The Ladder, η επίσημη έκδοση των Daughters of Bilitis
.
Oι Daughters of Bilitis (η πρώτη ομάδα υπέρ των δικαιωμάτων των λεσβιών στην Αμερική, που ιδρύθηκε στο Σαν Φρανσίσκο τον Οκτώβριο του 1955) θεωρήθηκαν αρχικά κοινωνική λέσχη και μια εναλλακτική λύση αντί των μπαρ, σύντομα άρχισαν να παρέχουν σημαντικότατες υπηρεσίες στις λεσβίες όλης της περιοχής του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο.
Οι πρωταρχικοί στόχοι των DOB περιγράφονται στη διακήρυξη των σκοπών της οργάνωσης:
1. Επιμόρφωση της αποκλίνουσας γυναίκας, με ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχολογική, φυσιολογική και κοινωνική διάσταση, έτσι ώστε να μπορέσει να κατανοήσει τον εαυτό της και να κάνει τις προσαρμογές της στην κοινωνία με όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις — αυτό θα επιτευχθεί με τη δημιουργία και τη διατήρηση μίας όσο το δυνατόν πλήρους βιβλιοθήκης τόσο λογοτεχνικών όσο και άλλων βιβλίων με θέμα την αποκλίνουσα συμπεριφορά του φύλου' με την επιχορήγηση δημόσιων συζητήσεων σχετικά με συναφή θέματα από ηγετικά στελέχη δικαστικών, ψυχιατρικών, θρησκευτικών και άλλων επαγγελμάτων' με την προώθηση ενός τρόπου συμπεριφοράς και εμφάνισης που να είναι αποδεκτός από την κοινωνία.
2. Επιμόρφωση του ευρύτερου κοινού μέσω της αποδοχής πρώτα του ατόμου, η οποία θα καταλήξει στην ενδεχόμενη κατάρριψη λανθασμένων ταμπού και προκαταλήψεων, μέσω δημόσιων συζητήσεων στις οποίες προαναφερθήκαμε και μέσω της διάδοσης εκπαιδευτικής λογοτεχνίας με θέμα την ομοφυλοφιλία.
3. Συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα από επίσημα εξουσιοδοτημένους και υπεύθυνους ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και άλλους ειδικούς με στόχο τη βαθύτερη γνώση του ομοφυλόφιλου ατόμου.
4. Διερεύνηση του ποινικού κώδικα σε ό,τι αφορά το ομοφυλόφιλο άτομο, προτάσεις αλλαγών για να επιτευχθεί δίκαιος χειρισμός υποθέσεων που αφορούν μειονότητες, και προώθηση αυτών των αλλαγών μέσω των κανονικών διαδικασιών του νόμου στα κρατικά νομοθετικά σώματα.
(...)
Η Billye Talmadge, ένα από τα πρώτα μέλη των DOB του Σαν Φρανσίσκο, θυμάται την εποχή που
δεν ήμασταν και τόσο μακριά από το κυνήγι μαγισσών του γερουσιαστή McCarthy… Και επομένως υπήρχε τεράστιος φόβος, και ο κόσμος δεν είχε ιδέα για τα δικαιώματά του ως άνθρωπος. Δεν ήξεραν ότι δεν ήταν παράνομο να είναι κανείς ομοφυλόφιλος, πως παράνομο ήταν κάτι που έκανε κάποιος εάν τον έπιαναν. Και πως ο στόχος μας είχε, στην πραγματικότητα, δύο όψεις. Πρώτον, να κρατήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους μακριά από τα μπαρ επειδή ήταν μέρη ιδιαίτερα επικίνδυνα για συλλήψεις και παρενόχληση. Και δεύτερον, να τους μάθουμε τα δικαιώματά που είχαν ως άνθρωποι, και αυτό ακριβώς ξεκινήσαμε… σε πολύ μικρή κλίμακα εδώ στο Σαν Φρανσίσκο, και έπειτα… το δεύτερο μέρος ήταν να επιμορφώσουμε το κοινό όσο καλύτερα μπορούσαμε. (Talmadge, 1987)
H Del Martin θυμάται τα πρώτα βήματα των DOB:
Έπειτα από έναν χρόνο περίπου είχαμε 12 μέλη, και αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να βγούμε όλοι προς τα έξω για να βρούμε κι άλλα μέλη. Έτσι αρχίσαμε εκείνο που αποκαλέσαμε ομάδες δημόσιων συζητήσεων και ξεκινήσαμε και το The Ladder, το περιοδικό μας.
Οι ομαδικές δημόσιες συζητήσεις γίνονταν στο κέντρο της πόλης σε ένα μικρό αμφιθέατρο και το κοινό ήταν, φυσικά, οι λεσβίες και οι ομοφυλόφιλοι που έρχονταν. Αυτό τους έδωσε την ελευθερία, τότε, να μάθουν για την οργάνωση ή για τα δικαιώματά τους χωρίς να προδίδονται — ήταν μέρος του κοινού. Και κάποιες φορές αποκτούσαμε ένα-δυο καινούργια μέλη. Αλλά τουλάχιστον τους δίναμε τις πληροφορίες που δεν είχαν. Κάποιες φορές μας ρωτούσανε για το πώς καταφέρναμε να φέρνουμε όλους αυτούς τους επαγγελματίες να μιλήσουν για μας σ’ αυτές τις συναντήσεις. Εκείνη την εποχή είχαμε ψυχιάτρους, ψυχολόγους, οικογενειακούς συμβούλους, δικηγόρους, επαγγελματίες που έρχονταν και μιλούσαν επειδή χρειαζόμασταν το κύρος που προσέδιδαν. Όλοι ήταν τρομαγμένοι. Φοβόντουσαν. Μπορούσαν να συλληφθούν, να χάσουν τη δουλειά τους, να τους καταλάβουν οι οικογένειές τους και, σε περίπτωση που ήταν ακόμη ανήλικοι, οι γονείς, αν το μάθαιναν, μπορούσαν να τους αποτραβήξουν αμέσως ή να τους κλείσουν σε ίδρυμα. Και είχε κανείς να φοβηθεί πολλά — η κατάσταση ήταν απλά παρανοϊκή. Ήταν η εποχή αμέσως μετά τις ακροαματικές διαδικασίες του McCarthy και μίας μαζικής εκκαθάρισης των ομοφυλόφιλων από την κρατική μηχανή, και φυσικά, όλες εκείνες οι εκκαθαρίσεις στο Στρατιωτικό Σώμα. Ήταν μία τρομακτική εποχή, και από πολλές απόψεις περισσότερο τρομακτική επειδή οι γυναίκες είχαν πάντοτε περισσότερα οικονομικά προβλήματα, έτσι ώστε εάν κατάφερνες να ανέβεις στην ιεραρχία στον ακαδημαϊκό χώρο για παράδειγμα, δεν θα διακινδύνευες τη θέση σου, επειδή έπρεπε να είσαι πολύ καλύτερη από τους άνδρες για να κρατηθείς στη θέση σου. (Martin, 1987)
Οι πρωταρχικοί στόχοι των DOB περιγράφονται στη διακήρυξη των σκοπών της οργάνωσης:
1. Επιμόρφωση της αποκλίνουσας γυναίκας, με ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχολογική, φυσιολογική και κοινωνική διάσταση, έτσι ώστε να μπορέσει να κατανοήσει τον εαυτό της και να κάνει τις προσαρμογές της στην κοινωνία με όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις — αυτό θα επιτευχθεί με τη δημιουργία και τη διατήρηση μίας όσο το δυνατόν πλήρους βιβλιοθήκης τόσο λογοτεχνικών όσο και άλλων βιβλίων με θέμα την αποκλίνουσα συμπεριφορά του φύλου' με την επιχορήγηση δημόσιων συζητήσεων σχετικά με συναφή θέματα από ηγετικά στελέχη δικαστικών, ψυχιατρικών, θρησκευτικών και άλλων επαγγελμάτων' με την προώθηση ενός τρόπου συμπεριφοράς και εμφάνισης που να είναι αποδεκτός από την κοινωνία.
2. Επιμόρφωση του ευρύτερου κοινού μέσω της αποδοχής πρώτα του ατόμου, η οποία θα καταλήξει στην ενδεχόμενη κατάρριψη λανθασμένων ταμπού και προκαταλήψεων, μέσω δημόσιων συζητήσεων στις οποίες προαναφερθήκαμε και μέσω της διάδοσης εκπαιδευτικής λογοτεχνίας με θέμα την ομοφυλοφιλία.
3. Συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα από επίσημα εξουσιοδοτημένους και υπεύθυνους ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και άλλους ειδικούς με στόχο τη βαθύτερη γνώση του ομοφυλόφιλου ατόμου.
4. Διερεύνηση του ποινικού κώδικα σε ό,τι αφορά το ομοφυλόφιλο άτομο, προτάσεις αλλαγών για να επιτευχθεί δίκαιος χειρισμός υποθέσεων που αφορούν μειονότητες, και προώθηση αυτών των αλλαγών μέσω των κανονικών διαδικασιών του νόμου στα κρατικά νομοθετικά σώματα.
(...)
Η Billye Talmadge, ένα από τα πρώτα μέλη των DOB του Σαν Φρανσίσκο, θυμάται την εποχή που
δεν ήμασταν και τόσο μακριά από το κυνήγι μαγισσών του γερουσιαστή McCarthy… Και επομένως υπήρχε τεράστιος φόβος, και ο κόσμος δεν είχε ιδέα για τα δικαιώματά του ως άνθρωπος. Δεν ήξεραν ότι δεν ήταν παράνομο να είναι κανείς ομοφυλόφιλος, πως παράνομο ήταν κάτι που έκανε κάποιος εάν τον έπιαναν. Και πως ο στόχος μας είχε, στην πραγματικότητα, δύο όψεις. Πρώτον, να κρατήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους μακριά από τα μπαρ επειδή ήταν μέρη ιδιαίτερα επικίνδυνα για συλλήψεις και παρενόχληση. Και δεύτερον, να τους μάθουμε τα δικαιώματά που είχαν ως άνθρωποι, και αυτό ακριβώς ξεκινήσαμε… σε πολύ μικρή κλίμακα εδώ στο Σαν Φρανσίσκο, και έπειτα… το δεύτερο μέρος ήταν να επιμορφώσουμε το κοινό όσο καλύτερα μπορούσαμε. (Talmadge, 1987)
H Del Martin θυμάται τα πρώτα βήματα των DOB:
Έπειτα από έναν χρόνο περίπου είχαμε 12 μέλη, και αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να βγούμε όλοι προς τα έξω για να βρούμε κι άλλα μέλη. Έτσι αρχίσαμε εκείνο που αποκαλέσαμε ομάδες δημόσιων συζητήσεων και ξεκινήσαμε και το The Ladder, το περιοδικό μας.
Οι ομαδικές δημόσιες συζητήσεις γίνονταν στο κέντρο της πόλης σε ένα μικρό αμφιθέατρο και το κοινό ήταν, φυσικά, οι λεσβίες και οι ομοφυλόφιλοι που έρχονταν. Αυτό τους έδωσε την ελευθερία, τότε, να μάθουν για την οργάνωση ή για τα δικαιώματά τους χωρίς να προδίδονται — ήταν μέρος του κοινού. Και κάποιες φορές αποκτούσαμε ένα-δυο καινούργια μέλη. Αλλά τουλάχιστον τους δίναμε τις πληροφορίες που δεν είχαν. Κάποιες φορές μας ρωτούσανε για το πώς καταφέρναμε να φέρνουμε όλους αυτούς τους επαγγελματίες να μιλήσουν για μας σ’ αυτές τις συναντήσεις. Εκείνη την εποχή είχαμε ψυχιάτρους, ψυχολόγους, οικογενειακούς συμβούλους, δικηγόρους, επαγγελματίες που έρχονταν και μιλούσαν επειδή χρειαζόμασταν το κύρος που προσέδιδαν. Όλοι ήταν τρομαγμένοι. Φοβόντουσαν. Μπορούσαν να συλληφθούν, να χάσουν τη δουλειά τους, να τους καταλάβουν οι οικογένειές τους και, σε περίπτωση που ήταν ακόμη ανήλικοι, οι γονείς, αν το μάθαιναν, μπορούσαν να τους αποτραβήξουν αμέσως ή να τους κλείσουν σε ίδρυμα. Και είχε κανείς να φοβηθεί πολλά — η κατάσταση ήταν απλά παρανοϊκή. Ήταν η εποχή αμέσως μετά τις ακροαματικές διαδικασίες του McCarthy και μίας μαζικής εκκαθάρισης των ομοφυλόφιλων από την κρατική μηχανή, και φυσικά, όλες εκείνες οι εκκαθαρίσεις στο Στρατιωτικό Σώμα. Ήταν μία τρομακτική εποχή, και από πολλές απόψεις περισσότερο τρομακτική επειδή οι γυναίκες είχαν πάντοτε περισσότερα οικονομικά προβλήματα, έτσι ώστε εάν κατάφερνες να ανέβεις στην ιεραρχία στον ακαδημαϊκό χώρο για παράδειγμα, δεν θα διακινδύνευες τη θέση σου, επειδή έπρεπε να είσαι πολύ καλύτερη από τους άνδρες για να κρατηθείς στη θέση σου. (Martin, 1987)
Manuela Soares: Το κλεμμένο περιοδικό:Η θέση του The Ladder στη λεσβιακή ιστορία στο Ιστορία της Σύγχρονης Ομοερωτικής Λογοτεχνίας (επιμ. Sonya L. Jones) [Πολύχρωμος Πλανήτης, 2007]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου