.
Κοινοβουλευτικές ερωτήσεις
6 Νοεμβρίου 2007 (E-5423/07)
ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ υποβολή: Sophia in 't Veld (ALDE) και Marco Cappato (ALDE) προς την Επιτροπή
Θέμα: Οδηγία 2004/83/ΕΚ του Συμβουλίου και αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα βάσει του γενετήσιου προσανατολισμού
Σύμφωνα με την οδηγία 2004/83/ΕΚ (1) του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004 για θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους και συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 10 της οδηγίας, οι λεσβίες, οι ομοφυλόφιλοι, οι αμφιφυλόφιλοι και τα τρανσεξουαλικά άτομα (LGBT) μπορούν να υπαχθούν στην κατηγορία των προσφύγων σύμφωνα με τον ορισμό της Σύμβασης της Γενεύης, καθώς μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκουν σε «μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα [...] που βασίζεται στο κοινό χαρακτηριστικό του γενετήσιου προσανατολισμού». Σύμφωνα με το άρθρο 38 της οδηγίας του Συμβουλίου, τα κράτη μέλη δεσμεύονταν να συμμορφωθούν με την οδηγία πριν από τις 10 Οκτωβρίου 2006 και να ενημερώσουν την Επιτροπή για τους κανόνες που ενέκριναν.
Ποια κράτη μέλη τήρησαν την προθεσμία εφαρμογής και ποια δεν έχουν εφαρμόσει ακόμη την οδηγία; Ποια κράτη μέλη αναγνωρίζουν το καθεστώς του πρόσφυγα βάσει θεμάτων γενετήσιου προσανατολισμού και, εν προκειμένω, από ποιες χώρες προέλευσης; Θα κινήσει η Επιτροπή διαδικασίες επί παραβάσει κατά των κρατών μελών που δεν αναγνωρίζουν το καθεστώς του πρόσφυγα βάσει του γενετήσιου προσανατολισμού; Τι προβλήματα προκύπτουν στα κράτη μέλη όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, και, κυρίως, εφαρμόζεται με συνέπεια η οδηγία σε όλα τα κράτη μέλη από τους δικαστές;
6 Νοεμβρίου 2007 (E-5423/07)
ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ υποβολή: Sophia in 't Veld (ALDE) και Marco Cappato (ALDE) προς την Επιτροπή
Θέμα: Οδηγία 2004/83/ΕΚ του Συμβουλίου και αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα βάσει του γενετήσιου προσανατολισμού
Σύμφωνα με την οδηγία 2004/83/ΕΚ (1) του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004 για θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους και συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 10 της οδηγίας, οι λεσβίες, οι ομοφυλόφιλοι, οι αμφιφυλόφιλοι και τα τρανσεξουαλικά άτομα (LGBT) μπορούν να υπαχθούν στην κατηγορία των προσφύγων σύμφωνα με τον ορισμό της Σύμβασης της Γενεύης, καθώς μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκουν σε «μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα [...] που βασίζεται στο κοινό χαρακτηριστικό του γενετήσιου προσανατολισμού». Σύμφωνα με το άρθρο 38 της οδηγίας του Συμβουλίου, τα κράτη μέλη δεσμεύονταν να συμμορφωθούν με την οδηγία πριν από τις 10 Οκτωβρίου 2006 και να ενημερώσουν την Επιτροπή για τους κανόνες που ενέκριναν.
Ποια κράτη μέλη τήρησαν την προθεσμία εφαρμογής και ποια δεν έχουν εφαρμόσει ακόμη την οδηγία; Ποια κράτη μέλη αναγνωρίζουν το καθεστώς του πρόσφυγα βάσει θεμάτων γενετήσιου προσανατολισμού και, εν προκειμένω, από ποιες χώρες προέλευσης; Θα κινήσει η Επιτροπή διαδικασίες επί παραβάσει κατά των κρατών μελών που δεν αναγνωρίζουν το καθεστώς του πρόσφυγα βάσει του γενετήσιου προσανατολισμού; Τι προβλήματα προκύπτουν στα κράτη μέλη όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, και, κυρίως, εφαρμόζεται με συνέπεια η οδηγία σε όλα τα κράτη μέλη από τους δικαστές;
(1)ΕΕ L 304 της 30.9.2004, σελ. 12.
.
(Αναδημοσίευση από το site του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου )
(Αναδημοσίευση από το site του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου )
4 σχόλια:
ΟΔΗΓΙΑ 2004/83/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 29ης Απριλίου 2004
Ελάχιστες προδιαγραφές για τη διαδικασία χορήγησης και ανάκλησης του καθεστώτος του πρόσφυγα
Η παρούσα οδηγία έχει ως στόχο να καθορίσει τους ελάχιστους βασικούς κανόνες για την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών χορήγησης και ανάκλησης του καθεστώτος του πρόσφυγα * , να μειώσει τις ανισότητες μεταξύ των εθνικών διαδικασιών εξέτασης και να εξασφαλίσει την ποιότητα της λήψης αποφάσεων στα κράτη μέλη.
ΠΡΑΞΗ
Οδηγία 2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου της 1ης Δεκεμβρίου 2005 σχετικά με τις στοιχειώδεις προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες χορηγείται και ανακαλείται το καθεστώς του πρόσφυγα στα κράτη μέλη [Επίσημη Εφημερίδα L 326 της 13.12.2005].
ΣΥΝΟΨΗ
Η οδηγία εφαρμόζεται σε όλες τις αιτήσεις ασύλου που υποβάλλονται στο έδαφος, περιλαμβανομένων των συνόρων, ή στις ζώνες διέλευσης των κρατών μελών.
Τα κράτη μέλη είναι υποχρεωμένα να εφαρμόζουν την εν λόγω οδηγία στις διαδικασίες επεξεργασίας των αιτήσεων βάσει της σύμβασης της Γενεύης, αλλά δύνανται να αποφασίζουν να την εφαρμόσουν επίσης στις διαδικασίες για την έκδοση αποφάσεων όσον αφορά αιτήσεις παροχής οποιασδήποτε μορφής διεθνούς προστασίας.
Η οδηγία αυτή πρέπει επίσης να εφαρμόζεται στις διαδικασίες στο πλαίσιο των οποίων οι αιτήσεις ασύλου εξετάζονται τόσο ως αιτήσεις βάσει της σύμβασης της Γενεύης όσο και ως αιτήσεις άλλων μορφών διεθνούς προστασίας που παρέχονται σύμφωνα με την οδηγία 2004/83/ΕΚ.
Θεμελιώδεις εγγυήσεις
Μια αίτηση ασύλου δεν δύναται να απορριφθεί εκ μόνου του γεγονότος ότι δεν υποβλήθηκε το ταχύτερο δυνατόν. Επιπλέον, τα κράτη μέλη εγγυώνται ότι οι αιτήσεις εξετάζονται σε ατομική βάση, αντικειμενικά και αμερόληπτα
Οι αιτούντες έχουν το δικαίωμα να παραμείνουν στο έδαφος του κράτους, εφόσον δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση για την αίτησή τους.
Τα κράτη μέλη πρέπει να μεριμνούν ώστε:
οι αποφάσεις για τις αιτήσεις ασύλου να δίδονται γραπτώς·
όταν απορρίπτεται αίτηση, να αναφέρονται στην απόφαση οι λόγοι και να δίδονται γραπτώς πληροφορίες για τις δυνατότητες προσβολής αρνητικής απόφασης.
Οι αιτούντες άσυλο:
ενημερώνονται για τη διαδικασία που ακολουθείται, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους και το αποτέλεσμα της απόφασης που λαμβάνεται από την αποφαινόμενη * αρχή·
απολαύουν, των υπηρεσιών διερμηνέα, όταν αυτό είναι απαραίτητο για να εκθέσουν την περίπτωσή τους τους στις αρμόδιες αρχές·
απολαύουν της δυνατότητας να επικοινωνούν με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Γενικότερα, τα κράτη μέλη επιτρέπουν στην Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες να έχει πρόσβαση στους αιτούντες άσυλο, συμπεριλαμβανομένων των τελούντων υπό κράτηση, να έχει πρόσβαση στις πληροφορίες για τις αιτήσεις και διαδικασίες ασύλου και να παρουσιάζει τις απόψεις της ενώπιον των αρμόδιων αρχών·
πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συμβουλευθούν, ιδία δαπάνη και κατά τρόπο ουσιαστικό, νομικό σύμβουλο. Σε περίπτωση αρνητικής απόφασης της αποφαινόμενης αρχής, τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε να παρέχεται κατόπιν αιτήματος νομική συνδρομή. Το δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να συνοδεύεται από περιορισμούς (νομική συνδρομή χορηγείται μόνο σε σε νομικούς συμβούλους που καθορίζονται ειδικά από την εθνική νομοθεσία για συνδρομή, μόνο εάν είναι πιθανόν να εκδοθεί θετική απόφαση μετά την άσκηση ένδικου μέσου ή μόνο σε όσους δεν έχουν επαρκείς πόρους
Πρόσθετες εγγυήσεις προβλέπονται για τους ασυνόδευτους * ανήλικους:
ο ασυνόδευτος ανήλικος διαθέτει εκπροσώπηση και συνδρομή από εκπρόσωπο και κατά την εξέταση της αίτησης·
ο εκπρόσωπος έχει τη δυνατότητα να ενημερώνει τον ανήλικο σχετικά με το νόημα της προσωπικής συνέντευξης·
η συνέντευξη διεξάγεται από πρόσωπο που διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις για τις ειδικές ανάγκες του ανήλικου.
Υποχρεώσεις
Τα κράτη μέλη δύνανται να επιβάλλουν στους αιτούντες άσυλο υποχρεώσεις συνεργασίας με τις εθνικές αρχές. Ειδικότερα, δύνανται να προβλέπουν ότι οι αιτούντες άσυλο:
πρέπει να αναφέρονται στις αρμόδιες αρχές ή να παρουσιάζονται αυτοπροσώπως ενώπιόν τους·
πρέπει να υποβάλουν την αίτησή τους αυτοπροσώπως και/ή σε συγκεκριμένο τόπο·
πρέπει να παραδίδουν τα έγγραφα που έχουν στη κατοχή τους και σχετίζονται με την εξέταση της αίτησης, όπως τα διαβατήριά τους.
Διαδικασία εξέτασης
Κάθε απόφαση πρέπει να κοινοποιείται εγγράφως στον αιτούντα. Η απόφαση κοινοποιείται σε εύλογο χρόνο και με κατάλληλο τρόπο. Μια αρνητική απόφαση πρέπει να περιλαμβάνει περίληψη των γεγονότων, τους νομικούς λόγους της απόρριψης καθώς και πληροφορίες για τις δυνατότητες προσφυγής.
Πριν αποφασίσει η αρμόδια αρχή, παρέχεται στον αιτούντα η δυνατότητα να έχει προσωπική συνέντευξη με εξουσιοδοτημένο υπάλληλο. Αυτή κανονικά λαμβάνει χώρα χωρίς την παρουσία των μελών της οικογένειας και σε συνθήκες που εγγυώνται δεόντως την εμπιστευτικότητα. Βάσει της συνέντευξης συντάσσεται γραπτή έκθεση της οποίας το περιεχόμενο θα μπορεί να υποβληθεί στην έγκριση του αιτούντος. Η μη έγκριση του αιτούντος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εμποδίσει την αποφαινόμενη αρχή να λάβει την απόφασή της.
Τα κράτη μέλη δεν δύνανται να υποβάλλουν σε κράτηση ένα πρόσωπο με μόνη αιτιολογία ότι ζητά άσυλο. Όταν υποβάλλουν έναν αιτούντα άσυλο σε κράτηση, μεριμνούν ώστε να υπάρχει δυνατότητα ταχείας δικαστικής επανεξέτασης.
Τα κράτη μέλη μπορούν να χρησιμοποιούν ιατρικές εξετάσεις για τον προσδιορισμό της ηλικίας των ασυνόδευτων ανηλίκων στο πλαίσιο της εξέτασης αίτησης ασύλου.
Οφείλουν να εγγυηθούν την εμπιστευτικότητα των πληροφοριών που αφορούν κάθε αίτηση.
Διαδικασίες σε πρώτο βαθμό
Οι βασικές αρχές και οι θεμελιώδεις εγγυήσεις που προβλέπονται από την οδηγία εφαρμόζονται πλήρως στις διαδικασίες εξέτασης των αιτήσεων ασύλου, των καλούμενων «κανονικών». Τα κράτη μέλη δύνανται επίσης να προβλέψουν ειδικές διαδικασίες, που αποκλίνουν από αυτές τις αρχές και εγγυήσεις, για να εξετάσουν αιτήσεις ασύλου σε δύο περιπτώσεις:
όταν πρόκειται για μεταγενέστερες αιτήσεις (προερχόμενες από άτομο το οποίο έχει ήδη καταθέσει σχετική αίτηση στο υπόψη κράτος μέλος)·
υπό ορισμένες προϋποθέσεις, για να αποφανθεί στα σύνορα ως προς τη χορήγηση άδειας εισόδου στην επικράτεια σε πρόσωπα που έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου στα σύνορα.
Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να ορίσουν ότι μια διαδικασία εξέτασης σύμφωνα με τις βασικές αρχές και εγγυήσεις που προβλέπονται από την οδηγία θα μπορεί επιταχυνθεί εφόσον:
η αίτηση είναι πρόδηλα ελάχιστα πειστική λόγω ασυνάρτητων, αντιφατικών, μη αξιόπιστων δηλώσεων του αιτούντα·
ο αιτών δεν έχει υποβάλει καμία πληροφορία που να επιτρέπει την αναγνώριση, με επαρκή βεβαιότητα, της ταυτότητας ή της εθνικότητάς του ή είναι πιθανόν ότι, κακόπιστα, προέβη στην καταστροφή ή την εξαφάνιση των εγγράφων πιστοποίησης της ταυτότητας του ή ακόμη παραπλάνησε τις αρχές σε ό,τι αφορά την ταυτότητα ή την εθνικότητά του·
ο αιτών προέρχεται από χώρα προέλευσης ασφαλή ή τρίτη χώρα ασφαλή.
Το Συμβούλιο, αποφαινόμενο με ειδική πλειοψηφία επί της πρότασης της Επιτροπής, έπειτα από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εξέδωσε έναν ελάχιστο κοινό πίνακα των τρίτων χωρών που τα κράτη μέλη θεωρούν ασφαλείς χώρες καταγωγής.
Μια τρίτη χώρα που αναφέρεται ως ασφαλής χώρα καταγωγής δεν δύναται να θεωρείται ως τέτοια από έναν συγκεκριμένο αιτούντα άσυλο, ο οποίος δεν έχει προβάλει σοβαρούς λόγους που να επιτρέπουν να θεωρηθεί ότι δεν πρόκειται για ασφαλή χώρα καταγωγής εξαιτίας της προσωπικής του κατάστασης, λαμβανομένων υπόψη των προϋποθέσεων που απαιτούνται για τη διεκδίκηση του καθεστώτος του πρόσφυγα βάσει της οδηγίας 2004/83/ΕΚ.
Τα κράτη μέλη δύνανται να κηρύξουν μια αίτηση απαράδεκτη και να μην την εξετάσουν ως προς εν ουσία ιδιαίτερα όταν:
το καθεστώς του πρόσφυγα () έχει χορηγηθεί από άλλο κράτος μέλος·
μια χώρα που δεν είναι κράτος μέλος θεωρείται ως η πρώτη χώρα ασύλου του αιτούντα. Μια χώρα μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτη χώρα ασύλου ενός συγκεκριμένου αιτούντα άσυλο, αν στον αιτούντα αναγνωρίστηκε η ιδιότητα του πρόσφυγα στην εν λόγω χώρα και δύναται ακόμη να κάνει χρήση της εν λόγω προστασίας·
μια χώρα που δεν είναι κράτος μέλος θεωρείται ως ασφαλής τρίτη χώρα για τον αιτούντα·
ο αιτών έχει υποβάλει ταυτόσημο αίτημα ύστερα από τελική απόφαση.
Τα κράτη μέλη δύνανται να εφαρμόζουν την έννοια της ασφαλούς τρίτης χώρας αποκλειστικά όταν οι αρμόδιες αρχές έχουν τη βεβαιότητα ότι στην τρίτη αυτή χώρα:
οι αιτούντες άσυλο δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν ούτε για τη ζωή τους ούτε για την ελευθερία τους λόγω της φυλής τους, της θρησκείας τους, της εθνικότητάς τους, της ειδικής κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκουν ή των πολιτικών τους πεποιθήσεων·
η αρχή της μη επαναπροώθησης τηρείται σύμφωνα με τη σύμβαση της Γενεύης * ·
η απαγόρευση, που προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο, της λήψης μέτρων απομάκρυνσης αντίθετων προς την απαγόρευση των βασανιστηρίων και της βίαιης, απάνθρωπης ή υποτιμητικής μεταχείρισης, γίνεται εκεί σεβαστή·
υφίσταται η δυνατότητα να ζητηθεί το καθεστώτος σε περίπτωση που ο αιτών αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας και, του χορηγηθεί προστασία σύμφωνα με τη σύμβαση της Γενεύης.
Τα κράτη μέλη δύνανται να προβλέψουν ότι καμιά εξέταση ή καμιά πλήρης εξέταση της αίτησης παροχής ασύλου * δεν θα πραγματοποιείται στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο αιτών άσυλο επιδιώκει να εισέλθει ή έχει εισέλθει παράνομα στην επικράτειά τους από ασφαλή τρίτη χώρα.
Διαδικασία ανάκλησης *
Τα κράτη μέλη αναλαμβάνουν μια διαδικασία εξέτασης με σκοπό την ανάκληση του καθεστώτος του πρόσφυγα που έχει αναγνωριστεί σε ένα δεδομένο πρόσωπο από τη στιγμή που νέα στοιχεία εμφανίζονται τα οποία δείχνουν ότι θα πρέπει να γίνει επανεξέταση της εγκυρότητας του καθεστώτος του.
Μια τέτοια εξέταση θα πρέπει να γίνει με τήρηση ορισμένων αρχών και εγγυήσεων σχετικών ειδικότερα με την πληροφόρηση του ενδιαφερομένου, τη δυνατότητά του να παρουσιάσει σε μια συνέντευξη επιχειρήματα κατά της ανάκλησης αυτής.
Διαδικασίες προσφυγής
Τα κράτη μέλη οφείλουν να εγγυώνται στους αιτούντες άσυλο ένα ουσιαστικό δικαίωμα προσφυγής ενώπιον μιας δικαστικής αρχής.
Τελικές διατάξεις
Τα κράτη μέλη οφείλουν να εγκρίνουν τις αναγκαίες διατάξεις για την υλοποίηση της παρούσας οδηγίας το αργότερο την 1η Δεκεμβρίου 2007 και να ενημερώσουν την Επιτροπή. Η Επιτροπή θα πρέπει να υποβάλει έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ως προς την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας στα κράτη μέλη την 1η Δεκεμβρίου 2009 και να προτείνει εκεί, εφόσον χρειάζεται, τις αναγκαίες τροποποιήσεις.
Πλαίσιο
Tο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε αποφάσισε στα συμπεράσματά του (σημεία 13, 14, 15) τη θέσπιση κοινού ευρωπαϊκού καθεστώτος παροχής ασύλου βασισμένου στην πλήρη και συνολική εφαρμογή της σύμβασης της Γενεύης. Βραχυπρόθεσμα, αυτό συνεπάγεται τον καθορισμό κοινών προτύπων για ισότιμη και αποτελεσματική διαδικασία παροχής ασύλου, όπως προβλέπεται στον πίνακα αποτελεσμάτων που εγκρίθηκε από το Συμβούλιο στις 27 Μαρτίου 2000, ενώ πλέον μακροπρόθεσμα τον καθορισμό κοινής διαδικασίας παροχής ασύλου και ομοιόμορφου καθεστώτος που θα ισχύει σε όλη την επικράτεια της Ένωσης.
Με την παρούσα οδηγία το Συμβούλιο στοχεύει στην εφαρμογή των συμπερασμάτων του Τάμπερε καθώς και του άρθρου 63, παράγραφος 1, σημείο δ) της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Η παρούσα οδηγία τηρεί τα θεμελιώδη δικαιώματα όπως διασφαλίζονται από τον Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Λέξεις-κλειδιά της πράξης
Σύμβαση της Γενεύης: η σύμβαση του 1951 όπως τροποποιήθηκε από το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης το 1967.
Πρόσφυγας: ο κάθε υπήκοος τρίτης χώρας ή ανιθαγενής που πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 1 της σύμβασης της Γενεύης όπως καθορίστηκαν στην οδηγία 2004/83/ΕΚ.
Αίτηση ασύλου: η αίτηση την οποία υποβάλλει υπήκοος τρίτης χώρας ή ανιθαγενής με σκοπό την επίτευξη διεθνούς προστασίας από κράτος μέλος δυνάμει της σύμβασης της Γενεύης. Κάθε αίτηση παροχής διεθνούς προστασίας τεκμαίρεται ως αίτηση παροχής ασύλου εκτός εάν ο ενδιαφερόμενος ζητεί ρητά άλλο είδος προστασίας που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο χωριστής αίτησης.
Αποφαινόμενη αρχή για την αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα: κάθε οιονεί δικαστική ή διοικητική αρχή κράτους μέλους αρμόδια να αποφανθεί σε πρώτο βαθμό ως προς την αίτηση.
Μη συνοδευόμενος ανήλικος: κάθε άτομο ηλικίας κάτω των 18 ετών που εισέρχεται στην επικράτεια κράτους μέλους χωρίς να συνοδεύεται από ενήλικο άτομο.
Ανάκληση του καθεστώτος του πρόσφυγα: η απόφαση της αρμόδιας αρχής να ανακαλέσει ή να αρνηθεί να ανανεώσει το καθεστώς πρόσφυγα ενός προσώπου, σύμφωνα με την οδηγία 2004/83/ΕΚ.
(http://europa.eu/scadplus/leg/el/lvb/l33140.htm)
Προβολή ισχυρισμών και αιτιολογία απορρίψεως αιτήματος αναγνωρίσεως αλλοδαπού ως πρόσφυγος
24/10/2007
Με την απόφαση Σ.τ.Ε. 1628/2007 (Δ’ Τμήμα) αντιμετωπίστηκαν ζητήματα σχετικά: α) με την υποχρέωση του αιτούντος άσυλο να εκθέτει με σαφήνεια τα πραγματικά περιστατικά βάσει των οποίων επιδιώκει την υπαγωγή του στο προστατευτικό καθεστώς της Συμβάσεως της Γενεύης, καθώς και β) με την αιτιολογία των αποφάσεων περί απορρίψεως αιτήματος ασύλου.
Από τη διάταξη του άρθρου 1 Α παρ. 2 της Συμβάσεως της Γενεύης, (ν.δ. 3989/1959), συνάγεται ότι, ο αλλοδαπός, ο οποίος επιθυμεί την υπαγωγή του στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς της συμβάσεως, οφείλει να εκθέσει στη Διοίκηση, με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικώς δικαιολογημένο, φόβο διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ως εκ του οποίου δεν δύναται ή δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του. Και ναι μεν το π.δ. 61/1999, το οποίο καθορίζει τη διαδικασία αναγνωρίσεως αλλοδαπού πρόσφυγος, ορίζει στο άρθρο 1 παρ. 5 ότι ο αλλοδαπός που υποβάλλει σχετικό αίτημα, δεν είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει για την απόδειξη των ισχυρισμών του τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, η διάταξη όμως αυτή δεν αίρει πάντως την υποχρέωση του ενδιαφερόμενου να ισχυρισθεί ορισμένα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, ικανά να στοιχειοθετήσουν τη συνδρομή των προϋποθέσεων υπαγωγής του στο ανωτέρω προστατευτικό καθεστώς. Περαιτέρω, από διατάξεις των άρθρων 2 και 3 του ιδίου π.δ., ερμηνευόμενες υπό το φως των άρθρων 4 και 9 της οδηγίας 2004/83/ΕΚ («ελάχιστες απαιτήσεις για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους»), προκύπτει ότι, εν όψει της φύσεως και της σημασίας των διακυβευομένων αγαθών σε περίπτωση αναγκαστικής επιστροφής του αιτουμένου άσυλο αλλοδαπού στη χώρα του, επιβάλλεται, στο πλαίσιο της, κατά την παράγραφο 3 του άρθρου 4 της οδηγίας, αξιολόγησης της αιτήσεως προστασίας σε εξατομικευμένη βάση, η ενδελεχής εξέταση των προβαλλομένων, υπό την κατά τα ανωτέρω έννοια, ουσιωδών ισχυρισμών και η ειδική και πλήρης αιτιολογία της τυχόν απορριπτικής του αιτήματος πράξεως. Στην περίπτωση μάλιστα, που ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως υιοθετεί σχετική αρνητική γνωμοδότηση της Επιτροπής του άρθρου 3 παρ. 5 του διατάγματος, απαιτείται, κατ΄ αρχήν, να παρατίθενται, ως στοιχεία της αιτιολογίας της απορρίψεως του αιτήματος, στο πρακτικό της γνωμοδοτικής Επιτροπής, όχι μόνον οι ισχυρισμοί του ενδιαφερόμενου αλλά και το περιεχόμενο των ερωτήσεων που υπέβαλαν τα μέλη της Επιτροπής στον αλλοδαπό και οι απαντήσεις του, καθώς επίσης και αναλυτική εκτίμηση των προβληθέντων ισχυρισμών και των τυχόν προσκομισθέντων αποδεικτικών ή άλλων στοιχείων. Απαιτείται, επί πλέον, εάν συντρέχει περίπτωση, αιτιολογημένη κρίση της Επιτροπής για την αξιοπιστία του ενδιαφερόμενου. Τούτο επιβάλλουν οι αρχές της χρηστής διοικήσεως προκειμένου περί διαδικασίας ενώπιον διοικητικού οργάνου, στη συνεδρίαση του οποίου ο ενδιαφερόμενος καλείται, κατά νόμο, να παραστεί, να εκθέσει τα επιχειρήματά του, να δώσει διευκρινίσεις και να υποβάλλει τυχόν συμπληρωματικά στοιχεία, αφορά δε η διοικητική αυτή διαδικασία την εξέταση αιτήματος παροχής προστασίας από κίνδυνο διώξεως, για την αποδοχή του οποίου ρητώς ορίζεται, αφ’ ενός ότι δεν απαιτείται απαραιτήτως η υποβολή τυπικών αποδεικτικών στοιχείων, αφ’ ετέρου δε ότι, η αμφιβολία ενεργεί υπέρ του αιτούντος και, ως εκ τούτου, τα διαμειβόμενα ενώπιον της Επιτροπής μπορούν να έχουν βαρύνουσα σημασία για το σχηματισμό της κρίσεώς της εν σχέσει με τη συνοχή και αληθοφάνεια των κατατεθέντων και την αξιοπιστία του αιτουμένου άσυλο. Εξ άλλου, η παράθεση όλων των, κατά τα ανωτέρω, στοιχείων στο πρακτικό της Επιτροπής επιβάλλεται προκειμένου να καταστεί εφικτός ο ακυρωτικός έλεγχος της αιτιολογίας της κρίσεως της Διοικήσεως επί του αιτήματος αναγνωρίσεως αλλοδαπού πρόσφυγος. Αντιθέτως, δεν απαιτείται η παράθεση των ερωτήσεων και απαντήσεων στο πρακτικό της Επιτροπής ούτε η ειδικότερη αιτιολογία της απορρίψεως του αιτήματος παροχής ασύλου στη περίπτωση που δεν έχουν υποβληθεί ουσιώδεις ισχυρισμοί αλλά, μεταξύ άλλων, γενικοί, αόριστοι ή προδήλως αβάσιμοι ισχυρισμοί ή έχει γίνει μεν επίκληση συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών, τα οποία όμως δεν στοιχειοθετούν λόγους υπαγωγής στο προστατευτικό καθεστώς της Συμβάσεως της Γενεύης.
(http://www.ste.gr/portal/)
Αμα ισχύει αυτό τότε πρέπει να τη γλυτώσει ο Αλεξ γιατί θα στείλουνε την Ελλάδα στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Εγώ όμως δε μπορώ να καταλάβω πως θα αποδεικνύουνε ότι είναι γκέϊ αυτοί που θα ζητάνε άσυλο. Αμα δεν απαγορευανε το γάμο οι παντρεμένοι θα τη γλυτώνανε. Οι άλλοι τι θα κάνανε;
Δημοσίευση σχολίου