ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ

Ο μικρός Λουκάς
.

«Πες μου…», μου λέει…
Χαμογελώ… Δανείζομαι από τη χροιά της φωνής του την βραχνάδα και τον ερωτισμό που τόσο μ’ αρέσει…
«Τι να σου πω;… Δεν έχω να πω τίποτα…», του λέω…
«Τι θα αλλάξει στη σχέση μας;», με ρωτάει…
Λέξεις… Είναι φίλοι μου όταν γράφω, αλλά γίνονται ο όλεθρος της ύπαρξής μου όταν θέλω να μιλήσω…
«Όταν θα με φιλάς, για παράδειγμα… δεν πρέπει να ακούγεται θόρυβος γιατί θα ξυπνήσει ο Λουκάς…», του απαντώ χαϊδεύοντάς του τις μπούκλες…
Γελάει, αλλά γρήγορα πνίγει το γέλιο του σ’ ένα χαμόγελο…
«Δεν γίνεται αυτό που λες…», μου λέει…
«Αυτό θα μου το πεις σε έξι μέρες από τώρα…», του λέω…
«Ξέρεις;», με ρωτάει…
«Όχι… πες μου…», του απαντώ…
«Πρέπει να βάλουμε ωτοασπίδες στον μικρό για να μην μας ακούει…», μου λέει…
(…)
Και, αν και ο Λουκάς δεν έχει γεννηθεί ακόμα, οι συζητήσεις για το πόσο θα μας αλλάξει την καθημερινότητά μας η παρουσία του, είναι αρκετά συχνές κυρίως το τελευταίο δεκαήμερο… αλλά πιστεύω ότι δεν έχουμε πει ακόμα αρκετά…
«Άλεξ;», μου λέει…
«Ναι;», τον ρωτώ…
«Θα τα καταφέρουμε;», με ρωτάει…

(24/8/2008)

.

Αγαπημένε Λουκά,
Είσαι μόνο δώδεκα ωρών βρέφος και δεν μπορείς να διαβάσεις, είμαι όμως σίγουρος πως μπορείς ν’ ακούσεις αυτά που θα σου γράψω και να καταλάβεις όλα αυτά που πρέπει να ξέρεις, τώρα, που έχει ξεκινήσει η πορεία σου στη ζωή… Επειδή είμαι πολύ μεγαλύτερος από εσένα, κι έχω δοκιμάσει τη ζωή με το κουτάλι, πρέπει να δώσεις σημασία σ’ αυτά που θα σου πω… Κι αν πω και καμία βλακεία, σε παρακαλώ να με συγχωρέσεις… Είναι η πρώτη φορά που παίρνω τον ρόλο του πατέρα, δεν έχω κάνει ούτε ένα δοκιμαστικό και στο κάτω-κάτω πρέπει να εκτιμήσεις τουλάχιστον την προσπάθειά μου γιατί θέλεις δεν θέλεις εμένα θα έχεις στο πλευρό σου… μ’ εμένα θα έρχεσαι αντιμέτωπος τα επόμενα χρόνια…

Εντάξει… δεν θέλω να γίνω απαιτητικός… Καταλαβαίνω πως δεν είσαι σε θέση να με παρακολουθήσεις και να με καταλάβεις, αλλά κάποια ημέρα, όταν θα είσαι έτοιμος, ελπίζω να σε βοηθήσουν τα λόγια μου και να βρεις έστω και την ελάχιστη αξία σ’ αυτά που σου γράφω…

Είσαι πολύ μικρός, η ζωή σε βλέπει με χαμόγελο… ούτε καν που θα τολμήσει να σου ζητήσει φόρο παρουσίας… ούτε που θα σκεφτεί να σε ρίξει στις απογοητεύσεις, στα καρδιοχτύπια και στη μοναξιά… στο πόνο… Κι αυτό γιατί σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιδιά έχεις τη τύχη να είσαι παιδί δυο μπαμπάδων που σε λατρεύουν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο… Έχεις δυο μπαμπάδες που σαν ασπίδες θα αποκρούσουν τα βέλη και τις σφεντόνες της καθημερινής ζωής… Δεν πρέπει να αισθάνεσαι μειονεκτικά, αλλά να είσαι ευγνώμων… Είσαι ακόμα παιδί, βρίσκεσαι στο πρώτο στάδιο της ζωής σου και έχεις να περάσεις από πολλά ακόμα… Ελπίζω να σε βοηθήσω, να σε στηρίξω όσα περισσότερα χρόνια γίνεται στη πορεία σου και να κρατήσεις από εμένα τα καλύτερα και όσα εσύ θεωρείς σημαντικά… Δεν θέλω να γίνω ένας κουραστικός συμβουλάτορας… δεν μου ταιριάζει αυτός ο ρόλος…

Η ζωή είναι πολύ σκληρή…

Θα υπάρξουν άνθρωποι στη ζωή σου που δεν θα σε συμπαθήσουν και ίσως να σε δείχνουν με το δάχτυλο… Αγνόησέ τους… Θα τους πειράζει το γεγονός ότι είσαι ξεχωριστός και όχι διαφορετικός και για κανένα άλλο λόγο… Η δύναμή τους θα πηγάζει από τη προσπάθειά τους να σε φοβερίσουν ή να σε βλάψουν… Μην επιτρέψεις να συμβεί αυτό… Μπορείς να κάνεις πάρα πολλά για να τους αποφύγεις… Πρέπει να μάθεις να τους κοιτάζεις στα μάτια και να καταλαβαίνεις ποιοι είναι φίλοι σου και ποιοι εχθροί σου… ποιοι είναι εκείνοι που θα σε φροντίσουν… ποιοι θα σου προσφέρουν βοήθεια… Όταν βρεις φίλους, να τους κρατήσεις για πάντα… Οι φίλοι είναι θησαυρός και στηρίζουν το κάθε σου βήμα ανεξάρτητα αν είσαι σωστό ή λάθος… Μάθε να ξοδεύεις όσο τον δυνατό περισσότερο χρόνο μαζί τους και το κυριότερο… μάθε να τους αγαπάς και να είσαι καλός μαζί τους…

Θα υπάρξουν στιγμές που θα συναντήσεις την απογοήτευση αντί της ευτυχίας… Η ζωή όμως θα σε βοηθήσει να διαλέξεις τον κατάλληλο δρόμο κάθε φορά για να πορευτείς… Σε κάθε σου βήμα πρέπει να σκέφτεσαι… Η ζωή είναι σαν την τραμπάλα… τη μια στιγμή θα βρίσκεσαι χαμηλά, την αμέσως επόμενη όμως θα βρίσκεσαι ψηλά… Δέξου την απογοήτευση και τη στενοχώρια σαν μάθημα για να μπορέσεις να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου και όχι να παγιδευτείς στη παγίδα της ευκολίας… Μάθε να μετατρέπεις τα αρνητικά σε θετικά και θα δεις πόσο καλύτερη θα είναι η ζωή σου…Κάποτε, ίσως νωρίς… ίσως αργότερα θα έρθεις αντιμέτωπος με τον χωρισμό ή με την εγκατάλειψη… Εύχομαι να μη σου συμβεί ποτέ, αλλά είσαι άνθρωπος και συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους… Όσο θα βρίσκομαι εγώ δίπλα σου να ξέρεις πως θα θεραπεύσω κάθε πληγή στη ψυχούλα σου… θα σηκώσω κάθε πέτρα, εμπόδιο στο δρόμο σου, αλλά θα σε αφήσω να αισθανθείς το άσχημο για να μάθεις να το ξεπερνάς και να γίνεσαι δυνατότερος και καλύτερος άνθρωπος…

Στο ταξίδι σου στη ζωή θα βρεις πολλά βάσανα και θα συναντήσεις την σκληρότητα… Μην υποχωρήσεις ούτε βήμα, μη κρυφτείς, μη τρέξεις μακριά… Να είσαι ανοικτός σε νέα πράγματα, σε νέες εμπειρίες, σε νέες ιδέες, σε νέους ανθρώπους… Είναι πολύ σημαντικό… Πρέπει να μάθεις να συγκρίνεις και να επιλέγεις… Δύναμη θα παίρνεις μόνο από εμάς, τους γονείς σου, και από την καρδιά σου… μέχρι να βρεις την αγάπη στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που εσύ θα επιλέξεις για να περάσεις τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής σου… Μη φοβάσαι τις επιλογές σου και μη σε φοβίζουν οι άλλοι… άκου μόνο την καρδιά σου…

Θα αποτύχεις πολλές φορές, γιατί η αποτυχία είναι το εμπόδιο μιας προσπάθειας… Μην εγκαταλείψεις τίποτα για κανένα λόγο… Μετά από μια αποτυχία ακολουθεί μια επιτυχία… Αφήνοντας μια προσπάθειά σου στη μέση δεν θα νοιώσεις ποτέ αυτό το καταπληκτικό συναίσθημα της επιτυχίας που είναι σαν να ανεβαίνεις στη κορυφή ενός βουνού… Η αποτυχία θα σου δείξει το δρόμο… τα βήματα προς την επιτυχία…

Θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους που θα θελήσουν να δοκιμάσουν τις αντοχές σου στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά… Θα προσπαθήσουν να συγκριθούν μαζί σου προτάσσοντας καλύτερα αυτοκίνητα, μεγαλύτερα σπίτια, ομορφότερα ρούχα… Μη τους δώσεις σημασία… Η ζωή τους είναι κενή και είναι ανταγωνιστικοί μόνο και μόνο για να παριστάνουν τους λόρδους και να ζουν μέσα στη ψεύτικη ευτυχία τους… Εδώ είναι το μυστικό… Η ζωή δεν είναι ένας ανταγωνισμός… είναι μια κοινή πορεία… Μια σχολική εκδρομή με τραγούδια και χαμόγελα… Αν κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού αναλωθείς προσπαθώντας να εντυπωσιάσεις τον άλλο, δεν θα χαρείς ούτε μια στιγμή… δεν θα μάθεις να απολαμβάνεις… Η ζωή είναι ένα ταξίδι στην ευτυχία, στη συνεχόμενη μάθηση, στη βελτίωση… στην αγάπη…

Μη σε πειράξει αν έχεις το μικρότερο αυτοκίνητο, αν ζεις σε ένα μικρό σπίτι, αν δεν πληρώνεσαι καλά στη πρώτη σου δουλειά… Τίποτα δεν μας ανήκει από την αρχή και πρέπει να μάθουμε να κερδίζουμε σκληρά οτιδήποτε θα καταλήξει στη κατοχή μας… Κανένα υλικό αγαθό δεν θα σε κάνει περισσότερο ευτυχισμένο… Πρέπει να αποκτήσεις πρώτα κάποια πράγματα για να καταλάβεις πως δεν πρέπει να θελήσεις περισσότερα… Μείνε ικανοποιημένος με τα λίγα και μη σπαταλάς χρόνο για να κερδίσεις χρήματα… έχω φροντίσει εγώ γι’ αυτό… Τα χρήματα δεν θα σε βοηθήσουν να αγοράσεις τίποτα σημαντικό… μόνο ο χρόνος θα σου προσφέρει τα πράγματα που θα αγαπήσεις και θα εκτιμήσεις…

Βρες το πάθος σου και δάγκωσε το σκληρά… όπως ο σκύλος δαγκώνει το κόκαλο και δεν αφήνει να του το πάρει κανείς από το στόμα… Βρες μια δουλειά που να σου αρέσει… Η ζωή είναι πάρα πολύ σύντομη για να τη σπαταλήσεις σε μια εργασία την οποία και θα μισείς…

Η αγάπη πρέπει να γίνει ο κανόνας σου…

Αν υπάρχει μια λέξη που πρέπει να τη ζήσεις, να τη δεις από κοντά… αυτή είναι η λέξη: Αγάπη… Θα σου ακουστεί τετριμμένο, το ξέρω… Το ίδιο θα υποστήριζε και ο άλλος σου μπαμπάς… Δείξε μου εμπιστοσύνη… Αν δεν υπήρχε αγάπη, δεν θα υπήρχες κι εσύ… Σου αρκεί αυτό για να καταλάβεις τη σημαντικότητά της… Μερικοί πιστεύουν ότι η πιο σημαντική λέξη είναι η λέξη: Επιτυχία… Η ζωή τους είναι αγχωτική, ρηχή και οι ίδιοι απίστευτα δυστυχισμένοι… Άλλοι σκίσουν τα ρούχα τους για τη λέξη: Εγωισμός… Βάζουν τις δικές τους ανάγκες πάνω από τις ανάγκες των άλλων και είναι επίσης δυστυχισμένοι γιατί δεν έχουν ζωή… Κάνε σημαία της ζωής σου την αγάπη… Μάθε να αγαπάς τον σύντροφό σου, τα παιδιά σου, τους γονείς σου, τους φίλους σου… Άνοιξε την καρδιά σου και μοίρασέ την μόνο σ’ αυτούς και σε κανένα άλλο… Δώσε τους να καταλάβουν πόσο σημαντική είναι, πόσο την χρειάζονται… Στήσε την σαν ασπίδα και απομάκρυνε τη σκληρότητα, την αποδοκιμασία, τη ψυχρότητα, την απογοήτευση… Μάθε να προσφέρεις ένα χαμόγελο στους αγαπημένους σου, στους γείτονές σου… ένα χαμόγελο, μια καλή λέξη, μια ευγενική χειρονομία, ένα χέρι βοήθειας… Ο καθένας χρειάζεται αγάπη, ακόμα και ο εχθρός σου… Θυμίσου ότι πρόκειται για μια βασανισμένη ψυχή που έχει ανάγκη από αγάπη για να θεραπευτεί… Αν οι άλλοι σε επικρίνουν, μη γίνεσαι σκληρός μαζί τους… σκέψου πόσο άσχημα θα νιώσουν όταν δουν ότι είσαι ανώτερος από αυτούς, ένας θαυμάσιος άνθρωπος… Μάθε να αγαπιέσαι…

Τέλος, θέλω να ξέρεις ότι θα σ’ αγαπώ πάντα… Σου ζητώ συγγνώμη αν σε αποθάρρυνα, σου έγραψα και σου είπα όμως όλα αυτά που ήθελα ν’ ακούσω κι εγώ από τον πατέρα μου… Και αν ξεχάσεις κάτι απ’ όλα αυτά στο απίστευτα θαυμάσιο ταξίδι σου στη ζωή, να ξέρεις ότι θα είμαι εκεί… δίπλα σου, όταν μπορώ και όταν δεν μπορώ…
Φιλιά…
Ο μπαμπάς σου…

(27/8/2008)

.

LastNightIDreamtThatSomebodyLovedMe