.
«Κακογιάννης» στο Σπίτι της Κύπρου
έκθεση αφιερωμένη στον Μιχάλη Κακογιάννη εγκαινιάζεται σήμερα Δευτέρα 12 Νοεμβρίου στο Σπίτι της Κύπρου (Ηρακλείτου 10, Κολωνάκι). Η έκθεση θα περιλαμβάνει φωτογραφίες, ζωγραφικά πορτρέτα του καλλιτέχνη, κοστούμια και άλλο αρχειακό υλικό.
Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή ως τις 30 Νοεμβρίου και οι ώρες λειτουργίας είναι Δευτέρα – Παρασκευή 10.00 – 14.00 και 17.00 – 20.00
Ο Μιχάλης Κακογιάννης γεννήθηκε στη Λεμεσσό της Κύπρου, το 1922. Όταν τελείωσε το σχολείο αναχώρησε για το Λονδίνο, με σκοπό να σπουδάσει νομικά. Παράλληλα όμως παρακολούθησε και θεατρικές σπουδές.
Στη συνέχεια εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, αρχικά στη βρετανική θεατρική σκηνή, αλλά το 1953, επέστρεψε στην Αθήνα για να αφιερωθεί στον κινηματογράφο.
Το φιλμογραφικό του έργο περιλαμβάνει τις εξής ταινίες:
1954: «Κυριακάτικο Ξύπνημα». Διακρίθηκε με βραβείο στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου
1955: «Στέλλα». Η ταινία με πρωταγωνίστρια την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη, παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ των Κανών, όπου και της απονεμήθηκε το βραβείο της Χρυσής Σφαίρας, για την καλύτερη ξένη ταινία, από την επιτροπή ανταποκριτών ξένου τύπου στο Hollywood το 1955.
1956: «Το Κορίτσι με τα μαύρα». Η ταινία παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ των Κανών, και κατέκτησε το βραβείο Χρυσής Σφαίρας για την καλύτερη ξένη ταινία από την επιτροπή ανταποκριτών ξένου τύπου στο Hollywood. Επίσης, πήρε ασημένιο βραβείο στο φεστιβάλ της Μόσχας
1958: «Το Τελευταίο Ψέμα». Παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ των Κανών το 1958, στο φεστιβάλ της Μελβούρνης το 1959 και στο φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο το 1959.
1960: «Ερόϊκα» Η ταινία συμμετείχε στο φεστιβάλ Βερολίνου και του Λονδίνου το 1960, ενώ το 1961 κέρδισε στη Θεσσαλονίκη το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας.
1962: «Ηλέκτρα». Συμμετοχή στο φεστιβάλ των Κανών το 1962. Εκεί της απονέμεται το βραβείο καλύτερης κινηματογραφικής προσαρμογής και ήχου, καθώς επίσης και το βραβείο διεθνούς ενώσεως νέων. Στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης παίρνει το βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και πρώτου γυναικείου ρόλου, ενώ από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών δέχεται το βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου και δεύτερου γυναικείου ρόλου, πρώτου ανδρικού και καλύτερης μουσικής. Απολαμβάνει επίσης βραβεία στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου το 1962, του Ακαπούλκο το 1962, του Βερολίνου το 1963 και τέλος, κρίνεται υποψήφια για Oscar καλύτερης ξένης ταινίας το 1962.
1964: «Ο Ζορμπάς»
1967: «Η Μέρα που τα ψάρια βγήκαν στη στεριά»
1971: «Τρωάδες»
1974: «Αττίλας ‘ 74»
1974: «Η»
1976: «Ιφιγένεια»
1986: «Γλυκιά Πατρίδα»
1992: «Πάνω κάτω και πλαγίως»
1999: «Ο Βυσσινόκηπος». Η ταινία τιμήθηκε με κρατικά βραβεία ΥΠΠΟ το 1999, με το Βραβείο καλύτερης φωτογραφίας, καλύτερων σκηνικών και καλύτερων κοστουμιών
www.oikade.gr
«Κακογιάννης» στο Σπίτι της Κύπρου
έκθεση αφιερωμένη στον Μιχάλη Κακογιάννη εγκαινιάζεται σήμερα Δευτέρα 12 Νοεμβρίου στο Σπίτι της Κύπρου (Ηρακλείτου 10, Κολωνάκι). Η έκθεση θα περιλαμβάνει φωτογραφίες, ζωγραφικά πορτρέτα του καλλιτέχνη, κοστούμια και άλλο αρχειακό υλικό.
Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή ως τις 30 Νοεμβρίου και οι ώρες λειτουργίας είναι Δευτέρα – Παρασκευή 10.00 – 14.00 και 17.00 – 20.00
Ο Μιχάλης Κακογιάννης γεννήθηκε στη Λεμεσσό της Κύπρου, το 1922. Όταν τελείωσε το σχολείο αναχώρησε για το Λονδίνο, με σκοπό να σπουδάσει νομικά. Παράλληλα όμως παρακολούθησε και θεατρικές σπουδές.
Στη συνέχεια εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, αρχικά στη βρετανική θεατρική σκηνή, αλλά το 1953, επέστρεψε στην Αθήνα για να αφιερωθεί στον κινηματογράφο.
Το φιλμογραφικό του έργο περιλαμβάνει τις εξής ταινίες:
1954: «Κυριακάτικο Ξύπνημα». Διακρίθηκε με βραβείο στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου
1955: «Στέλλα». Η ταινία με πρωταγωνίστρια την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη, παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ των Κανών, όπου και της απονεμήθηκε το βραβείο της Χρυσής Σφαίρας, για την καλύτερη ξένη ταινία, από την επιτροπή ανταποκριτών ξένου τύπου στο Hollywood το 1955.
1956: «Το Κορίτσι με τα μαύρα». Η ταινία παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ των Κανών, και κατέκτησε το βραβείο Χρυσής Σφαίρας για την καλύτερη ξένη ταινία από την επιτροπή ανταποκριτών ξένου τύπου στο Hollywood. Επίσης, πήρε ασημένιο βραβείο στο φεστιβάλ της Μόσχας
1958: «Το Τελευταίο Ψέμα». Παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ των Κανών το 1958, στο φεστιβάλ της Μελβούρνης το 1959 και στο φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο το 1959.
1960: «Ερόϊκα» Η ταινία συμμετείχε στο φεστιβάλ Βερολίνου και του Λονδίνου το 1960, ενώ το 1961 κέρδισε στη Θεσσαλονίκη το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας.
1962: «Ηλέκτρα». Συμμετοχή στο φεστιβάλ των Κανών το 1962. Εκεί της απονέμεται το βραβείο καλύτερης κινηματογραφικής προσαρμογής και ήχου, καθώς επίσης και το βραβείο διεθνούς ενώσεως νέων. Στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης παίρνει το βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και πρώτου γυναικείου ρόλου, ενώ από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών δέχεται το βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου και δεύτερου γυναικείου ρόλου, πρώτου ανδρικού και καλύτερης μουσικής. Απολαμβάνει επίσης βραβεία στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου το 1962, του Ακαπούλκο το 1962, του Βερολίνου το 1963 και τέλος, κρίνεται υποψήφια για Oscar καλύτερης ξένης ταινίας το 1962.
1964: «Ο Ζορμπάς»
1967: «Η Μέρα που τα ψάρια βγήκαν στη στεριά»
1971: «Τρωάδες»
1974: «Αττίλας ‘ 74»
1974: «Η»
1976: «Ιφιγένεια»
1986: «Γλυκιά Πατρίδα»
1992: «Πάνω κάτω και πλαγίως»
1999: «Ο Βυσσινόκηπος». Η ταινία τιμήθηκε με κρατικά βραβεία ΥΠΠΟ το 1999, με το Βραβείο καλύτερης φωτογραφίας, καλύτερων σκηνικών και καλύτερων κοστουμιών
www.oikade.gr
3 σχόλια:
Το Ζορμπά και το πάνω κάτω το είχα δει αλλά δεν ήξερα ότι ο Κακογιάννης είναι γκέϊ. Πολύ καλός σκηνοθέτης.
Ποιά από όλες τις ταινίες που γράφεις είναι με θέμα για γκέϊ?
Φίλε μου, ούτε εγώ γνωρίζω αν είναι ή όχι γκέι ο Μιχάλης Κακογιάννης.
Το βασικό κριτήριο με το οποίο παρουσιάζονται στο Α.Π. διάφοροι λογοτέχνες, καλλιτέχνες, επιστήμονες κλπ είναι το ενδιαφέρον που μπορεί να παρουσιάζουν το έργο ή οι απόψεις τους για τους ομοφυλόφιλους.
Και στην προκειμένη περίπτωση για παράδειγμα το "Πάνω, κάτω και πλαγίως" που έχεις δει είναι μια από τις ελάχιστες ελληνικές ταινίες που παρουσιάζουν τόσο αποενοχοποιημένα την ομοερωτική επιθυμία.
Επειδή όλο για γκέϊ γράφεις και όλο γκέϊ βάζεις νόμιζα ότι είναι και ο Κακογιάννης.
χεχε..... και να μην είναι γκέϊ είναι πολύ καλός. Η ταινία που λες μου άρεσε και μένα πάρα πολύ.
Δημοσίευση σχολίου