Η LGBT κοινότητα (που παραδόξως αποτελείται μόνο από τους εκπρόσωπους της), μια φορά το χρόνο αποφασίζει να βγει από τα μαγαζιά στο δρόμο για να δηλώσει περήφανη, μάλλον γιατί υπάρχει, συγκροτημένη υπό τη μόνη προϋπόθεση της ομοφυλοφιλίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο φυσικά αποσιωπώνται οι όποιες ταξικές και κοινωνικές διαφορές των ανθρώπων που την απαρτίζουν (ή τελοσπάντων, θα έπρεπε να την απαρτίζουν).
Ο λόγος που εκφράζεται για και γύρω από την διοργάνωση του Athens Pride δεν είναι τίποτα άλλο από την έκφραση της τάσης εκείνης που πολιτικά επιθυμεί την κανονικοποίηση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας με όρους του κυρίαρχου πολιτισμού και ουσιαστικά προάγει συστηματικότατα μια ενσωμάτωση και απονεύρωση της όποιας ριζοσπαστικότητας μπορεί να εκφραστεί από τα υποκείμενα που υφίστανται την καθημερινή βία της ομοφοβίας. Έτσι, οι στοχεύσεις της ετήσιας έκφρασης των ομοφυλοφίλων, που φυσικά εδώ εκλαμβάνονται ως ένα ενιαίο σύνολο με κοινές διεκδικήσεις, στριφογυρίζουν γύρω από αιτήματα για νομική κατοχύρωση της ομοφυλοφιλικής σχέσης και ομολογίες ηθικής καθαρότητας εκ μέρους των ομοφυλοφίλων.
Η Φιέστα του Ιούνη έρχεται να συμπληρώσει αποτελεσματικά τη μόνιμη περιχαράκωση των επιθυμιών μας σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια της πόλης, σε γκέτο που εξυπηρετούν, λέει τη δική μας «ασφάλεια», αλλά και (κυρίως) της υπόλοιπης κοινωνίας. Παράλληλα φυσικά το Athens Pride αναπαράγει τη συνθήκη του gay και λεσβιακού lifestyle, που επιτάσσει ευθυγράμμιση με συγκεκριμένους τρόπους κατανάλωσης εκτόνωσης και υποβαθμίζει την έκφραση της αντίστασης απέναντι σε μια κοινωνική σχέση βίας σε διαρκές πανηγύρι (μαθαίνουμε άλλωστε ότι το Pride είναι η πιο fun (sic!) εκδήλωση της πόλης), με την ευγενική χορηγία των gay επιχειρήσεων και τη συνεργασία των φορέων, δηλαδή της αστυνομίας που καλείτε να περιφρουρήσει τη λεγόμενη παρέλαση ( πρόκειται για την ίδια αστυνομία που σε καιρούς επιχειρήσεων – αρετή δέρνει ομοφυλόφιλους στα πάρκα) και του δήμου Αθηναίων (που βέβαια φέτος δεν συναίνεσε στα αιτήματα της Οργανωτικής επιτροπής να γίνουν οι εκδηλώσεις του Pride υπό την αιγίδα του – μην εκτεθούμε κιόλας!). Το σκηνικό συμπληρώνεται με την παρουσία στο χώρο των εκδηλώσεων, κομμάτων και κομματιδίων που συναγωνίζονται γι το ποιο θα βγάλει τις περισσότερες αντιομοφοβικές – αντισεξιστικές – αντιρατσιστικές κορώνες (διανύουμε άλλωστε, προεκλογική περίοδο και οι ομοφυλόφιλοι είναι και ψηφοφόροι).
Ένα εγχείρημα με τέτοια χαρακτηριστικά κάποιοι/ες από εμάς δεν μπορούμε να καταλάβουμε με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να είναι απελευθερωτικό, αφού αποφεύγει να πάρει θέση για την πολιτικότητα του ζητήματος της ομοφυλοφιλίας και της ομοφοβίας και να ανιχνεύσει τις συνδέσεις του με τις υπόλοιπες εξουσιαστικές σχέσεις. Η μετατροπή μιας εξέγερσης (Stonewall) σε καρναβάλι με παρελάσεις και άρματα, πολύ περισσότερο από το να μας θλίβει, μας εξοργίζει.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ Η ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Homorebels (homorebels@yahoo.gr)
Ο λόγος που εκφράζεται για και γύρω από την διοργάνωση του Athens Pride δεν είναι τίποτα άλλο από την έκφραση της τάσης εκείνης που πολιτικά επιθυμεί την κανονικοποίηση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας με όρους του κυρίαρχου πολιτισμού και ουσιαστικά προάγει συστηματικότατα μια ενσωμάτωση και απονεύρωση της όποιας ριζοσπαστικότητας μπορεί να εκφραστεί από τα υποκείμενα που υφίστανται την καθημερινή βία της ομοφοβίας. Έτσι, οι στοχεύσεις της ετήσιας έκφρασης των ομοφυλοφίλων, που φυσικά εδώ εκλαμβάνονται ως ένα ενιαίο σύνολο με κοινές διεκδικήσεις, στριφογυρίζουν γύρω από αιτήματα για νομική κατοχύρωση της ομοφυλοφιλικής σχέσης και ομολογίες ηθικής καθαρότητας εκ μέρους των ομοφυλοφίλων.
Η Φιέστα του Ιούνη έρχεται να συμπληρώσει αποτελεσματικά τη μόνιμη περιχαράκωση των επιθυμιών μας σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια της πόλης, σε γκέτο που εξυπηρετούν, λέει τη δική μας «ασφάλεια», αλλά και (κυρίως) της υπόλοιπης κοινωνίας. Παράλληλα φυσικά το Athens Pride αναπαράγει τη συνθήκη του gay και λεσβιακού lifestyle, που επιτάσσει ευθυγράμμιση με συγκεκριμένους τρόπους κατανάλωσης εκτόνωσης και υποβαθμίζει την έκφραση της αντίστασης απέναντι σε μια κοινωνική σχέση βίας σε διαρκές πανηγύρι (μαθαίνουμε άλλωστε ότι το Pride είναι η πιο fun (sic!) εκδήλωση της πόλης), με την ευγενική χορηγία των gay επιχειρήσεων και τη συνεργασία των φορέων, δηλαδή της αστυνομίας που καλείτε να περιφρουρήσει τη λεγόμενη παρέλαση ( πρόκειται για την ίδια αστυνομία που σε καιρούς επιχειρήσεων – αρετή δέρνει ομοφυλόφιλους στα πάρκα) και του δήμου Αθηναίων (που βέβαια φέτος δεν συναίνεσε στα αιτήματα της Οργανωτικής επιτροπής να γίνουν οι εκδηλώσεις του Pride υπό την αιγίδα του – μην εκτεθούμε κιόλας!). Το σκηνικό συμπληρώνεται με την παρουσία στο χώρο των εκδηλώσεων, κομμάτων και κομματιδίων που συναγωνίζονται γι το ποιο θα βγάλει τις περισσότερες αντιομοφοβικές – αντισεξιστικές – αντιρατσιστικές κορώνες (διανύουμε άλλωστε, προεκλογική περίοδο και οι ομοφυλόφιλοι είναι και ψηφοφόροι).
Ένα εγχείρημα με τέτοια χαρακτηριστικά κάποιοι/ες από εμάς δεν μπορούμε να καταλάβουμε με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να είναι απελευθερωτικό, αφού αποφεύγει να πάρει θέση για την πολιτικότητα του ζητήματος της ομοφυλοφιλίας και της ομοφοβίας και να ανιχνεύσει τις συνδέσεις του με τις υπόλοιπες εξουσιαστικές σχέσεις. Η μετατροπή μιας εξέγερσης (Stonewall) σε καρναβάλι με παρελάσεις και άρματα, πολύ περισσότερο από το να μας θλίβει, μας εξοργίζει.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ Η ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Homorebels (homorebels@yahoo.gr)
(Αναδημοσίευση από το www.gayworld.gr )
13 σχόλια:
Aν κάποιοι έβαζαν λίγο περισσότερο fun και πανηγύρι στις μαυροφορομένες, αξύριστες ζωούλες τους δεν θα έβγαζαν τέτοιες ανοργασμικές ανακοινώσεις.
Υ.Γ.
Η πορεία προχωρούσε μπροστά με κέφι και ενθουσιασμό, και τα γκρουπούσκουλα καθόντουσαν πίσω με μια ντουντούκα να παίζει τις κλασικές all-time "αντι-εξουσιαστικές" επιτυχίες της δεκαετίας του '70. Μιζέρια...
Ακριβώς. Μιζέρια.
Μόνο που γι’ αυτή έχουν συνεισφέρει πολλοί, όχι μόνο οι homorebels.
Κι επιτέλους θα πρέπει κάποτε να ανοίξει σοβαρά η συζήτηση για το gay pride και τους λόγους που το καταδικάζουν χρόνο τον χρόνο να φυτοζωεί, παρά τις τόσες προσπάθειες εμψύχωσης και καλλιέργειας κλίματος αισιοδοξίας.
Αλλά βλέπεις ότι ενώ υπάρχουν πολλές απόψεις, συχνά εξαιρετικά πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες ή συντριπτικά πλειονοτικές για να τις αγνοούμε, δεν υπάρχει καμία διάθεση για διάλογο.
Αντιθέτως, περισσεύουν η οίηση και η αλαζονεία, η αμάθεια και η επιθετικότητα, οι προσωπικές φιλοδοξίες και η ιδιοτέλεια, η περιφρόνηση των διαφορετικών ιδεών και μια υπόρρητη ή κάποιες φορές προκλητικά ξεκάθαρα διατυπωμένη ομοφυλοφοβία.
Μόνο που εκβιαστικά δεν επιτυγχάνεται ούτε η συσπείρωση ούτε η συμμετοχή.
Και στο τέλος απομένει το pride με τρεις και τον γνωστό κούκο, που δυστυχώς δεν φέρνει ποτέ μόνος του την Άνοιξη.
Και πίσω και μπροστά, ψιλομίζερα και ψιλοαμήχανα ήταν. Κι αν για τον κόσμο, που άντε με το ζόρι να ήταν όσος πέρσι, πες ότι ευθύνεται ο καύσωνας και η γιορτή της μουσικής (πες λέω, γιατί σε ιδανικές συνθήκες το pride θα ήταν ΤΟ γεγονός της πόλης), για τον παλμό, την οργάνωση, την εικόνα αμηχανίας που έβγαινε προς τους έξω και προς τους μέσα, ποιος ευθύνεται; Το φετεινό pride δεν κατάφερε να εξηγήσει με σαφήνεια και πειστικότητα γιατί υπάρχει, τι επιδιώκει, τι είναι (ακόμα και αν είναι σύνθεση πολλών αντιλήψεων και συμφερόντων).
Κι αυτό ενώ είχε όλη την καλή διάθεση και προβολή των ΜΜΕ, ενώ είχε την εμπειρία δύο χρόνων, ενώ είχε στη διάθεσή του ένα θετικό κλίμα από το pre-pride party και τις τόσες glbt εκδηλώσεις φέτος (glbt film festival, porn film festival, queer cinema στις Νύχτες Πρεμιέρας). Επρεπε, ειδικά φέτος, να κάνει την ύπαρξή του αδιαμφισβήτητη και δυνατή, να ξεφύγει από τους δικαιολογημένους περσινούς αυτοσχεδιασμούς. Αντίθετα, πήγε πολλά βήματα πίσω.
Κρίμα; Το κρίμα δεν φτάνει. Πρέπει οι διοργανωτές να αντιληφθούν το πρόβλημα και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη. Αν μπορούν να αντιληφθούν βέβαια. Μπορεί γι'αυτούς να ήταν μέλι γάλα. Μπορεί γι'αυτούς να φταίει η νοοτροπία του κόσμου στην Ελλάδα και να μην αντιλαμβάνονται ότι η δουλειά τους είναι να τα βάλουν μ'αυτή τη νοοτροπία και να την αλλάξουν, ότι εκεί κρίνεται η αποτελεσματικότητά τους. Αν αυτό δεν το αντιληφθούν, κρίμα πράγματι.
Τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, λὲς καὶ ἀκούω κριτικὲς γιὰ τὴ Eurovision. Ἐγὼ ἕνα ξέρω: ὅποιος/α θέλει νὰ κάνει κάτι καλό, ἁπλῶς συμμετέχει! Οἱ ὑπόλοιποι/ες γκρινιάζουν... Ἐγὼ ἔνιωσα πολὺ ὑπερήφανος γιὰ τὸν ἑαυτό μου ποὺ πῆγα, ποὺ παρήλασα, ποὺ κράτησα τὴ σημαία, ποὺ εἶδα τὸν κόσμο νὰ ἔρχεται ἀθρόα στὸ περίπτερο τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ νὰ ὑπογράφει. Καὶ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἀκούω βερεσέ.
Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα, η γκρίνια περισσεύει. Κι εγώ αισθάνθηκα πολύ περήφανος που είμασταν τόσοι και τόσες. Η Σταδίου είχε γεμίσει με κόσμο με 42 βαθμούς κελσίου, όταν όλοι θα έπρεπε να είναι στις παραλίες και μένα αυτό μου φτάνει. Ούτε εγώ ούτε οι (ελάχιστοι) περαστικοί μπορούσαν να πιστέψουν στη συμμετοχή που έβλεπαν. Για τα δεδομένα της ενοχικής νοοτροπίας μας και λαμβάνοντας υπόψη την πλήρη έλλειψη εταιρικής (βλέπε σπόνσορες - και δεν αναφέρομαι στα γκέι μπαρ) και μιντιακής στήριξης (για τα δελτία ειδήσεων το θέμα ήταν ανύπαρκτο) είναι ένα θαύμα που συμβαίνει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Το Pride κατάφερε να μετατραπεί σε θεσμό της πόλης παρά το γεγονός ότι τρέφεται μόνο από την τρέλα λιγοστών εθελοντών χωρίς να έχει από πίσω τις βαθιές τσέπες μιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας ή ενός αλκοολούχου ποτού όπως τόσα και τόσα άλλα "events". Φυσικά θα μπορούσε να γίνει καλύτερο και "εφάμιλλο των ευρωπαϊκών". Αλλά για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.
Gordon.gr: Σύμφωνα με το λεξικό αθρόος= πολύς, άφθονος / ομαδικός.
Το ζήτημα προφανώς βρίσκεται στον αριθμό που θεωρεί ο καθένας μας ότι εκφράζει την αφθονία. 1000; 10000; 100000;
Gay super hero: Δηλαδή η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;
Οι ομοφυλόφιλοι δεν συμμετέχουν γιατί είναι ενοχικοί ή το pride δεν καταφέρνει να τους πείσει τόσα χρόνια να ξεπεράσουν τις ενοχές τους;
Οι σπόνσορες δεν στηρίζουν το pride ή η επιτροπή εξοβελίζοντας τις gay επιχειρήσεις επέβαλε μια «από-ερευματοποίηση» παλαιοαριστερού τύπου.
Ανώνυμε: Ακριβώς η διαφορά συμμετοχής του κόσμου στις glbt εκδηλώσεις που ανέφερες και στο pride, τόσο αριθμητικά όσο και ως σύνθεση κοινού, θα έπρεπε να προβληματίσει, αλλά αν αντιλαμβάνομαι σωστά κάποιοι ήδη θεωρούν ότι η κριτική είναι γκρίνια.
Γιατί λοιπόν να μιλήσει κανείς για οργανωτική διαφάνεια,πολιτική ατζέντα, χρονοδιαγράμματα, πολιτιστικό πρόγραμμα, ανάδειξη των ενδοκοινοτικών μειονοτήτων, διεθνή αλληλεγγύη κλπ., αφού δεν υπάρχει κανείς να τα πάρει τοις μετρητοίς;
Erva, δὲν εἶναι ἔτσι. Ἡ ἐπιτροπὴ δὲν ἀπέκλεισε τὶς ἐπιχειρήσεις (ἄλλωστε ὁ Πολύχρωμος Πλανήτης ἦταν ἐκεῖ)· ἁπλῶς δὲν ἦρθαν ἄλλες ἐπιχειρήσεις, ἄλλες γιὰ νὰ μὴν στιγματιστοῦν κι ἄλλες γιατὶ δὲν τὶς παρακάλεσε γονυπετὴς ἡ ἐπιτροπὴ (ξερνάω!)
Σὲ σχέση μὲ τὴν ἀφθονία καὶ τὸ εὐρωπαϊκὸ ἐπίπεδο ποὺ ἐπικαλοῦνται πολλοί/ές, καὶ τὴν καταταλαιπωρημένη ἔννοια τῆς κριτικῆς, θὰ πῶ τὸ ἑξῆς: Οἱ Ἕλληνες/ίδες ΛΟΑΤ ἐνημερώθηκαν ἐπαρκέστατα γιὰ τὸ πράιντ· τί ἄλλο ἤθελαν, νὰ πάει ἡ ἐπιτροπὴ νὰ τοὺς/τὶς πάρει ἕναν-ἕναν/μία-μία ἀπὸ τὰ σπίτια τους; Πῶς νὰ τοὺς πείσει παραπάνω; Ἢ νὰ ἔπαιρνε τὰ κανάλια τηλέφωνο νὰ μὴν ἔρθουν, γιὰ νὰ μὴν φοβηθοῦν τὶς κάμερες; Εἰλικρινὰ δὲν καταλαβαίνω.
Τὰ πράιντ τοῦ ἐξωτερικοῦ δὲν ξεκίνησαν ὅπως εἶναι σήμερα. Στὴν πορεία ἔγιναν. Καὶ χρειάστηκε πολλὴ δουλειά. Καὶ στὴν Ἑλλάδα χρειάζεται πολλὴ δουλειά. Ὅμως αὐτή, στὸ βαθμὸ ποὺ μποροῦσαν τὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, ἔγινε! Ὅποιος/α θέλει νὰ κρίνει ἀρνητικὰ καὶ νὰ ἀπαξιώσει τὸ ἔργο τῆς ἐπιτροπῆς, ἂς τὸ κάνει ἀφοῦ τὴ βοηθήσει ὅσο μπορεῖ ὅμως. Θεωρῶ πολὺ πιὸ τίμιο καὶ πιὸ ἀποτελεσματικὸ νὰ βοηθᾶμε ἀντὶ νὰ γκρινιάζουμε.
Η επιτροπή ήδη από την πρώτη της σχεδόν εν κρυπτώ πρόσκληση – θυμίζω: στο Κέντρο Μεταναστών 8 το βράδυ στην τούρλα της Κυριακής πριν από την τελευταία εβδομάδα των δημοτικών εκλογών (!!!) στις οποίες παρεμπιπτόντως τήρησε βολική Ποντιοπιλατική σιωπή, αλλά σήμερα ξέρει να ζητάει τα ρέστα – είχε μια κάθετα ιεραρχοποιημένη αντίληψη σύμφωνα με την οποία όλοι οι άλλοι θα έπρεπε εκείνοι γονυπετείς να την παρακαλέσουν.
Ρίξε μια ματιά στο site της και θα διαπιστώσεις τι σημαίνει αποκλεισμός (δια της σιωπής) και τι κολακεία (δια της κραυγαλέας προβολής).
Και σε κάθε περίπτωση το διαδίκτυο είναι ένας ιδανικός χώρος διαδραστικής επικοινωνίας και ζύμωσης σε πανελλήνιο επίπεδο, αν πραγματικά θέλει κανείς να πετύχει την κινητοποίηση και συσπείρωση, που οι αντικειμενικές δυνάμεις του δεν επιτρέπουν να καταφέρει με άλλους ακριβότερους ή πιο πολύπλοκους τρόπους.
Αντ’ αυτού δελτία τύπου και σχόλια για τη δειλία των «κρυφών» επώνυμων ή ανώνυμων αδερφών. Και προκλητική επίδειξη «queer» άνεσης και χιούμορ.
Αν διαβάζεις τα ποστ του ΑΠ, θα έχεις διαπιστώσει ότι όλα τα σοβαρά gay pride διαθέτουν μανιφέστο με πολιτικές θέσεις και ευφάνταστο πλουραλιστικό πολιτιστικό πρόγραμμα που να αναδεικνύει την λοατ κουλτούρα. Εδώ θεωρείται πιο προχωρημένο μια φωτοτυπία της τελευταίας ώρας με αυθαίρετα επιλεγμένα αιτήματα και μουσική από κασέτες.
Ε, ότι σπέρνει κανείς, θερίζει. Δεν χρειάζεται να είναι αγρότης για να το αντιληφθεί.
Και για να τελειώνω: ακόμη περιμένουμε φωτογραφίες και υλικό από το Σάββατο. Για παράδειγμα στο ΑΠ ένα μεγάλος αριθμός ελλήνων και αλλοδαπών έψαχναν σήμερα ειδήσεις και οπτικό υλικό για το αθηναϊκό pride και αντ΄ αυτού έβλεπαν το pride στο Βερολίνο, τη Λισσαβόνα και το Τορόντο. Σου λέει μήπως κάτι αυτό;
Αν και δεν ανήκω στα "γκρουπούσκουλα" που χάλαγαν το "κέφι" και τον "ενθουσιασμό" του "θεσμού της πόλης", είμαι και εγώ ένας "μίζερος" που συμμετείχε για δεύτερη χρονιά στο Athens Pride. Δεν θα σταθώ ούτε στη συμμετοχή ούτε στον παλμό. Εξάλλου, είπαμε, είμαι και γω μες στη μιζέρια. Θα ήθελα όμως να εκφράσω κάποιες απορίες μου.
Πρώτον, θα ήθελα να ρωτήσω αν για να είναι κανείς περήφανος και να συμμετάσχει σε αυτή τη γιορτή θα πρέπει να είναι ένας trendy και light gay. Δεν μπορεί, ας πούμε, να είναι κοντός και άσχημος ή χοντρός ή ανάπηρος ή φρικιό ή αριστερός, αξύριστος και μαυροφορεμένος; Απορώ πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για δικαιώματα όταν εμείς οι ίδιοι αδυνατούμε να αποδεχτούμε το διαφορετικό στους κόλπους της κοινότητας ΛΟΑΤ.
Θα ήθελα επίσης να ρωτήσω αν για να γιορτάσει κανείς τη διαφορετικότητά του και να υποστηρίξει τα δικαιώματά του χρειάζεται σπόνσορα μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ή μια εταιρεία εμπορίας αλκοολούχων ποτών; Δηλαδή, για να είναι κανείς περήφανος και να βγει από το καβούκι του θα πρέπει να τον σπρώξουν οι διαφημιστές και οι πολυεθνικές; Μήπως, οι Homorebels έχουν τελικά κάποιο δίκιο σε αυτά που γράφουν;
Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να αποσυνδέουμε τα ζητήματα της κοινότητας ΛΟΑΤ από τα γενικότερα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αν η "υπερηφάνεια" σημαίνει για εμάς μόνο fun, σκέρτσο και μπρίο, νομίζω ότι ποτέ δεν πρόκειται να δούμε να αλλάζει κάτι σε αυτή τη χώρα. Αναρωτήθηκε ποτέ ο gay super hero πόσοι θα ήμασταν το Σάββατο αν έλειπαν τα "γκρουπούσκουλα", οι αριστερές και "αντι-εξουσιαστικές" οργανώσεις και γενικά οι άνθρωποι που μας τίμησαν με την παρουσία τους γιατί απλά θεώρησαν ότι έπρεπε να είναι εκεί για να υποστηρίξουν την ισότητα, την ισονομία και το δικαίωμα στην επιλογή.
Δυστυχώς, erva, και του χρόνου πάλι εμείς και εμείς θα είμαστε εκεί. Στο είχα ξαναπεί σε μια παλιότερη ανταλλαγή απόψεων, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
Σε ευχαριστώ για το χώρο,
Φιλικά,
PR
GordonGr και GSH, η γκρίνια όντως περισσεύει, αλλά η καλοπροαίρετη κριτική και συζήτηση δεν έβλαψε κανένα και η αλήθεια είναι πως μάλλον σπανίζει παρά περισσεύει.
Και γω συμμετείχα το Σάββατο, και γω χάρηκα που έγινε, αλλά στενοχωρήθηκα κιόλας και δεν θα το κρύψω σε μια προσπάθεια ωραιοποίησης, που τελικά ζημιά κάνει.
Η εκδήλωση ήταν πτωχοπροδρομική κι αυτό με στενοχωρεί, ιδίως το 2007, όταν έχουμε δει στην Ελλάδα πολύ πιο ξύπνια και καλά οργανωμένα events.
Κι αν ήταν συνειδητή επιλογή ο πτωχοπροδισμός ελλείψει μέσων ή ό,τι άλλο, να το συζητήσουμε. Είμαστε σίγουροι/ες ότι ήταν η μόνη δυνατή επιλογή; Αλλά όχι να κάνουμε ότι δεν είδαμε, δεν ακούσαμε, και όλα μέλι γάλα.
Τα δεδομένα της ενοχικής νοοτροπίας και της έλλειψης εταιρικής και μιντιακής στήριξης που αναφέρεις, GSH (αν και για το τελευταίο διατηρώ επιφυλάξεις), ήταν δεδομένα από πριν. Αυτά είχε να παλέψει και να ανατρέψει η οργανωτική επιτροπή. Τα κατάφερε; Δημιούργησε μαγιά για περαιτέρω; Πέτυχε τους στόχους της; Εκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε;
Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να συζητηθούν, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Να δούμε τι φταίει και τι μπορεί να γίνει καλύτερα. Αλλιώς, αν βαυκαλιζόμαστε τόσο εύκολα με το ότι "δε λες καλά που έγινε" που υπαινίσσεστε και οι δύο, δεν μας βλέπω καλά.
ΑΑ
θα έρθω να συμφωνήσω με Erva και PR (παρότι πήγα στο Pride και περπάτησα, και βόηθησα, και περήφανος ένιωσα)
ο αποκλεισμός και η κολακεία είναι αδιαμφισβήτητες από πλευράς επιτροπής, νομίζω τουλάχιστον.
υπάρχει κι αυτή η αίσθηση ωραιοποίησης ενός πράγματος που ήταν καλό να γίνει, αλλά δεν ήταν κι αυτό που λένε τελικά.
και δεν είναι κακό πια να λέει κανείς αλήθεια και να μην χαϊδεύει αυτάκια.
δεν είναι γκρίνια ή μιζέρια, κριτική είναι για κάτι που μας αφορά και μας ενδιαφέρει, κι αυτό είναι γόνιμο.
κι ας μη λέμε μονίμως "αντί να γκρινιάζεις βοήθησε", δεν αναιρεί το ένα το άλλο, ούτε η κριτική είναι γκρίνια (εγώ δηλαδή που συμμετείχα στο στήσιμο και έδωσα και πολλά χρήματα γιατί έτσι ένιωσα, δικαιούμαι να "γκρινιάξω" έστω και λίγο ή όχι; ή θα πρέπει απλά να ευλογήσω τα γένια όλων μας;)
--
τα γρουπουσκουλα μας τιμησαν, και ακουστηκαν και μπράβο τους.
και πόσο δίκιο έχει ο PR: αλλίμονο αν στο Pride συμμετέχουν μόνο πολύχρωμοι ξυρισμένοι άνθρωποι αποκλείοντας όλους τους άλλους... (αυτό ας μείνει προνόμιο ορισμένων μπαρ και των προφίλ αναζήτησης str8 looking, μη χοντρών, μη θηλυπρεπών, not out ερωτικών συντρόφων στο gaydar)
P(ink) R(evolution): Πού είχες χαθεί όλο αυτό τον καιρό; :)
PR, AA, dm: Το pride είναι μια ευκαιρία να καταδειχθεί ο πλουραλισμός της κοινότητας και να αποκτήσουν ορατότητα και οι ενδοκοινοτικές μειονότητες κάθε τύπου.
Μάλιστα αν υπήρχαν περισσότερες φεστιβαλικές εκδηλώσεις αυτή η ποικιλότητα θα ήταν περισσότερο φανερή.
Όταν τα πάντα στριμώχνονται στις λίγες ώρες της μέρας της πορείας λογικό είναι κανείς να μην μένει στο τέλος ευχαριστημένος.
Το ζήτημα είναι αν υπάρχει διάθεση το pride να εξελιχθεί σε πραγματικό φεστιβάλ όπου η κάθε υποομάδα θα αναλάβει τις ευθύνες της.
Και από τη στιγμή που κάτι γίνεται δημοσίως φυσικό είναι να κρίνεται, έτσι δεν είναι;
"Aν κάποιοι έβαζαν λίγο περισσότερο fun και πανηγύρι στις μαυροφορομένες, αξύριστες ζωούλες τους δεν θα έβγαζαν τέτοιες ανοργασμικές ανακοινώσεις.
Υ.Γ.
Η πορεία προχωρούσε μπροστά με κέφι και ενθουσιασμό, και τα γκρουπούσκουλα καθόντουσαν πίσω με μια ντουντούκα να παίζει τις κλασικές all-time "αντι-εξουσιαστικές" επιτυχίες της δεκαετίας του '70. Μιζέρια..."
ό,τι πιο ρατσιτικό έχω διαβάσει και πραγματικά λυπάμαι γιατι σε συμπαθούσα...συμφωνώ σε πολλά με τους homorebels διαφωνώ όμως με τα γενικόλογα περι αυτοοργάνωσης , ας συμμετέχουν αυτοί στο πράιντ άναρχα κι όπως γουστάρουν και θα είμαι ο πρώτος να τους στηρίξω , λυπάμαι όμως που τρωγόμαστε συνέχεια μεταξύ μας και δεν ενωνόμαστε για μια έστω φορά να πολεμήσουμε απο κοινού αυτα που μας καταπιέζουν...αυτά είχα να πω κι αν οι "μίζεροι" είναι ανεπιθύμητοι στο πράιντ-sodade που θέλετε να φτιάξετε μη σώσουμε και ξαναπατήσουμε...
Δημοσίευση σχολίου