MY GAYDAR

Δυο φοιτητές απο το MIT δημιούργησαν ένα project που το ονόμασαν Gaydar με το οποίο μπορούν να αναγνωρίζουν αν ένας άνθρωπος στο facebook ειναι ομοφυλόφιλος, ακόμα και αν ο ίδιος δε το δηλώνει. Σύμφωνα με τιw παραμέτρους που εξετάζει το Gaydar, ένας ομοφυλόφιλος έχει.. μεγαλύτερο ποσοστό ομοφυλόφιλων φίλων απο ότι ένας ετεροφυλόφιλος. Μαζί με διάφορα άλλα στοιχεία, το πρόγραμμα κατάφερε σε πειραματικό στάδιο να βρει ανθρώπους που ενώ δήλωναν ετεροφυλόφιλοι ειναι ομοφυλόφιλοι. Το project έχει ήδη δημιουργήσει αντιδράσεις με πολλές οργανώσεις να προειδοποιούν για άλλη μια φορά σχετικά με το τι βγαίνει προς τα έξω όταν χρησιμοποιούμε τα social networks. Πάντως το πρόγραμμα φαίνεται να έχει επιτυχία μόνο σε ομοφυλόφιλους άντρες. (news24gr)

Αρκετές βδομάδες μετά το τελευταίο μου post… θέλω να μοιραστώ με όσους διαβάζουν το blog μου τον κύριο προβληματισμό μου αυτή την περίοδο: Το gaydar μου βρίσκεται στο ναδίρ του… Τουλάχιστον 3 ή ίσως και 4 φορές τον τελευταίο μήνα με προσέγγισαν ενδιαφέροντα παιδιά με διάθεση εμφανώς φιλική…και όλες τις φορές έκανα το λάθος να υποθέσω ότι η προσέγγιση τους ήταν ερωτική.. ενώ σε μια δεύτερη, προσεκτικότερη ανάγνωση, αποδείχθηκαν straight και εντελώς «αθώοι» απ’ όσα τους πρόσαπτε η φαντασία μου!
Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι επ’ ουδενί –και ευτυχώς- δεν εκτέθηκα… ωστόσο είμαι βέβαιος ότι συμπεριφέρθηκα πιο σφιγμένα και «στρατηγικά».. με αποτέλεσμα να χάσω το κομμάτι της αυθόρμητης προσέγγισης που είναι θεμέλιο μιας καλής φιλίας.
Το αστείο είναι ότι δεν είχα κάποια συγκεκριμένη στόχευση με τα παλικάρια… αλλά ένα χαλαρό φλερτάκι θα ήταν μάλλον τονωτικό….
Και επανέρχομαι στην αρχική μου σκέψη σε σχέση με το radar που υποτίθεται ότι οι άνθρωποι διαθέτουν… Τελικά, αυτό μάλλον είναι πολύ ευάλωτο και ευεπηρέαστο από τις επιθυμίες μας, από το ψυχολογικό φορτίο της εκάστοτε στιγμής, από την «αχρηστία» στην οποία έχει περιπέσει εδώ και καιρό, από την υπερβολική αισιοδοξία που γεννά η ελλειμματική καθημερινή τριβή με το «σπορ», αλλά και από το γεγονός ότι έχοντας αποδεχθεί κανείς τον εαυτό του… αρχίζει να θεωρεί όλο και περισσότερο ότι ο κόσμος του μοιάζει…
Και καταλήγω στο μάλλον επώδυνο συμπέρασμα… ότι μπορεί όλα, να είναι μέσα μας, ωραία και όμορφα τακτοποιημένα… τα πουλάκια να κελαηδούν και ο ήλιος να λάμπει… ωστόσο εξακολουθούμε να περιστοιχιζόμαστε από μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων.. που μπορεί να είναι ενδιαφέροντες, καλλιεργημένοι, sexy, αστείοι, φιλελεύθεροι… αλλά δυστυχώς –για μένα και ίσως και για σας- με διαφορετικές, από εμάς, σεξουαλικές προτιμήσεις.
Και αυτό είναι ένα «γαμώτο», κάποιες φορές μάλιστα γίνεται ένα μεγάλο «γαμωτο»… γιατί μειώνει τις δυνατότητες… περιορίζει τις ευκαιρίες… Αλλά αυτό δεν το ήξερα από πάντα?
Αναρωτιέμαι, πως γίνεται, η ζωή ακόμα να με εκπλήσσει με τα απλά και τα στοιχειώδη?

(life_traveller )