ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑ ΦΟΝ ΚΑΝΤ

.
ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑ ΦΟΝ ΚΑΝΤ
Δράμα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ Σκηνοθ.: 'Αρης Μιχόπουλος. Παίζουν: Κ. Σοφιάδου, Ελ. Αποστολάκη, Α. Παπαδάκη, Δ. Καλαχώρα, Ειρ. Γεωργιάδου, Π. Μάστορη. Μετάφρ.: Κ. Σοφιάδου. Μουσ.: Χρ. Θεοδώρου. Σκην.: Β. Αποστολάκου. Κοστ.: Στ. Αντωνάτου.

Η λαχτάρα για έρωτα πολλές φορές οδηγεί σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές και μαζοχιστικές τάσεις. Το πασίγνωστο, από την κινηματογραφική του μεταφορά, έργο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ πραγματεύεται την γυναικεία ψυχολογία σε συνθήκες μοναξιάς και απεγνωσμένης προσπάθειας για έρωτα..
Πρόκειται για ένα έργο συγκρούσεων, που, με λόγο αιχμηρό, καταγράφει τους κοινωνικούς, ηθικούς, συνειδησιακούς και υπαρξιακούς παροξυσμούς και τα απελπιστικά αδιέξοδα της σύγχρονης κοινωνίας. Ο κλειστός και φαινομενικά ειρηνικός χώρος αποπνέει μια ανησυχητική και πολεμική ατμόσφαιρα. Υποδηλώνει τον ενδόμυχο, τον εσωτερικό πόλεμο των γυναικών που δεν τις ενώνει τόσο ο έρωτας, αλλά μια θηριώδης μοναξιά και μια ανάγκη να κυριαρχήσει η μία πάνω στην άλλη. Ο έρωτας είναι ένα πρόσχημα για να ασκηθεί η εξουσία. Οι ερωτικές σχέσεις στα έργα του Φασμπίντερ είναι εναύσματα και δρόμοι για μια μεταφορά των όρων της δράσης στα κοινωνικά τους αντίστοιχα.

Στα Πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ , η ηρωίδα του τίτλου είναι μια σχεδιάστρια μόδας που ζει σε ένα νωθρό ονειρικό τόπο που έχει πλάσει η ίδια, σε ένα μεστωμένο περιβάλλον που στερείται αναφοράς από τον έξω κόσμο. Μετά την αποτυχία του δεύτερου γάμου της, η Πέτρα ερωτεύεται, απελπισμένα και ψυχαναγκαστικά, μια πανούργα νέα γυναίκα της εργατικής τάξης που θέλει να γίνει μοντέλο. Η εκμετάλλευση του μοντέλου αντικατοπτρίζει την εκπληκτική ψυχολογική κακοποίησή της Πέτρα από την λιγομίλητη υπηρέτριά της. Ο Φασμπίντερ περιγράφει την αργή κατάρρευση αυτών των σχέσεων ως αναπόφευκτη, και οι ηρωίδες (δεν υπάρχουν άνδρες στο έργο) κινούνται αργά, σαν υπνωτισμένες, και υπαινίσσεται έναν απέραντο νοσταλγικό κόσμο κάτω από την όμορφη, εύθραυστη επιφάνεια.

Λίγο πριν το τέλος του έργου, η Πέτρα μέσα στο ντελίριό της ομολογεί πως Δεν την αγάπησα ποτέ μου. Ήθελα μόνο να την κατέχω, μεταφέροντας όλο το νόημα του έργου σε άλλο επίπεδο. Ο έρωτας δεν είναι πια η εγγενής φυσική ανάγκη της συνουσίας με μια άλλη ύπαρξη, αλλά η επίκτητη κοινωνική υπαγόρευση για κατοχή και ιδιοποίηση ενός σώματος. Η απόγνωση της Πέτρας δεν οφείλεται στην απώλεια του ερωτικού όντος, αλλά στην απώλεια του εξουσιαζόμενου αντικειμένου. Η βιολογική ηδονή της ερωτικής επαφής έχει παραμεριστεί ολοσχερώς μπροστά στην πολιτισμική ηδονή της κυριαρχίας.
(www.goculture.gr/)
Altera Pars -Κεντρική Σκηνή
Μεγ. Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός, 2103410011Βραδ: Τετ., Πέμ., Παρ., Σάβ., Κυρ. 9 μ.μ. € 20, φοιτ.: 15, Διάρκεια 90΄ Μέχρι 20/4.