ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ

.

Τουρισμός και ομοφυλόφιλοι
Όπως και σε άλλα, κάνουμε και εδώ σαν να μην υπάρχει θέμα
Του Γιάννη Δ. Πατέλλη, (ΤΑ ΝΕΑ, 5/6/2008)

Όταν στη μεγαλύτερη παγκόσμια έκθεση τουρισμού που γίνεται κάθε χρόνο στο Βερολίνο, την ΙΤΒ, είδα το 2002 τον δήμαρχο του Βερολίνου να επισκέπτεται το περίπτερο των ομοφυλόφιλων, να μοιράζει φυλλάδια και να βγάζει λόγο, μου κίνησε την περιέργεια. Ο δήμαρχος προσπαθούσε να πείσει το ακροατήριό του πως δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς αλλού και ότι το Βερολίνο είναι εξίσου φιλικό προς τους ομοφυλόφιλους όπως άλλοι προορισμοί που πιθανώς θα διάλεγαν- Φιλαδέλφεια, Σαν Φρανσίσκο κ.λπ. «Ελάτε στο Βερολίνο».

Θυμήθηκα αυτή τη στιγμή όταν διάβασα για μια κίνηση κατοίκων της Λέσβου, που δεν θέλουν να χρησιμοποιείται το όνομα του νησιού για τον προσδιορισμό των ομοφυλόφιλων γυναικών. Λέσβος, Σαπφώ, κ.λπ. να μη γίνεται κανένας συνειρμός. Δεν ξέρω αν αυτή η κίνηση έχει πετύχει και έχει καθολική ανταπόκριση και στην Ερεσό της Λέσβου, όπου η φιλικότητα και η διακριτικότητα των κατοίκων βοηθάει να γεμίζει η τεράστια παραλία της κάθε χρόνο με πολλές επισκέπτριες που έχουν διαλέξει αυτόν τον τρόπο συμβίωσης και ζωής. Προκαταλήψεις; Πουριτανισμοί; Υποκρισία; Κάποτε πρέπει να παραδεχτούμε ότι η πανέμορφη Μύκονος, ναυαρχίδα σήμερα του ελληνικού τουρισμού, παγκοσμίως φημισμένη, στα πρώτα της δειλά βήματα στον μαζικό τουρισμό, προσέφερε τη δεκαετία του 1970 καταφύγιο και διακριτικότητα σε δύο απαγορευμένες τότε μορφές τουρισμού: τον γυμνισμό και τους ομοφυλόφιλους. Από τότε πέρασε πολύς καιρός. Τώρα αυτά είναι παραδεκτά τουλάχιστον εκεί. «Πιέρος» και το «Σούπερ Παραντάις» ανήκουν στα αξιοθέατα του νησιού. Βέβαια οι αναλυτές του φαινόμενου «Μύκονος» σε περισπούδαστες αναλύσεις μιλούν και μιλούσαν για το θαύμα της Μυκόνου αποδίδοντάς το στα καλντερίμια και τις μοναδικές παραλίες και για κάθε τι άλλο, εκτός από αυτήν τη διακριτική ελευθερία που οι κάτοικοι της Μυκόνου προσέφεραν στους επισκέπτες της.

Αυτήν τη φιλικότητα και τη διακριτικότητα αναζητούν παγκοσμίως οι ομοφυλόφιλοι και πάρα πολλές χώρες ξοδεύουν τεράστια ποσά για να διαφημίσουν ότι στη χώρα τους, την πόλη, το ξενοδοχείο, την παραλία, θα τις βρουν. Στη Φιλαδέλφεια, των ΗΠΑ π.χ., σύμφωνα με μελέτη που έγινε το 2005, υπολόγισαν ότι κάθε 1 δολ. επένδυσης στη διαφήμιση προσέλκυσης της ομάδας ομοφυλόφιλων τουριστών έφερε 153 δολάρια στην πόλη από τις δαπάνες αυτών των νέων τουριστών!

Σε ειδικές μελέτες που έγιναν και γίνονται στην Αμερική υπολογίστηκε ότι οι τουρίστες ομοφυλόφιλοι ξοδεύουν περίπου 80 δισ. δολάρια τον χρόνο κατά τις διακοπές στη χώρα τους. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με την έρευνα «Τhe Gay Τourism 2005 Report» στη Φιλαδέλφεια, οι ομοφυλόφιλοι ξοδεύουν τα διπλάσια σε σύγκριση με τους άλλους τουρίστες. Υπολογίστηκε λοιπόν ότι κατά μέσο όρο ξοδεύουν 233 δολάρια έναντι 101 των άλλων τουριστών. Αλλά πολύ πιο ενδιαφέροντα στοιχεία περιλαμβάνει η έρευνα γύρω από τον τουρισμό των ομοφυλόφιλων στο «Report 2007», που διενήργησε πάλι η GΡΤΜ και δημοσιεύθηκε πρόσφατα, αφού αναλύει τα αποτελέσματα από δείγμα 15.000 ερωτηθέντων. Παράλληλα περιέχει έναν σύνθετο καταναλωτικό δείκτη «Gay and Lesbian Consumer Ιndex». Ο δείκτης αυτός δίνει στοιχεία από την ηλικιακή διαστρωμάτωση, το εισόδημα, κ.λπ. μέχρι συνήθειες όπως πώς ταξιδεύουν, ζευγάρια ή μεμονωμένα, τι τρώνε, πώς διασκεδάζουν κ.ά.

Στην Ελλάδα, των γνωστών κοινωνικών συνθηκών, αμφιβάλλω αν μπορεί να γίνει αντίστοιχη μελέτη, ούτε ο υπολογισμός, ποσά λεφτά π.χ. άφησαν και αφήνουν οι ομοφυλόφιλοι στη Μύκονο ή αλλού. Νομίζω ότι δεν παραδεχόμαστε επίσημα, όπως και σε πολλά άλλα θέματα, την πραγματικότητα ότι συνυπάρχουμε και- όπως όλοι μας- έχουν και έχουμε δικαίωμα στις διακοπές. Γνωστός μου μού έλεγε ότι του έκανε εντύπωση σε μια επίσκεψη τουριστικών πρακτόρων στην Ισπανία, που τους έδειχναν πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, να διαχειρίζονται αυτή την ομάδα τουριστών. Πέρα λοιπόν από τη γενική απροθυμία να παραδεχτούμε έστω και σαν αφορμή μιας έρευνας το κομμάτι αυτό του τουρισμού μας, προσωπικά πιστεύω ότι ετησίως, η ομάδα αυτή θα συνεισφέρει πάνω από 1,4 δισ. ευρώ στα 11,0 δισ. ευρώ που είναι οι ετήσιες εισπράξεις μας από τον τουρισμό. Βεβαίως και εδώ υπάρχουν προβλήματα και κάθε ομάδα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής στον τουριστικό κλάδο και εξίσου έχει δικαιώματαοι διακοπές είναι κοινωνικό αγαθό για όλους.

Στο Βανκούβερ του Καναδά, 5-8 Οκτωβρίου 2008 διοργανώνεται το 9ο Συνέδριο για τον τουρισμό, Ιnternational Conference on Gay & Lesbian Τourism, όπου, για δέκατη χρονιά, θα γίνουν αντίστοιχες εισηγήσεις και αναλύσεις. Εμείς, ως χώρα που θεωρεί τον τουρισμό ακρογωνιαίο λίθο της οικονομίας της, νομίζω ότι ούτε την ιδέα δεν θα παραδεχόμασταν ότι, από ένα τέτοιο συνέδριο, θα είχαμε κάτι να μάθουμε για τον τουρισμό μας. Όπως και σε άλλα, κάνουμε και σε αυτό σαν να μην υπάρχει θέμα. Ή έχω άδικο;

Ο Γιάννης Δ. Πατέλλης ΑΙΕSΤ, είναι μελετητής, τέως πρόεδρος του ΕΟΤ