ΑΝΕΤΟΙΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

.
Ανέτοιμη κοινωνία;
Tου Δημήτρη Ρηγόπουλου (Καθημερινή, 11/6/2008)
Ν α, λοιπόν, που και στην Ελλάδα υπάρχουν ομοφυλόφιλοι (μόνο στο Ιράν δεν υπάρχουν, σύμφωνα με τον πρόεδρο της χώρας Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ). Οχι μόνο οι οικείοι «ντιντίδες» του σινεμά, καρικατούρες του Σταύρου Παράβα ή του Γιάννη Μπέζου στους «Απαράδεκτους», που φοράνε φουλάρια, εσάρπες, παρεό, ακκίζονται διαρκώς μπροστά στις κάμερες ή κουτσομπολεύουν με τις φιλενάδες τους, αλλά κανονικοί άνθρωποι, οι οποίοι συν όλα τ’ άλλα διατηρούν σχέσεις με άλλους κανονικούς ανθρώπους, τις οποίες θέλουν να νομιμοποιήσουν κοινωνικά.
«Μα καλά εμείς κάνουμε τα πάντα για να μην παντρευτούμε κι αυτοί φαγώθηκαν να χορέψουν τον χορό του Ησαΐα;» Αυτό είναι το τελευταίο διαδεδομένο καλαμπούρι στις παρέες και από πολλές απόψεις μας δείχνει τα άλματα που έκανε η ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες. Μόνο το γεγονός ότι οι πρώτοι γάμοι, εντός κι εκτός εισαγωγικών, πραγματοποιήθηκαν σ’ ένα μικρό νησί της άγονης γραμμής και ο «επίορκος» δήμαρχος όχι μόνο βρίσκεται ακόμα στη θέση του, αλλά υποστηρίζεται από ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, μας δείχνει πολλά. Παρακολουθούσα έκπληκτος τα μετρημένα λόγια ηλικιωμένων κατοίκων της Τήλου στις κάμερες των καναλιών που διψούσαν για λίγο τηλεοπτικό «αίμα». Ξέρετε: αφορισμούς, κατάρες και τα σχετικά. Κι αυτοί οι ωραίοι παππούδες που πιθανότατα η Ρόδος αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής τους, έμοιαζαν να προσπαθούν να καταλάβουν αυτά τα «απίθανα» πράγματα. Μισά χαμόγελα, κάποια πνιχτά «δεν ξέρω, καρδούλα μου, τι να σου πω», καλά λόγια για τον δήμαρχο, χωρίς, πάντως, το μίσος που σπιθίζουν τα μάτια κάποιων ιερωμένων.
«Μα καλά εμείς κάνουμε τα πάντα για να μην παντρευτούμε κι αυτοί φαγώθηκαν να χορέψουν τον χορό του Ησαΐα;» Οι γκέι ακτιβιστές δεν ζητούν νομιμοποίηση από την Εκκλησία, αλλά από το ελληνικό κράτος, για να διασφαλίσουν ορισμένα κεκτημένα δικαιώματα που ισχύουν για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα του φανταστικού και μοιάζουν εκ του πονηρού.
Εχω την αίσθηση πως η ιστορία της Τήλου θα είχε αποφευχθεί αν η κυβέρνηση είχε την πρόνοια (και το θάρρος) να συμπεριλάβει και τους ομοφυλόφιλους στο σχέδιο νόμου για το σύμφωνο κοινωνικής συμβίωσης. Το επιχείρημα ότι η κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμα φαίνεται πως δεν ισχύει. Δημοσκόπηση που διενεργήθηκε την περασμένη εβδομάδα έδειξε ότι δύο στους τρεις Ελληνες λένε «ναι» στην επέκταση της ισχύος του συμφώνου και στα ομόφυλα ζευγάρια. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επέλεξε να μην συγκρουστεί με την Εκκλησία και την πιο συντηρητική της βάση, αλλά τώρα κινδυνεύει να αποδεχθεί τετελεσμένα πολύ πιο προωθημένη από το περίφημο σύμφωνο. Η υπόθεση της Τήλου θα πάει στα δικαστήρια κι εκεί όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοικτά. Κι αν τα ελληνικά δικαστήρια πάρουν την απόφασή τους, υπάρχουν και τα ευρωπαϊκά.
Επίσης, δύσκολα η κυβέρνηση θα βρει την Εκκλησία περισσότερο «διαλλακτική», με έναν άνθρωπο φωτισμένο, ήπιων τόνων στην ηγεσία της, ο οποίος είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υιοθετήσει ακραίες αντιδράσεις. Αν όχι, λοιπόν, τώρα, πότε;