.
Τα περίπτερα του φεστιβάλ ήταν όσα έπρεπε, κόσμος αρκετός (αλλά θα ήθελα να δω περισσότερους/ες), οι καιροσκόποι-πολιτικάντηδες πανταχού παρόντες (κάτι που έγραφε "Γένοβα", ήταν οι μόνοι που φώναζαν συνθήματα), τα φετινά φέιφ-βολάν παράξενα (ανέφεραν ονόματα διάσημων ατόμων, για τα οποία υπάρχει μια έντονη υποψία για την ομοφυλοφυλία τους, με την "έκκληση" να βοηθήσει για ίσα δικαιώματα ο κάθε αναφερόμενος). Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με το "Πότε θα παραδεχτείς ότι είσαι γκέι;" ή το "Όλοι ξέρουν ότι είσαι λεσβία". Μου θυμίζει τα δελτία 'ειδήσεων' του Σταρ: "Φήμες λένε ότι η γνωστή αοιδός έχει ένα νέο ερωτικό ενδιαφέρον, ...". Απλά, δεν μου αρέσει. Αυτό που μου αρέσει, πάντως, είναι το κάποιοι άνθρωποι που έχουν κάποιου είδους εξουσία, να κάνουν όντως κάτι υπέρ των ίσων δικαιωμάτων, όχι όμως επειδή είναι και οι ίδιοι γκέι ή λεσβίες. Να το κάνουν επειδή κάποια πράγματα είναι απλά αυτονόητα...
Με ενόχλησε που προσπαθούν οι διοργανωτές να το προωθήσουν ως γιορτή για να μην προκαλέσουν ενώ οφείλει να είναι διαδήλωση πρώτα και γιορτή μετά. Μιλώντας για την Ελλάδα του σήμερα πάντα, που οι πολιτικές διεκδικήσεις έχουν μείνει πίσω. (…)
Μ'άρεσε όμως που ήρθαν άνθρωποι για πρώτη φορά, που έδειξαν ενδιαφέρον, που πραγματοποιήθηκε το τρίτο Pride στην Αθήνα, που νιώσαμε όλοι μια ελευθερία και μια περηφάνεια, που γίναμε λίγο πιο ορατοί, που τα πράγματα προσπαθούν να κινηθούν, έστω έτσι... (…)
Αντιφατικά συναισθήματα μου έχουν μείνει...Ήθελα κάτι περισσότερο μάλλον, κάτι λίγο διαφορετικό, να συνυπάρχει η γιορτή με την διαδήλωση πιο ισορροπημένα και το πάρτυ μετά να είναι όντως πάρτυ, όχι σχεδόν μίζερη παρωδία ξένων Pride προ δεκατίας (και μουσικά και αισθητικά).
Με ενόχλησε που προσπαθούν οι διοργανωτές να το προωθήσουν ως γιορτή για να μην προκαλέσουν ενώ οφείλει να είναι διαδήλωση πρώτα και γιορτή μετά. Μιλώντας για την Ελλάδα του σήμερα πάντα, που οι πολιτικές διεκδικήσεις έχουν μείνει πίσω. (…)
Μ'άρεσε όμως που ήρθαν άνθρωποι για πρώτη φορά, που έδειξαν ενδιαφέρον, που πραγματοποιήθηκε το τρίτο Pride στην Αθήνα, που νιώσαμε όλοι μια ελευθερία και μια περηφάνεια, που γίναμε λίγο πιο ορατοί, που τα πράγματα προσπαθούν να κινηθούν, έστω έτσι... (…)
Αντιφατικά συναισθήματα μου έχουν μείνει...Ήθελα κάτι περισσότερο μάλλον, κάτι λίγο διαφορετικό, να συνυπάρχει η γιορτή με την διαδήλωση πιο ισορροπημένα και το πάρτυ μετά να είναι όντως πάρτυ, όχι σχεδόν μίζερη παρωδία ξένων Pride προ δεκατίας (και μουσικά και αισθητικά).
Δεν θέλω να γκρινιάζω άλλο όμως, οπότε σταματάω εδώ.
Ήταν όμορφα, θα γίνει πιο όμορφο, θα χωράμε κι οι υπόλοιπες/οι κάποια στιγμή, θα μας εκφράζει περισσότερο αυτό που βλέπουμε και ζούμε.
Αν βέβαια ασχοληθούμε ενεργά με το στήσιμο και την οργάνωσή του, αλλιώς μετά χάνουμε και το δικαίωμα της γκρίνιας.
[Θέλω του χρόνου να φέρω την μητέρα μου μαζί μου. Ναι ναι, αυτό θέλω. Θέλω σε λίγα χρόνια, να υπάρχει μπλοκ μαμάδων και οικογενειών γενικότερα.]
.
(...) να ευχηθούμε και του χρόνου στο PRIDE μας!
Και να συμπληρώσουμε… “και με αιγίδα” κ.Δήμαρχε.
Μην τάξεις σε παιδί, σε τρελό και σε gay.
Δεν ξεχνάμε…
Διαβάστε ολόκληρα τα κείμενα πιέζοντας εδώ:
Το blog του Αλέξη
Athens Queer Playspace
Και να συμπληρώσουμε… “και με αιγίδα” κ.Δήμαρχε.
Μην τάξεις σε παιδί, σε τρελό και σε gay.
Δεν ξεχνάμε…
Διαβάστε ολόκληρα τα κείμενα πιέζοντας εδώ:
Το blog του Αλέξη
Athens Queer Playspace
1 σχόλιο:
να προσθέσουμε και κάτι ακόμα...
οι πολιτικές διεκδικήσεις είναι η ουσία.
το party έπεται.
Δημοσίευση σχολίου