.
Γιατί η Τζ.Κ.Ρόουλινγκ αποκάλυψε τώρα την ομοφυλοφιλία ενός από τους ήρωές της;
Στου Χάρι Πότερ το σχολειό υπήρχε κάποιο...μυστικό
Γράφει ο Δημήτρης Παπανικολάου (TA NEA, 4/11/2007)
«DUΜΒLΕDΟRΕ ΙS GΑΥ». Ο ΝΤΑΜΠΛΝΤΟΡ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ! ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΕΚΑΝΕ ΣΤΟ ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΚΑΡΝΕΓΚΙ ΧΟΛ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΤΖ.Κ.
Γιατί η Τζ.Κ.Ρόουλινγκ αποκάλυψε τώρα την ομοφυλοφιλία ενός από τους ήρωές της;
Στου Χάρι Πότερ το σχολειό υπήρχε κάποιο...μυστικό
Γράφει ο Δημήτρης Παπανικολάου (TA NEA, 4/11/2007)
«DUΜΒLΕDΟRΕ ΙS GΑΥ». Ο ΝΤΑΜΠΛΝΤΟΡ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ! ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΕΚΑΝΕ ΣΤΟ ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΚΑΡΝΕΓΚΙ ΧΟΛ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΤΖ.Κ.
ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ,ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΚΑΙ
ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΩΝ
ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ, ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΤΗΝ
ΑΡΧΗ ΕΜΕΙΝΕ ΣΙΩΠΗΛΟ. ΕΠΕΙΤΑ ΞΕΣΠΑΣΕ ΣΕ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ
Ο διευθυντής του σχολείου μαγείας Χόγκγουαρτς, όπου φοιτά ο Χάρι Πότερ, υπήρξε ως έφηβος, διευκρίνισε η συγγραφέας, βαθιά ερωτευμένος με τον μετέπειτα ανταγωνιστή του Γκέλερτ Γκρίντεβαλτ. Ο ανταγωνισμός του Γκρίντεβαλτ με τον Ντάμπλντορ, αλλά και διάφορα άλλα στοιχεία της ζωής του τελευταίου, στηρίζουν την πλοκή του Χάρι Πότερ και οικλήροι του θανάτου, του τελευταίου- πολύ καλού- βιβλίου της σειράς που σήμερα κυκλοφορεί και στα ελληνικά. Πάντως, η λεπτομέρεια που αποκάλυψε η Ρόουλινγκ δεν προσφέρει και τίποτα στα βιβλία. Τότε, θα πει κανείς, προς τι η αποκάλυψη, το outing; Εφόσον όλη η σειρά έχει τελειώσει, τι χρειαζόμαστε περαιτέρω πληροφορίες; Τι μας ενδιαφέρει το παρελθόν των χαρακτήρων; Και ποιος είναι ο πλέον αρμόδιος για να το αποκαλύψει;
Πεδίο διαμάχης
Σε εκδοτικά- πολιτισμικά φαινόμενα όπως ο Χάρι Πότερ, γίνεται πιο εμφανές πόσο το λογοτεχνικό κείμενο μπορεί μεν να γράφεται από έναν συγγραφέα, καταλήγει όμως παιδί πολλών γονιών· ό,τι υπάρχει στη σελίδα μεγεθύνεται από τις κινηματογραφικές μεταφορές, την εμπορική εκμετάλλευση, αλλά και από την ανάγνωση, από τη διαρκή επαναγραφή που επιχειρούν οι αναγνώστες, σήμερα κυρίως στο Ίντερνετ. Μπορεί να είναι παιδί πολλών γονιών, δεν παύει όμως το κείμενο να είναι και πεδίο διαμάχης για την εξουσία πάνω του. Η Ρόουλινγκ περιέγραψε πώς, διαβάζοντας το σενάριο για τη μεταφορά του έκτου βιβλίου της σειράς, αναγκάστηκε να διορθώσει μια σκηνή όπου ο Ντάμπλντορ ονειρεύεται μια κοπέλα και θυμάται μια παλιά αγάπη του. «Ο Ντάμπλντορ είναι γκέι», έγραψε με κόκκινο μολύβι πάνω στη σκηνή, σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει την αμφισημία του βιβλίου της, αλλά και να επιβάλει τη δική της εξουσία στην αλυσίδα αναπαραγωγής του.
Το ξύπνημα
Η σπουδή της Ρόουλινγκ να ταξινομήσει σεξουαλικά έναν από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες της, μάλλον αποτελεί και αντανακλαστική αντίδραση σε αρνητικά σχόλια αναγνωστών
Η σπουδή της Ρόουλινγκ να ταξινομήσει σεξουαλικά έναν από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες της, μάλλον αποτελεί και αντανακλαστική αντίδραση σε αρνητικά σχόλια αναγνωστώνστο Ίντερνετ σε σχέση με τον τρόπο που χειρίζεται τη σεξουαλικότητα σε όλη τη σειρά του Χάρι Πότερ. Το εφηβικό ξύπνημα του σώματος του Χάρι και των φίλων του γίνεται σπασμωδικά, σποραδικά και μάλλον καταναγκαστικά. Και το τέλος της σειράς, σε στυλ «έζησαν όλοι καλά και έκαναν πολλά παιδιά», μοιάζει συντηρητικό για τον σημερινό αναγνώστη. Η συγγραφέας φαίνεται λοιπόν ότι θέλησε να προσφέρει, έστω και «εκτός χρόνου», μια νότα σεξουαλικής απελευθέρωσης στα βιβλία: να που τελικά είχε και έναν γκέι το, κατά τα άλλα εντελώς ετεροκανονιστικό, σχολείο μαγείας Χόγκγουαρτς. Αν βεβαίως το αναλύσει κανείς, η σεξουαλικότητα του Ντάμπλντορ αντί να ανανεώνει, μάλλον συμμετέχει στον εγγενή συντηρητισμό του Χάρι Πότερ, καθώςχαρακτηρίζεται από την, ιδιαίτερα δημοφιλή και στην Ελλάδα, νεύρωση του «κάποτε παλιά». Την τάση δηλαδή να ανεχόμαστε να μάθουμε ότι κάποιο δημόσιο πρόσωπο ευθύνης είναι ομοφυλόφιλος, μόνο όταν είμαστε βέβαιοι ότι δεν είναι πια σεξουαλικά ενεργός, και «ό,τι έκανε» βρίσκεται με ασφάλεια κλειδωμένο στην ντουλάπα του παρελθόντος. Ή, βολικότερα, όταν είναι πια νεκρός. Στην περίπτωση του υπέργηρου και πλέον πεθαμένου- ήδη από το έκτο βιβλίο- Ντάμπλντορ, η συνθήκη αυτή τηρείται απολύτως.
«ΥΠΟΠΤΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο «ΚΑΚΟΣ»
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: ο ευγενής και εργένης Ντάμπλντορ μονίμως περιγράφεται στα τελευταία βιβλία της σειράς ως μονήρης και κρυψίνους τύπος, με παρόν άμεμπτο αλλά παρελθόν δυσανάγνωστο, τυπικός και απόμακρος. Βρισκόμαστε στα χωράφια της μεγάλης παράδοσης που ορίζει τη συντηρητική πολιτισμική αναπαράσταση της ομοφυλοφιλίας. Το μυστικό, το άρρητο, αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί αλλά εννοείται, ο κλεισμένος στον εαυτό του χαρακτήρας, υπήρξαν τους τελευταίους δύο αιώνες οι τρόποι με τους οποίους κωδικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία.
Αν όμως η θέση του Ντάμπλντορ στα βιβλία, ως γηραιού φορέα στοργής, τρυφερότητας και σταθερότητας, κάνει την αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας του ανώδυνη, αλλιώς είναι τα πράγματα στην περίπτωση του Άρχοντα του Σκότους Βόλντεμορτ, του απόλυτου κακού του βιβλίου. Καθ΄ ότι ο Βόλντεμορτ έρχεται να προστεθεί στη μεγάλη πινακοθήκη απειλητικών όντων, από βαμπίρ μέχρι Κόμη Δράκουλα, στον υπόγειο κόσμο των οποίων συνωθούνται οι απωθημένες κοινωνικές φοβίες για την ανατρεπτική δύναμη του σεξουαλικού πόθου. Ο Βόλντεμορτ: το νεγκατίφ του Ντάμπλντορ, φωνή σαν σύριγμα φιδιού και αξεσουάρ ένα πραγματικό φίδι, χαρακτηριστικά ρευστά και ευμετάβλητα, σωματικός και απτικός, μονίμως στο κέντρο μιας ατμόσφαιρας ηλεκτρισμένης, νυκτόβιος και αιμοβόρος και με μια ενοχλητική τάση να αφήνει κομμάτια του μέσα στα σώματα άλλων ανθρώπων (μεταξύ των οποίων και του Χάρι Πότερ), δεν μου το βγάζετε απ΄ το μυαλό... Είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι είναι και ο μόνος σε όλα τα Χάρι Πότερ που μόλις αγγίζει τον άσπιλο ήρωα πετάγονται σπίθες;
Ο διευθυντής του σχολείου μαγείας Χόγκγουαρτς, όπου φοιτά ο Χάρι Πότερ, υπήρξε ως έφηβος, διευκρίνισε η συγγραφέας, βαθιά ερωτευμένος με τον μετέπειτα ανταγωνιστή του Γκέλερτ Γκρίντεβαλτ. Ο ανταγωνισμός του Γκρίντεβαλτ με τον Ντάμπλντορ, αλλά και διάφορα άλλα στοιχεία της ζωής του τελευταίου, στηρίζουν την πλοκή του Χάρι Πότερ και οικλήροι του θανάτου, του τελευταίου- πολύ καλού- βιβλίου της σειράς που σήμερα κυκλοφορεί και στα ελληνικά. Πάντως, η λεπτομέρεια που αποκάλυψε η Ρόουλινγκ δεν προσφέρει και τίποτα στα βιβλία. Τότε, θα πει κανείς, προς τι η αποκάλυψη, το outing; Εφόσον όλη η σειρά έχει τελειώσει, τι χρειαζόμαστε περαιτέρω πληροφορίες; Τι μας ενδιαφέρει το παρελθόν των χαρακτήρων; Και ποιος είναι ο πλέον αρμόδιος για να το αποκαλύψει;
Πεδίο διαμάχης
Σε εκδοτικά- πολιτισμικά φαινόμενα όπως ο Χάρι Πότερ, γίνεται πιο εμφανές πόσο το λογοτεχνικό κείμενο μπορεί μεν να γράφεται από έναν συγγραφέα, καταλήγει όμως παιδί πολλών γονιών· ό,τι υπάρχει στη σελίδα μεγεθύνεται από τις κινηματογραφικές μεταφορές, την εμπορική εκμετάλλευση, αλλά και από την ανάγνωση, από τη διαρκή επαναγραφή που επιχειρούν οι αναγνώστες, σήμερα κυρίως στο Ίντερνετ. Μπορεί να είναι παιδί πολλών γονιών, δεν παύει όμως το κείμενο να είναι και πεδίο διαμάχης για την εξουσία πάνω του. Η Ρόουλινγκ περιέγραψε πώς, διαβάζοντας το σενάριο για τη μεταφορά του έκτου βιβλίου της σειράς, αναγκάστηκε να διορθώσει μια σκηνή όπου ο Ντάμπλντορ ονειρεύεται μια κοπέλα και θυμάται μια παλιά αγάπη του. «Ο Ντάμπλντορ είναι γκέι», έγραψε με κόκκινο μολύβι πάνω στη σκηνή, σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει την αμφισημία του βιβλίου της, αλλά και να επιβάλει τη δική της εξουσία στην αλυσίδα αναπαραγωγής του.
Το ξύπνημα
Η σπουδή της Ρόουλινγκ να ταξινομήσει σεξουαλικά έναν από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες της, μάλλον αποτελεί και αντανακλαστική αντίδραση σε αρνητικά σχόλια αναγνωστών
Η σπουδή της Ρόουλινγκ να ταξινομήσει σεξουαλικά έναν από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες της, μάλλον αποτελεί και αντανακλαστική αντίδραση σε αρνητικά σχόλια αναγνωστώνστο Ίντερνετ σε σχέση με τον τρόπο που χειρίζεται τη σεξουαλικότητα σε όλη τη σειρά του Χάρι Πότερ. Το εφηβικό ξύπνημα του σώματος του Χάρι και των φίλων του γίνεται σπασμωδικά, σποραδικά και μάλλον καταναγκαστικά. Και το τέλος της σειράς, σε στυλ «έζησαν όλοι καλά και έκαναν πολλά παιδιά», μοιάζει συντηρητικό για τον σημερινό αναγνώστη. Η συγγραφέας φαίνεται λοιπόν ότι θέλησε να προσφέρει, έστω και «εκτός χρόνου», μια νότα σεξουαλικής απελευθέρωσης στα βιβλία: να που τελικά είχε και έναν γκέι το, κατά τα άλλα εντελώς ετεροκανονιστικό, σχολείο μαγείας Χόγκγουαρτς. Αν βεβαίως το αναλύσει κανείς, η σεξουαλικότητα του Ντάμπλντορ αντί να ανανεώνει, μάλλον συμμετέχει στον εγγενή συντηρητισμό του Χάρι Πότερ, καθώςχαρακτηρίζεται από την, ιδιαίτερα δημοφιλή και στην Ελλάδα, νεύρωση του «κάποτε παλιά». Την τάση δηλαδή να ανεχόμαστε να μάθουμε ότι κάποιο δημόσιο πρόσωπο ευθύνης είναι ομοφυλόφιλος, μόνο όταν είμαστε βέβαιοι ότι δεν είναι πια σεξουαλικά ενεργός, και «ό,τι έκανε» βρίσκεται με ασφάλεια κλειδωμένο στην ντουλάπα του παρελθόντος. Ή, βολικότερα, όταν είναι πια νεκρός. Στην περίπτωση του υπέργηρου και πλέον πεθαμένου- ήδη από το έκτο βιβλίο- Ντάμπλντορ, η συνθήκη αυτή τηρείται απολύτως.
«ΥΠΟΠΤΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο «ΚΑΚΟΣ»
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: ο ευγενής και εργένης Ντάμπλντορ μονίμως περιγράφεται στα τελευταία βιβλία της σειράς ως μονήρης και κρυψίνους τύπος, με παρόν άμεμπτο αλλά παρελθόν δυσανάγνωστο, τυπικός και απόμακρος. Βρισκόμαστε στα χωράφια της μεγάλης παράδοσης που ορίζει τη συντηρητική πολιτισμική αναπαράσταση της ομοφυλοφιλίας. Το μυστικό, το άρρητο, αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί αλλά εννοείται, ο κλεισμένος στον εαυτό του χαρακτήρας, υπήρξαν τους τελευταίους δύο αιώνες οι τρόποι με τους οποίους κωδικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία.
Αν όμως η θέση του Ντάμπλντορ στα βιβλία, ως γηραιού φορέα στοργής, τρυφερότητας και σταθερότητας, κάνει την αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας του ανώδυνη, αλλιώς είναι τα πράγματα στην περίπτωση του Άρχοντα του Σκότους Βόλντεμορτ, του απόλυτου κακού του βιβλίου. Καθ΄ ότι ο Βόλντεμορτ έρχεται να προστεθεί στη μεγάλη πινακοθήκη απειλητικών όντων, από βαμπίρ μέχρι Κόμη Δράκουλα, στον υπόγειο κόσμο των οποίων συνωθούνται οι απωθημένες κοινωνικές φοβίες για την ανατρεπτική δύναμη του σεξουαλικού πόθου. Ο Βόλντεμορτ: το νεγκατίφ του Ντάμπλντορ, φωνή σαν σύριγμα φιδιού και αξεσουάρ ένα πραγματικό φίδι, χαρακτηριστικά ρευστά και ευμετάβλητα, σωματικός και απτικός, μονίμως στο κέντρο μιας ατμόσφαιρας ηλεκτρισμένης, νυκτόβιος και αιμοβόρος και με μια ενοχλητική τάση να αφήνει κομμάτια του μέσα στα σώματα άλλων ανθρώπων (μεταξύ των οποίων και του Χάρι Πότερ), δεν μου το βγάζετε απ΄ το μυαλό... Είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι είναι και ο μόνος σε όλα τα Χάρι Πότερ που μόλις αγγίζει τον άσπιλο ήρωα πετάγονται σπίθες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου