.
Μαργιάν Σατραπί: Περσέπολις (Ηλίβατον, 2007)
Όλα τα χρώματα...
Πριν από 1 ημέρα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
A GAY READER'S DIGEST
ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΗΝΟΣ
____________________________________ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ 2
-
Pic of the DayΠριν από 8 ώρες
-
Nicolas RousierΠριν από 9 ώρες
-
Intégrale Howard Phillips LovecraftΠριν από 15 ώρες
-
Robert Gant (1854?-1936)Πριν από 2 εβδομάδες
-
ROMA Y LA DIVERSIDAD SEXUAL.Πριν από 5 εβδομάδες
-
-
Weird, Queer Mood; Uganda, Ugandans on the World BankΠριν από 1 χρόνια
-
-
Artist: SHINJI HORIMURAΠριν από 4 χρόνια
-
IN THE GLOAMINGΠριν από 4 χρόνια
-
"We need to talk....Please... "Πριν από 4 χρόνια
-
solteiro x liberdadeΠριν από 6 χρόνια
-
-
RUSSIAN RED ON THE ROADΠριν από 9 χρόνια
-
EL SEÑOR BEATTIEΠριν από 10 χρόνια
-
2013: malos tiempos para la líricaΠριν από 10 χρόνια
-
Antinoo, lo humano y lo divinoΠριν από 11 χρόνια
-
That's all folks!Πριν από 11 χρόνια
-
Personas, poemas, comentarios...Πριν από 11 χρόνια
-
-
GURÚS DE LA MODA (I): BRUCE WEBER. CHICOS, PERROS Y ROPA INTERIORΠριν από 12 χρόνια
-
-
madrid... GRAFIKAΠριν από 13 χρόνια
-
Gore VidalΠριν από 13 χρόνια
-
NUEVA DIRECCION DE ESTE BLOGΠριν από 13 χρόνια
-
-
2 σχόλια:
Περσέπολις (κόμικς)
Η μαυρόασπρη αυτοβιογραφική σειρά κόμικς Περσέπολις της Μαργιάν Σατράπι αποτέλεσε μεγάλη εκδοτική και καλλιτεχνική επιτυχία ενώ παράλληλα κατάφερε να φέρει σε επαφή το δυτικό κοινό με τον Ιρανικό πολιτισμό και την Ιρανική ιστορία.
Στη Γαλλία κυκλοφόρησε σε τέσσερεις τόμους (2000, 2001, 2002, 2003) που παρουσιάζουν με χρονολογική σειρά ιστορικές περιόδους του νεότερου Ιράν και της προσωπικής αλλά και οικογενειακής ιστορίας της δημιουργού του.
Το κόμικ, μεταξύ άλλων διακρίσεων, τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου από το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς της Ανγκουλέμ, ενώ το περιοδικό Time το συμπεριέλαβε στον κατάλογο με τα καλύτερα κόμικς του 2003.
Στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει σε δύο τόμους από τις εκδόσεις Ηλίβατον:
Μαργιάν Σατράπι, "Περσέπολις", Μτφ. Γεωργία Τσάκωνα-Μελίτα Γκουρτσογιάννη, εκδόσεις Ηλίβατον Αθήνα 2006, ISBN: 960-8085-03-9
(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
*********
ΠΕΡΣΕΠΟΛΙΣ (η ταινία)
Σκηνοθεσία & Σενάριο Μαρζάν Σατραπί, Βανσάν Παρονό
Παραγωγή Μαρκ Αντουάν Ρομπέρ & Ζαβιέ Ριγκόλ
Καθλήν Κέννεντυ
Ηθοποιοί Ντανιέλ Νταριέ (γιαγιά), Κατρίν Ντενέβ (μαμά), Κιάρα Μαστρογιάνι (Μαρζάν), Σιμόν Αμπκαριάν (μπαμπάς)
Μοντάζ Στεφάν Ρος
Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μαρκ Ζουσέ
Συντονιστής Animation Κριστιάν Ντεμάρ
Μουσική Ολιβιέ Μπερνέτ
Διάρκεια 95’
Υπόθεση
Τεχεράνη 1978. Τελευταίες μέρες του Σάχη. Η εννιάχρονη Μαρζάν έχει αποφασίσει τι θα γίνει όταν μεγαλώσει. Θα γίνει προφήτης και Μπρους Λη! Στο μεταξύ ο Αγιατολάχ Χομεϊνί θα ανατρέψει το Σάχη, στη χώρα θα επιβληθεί θρησκευτικός νόμος, οι γυναίκες θα αναγκαστούν να φορέσουν τη μπούργκα και χιλιάδες αντικαθεστωτικοί θα φυλακιστούν. Μέσα σ’ αυτό το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο και μέσα σε μια αστική οικογένεια διανοούμενων, η ασυμβίβαστη Μαρζάν ακούει πάνκ, Άιρον Μέιντεν και Άμπα, πλακώνει στο ξύλο τα ξαδέρφια της και έχει «ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας» με τον Θεό. Όμως, μετά τη δολοφονία του αγαπημένου της θείου, και με το ξέσπασμα του πολέμου Ιράν-Ιράκ, η ζωή γίνεται αφόρητη και ο ατίθασος χαρακτήρας της τη βάζει σε μεγάλους κινδύνους.
Η μόνη σωτηρία για τη, δεκατετράχρονη πια, μοναχοκόρη τους είναι η Ευρώπη, οπότε οι γονείς της τη στέλνουν να συνεχίσει το σχολείο στην Αυστρία. Για τους συμμαθητές της είναι η μουσουλμάνα εκπρόσωπος του φανατικού καθεστώτος του Χομεϊνί. Για τους ενήλικες είναι ένας ιρανικός βραχνάς. Η Βιέννη είναι πολύ αφιλόξενη για τη μικρή εξόριστη. Μόνη, ευάλωτη, με τις εφηβικές της κρίσεις και ένα σωρό παράξενους τύπους γύρω της, αλλά κυρίως με το πείσμα της, θα τα καταφέρει, τελικά, να γίνει αποδεκτή. Θα κάνει φίλους και θα ερωτευτεί, θα μπλέξει με περιθωριακούς, θα κινδυνέψει και, τελικά, θα επιστρέψει απογοητευμένη στην οικογενειακή αγκαλιά και στην τυραννία του τσαντόρ και της βάναυσης αστυνόμευσης. Η δυσκολία της επανένταξης είναι σα δεύτερη ξενιτιά. Μπαίνει στο πανεπιστήμιο και παντρεύεται. Μαζί με το πτυχίο παίρνει και το διαζύγιό της.
Στα 24, συνειδητοποιεί πως όσο βαθειά νιώθει Ιρανή, άλλο τόσο της είναι αδύνατο να συνεχίσει να ζει στην πατρίδα της. Η επαναστάτρια γιαγιά, που μοσχοβολά γιασεμί και καπνίζει σα φουγάρο, της συμπαραστέκεται στη δύσκολη απόφαση να ξαναφύγει, ίσως για πάντα. Το ίδιο κι οι προοδευτικοί και τρυφεροί γονείς της. Φεύγει για τη Γαλλία. Παρίσι 1994. Πρώτη μέρα αισιοδοξίας για το αύριο.
Βραβείο της Επιτροπής 60ου Φεστιβάλ Κανών 2007
Επίσημη Πρόταση της Γαλλίας για τα Οσκαρ 2008
Το είδα και είναι η καλύτερη ταινία που έχω δει έως τώρα φέτος! Κάτι πήρε τ' αυτί μου πως θα παίζεται μέχρι Τετάρτη, οπότε πρέπει να σπεύσετε άμεσα!!!
Δημοσίευση σχολίου