ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ - ΑΝΤΙΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

.

Οδυσσέας Αναστασόπουλος & Νίκος Χατζητρύφων

Για μια τεκμηριωμένη αντιμετώπιση της ομοφυλοφοβίας-αντιομοφυλοφιλίας.

Ζητήματα παροχής αντίστοιχων μαθημάτων στα ΑΕΙ/ΑΤΕΙ (αποσπάσματα)

(…)Ο όρος «ομοφυλοφοβία» εκφράζει την αδυναμία της κοινωνίας να εντοπίσει καισυγκεκριμενοποιήσει τις ενστάσεις της ενάντια στο αντικείμενο προς το οποίο κατευθύνειτην αρνητική της διάκριση, τους ομοφυλόφιλους και αμφιφυλόφιλους πολίτες. Ο όρος δευτερευόντως αναφέρεται στην ενσωμάτωση αυτής της αρνητικής στάσης από τα ίδια ταθύματα. Ο όρος αντιομοφυλοφιλία» (Antihomosexualitaet) χρησιμοποιήθηκε πρωταρχικάστη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας τη δεκαετία του 1980 (v. Kowalski, 1987: 29) και εκφράζει τη συνειδητή εναντίωση και πολεμική στην ομοφυλοφιλία και στους φορείς της(Stapel, 2000).

(…)

2. Η αρνητική κοινωνική άποψη για την ομοφυλοφιλία

Στις ΗΠΑ στην πρώτη θέση μεταξύ των θυμάτων εγκληματικών πράξεων βρίσκονται οιομοφυλόφιλοι (Αγγελιοφόρος Κυριακής, 2007: 25-11-07). Στην Ελλάδα, οι αρνητικές διακρίσεις ενάντια σε κοινωνικές ομάδες είναι ισχυρότερες απ’ ό,τι στις αρχικές χώρες τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης, ενώ κυριαρχεί η μη αποδοχή των ομοφυλόφιλων. Τοποθετώνταςτις αρνητικές διακρίσεις σε μια κλίμακα μη ανεκτικότητας, προκύπτει ότι η ομοφυλοφιλία βρίσκεται στην κορυφή και μάλιστα διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό καταγράφεται σε παλαιότερη έρευνα (Παρασκευόπουλος, 1971), ενώ πρόσφατη καταγραφή (ΕΚΚΕ,2003) εντοπίζει την ομοφυλοφοβία /αντιομοφυλοφιλία ως πολύ ισχυρή σε σχέση μεκατηγορίες διαφορετικότητας και παράλληλα δείχνει τη διαχρονικότητα της αρνητικής διάκρισης ενάντια στην ομοφυλοφιλία.

Ειδικότερα, στην παραπάνω έρευνα του Παρασκευόπουλου (1971) καταγράφεται,ανάμεσα σε δώδεκα αρνητικές ιδιότητες τις οποίες μπορούσαν οι ερωτώμενοι να επιλέξουν, ποιες θα προτιμούσαν να έχει ενδεχόμενο παιδί τους και ποιες είναι αποτρεπτικές στην απόκτηση παιδιού. Οι επιλογές τους κατά σειρά προτίμησης είναι ότι προτιμούν να έχουν: άσχημο κορίτσι, καθόλου παιδιά, ασθενικό, νοητικώςκαθυστερημένο, παραστρατημένο κορίτσι, κωφάλαλο, αλητόπαιδο ή άσωτο, τυφλό,ψυχικώς διαταραγμένο, επιληπτικό, σωματικώς ανάπηρο, ομοφυλόφιλο, παράλυτο. Το ομοφυλόφιλο παιδί είχε οριστεί από το ερωτηματολόγιο το παιδί που «έχει θηλυπρέπεια, αποστρέφεται τις γυναίκες, του αρέσει να ερωτοτροπεί με άνδρες». Η 12η σειρά που εντάσσεται το ομοφυλόφιλο παιδί από τις 13 επιλογές και μεταξύ του σωματικώς ανάπηρου και του παράλυτου, είναι εντυπωσιακή. Αν και ο ορισμός της ομοφυλοφιλίας παριστά μόνον ένα τμήμα των ομοφυλόφιλων ανδρών και ως εκ τούτου παρασύρει τους ερωτώμενους και οδηγεί σε συμπεράσματα μερικής ισχύος, ωστόσο δείχνει μια τάση.

Σε όμοιο αποτέλεσμα σχετικά με την απορριπτική στάση προς την ομοφυλοφιλία καταλήγει η έρευνα του ΕΚΚΕ (2003) που αποτελεί μέρος έρευνας της European SocialSurvey (η οποία με τη σειρά της ιδρύθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΕυρωπαϊκόΊδρυμα Ερευνών και στηρίζεται από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Στο ερώτημα «Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να ζουν τηζωή τους όπως θέλουν», στην Ελλάδα απαντά το 26% ότι διαφωνούν, ενώ οι αντίστοιχες απαντήσεις στην Ισπανία είναι 8%, στην Πορτογαλία 9%, στο Εν. Βασίλειο 12% και στηνΟλλανδία 5% (ΕΚΚΕ, 2003), δηλαδή οι έλληνες σε σχέση με τους κατοίκους τωνπαραπάνω άλλων κρατών είναι 3 φορές λιγότερο ανεκτικοί. Οι αντίστοιχες αναλογίες για άδεια παραμονής σε «ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετική φυλή ή εθνική ομάδα» και«ανθρώπους που προέρχονται από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης» οι Έλληνες είναι1,9 (25% : «να μην επιτρέπεται σε κανέναν να έρχεται και να ζει εδώ») και 1,8 φορές(21%) αντίστοιχα λιγότερο ανεκτικοί. Όμοια υψηλές είναι οι ελληνικές «επιδόσεις» στην ξενοφοβία, στο ρατσισμό/μισαλλοδοξία, στον εθνικισμό και στην ανεξιθρησκία. Σε αντίθεση με αυτά, ο Έλληνας ερωτώμενος απαντά σε ποσοστό 36% ότι είναι «πάρα πολύ σημαντικό να υποστηρίζει ανθρώπους που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση απότον ίδιο», δηλαδή πλειοδοτεί κατά 1,8 φορές σε ανθρωπισμό συγκριτικά με τους πολίτεςτων παραπάνω κρατών, ενώ η θρησκευτικότητά του ανέρχεται στο βαθμό 7,7 (σε μέσο όρο) με μέγιστο βαθμό το 10, δηλαδή έχει 1,6 φορές μεγαλύτερη θρησκευτικότητα από τους πολίτες των παραπάνω άλλων κρατών.

Επομένως, διακρίνουμε μια αναντιστοιχία μεταξύ συγκεκριμενοποιημένων πτυχών της ζωής που αφορούν τη διαφορετικότητα και γενικών ηθικών αρχών. Αυτό το συμπέρασμα οδηγεί στην ανάγκη διερεύνησης των αιτιών της αναντιστοιχίας, στον εντοπισμό της φύσης της αντίθεσης αυτής και των συνθηκών και όρων γένεσης και επιβίωσής της.

Η διαχρονικότητα της ισχυρής αρνητικής τοποθέτησης απέναντι στην ομοφυλοφιλία προκύπτει από τη σύγκριση των δύο παραπάνω ερευνών. Αναμένεται ότι, ως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αρνητικής διάκρισης, η ομοφυλοφοβία/αντιομοφυλοφιλία θα όφειλε, όχι μόνο να μην παραλείπεται από αναφορές στη διδασκαλία μαθημάτων ψυχολογικού, κοινωνικού, καλλιτεχνικού ή ηθικού περιεχομένου, αλλά να αναφέρεται ως πρώτο.

Διαβάστε ολόκληρη την εισήγηση πιέζοντας εδώ:

Σύμπραξη κατά της ομοφυλοφοβίας