόκεινται σε επιμέρους αυθαίρετες ερμηνείες.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα προστατεύονται στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων και δεν υπόκεινται σε επιμέρους αυθαίρετες ερμηνείες.
3. Οι απόπειρες τέλεσης πολιτικών γάμων σε ομόφυλα ζευγάρια είναι παράνομες και οι σχετικοί «γάμοι» ανυπόστατοι. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης πιστεύει ότι κοινωνικά ζητήματα και προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, πρέπει να επιλύονται με κοινωνική συναίνεση και ωριμότητα και να μην αντιμετωπίζονται με αυθαίρετες και πραξικοπηματικές συμπεριφορές.
(Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης
http://www.ministryofjustice.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=1133&mode=thread&order=0&thold=0 )
(Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης
http://www.ministryofjustice.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=1133&mode=thread&order=0&thold=0 )
7 σχόλια:
Πραξικόπημα;
Για δες ποιος μιλάει :-)
Όταν οι κοινωνίες είναι ώριμες δεν απειλούνται ανθρώπινα δικαιώματα. Μέχρι να ωριμάσουν είναι το θέμα.
Ποιά ωριμότητα;
Με συγχωρείτε κύριε υπουργέ αλλά ο κόσμος δεν αντέδρασε καθόλου με τα σημερινά.
Αντιθέτως βγήκε στους δρόμους για την φοροεισπρακτική σας πολιτική. Γι'αυτά είναι ώριμη η κοινωνία;
«Παρ' ότι ο Αστικός Κώδικας δεν θέτει ως προϋπόθεση για την τέλεση έγκυρου γάμου τη διαφορά φύλου μεταξύ των μελλονύμφων, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αντέδρασε στην είδηση περί πολιτικού γάμου ομόφυλων ζευγαριών», αναφέρει ο κ. Μάλλιος και χαρακτηρίζει μη ορθά τα επιχειρήματα Σανιδά.
«Καταρχήν, το να επιχειρηματολογεί κάποιος, ξεκινώντας από έναν ορισμό συνιστά μεθοδολογικό σφάλμα, αφού ξεκινά κατ' ουσίαν από το ζητούμενο. Το γεγονός, δηλαδή, ότι στην Ελλάδα "παραδοσιακά" γάμος τελείται μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου, και ότι κάποιοι "ενοχλούνται" από τον γάμο ομοφύλων, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί και να τελεστεί ένας τέτοιος γάμος» και προσθέτει: «Διαφορετικά, θα έπρεπε, ενδεχομένως, να απαγορεύουμε στα άτομα διαφορετικού χρώματος ή εθνότητας να παντρεύονται μεταξύ τους. Ούτε βέβαια η μητρότητα και το δικαίωμα στην οικογένεια, που επικαλείται ο κύριος Σανιδάς, μπορεί να αποκλείσει τον γάμο ομοφύλων, αφού το δικαίωμα στον γάμο είναι διακριτό από το δικαίωμα απόκτησης τέκνων. Το αντίθετο δεν θα λάμβανε καθόλου υπόψη το γεγονός ότι μπορούν να συνάψουν έγκυρο γάμο ζευγάρια, ανεξάρτητα από τη βιολογική δυνατότητά τους ή και την επιθυμία τους να τεκνοποιήσουν. Εν τέλει, ο γάμος δεν είναι "συνταγματικό προνόμιο" των ζευγαριών διαφορετικού φύλου. Αντίθετα, αποτελεί θεμελιώδες και αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να μπορεί -ανεξαρτήτως του σεξουαλικού του προσανατολισμού- να διαμορφώσει αυτόνομα τη ζωή του, να επιλέξει ανεπηρέαστα τον (τη) σύντροφό του και να αποφασίζει ελεύθερα αν, πότε και με ποιον (ποια) θα παντρευτεί».
Στο ίδιο πλαίσιο επιχειρηματολογεί και ο διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου Τάκης Βιδάλης.
«Η έννοια του γάμου στο Σύνταγμα περιλαμβάνει ορισμένα "δομικά στοιχεία" ή "αρχές" (Strukturprinzipien) που εφ' όσον συντρέχουν σωρευτικά τον διακρίνουν από άλλα μορφώματα», λέει και προσθέτει ότι: «Αυτά είναι οπωσδήποτε τρία: η συμφωνία για διαρκή συμβίωση (διάκριση από εφήμερες σχέσεις), η τυπική σύναψη (διάκριση από ελεύθερες ενώσεις) και η απουσία σκοπών (διάκριση από την οικογένεια). Αν υποτεθεί ότι στα δομικά στοιχεία συμπεριλαμβάνεται και η διαφορά φύλου, τότε πρέπει να εξηγηθεί γιατί ισχύει κάτι τέτοιο».
Μόνη λογική εξήγηση, προσθέτει ο κ. Βιδάλης, «είναι η αναγκαία σύνδεση του γάμου με την οικογένεια, η απόδοση σε αυτόν του σκοπού απόκτησης (και ανατροφής) παιδιών. Οσο ο γάμος αποτελούσε νομικά τη μόνη βάση της οικογένειας (και γι' αυτό είχε θεωρηθεί "θεσμός" και όχι "σύμβαση"), κάτι τέτοιο μπορούσε βάσιμα να υποστηριχθεί. Ηδη όμως, από τη δεκαετία του '70, η κρατούσα γνώμη αποσυνδέει τον γάμο από την απόκτηση παιδιών (και κάθε άλλο σκοπό -βλ. το τρίτο δομικό στοιχείο), κάτι που έχει επιβεβαιώσει (εκτός της νομοθεσίας) και η νομολογία διεθνώς, αναγνωρίζοντας την de facto (=χωρίς γάμο) οικογένεια.
Αρα η διατήρηση της διαφοράς του φύλου στα δομικά στοιχεία αποδεικνύεται έωλη: αν ο νομοθέτης του Α.Κ., εν έτει 1983, δεν αναφέρεται στη διαφορά φύλου, το κάνει επειδή συνειδητά συμμορφώνεται με το Σύνταγμα, τα διεθνή κείμενα και τη διεθνή νομολογία. Εφόσον αποφασίσει διαφορετικά, πρέπει να αλλάξει τον Α.Κ.».
Ελευθεροτυπία, 3/6/2008
Επειδή ακούστηκαν
ορισμένα πρωτάκουστα σχετικά με τον πρόσφατο γάμο ομοφυλοφύλων στην Τήλο
και το αν υπάρχει διάταξη νόμου που να το επιτρέπει κλπ, επισημαίνω ότι
κανένας δεν έκανε τον κόπο να να ρωτήσει τον κατεξοχήν ειδήμονα της
εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στην ελληνική έννομη τάξη και στην
υποχρεωτική ερμηνεία των κανόνων του εσωτερικού δικαίου σύμφωνα με το
κοινοτικό δίκαιο.
Πρόκειται για τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κύριο Παυλόπουλο, που
τυχαίνει να είναι σήμερα και ο κατεξοχήν αρμόδιος υπουργός που θα κληθεί
να εκδώσει εγκύκλιο στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων της χώρας για
την εφαρμογή των διατάξεων του πολιτικού γάμου και σύνταξης των
ληξιαρχικών πράξεων.
Διαβάστε τι γράφει σε σύγγραμμά του:
«Όταν πρόκειται για την ερμηνεία και την εφαρμογή οποιωνδήποτε άλλων,
προγενεστέρων ή μεταγενεστέρων της Κοινοτικής Οδηγίας διατάξεων του
εθνικού δικαίου, το ΔΕΚ δέχεται ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να
προβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου αυτού, πάντα μέσα στα
πλαίσια του δυνατού, υπό το φως του κειμένου και του σκοπού του κοινοτικού
δικαίου, προκειμένου να επιτύχει το στόχο, που καθορίζεται από αυτή, και
να συμμορφωθεί έτσι προς τις διατάξεις του άρθρου 189 παρ. 3 της Συνθήκης
της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (Βλ. Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C-21/04, 4
Ιουλίου 2006, Κωνσταντίνος Adeneler and others ver. Ellinikos Organismos
Galaktos. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει οι διατάξεις του εσωτερικού
δικαίου και συγκεκριμένα οι διατάξεις περί γάμου να ερμηνευτούν «υπό το
φως του κειμένου και του σκοπού των αντίστοιχων διατάξεων του κοινοτικού
δικαίου (ισότητα ανδρών και γυναικών, οιουδήποτε γενετήσιου
προσανατολισμού ως προς τα δικαιώματα τέλεσης γάμου κλπ).
Τέλος ο εθνικός δικαστής στην προσπάθεια του να εναρμονίσει, π.χ. με τις
μεθόδους που ήδη εκτέθηκαν, το εθνικό δίκαιο με το ευρωπαϊκό κοινοτικό
δίκαιο, δεν έχει «διέξοδο διαφυγής». Λόγω της αρχής της υπεροχής του
κοινοτικού δικαίου υποχρεούται να μην εφαρμόσει τη διάταξη του εθνικού
δικαίου, η οποία αντιτίθεται τόσο στο πρωτογενές, όσο και στο παράγωγο
κοινοτικό δίκαιο. Η υποχρέωση αυτή εμφανίζεται ακόμη περισσότερο έντονη
και επιτακτική, όπως είναι ευνόητο, στην περίπτωση κατά την οποία έχει ήδη
προηγηθεί απόφαση του ΔΕΚ, η οποία και έχει κρίνει, με δύναμη δεδικασμένου
κατά τις κείμενες κοινοτικές διατάξεις, την αντίθεση μιας διάταξης του
εθνικού δικαίου προς το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο (Βλ. Πρ. Παυλόπουλου
εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό
Δίκαιο, σελ. 83-84, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1993).»
Αν υπάρχουν όλα αυτά γραμμένα, χρειάζεται να ψάχνουμε στο λεξικό του
Μπαμπινιώτη και να ρωτάμε τους παπάδες;
επειδή συνήθως υποβάλλεται στους νεόνυμφους η ερώτηση «και τώρα τι θα κάνετε, θα πάτε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;», θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι:
α. Το δικαστήριο που θα επιληφθεί (της αίτησης ακυρώσεως αυτού που δεν θα του εξασφαλιστεί το δικαίωμα εγγραφής σε μερίδα Δημοτολογίου ή σε Ληξιαρχείο ή θα του παρουσιαστεί οποιοδήποτε εμπόδιο) είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας.
β. Το Συμβούλιο της Επικρατείας θεωρείται «ανώτατο δικαστήριο» σύμφωνα με το άρθρο 234 της «Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όπως ισχύει σήμερα» (έτσι λέγεται σωστά).
γ. Σύμφωνα με το ανωτέρω άρθρο 234 το Συμβούλιο Επικρατείας, όταν τίθεται θέμα ερμηνείας κοινοτικού δικαίου, «υποχρεούται» (και όχι απλά δικαιούται) να κάνει προδικαστική παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να ληφθεί απόφαση ως προς το προδικαστικό αυτό θέμα (π.χ. τι ορίζει το κοινοτικό δίκαιο για τα δικαιώματα δύο ομοφύλων να τελέσουν γάμο. Σημείωση: Δεν υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που να δέχεται ευθέως τέτοιο γάμο, αλλά και δεν υπάρχει απόφαση που να λέει ότι δεν τον δέχεται. Υπάρχει όμως σωρεία αποφάσεων που δείχνουν έμμεσα ότι δέχεται κάτι τέτοιο. Το πρόκριμμα του γάμου της Τήλου θα αποτελέσει landmark γιατί δεν θα μπορέσει να ξεφύγει πλέον και θα λάβει απόφαση επ’ αυτού).
δ. Η προδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θα είναι υποχρεωτική για το ελληνικό δικαστήριο (σύμφωνα με το προμνησθέν άρθρο 234) και επομένως δεν θα έχει σημασία αν έστω και όλοι οι Έλληνες δικαστές είναι εκ πεποιθήσεως κατά τέτοιου γάμου.
Tο δίκαιο του γάμου δεν είναι Κοινοτικό Δίκαιο για να στείλει το ΣτΕ προδικαστικό στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Προφανώς και δεν τίθεται ζήτημα κοινοτικού δικαίου στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο οποίο αναφέρεται ότι θα προσφύγουν είναι των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο Στρασβούργο. Για το οποίο δεν προβλέπεται η διαδικασία του προδικαστικού ερωτήματος εκ μέρους των εθνικών δικαστηρίων, αφού δεν εφαρμόζει την Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αλλά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
(από τα σχόλια στο μπλογκ E-Lawyer)
Δημοσίευση σχολίου