3.9.09

ΤΡΕΙΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΔΡΕΣ 2

Image Hosted by ImageShack.us
.
Αγαπημένε μου Λουκά

Σήμερα γιορτάζουμε τα πρώτα γενέθλιά σου!
Θυμάμαι τόσο έντονα εκείνη τη μέρα ένα χρόνο πριν… Θυμάμαι ακριβώς τη στιγμή που γεννήθηκες στο μέσο της νύχτας… πολύ νωρίτερα από την ώρα που μας είχε πει ο γιατρός ότι θα έρθεις… Θυμάμαι, αν και βρισκόμουν σε ημι-λιπόθυμη κατάσταση, τη στιγμή που σου έβγαλαν το ένα πόδι έξω και πως μου φάνηκε ότι αυτό ήταν το πρώτο βήμα σου στον κόσμο… Και τι κραυγές ήταν αυτές που έβγαλες; Πιστεύω ότι είχες περισσότερη δύναμη από εμένα εκείνη την ημέρα…. τόση δύναμη που δεν σου κρύβω ότι με αιφνιδίασες…
Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που ανακάλυψα ένα άλλο είδος αγάπης… διαφορετική από την αγάπη που έχω για τον άλλο σου μπαμπά, διαφορετική από την αγάπη που είχαν οι γονείς μου για μένα, διαφορετική από την αγάπη που έχω για τα αδέρφια μου… διαφορετική από την αγάπη για τη ζωή… Είναι η αγάπη μου για σένα… για σένα που αγαπώ περισσότερο και από τη ζωή μου… Και δεν ξέρεις πόσο την αξίζεις αυτή την αγάπη…
Μήνες προτού γεννηθείς είχα δοκιμαστεί με συναισθήματα ανικανότητας… κυρίως τις πρώτες εβδομάδες… συναισθήματα αβεβαιότητας για τις νέες πτυχές της ζωής που φέρνει η ύπαρξη ενός παιδιού… Ποτέ στο παρελθόν δεν έκρινα τόσο αυστηρά τον εαυτό μου… Αναρωτιόμουν αν μπορούσα να σε βοηθήσω να ανακαλύψεις τον κόσμο… να αναπτύξεις τις δεξιότητες που είναι απαραίτητες για την πορεία σου στη ζωή…
Σήμερα, κι εγώ ο ίδιος μένω κατάπληκτος με όσα έχω καταφέρει μαζί σου… Έχεις ξυπνήσει ένα άλλο επίπεδο της ύπαρξης του εγώ μου… Με κάνεις να σκέφτομαι το υπόλοιπο της ζωής μου με μια διαφορετική ματιά… σκέφτομαι πλέον τις συνέπειες της κάθε πράξης μου, πράγμα που δεν το έκανα ποτέ… Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η γέννησή σου έχει εμβαθύνει την αγάπη μου για τον άλλο σου μπαμπά. Βλέπω την αγάπη και την αφοσίωσή του για σένα και ζηλεύω… Ζηλεύω γιατί κάποιες στιγμές μου φαίνεται ότι είναι πολύ καλύτερος μπαμπάς από μένα… Γρήγορα όμως η ζήλεια περνάει… Περνάει όταν σας βλέπω να παίζετε μαζί… να μοιράζεστε πράγματα… να διασκεδάζετε… Περνάει γιατί ξέρω πως ό, τι κι αν συμβεί, θα έχεις τουλάχιστον έναν από τους δυο μας να σε φροντίζει στην πορεία σου στη ζωή… Είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιον που να μπορείς να βασιστείς πάνω του… ένα χέρι να σε βοηθήσει όταν θα προσπαθείς να προχωρήσεις μπροστά, όσο τολμηρή κι αν είναι αυτή η προσπάθεια…
Σ’ ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις στη ζωή μου, όμορφε… εσύ…
Χρόνια Πολλά. Σ’ αγαπώ…
Ο μπαμπάς σου
.
Image Hosted by ImageShack.us
.
Αγαπημένε γιέ μου
Μου φαίνεται σαν να ήταν χθες η μέρα που σε φέραμε για πρώτη φορά στο σπίτι από το μαιευτήριο… Σαν να ήταν χθες… Κι όμως έχει περάσει ένας χρόνος. Ήσουν ένα μικρό-μικρό βρέφος και τώρα έχεις γίνει ένα πλασματάκι που προσπαθεί και κάνει τα πρώτα του βήματα. Όταν θα μεγαλώσεις αρκετά και θα μάθεις να μετράς, θα σου πω μια μεγάλη αλήθεια… θα σου αποκαλύψω πόσα τσιγάρα κάπνισε ο μπαμπάς Αλέξανδρος από την αγωνία του μέχρι ν’ ακούσει το πρώτο κλάμα σου… Θα σου πω κι άλλη μια αλήθεια για να έχεις να γελάς… Ο μπαμπάς Αλέξανδρος ήταν τόσο νευρικός επειδή γεννιόταν νωρίτερα από εσένα τα άλλα παιδάκια που έφτασε μέχρι το σημείο ν’ απειλήσει να χτυπήσει μια νοσοκόμα… Τόσο πολύ βιαζόταν να γίνει μπαμπάς… Που να ‘ξερε ότι θα γινόταν έτσι κι αλλιώς μπαμπάς για όλη τη ζωή του! Αλλά κι εγώ ήμουν κάπως υπερβολικός στις αντιδράσεις μου. Όταν σε είδα για πρώτη φορά είπα από μέσα μου δεν μπορούσα να φανταστώ πως μπορούσες εσύ… αυτό το μικροσκοπικό ανθρωπάκι… να είσαι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μου… Δεν σου κρύβω ότι μια από τις πρώτες σκέψεις μου ήταν αν ήμουν έτοιμος… αν μπορούσα να τα καταφέρω… Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος και ακόμα αναρωτιέμαι… Κι εσύ δεν μπορείς να με βοηθήσεις, να μου απαντήσεις… γιατί το μόνο που κάνεις είναι να χαμογελάς… και δεν ξέρω… Χαμογελάς γιατί σου αρέσουμε; Χαμογελάς γιατί μας κοροϊδεύεις; Αν και δεν είμαι ακόμα σίγουρος εάν είμαι καλός πατέρας, πιστεύω ότι έχω κάνει κάποια βήματα. Η γέννησή σου ήταν και είναι μια προσωπική νίκη για μένα… Είσαι ένα μικρό θαύμα…
Έχει περάσει ένας χρόνος Λουκά μου… ένας χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου έχω καταγράψει τα πάντα που έχουν σχέση μ’ εσένα… Το πρώτο χαμόγελό σου… Την πρώτη λέξη σου… Το πρώτο βήμα σου… Το πρώτο ξέσπασμά σου… Τις πρώτες αταξίες σου… Αχ! Αυτές οι αταξίες! Ποιος από τους δυο μας θα βρει το κουράγιο να σε κάνουμε να πειθαρχήσεις; Μάλλον θα προσπαθήσουμε ομαδικά… και οι δυο!
Τι άλλο μας περιμένει μαζί σου; Διαβάζω τον τελευταίο καιρό για την επιδημία της γρίπης και οι νύχτες μου γίνονται άυπνες νύχτες με εφιάλτες για επισκέψεις σε γιατρούς… εμβόλια… αντιβιοτικά… Ξέρεις πόση προσπάθεια κάνω να κρύβω τους φόβους μου για να μπορώ να σε κοιτάζω με ήρεμο βλέμμα; Ευτυχώς που μου χαμογελάς και τα ξεχνώ όλα… Τι αξία έχει η ζωή, αν δεν υπάρχουν και εμπόδια που πρέπει να τα ξεπεράσεις; Να… Σύντομα, θα έρθει η μέρα που θα πρέπει να σε πάμε στον παιδικό σταθμό… Εσύ θα φωνάζεις γιατί δεν θα θέλεις να φύγεις από κοντά μας, αλλά θα αναγκαστείς να καθίσεις… μετά την πρώτη εβδομάδα θα έχεις συνηθίσει και δεν θα θέλεις να έρχεσαι σπίτι… Έτσι έκανα κι εγώ… Ζούμε την ζωή σε φάσεις Λουκά… Κάτι τελειώνει… κάτι άλλο αρχίζει… Οι αλλαγές είναι τόσο γρήγορες για μια ζωή που δεν διαρκεί αιώνια…
Ένα χρόνο τώρα έχω μάθει τόσα πολλά μαζί σου και θα συνεχίσω να μαθαίνω… Έχω μάθει να αγαπώ άνευ όρων και χωρίς ανταλλάγματα… ένα μάθει πώς να συγχωρώ… έχω μάθει να απολαμβάνω τα μικρά πράγματα στη ζωή… Έχω μάθει πώς να είμαι ξένοιαστος… Ο κατάλογος είναι ατελείωτος…
Σ’ ευχαριστώ μικρέ μου
Χρόνια σου πολλά και ευτυχισμένα
Θα σ’ αγαπώ για πάντα
Ο μπαμπάς Μιχάλης

19 σχόλια:

gay super hero είπε...

Α να χαθείς, το διαβάζω στη δουλειά και μ'έχουν πάρει τα ζουμιά :-)

Τί όμορφα κείμενα...Να τους ζήσει ο μικρούλης τους!

nikos είπε...

Σε πολλές σκέψεις μας ρίχνεις κάθε μέρα. Χθες τα γηρατειά, σήμερα τα παιδιά. Αν είναι αλήθεια είναι πολύ όμορφο, αυτό που δεν θα ζήσουμε ποτέ οι περισσότεροι.
Σήμερα έμαθα ότι ο φίλος φίλου μου είναι στο νοσοκομείο. Δύσκολα τα πράγματα μάλλον. Και γιατί είναι πιο δύσκολα; Γιατί ο φίλος μου δεν μπορεί να αφήσει τη δουλειά του και να είναι δίπλα στο φίλο του. Δεν μπορεί να τους πει "ο δικός μου άνθρωπος είναι στο νοσοκομείο και πρέπει να είμαι στο πλευρό του". Όπως θα μπορούσε να κάνει ίσως αν επρόκειτο για τη σύζυγό του. Κι ο φίλος του δεν μπορεί να πει στους δικούς του ότι θα ήθελα κάποιον άλλο να είναι δίπλα του...

Αλέξανδρος είπε...

@gaysuperhero: Σ' ευχαριστώ εκ μέρους και των άλλων δυο μελών της οικογένειας
@Nikos:Επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα πήραμε την απόφαση και ξενιτευτήκαμε. Κι εδώ είναι δύσκολα... όταν σε μια πόλη, υπερβολικά υπερκαταναλωτική, όλοι σχεδόν έχουν γεμάτες τσέπες για να ξοδεύουν, η δική μου τσέπη είναι γεμάτη με το χέρι του ανθρώπου που αγαπώ και η ζωή μου γεμίζει από το αθώο βλέμμα ενός παιδιού που, τουλάχιστον, μεγαλώνει σ' ένα σωστό περιβάλλον...

Υ.Γ. Καλός και ο μικρός των συνοδευτικών φωτογραφιών, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με τον δικό μας!

http://www.facebook.com/photo.php?pid=1657944&l=f9f9a53049&id=661988949

Tales from the other side of town είπε...

Αλέξανδρε, Μιχάλη να σας ζήσει ο μικρούλης!!!
Και ευχαριστούμε για τα πολύ όμορφα κείμενα!

Ανώνυμος είπε...

Ενημερώνομαι από το απέναντι πεζοδρόμιο δύο χρόνια και έως σήμερα δεν είχα αισθανθεί την ανάγκη να παρέμβω. Σας ευχαριστώ για την πληροφόρηση που μας παρέχετε και θέλω να θίξω ένα σημείο που έχει μεγάλη σημασία για μένα.

Σαν περήφανη λεσβία δίνω τον αγώνα μου για τα δικαιώματα της γυναίκας ανεξάρτητα από το σεξουαλικό προσανατολισμό της κάθε μίας από εμάς. Αγωνίζομαι για τα δικαιώματα των λοαδ ατόμων και για τη σεξουαλική χειραφέτηση. Είμαι κατά της γυναικείας πορνογραφίας που είναι αντρικό επίτευγμα της φαλλοκρατικής παγκόσμιας κοινωνίας μας. Ζητάω τη θέση που αξίζει στη γυναίκα και τώρα θλίβομαι αφάνταστα να βλέπω ότι και οι ομοφυλόφιλοι άντρες αντιμετωπίζουνε τη γυναίκα σαν εκτελεστικό όργανο για τις επιθυμίες τους. Για τη γυναίκα που έφερνε στον κόσμο ένα παιδί δεν βρήκε ούτε μία λέξη? Αψυχο αντικείμενο ήτανε? Ούτε ο πιο άξεστος ετερό φαλλοκράτης δε θα έδειχνε αυτό το επίπεδο αντιμετώπισης.

Παρακαλώ τον ιστολόγο να μας εκθέσει ελεύθερα την άποψη που τον εκφράζει για το σημείο που έθιξα. Θα με ενδιέφερε πολύ και η άποψη όλων των λοαδ που διαβάζουν αυτό το άρθρο.
Ελισάβετ

gay super hero είπε...

@ Eλισάβετ

Αναφέρεσαι στην παρένθετη μητέρα ή τη δότρια του ωαρίου; Γιατί συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις πρόκειται για διαφορετικά άτομα...

Δεν ξέρω τί ακριβώς έκαναν τα παιδιά στη συγκεκριμένη περίπτωση, από ό,τι γνωρίζω όμως στις ΗΠΑ υπάρχουν εταιρείες οι οποίες αναλαμβάνουν να βρουν γυναίκες που ενδιαφέρονται να γίνουν δότριες ωαρίου ή να εγκυμονήσουν ένα ξένο παιδί φυσικά με το αζημίωτο.

Επίσης για τις γυναίκες υπάρχουν τράπεζες σπέρματος όπου η διαδικασία είναι ακόμα πιο απρόσωπη (οι γυναίκες δεν γνωρίζουν καν το βιολογικό πατέρα του παιδιού τους αλλά επιλέγουν το σπέρμα του μέσα από λίστα βάσει κάποιων επιθυμητών χαρακτηριστικών).

Όλα αυτά μπορεί να σου φαίνονται ψυχρές και απρόσωπες business συναλλαγές και -δυστυχώς ή ευτυχώς-έτσι είναι.

Επαναλαμβάνω πάντως για να μην παρεξηγηθώ ότι δεν γνωρίζω καθόλου ποια ακριβώς διαδικασία ακολούθησαν ο Μιχάλης και ο Αλέξανδρος για να αποκτήσουν το γιο τους.

Tales from the other side of town είπε...

Ελισάβετ, νομίζω ότι βιάζεσαι να καταλογίσεις κάτι άδικα. Στο συγκεκριμένο ποστ, ο Αλέξανδρος θέλησε να αναφερθεί στον ένα χρόνο από από τη γέννηση του παιδιού τους, στα συναισθήματά τους, με έναν πολύ όμορφο και γλυκό τρόπο. Δεν αναφέρεται καθόλου στο πώς αποκτήθηκε το παιδί και συνεπώς δεν αναφέρεται και στην γυναίκα που το έφερε στον κόσμο. Φαντάζομαι ότι σε ένα μόνο ποστ δεν γίνεται να αναφερθείς στα πάντα, επιλέγεις πού θα επικεντρώσεις. Φαντάζομαι επίσης ότι καταλαβαίνεις ότι για ένα ζευγάρι αντρών δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία, μπορεί και να μην θέλουν ν' αναφερθεί για προσωπικούς τους λόγους. Γιατί θέλεις να καταλογίσεις κάτι και ειδικά στην περίπτωση αυτή;

Ανώνυμος είπε...

Aναφέρομαι στη γυναίκα που έφερε στον κόσμο ένα παιδί. Γεννούσε μία γυναίκα και λιποθύμαγε αυτός; Γιατί παρακαλώ? Οι άντρες λιγοθυμάνε επειδή δεν αντέχουνε να βλέπουνε τη γυναίκα μέσα στους πόνους της γέννας. Από κουτί βγήκε το πόδι του παιδιού? Τί είδους αντιμετώπιση είναι αυτή να αποφεύγει να μιλήσει για μία γυναίκα που γέννησε το παιδί του?
Kαι πορνογραφικές εταιρείες υπάρχουνε αλλά αυτό δε θα με κάνει να συμφωνήσω με την αντιμετώπιση της γυναίκας σαν ένα κομάτι κρέας.

Παιδιά δεν έχω και ούτε σκοπεύω να κάνω για λόγους που έχουνε να κάνουνε με τις επιλογές μου. Ξέρω ότι δε μπορώ να είμαι με την ίδια σύντροφο και δε μπορώ να προσφέρω σταθερή οικογένεια σε ένα παιδί. Αλλά αγανακτώ όταν βλέπω τους άντρες να αντιμετωπίζουνε τη γυναίκα σαν σκεύος για τις επιθυμίες τους. Ονειρεύομαι ένα κόσμο που ο άντρας θα σέβεται και θα υπολογίζει τη γυναίκα.

Ανώνυμος είπε...

Το «περήφανη λεσβία» είναι μία λέξη?

Και, πείτε μου, γιατί πιστεύει η αναγνώστριά σας ότι επειδή μια «περήφανη λεσβία» δε μπορεί να είναι με την ίδια σύντροφο και δε μπορεί να προσφέρει σταθερή οικογένεια σε ένα παιδί, δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι άνδρες που να το μπορούν?

Αμ, το άλλο…
Οι άντρες λιγοθυμάνε επειδή δεν αντέχουνε να βλέπουνε τη γυναίκα μέσα στους πόνους της γέννας
Τι ετεροφυλοφιλικό κλισέ, Θεές μου!

Markus

Αλέξανδρος είπε...

Να δώσω κι εγώ την απάντηση μου στην Ελισάβετ, γιατί έξω από τον χορό πολλά τραγούδια μπορείς ν' ακούσεις. Η ευαισθησία στη γυναίκα που ανέλαβε να γεννήσει τον μικρό μας είναι σεβαστή, αλλά εδώ μιλάμε για μια σοβαρή επιστημονική διαδικασία όπου η γυναίκα που γεννάει είναι ένα κομμάτι της αλυσίδας... να το πω και πιο ωμά... είναι ένα κομμάτι της διαδικασίας. Και όλο αυτό γίνεται με τη συγκατάθεσή της. Όπως υπάρχουν άντρες, χιλιάδες άντρες που πωλούν το σπέρμα τους για εκατοντάδες δολάρια και ζουν μάλιστα από αυτό, δηλαδή είναι επαγγελματίες, έτσι ακριβώς υπάρχουν και γυναίκες που "νοικιάζουν" τη μήτρα τους για να εξυπηρετήσουν έναν σκοπό. Δεν ξέρω πως ακούγεται, προσωπικά το βρίσκω έντιμο, και μιλάμε για ενήλικες που έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν στη ζωή τους.
Οι κλινικές ή τα κέντρα που αναλαμβάνουν αυτές τις δουλειές, διατηρούν το δικαίωμα να κρατήσουν κρυφή την ταυτότητα τόσο του δότη όσο και της υποψήφιας μητέρας. Στη δική μας περίπτωση, ζητήσαμε και πληρώσαμε επιπλέον δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να είμαστε σε επαφή με την "επαγγελματία" μητέρα του παιδιού μας. Ζήσαμε μαζί της όλη την περίοδο, διακριτικά... για εμάς ήταν κάτι πρωτόγνωρο, γι' αυτή μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο, μπορεί και δυο (!). Είναι λογικό όταν ζεις μια κατάσταση για πρώτη φορά, να συγκινείσαι και να λιποθυμάς κι ας μη πονάς (γιατί πιστεύουμε ότι η μάνα πονά και ο πατέρας χαζογελά με τις νοσοκόμες, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης).
Δεν είχα πρόθεση να αντιμετωπίσω τη συγκεκριμένη γυναίκα ως κρέας και δεν επιτρέπω σε κανέναν να το κρίνει αυτό, από τη στιγμή που ξέρει την άποψή μου για το θέμα. Έχω ζήσει και ζω αρκετό ρατσισμό στη ζωή μου και δεν μου αρέσει ούτε να κατηγοριοποιώ, ούτε να αντιμετωπίζω μειονεκτικά τους γύρω μου.
Είναι υποχρέωσή μου όμως να δώσω στο παιδί μου να καταλάβει ότι δεν θα πει ποτέ τη λέξη μητέρα όσο σκληρό κι αν είναι αυτό. Είναι υποχρέωσή μου να του δώσω να καταλάβει ότι είναι καρπός δυο αντρών, ότι έχει δυο μπαμπάδες και πρέπει να είναι ευχαριστημένος που δεν ήρθε τυχαία στον κόσμο, αλλά επειδή το θέλαμε και οι δυο.
Υπάρχουν πολλές υποχρεώσεις, πολλά δικαιώματα... δεν μπορεί να τα καταλάβει εύκολα κάποιος που δεν το ζει. Ακόμα κι εγώ δεν φανταζόμουν ότι παιχνίδια που λένε τη λέξη "μαμά" απαγορεύονται για το δικό μας παιδί. Ονειρευόμουν κι εγώ πολλά, και συνεχίζω να ονειρεύομαι, αλλά υπάρχουν καταστάσεις στη ζωή που ζητούν να προσγειωθείς και να αντιμετωπίζεις τα πάντα με ρεαλισμό.
Αυτά!

erva_cidreira είπε...

Το να μην μπορεί κανείς να μοιραστεί τη χαρά των άλλων και να τους ευχηθεί να τους ζήσει το μωρό, ας πούμε ότι μπορώ να το κατανοήσω, αφού ίσως να κρύβει και μια ζήλεια για το ότι εκείνοι κατάφεραν αυτό που κι εμείς θα θέλαμε αλλά ίσως επειδή είμαστε πιο άτυχοι ή λιγότερο τολμηροί δεν το μπορέσαμε.
Το να ξέρει κανείς να λέει ένα σωρό τραγούδια έξω από τον χορό επίσης είναι κάτι πολύ γνωστό και καταληπτό.
Το να επενδύει όμως θεωρητικά τη μικροψυχία του με ξεπερασμένα φεμινιστικά τσιτάτα, και μάλιστα ετεροφυλοφιλικής λογικής, και να προσπαθεί να μας πείσει για «την ικανότητά του να βλέπει κάτω από την επιφάνεια» το βρίσκω ακατανόητα προσβλητικό για τους αναγνώστες του συγκεκριμένου ιστολογίου.
Πόσο μάλλον όταν μιλάει, όπως οι δυο σχολιαστές που τα σχόλια τους δεν πρόκειται να δημοσιεύσω, από την πλεονεκτική θέση εκείνου που απολαμβάνει ο ίδιος την προστασία, τις παροχές και τα προνόμια που του παρέχει ο Νόμος, και μάλιστα σε βάρος άλλων συμπολιτών του. Και με φανερή επιπλέον την έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού προς αυτούς που υφίστανται τις διακρίσεις και τους αποκλεισμούς.
Αν κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν «εξέδρα», ας το αντιληφθούν, υπάρχουν άλλοι χώροι περισσότερο πρόσφοροι για κάτι τέτοιο.

gay super hero είπε...

@ erva

Φαντάζομαι όμως ότι και εσύ καταλαβαίνεις ότι ως άντρες απολαμβάνουμε και εμείς καθημερινά κάποια προνόμια που πολλές φορές ούτε καν τα συνειδητοποιούμε. Το "έξω από το χορό" ισχύει και σε εκείνες τις περιπτώσεις. Και όσο άσχημο είναι να κάνει κάποιος κηρύγματα στους άλλους κουνώντας το δάχτυλο, εξίσου άσχημο ειναι να πέφτουμε όλοι μαζί πάνω σε κάποιον και να τον βάζουμε "στη θέση του".

Συμφωνώ ότι η Ελισάβετ θα μπορούσε να δείξει περισσότερο ότι μοιράζεται τη χαρά των παιδιών. θεωρώ όμως ότι η παρέμβασή της ήταν πολύ χρήσιμη γιατί καλές και οι ευχές αλλά αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να συζητηθούν
κάποια πρακτικά ζητήματα (χωρίς αδιακρισία και εφόσον το θέλουν οι γονείς βέβαια).

'Οσο για τους ετεροφυλόφιλους που σχολίασαν τα δικά τους (φαντάζομαι με τη γνωστή αναισθησία όσων θεωρούν τα προνόμιά τους δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα) ένα μόνο έχω να τους ευχηθώ: να μην βρεθούν ποτέ στη θέση να θέλουν παιδιά και να μην μπορούν να τα κάνουν.

erva_cidreira είπε...

Το σχόλιο δεν αφορούσε ειδικά την Ελισάβετ. Το συγκεκριμένο ποστ εμφανίζει μεγάλη και επαναλαμβανόμενη επισκεψιμότητα, αλλά όπως βλέπεις ελάχιστα σχόλια, κι ακόμη λιγότερα ευχετήρια, κάτι που λογικά θα ήταν το αναμενόμενο.
Επιπλέον στην ανάρτηση με τον Ρίκυ Μάρτιν αναγκάζομαι να μην δημοσιεύω σχόλια, κι όχι αναγκαστικά προερχόμενα από ετεροφυλόφιλους αναγνώστες, τα οποία είναι εξαιρετικά προσβλητικά για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, αλλά τελικά και για τον οποιονδήποτε πατέρα, πόσο μάλλον έναν πατέρα που με τόσο κόπο, κόστος και ρίσκο απέκτησε τα παιδιά του.
Μα, πες μου, τόσο δύσκολη υπόθεση είναι ο στοιχειώδης σεβασμός προς έναν άνδρα που έγινε πατέρας με ιατρικά υποβοηθούμενη αναπαραγωγή;

K.σ-Μ είπε...

gay super hero: 'Οσο για τους ετεροφυλόφιλους που σχολίασαν τα δικά τους (φαντάζομαι με τη γνωστή αναισθησία όσων θεωρούν τα προνόμιά τους δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα)

gay super hero,
σε δικό μου σχόλιο αναφέρεται ο erva_cidreira. Kαι δεν "σχολίασα τα δικά μου", πολύ δε περισσότερο το σχόλιό μου δεν περιείχε κανένα φεμινιστικό τσιτάτο - δεν φημίζομαι άλλωστε για τον φεμινισμό μου. Έγραψα απλώς αυτό που παρατήρησα μετά την επίσκεψή μου στο μπλογκ που μας παρέπεμψε. O erva_cidreira αποφάσισε να το λογοκρίνει, ωστόσο επειδή το σχόλιό μου δεν απευθυνόταν προσωπικώς στον erva_cidreira, θα το θέσω υπ' όψιν σας, μέσω των μέηλ σας, (αν είναι δημοσιευμένα στο μπλογκ σας) ώστε να κρίνετε μόνοι σας.

ruth_less είπε...

Να χαίρεστε τον γυιό σας! Και συγχαρητήρια και στους δυό σας γιατί σε ένα κόσμο που όλων των ειδών οι σχέσεις - straight και μη- είναι ρευστές καταφέρατε τόσα πολλά και δύσκολα, ενωμένοι. Εύχομαι τα καλύτερα στην οικογένειά σας.

Ανώνυμος είπε...

Ο Αλέξανδρος με αναγκάζει να μιλήσω με ένα τρόπο που δε θα ήθελα. Κάνει ωμές αναφορές στη γυναίκα που έφερε στον κόσμο το παιδί του και λέει ότι έχει υποχρέωση να του πει ψέματα. Ο ίδιος το αντιμετωπίζει μειονεκτικά γιατί το κοροϊδεύει. Στην περίπτωση που και η κυοφόρος είναι η ίδια γυναίκα το παιδί αυτό είναι καρπός μίας γυναίκας και ενός άντρα και το μεγαλώνουνε δύο πατεράδες. Όταν το παιδί μεγαλώσει θα το μάθει στο σχολείο ότι δεν είναι ο καρπός δύο αντρών. Για κάποια πράγματα είναι απαραίτητα και τα δύο φύλα και πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε το ένα το άλλο. Η μειονεκτική θέση της γυναίκας απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια από τον άντρα. Ο gay super hero κατάλαβε πολύ καλά το πνεύμα της παρέμβασής μου και τον ευχαριστώ.

Για το χορό πήρατε απάντηση. Όλοι είμαστε έξω από το χορό κάποιων άλλων. Αν ζηλεύουνε μερικοί δε συμβαίνει το ίδιο με όλες και όλους. Είναι καλύτερα να μιλάει η καθεμία και ο καθένας για τον εαυτό του. Στην πρώτη πανελλαδικά φεμινιστική δικτυακή κοινότητα είχαμε κάνει άπειρες συζητήσεις και δεν είμαι έξω από το χορό της ομοφυλόφιλης γυναίκας. Είμαι λεσβία φεμινίστρια αλλά δεν είμαι οπαδός του λεσβιακού φεμινισμού. Λέτε ότι έχω ετεροφυλοφιλική λογική αλλά η ακρότητα του λεσβιακού φεμινισμού δε με εκφράζει. Αν αυτό που ονειρεύομαι για τη θέση της γυναίκας το βρίσκετε ξεπερασμένο φεμινιστικό τσιτάτο τότε με κάποιους άντρες ομοφυλόφιλους μας χωρίζουνε πιο αγεφύρωτες διαφορές από τους ετερό συνανθρώπους μας. Ελπίζω να έγινα κατανοητή και δε θα επεκταθώ άλλο. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Ελισάβετ

George Tsitiridis είπε...

o glikos alex
tou efxomai panda kathe eftixia..

gay super hero είπε...

@ Ελισάβετ

Πουθενά στο σχόλιο του Αλέξανδρου δεν προκύπτει ότι αντιμετωπίζει "ωμά" τη γυναίκα που έφερε στον κόσμο το παιδί του. Πουθενά δεν λέει ότι θα του πει "ψέματα" όπως γράφεις. Αυτό που γράφει είναι ότι "είναι υποχρέωσή μου όμως να δώσω στο παιδί μου να καταλάβει ότι δεν θα πει ποτέ τη λέξη μητέρα όσο σκληρό κι αν είναι αυτό" - και πολύ σωστά το γράφει. Επιπλέον είναι σαφές ότι άλλο πρόσωπο είναι η δότρια του ωαρίου και άλλο η παρένθετη μητέρα οπότε αυτό το αφόρητα ετεροφυλοφιλικό "το παιδί αυτό είναι καρπός ενός άντρα και μίας γυναίκας" πολύ απλά δεν ισχύει.

Όσο για την πρόταση "Για κάποια πράγματα είναι απαραίτητα και τα δύο φύλα και πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε το ένα το άλλο" φαντάζομαι να καταλαβαίνεις ότι προκειμένου να αρνηθείς την ομογονεϊκότητα καταφεύγεις στα γνωστά κλισέ των ετεροφυλόφιλων που χρησιμοποιούν τη δήθεν ανησυχία τους για την ισότητα των φύλων ως φερετζέ που καλύπτει την ομοφοβία τους.

Elementstv είπε...

Δυστυχως καποιες φορες ακομη και ο ακτιβισμος και η αγαπη για την ισοτητα οπως ο φεμινισμος,γκει ακτιβισμος κτλ πολλες φορες χανει το στοχο του και χτυπαει στα τυφλα.Το ζευγαρι αυτο δεν εχει για ΤΙΠΟΤΑ να απολογηθει.Η γυναικα ειχε την επιλογη να διαθεσει τη μητρα της δεν την αναγκασε κανεις και τιποτα(οποιες και αν ειναι οι συνθηκες παντα εχουμε επιλογες)

Να τους ζησει και καθε ευτυχια ευχομαι!