ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

.

Κάθε Παρασκευή βράδυ αγοράζω ένα δεκάρι Marlboro lights. Κάθε Παρασκευή βράδυ αγοράζω ένα δεκάρι Marlboro lights που θα καπνίσω την επόμενη Παρασκευή. Το σφραγισμένο πακέτο που με περιμένει κάθε βράδυ να γυρίσω από τη δουλειά σε μια κρυφή γωνιά του σπιτιού μου, με γεμίζει γλυκιά προσμονή και μ' ένα τεράστιο χαμόγελο από μέσα. Το κάπνισμα το έχω κόψει εδώ και καιρό. Για την ακρίβεια, το σιχαίνομαι. Αλλά αυτά εδώ τα τσιγάρα έχουν άλλη γεύση.

Κάθε Παρασκευή βράδυ, αργά, ετοιμάζομαι, φοράω την μαύρη μου στιλπνή καμπαρντίνα με την βελούδινη υφή, βάζω τζελ στα μαλλιά που στραφταλίζουν και βγαίνω. Είμαι πολύ όμορφος. A knock-out. Ο κόσμος στο δρόμο γυρίζει και με κοιτάζει. Ή κοιτάζει αλλού.

Πάω σ' ένα κοσμοπολίτικο σινεμά στην Ομόνοια που παίζει ταινίες σεξ. Κάθε Παρασκευή βράδυ, η ίδια ιεροτελεστία.

Κάθομαι σε μια καρέκλα και ανάβω τσιγάρο. Ένα γλυκό μούδιασμα λιώνει τα μέλη μου και με ζαλίζει ελαφρά, αφού τώρα πια έχω ξεσυνηθίσει τον καπνό. Αφήνω την πρώτη ρουφηξιά να φύγει με μια ανακούφιση. Μέσα στην τεράστια αόρατη αγκαλιά των αγνώστων του σινεμά μπορώ να χαλαρώσω.

Κοιτάζω την ταινία. Γύρω μου παντού σκιές και μια βουβή συναίνεση πλανιέται στον αέρα. Αλληλοκατανόηση. Πόρτες ανοίγουν, πόρτες κλείνουν. Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται. Κι εγώ καπνίζω. Αυτή η ώρα είναι δική μου και δεν σκοπεύω να την μοιραστώ με κανένα. Δεν αφήνω κανένα να με κοιτάξει. Δεν κοιτάω κανένα. Παίρνω ρουφηξιά. Δεν αφήνω κανένα να μ' αγγίξει. Δεν αγγίζω κανένα. Και δεύτερη και τρίτη. Τόσοι και τόσοι έχουν καθίσει σ' αυτή την καρέκλα. Χιλιάδες πόθοι. Χιλιάδες πέη. Αυτή η ώρα όμως είναι μόνο για μένα και την ιεροτελεστία του καπνού.

Δεν χρειάζεται να παίξω κάποιο ρόλο. Δεν χρειάζεται να φορέσω μάσκα. Δεν χρειάζεται να σκεφτώ τους άλλους απέναντι μου, τι σκέφτονται για μένα, πώς με βλέπουν, τι θέλουν, αν τους αρέσω, αν μου αρέσουνε, αν μ' αγαπάνε, αν τους αγαπώ. Δεν χρειάζεται να σκεφτώ για τη ζωή μου. Τι θα κάνω. Πώς θα ζήσω τον χρόνο που μου έχει παραχωρήσει ο Θεός. Κι όμως εκεί, αισθάνομαι το Θεό πιο κοντά μου απ΄οπουδήποτε αλλού.

Κι άλλο τσιγάρο. Η κάφτρα φωτίζει το σκοτάδι και τις σκιές τριγύρω. Δεν χρειάζεται να σκεφτώ. Για μια ολόκληρη ώρα, όλοι οι εφιάλτες μου πάνε περίπατο. Τους καταπίνουν τα φιλιά και το σεξ. Πέη μπαινοβγαίνουν σε στόματα, κώλους και αιδοία χωρίς έλεος. Βογγητά γεμίζουν την οθόνη και τους χώρους τριγύρω. Τα μωσαϊκά αχνίζουν.

Κι εγώ είμαι ασφαλής. Και ο κανένας. Για τόσο μόνο.

Φεύγοντας σταματάω σ' ένα περίπτερο και παίρνω το πακέτο της επόμενης Παρασκευής.

Το ιστολόγιο του Κύκνου