.
Πέρασα κάποιους μήνες κατασκευάζοντας ένα δράμα. Έφτασε η μέρα που νόμιζα ότι το δράμα θα χαθεί και τελικά το ένιωσα να γιγαντώνεται και να με πνίγει. Συνολικός απολογισμός 5-6 μέρες άφαγος και άυπνος, 2-3 μέρες κινούμενος σαν το ζόμπι και πολλά άλλα…πάντα κρατώντας δάκρυα για να μην φύγουν. Με ένα γιατί να περιπλανιέται στα σκασμένα μου χείλη. Όλα, όμως, έσβησαν σε ένα βράδυ. Γιατί πάντοτε το…«θέλω να μείνεις σπίτι μου απόψε και να κοιμηθούμε αγκαλιά»…θα κερδίζει το…«θέλω χρόνο». Τόσο απλά και τόσο ειλικρινά.
Πέρασα κάποιους μήνες κατασκευάζοντας ένα δράμα. Έφτασε η μέρα που νόμιζα ότι το δράμα θα χαθεί και τελικά το ένιωσα να γιγαντώνεται και να με πνίγει. Συνολικός απολογισμός 5-6 μέρες άφαγος και άυπνος, 2-3 μέρες κινούμενος σαν το ζόμπι και πολλά άλλα…πάντα κρατώντας δάκρυα για να μην φύγουν. Με ένα γιατί να περιπλανιέται στα σκασμένα μου χείλη. Όλα, όμως, έσβησαν σε ένα βράδυ. Γιατί πάντοτε το…«θέλω να μείνεις σπίτι μου απόψε και να κοιμηθούμε αγκαλιά»…θα κερδίζει το…«θέλω χρόνο». Τόσο απλά και τόσο ειλικρινά.
Και ξάφνου όλα μπήκαν σε τάξη. Όχι στη ζωή μου. Αυτό μόνο ο χρόνος θα το δείξει. Μπήκαν όλα σε τάξη κυρίως στο μυαλό μου. Κι αν με ρωτήσετε τι είναι πιο σημαντικό…θα σας πω αυτό…να έχω ήρεμο μυαλό. Και σήμερα που ξύπνησα σε ένα όχι και τόσο γνώριμο ακόμα χώρο και είδα τον ήλιο να μπαίνει από το πρωτόγνωρο παράθυρο, κατάλαβα πως είμαι καλά. Και επειδή ανησύχησα κάποιους, ήθελα να το πω. Πως ο VK είναι εδώ και είναι ευτυχισμένος. Για πόσο; Μη ζητάτε πολλά…αυτό ποτέ δεν το ξέρουμε. Ίσως και αυτό να είναι η μαγεία. Το θέμα είναι ότι είναι καλά. Τόσο απλά και τόσο ειλικρινά. Χωρίς φαμφάρες και τυμπανοκρουσίες….
Wellcome at Greecerella
Η ώρα έχει περάσει. Έχω ξυπνήσει, μετά από 2 ξυπνητήρια. Εσύ δεν έχεις καταλάβει κάτι ακόμα μέσα στον ήρεμο και βαθύ ύπνο σου. Όπως τις προάλλες που τέλειωσε η ταινία (Revolutionary Road, να τη δεις, είναι τέλεια), αποκοιμήθηκες στον καναπέ και προσπαθούσα μάταια να σε ξυπνήσω για να μεταφερθούμε στο κρεβάτι μας. Και όμως. Όπως σε κοιτάω έχεις πάρει ένα τόσο γλυκό βλέμμα και -παρότι τα μάτια σου είναι κλειστά- νιώθω σαν να με κοιτάς με εκείνο το παραπονεμένο πρόσωπο και δεν σε ξυπνάω. Το αριστερό μου χέρι σε έχει αγκαλιάσει, οι πατουσίτσες μας ζεσταίνουν η μία την άλλη και εσύ κοιμάσαι κουρνιασμένος στην αγκαλιά μου.
Ακούω κάθε χτύπο της καρδιάς σου και κάθε αναπνοή σου. Είναι τόσο ρυθμικά Τικ, φύσημα, τακ, ξεφύσημα. Προσπαθώ να συγχρονίσω την αναπνοή σου και να κουνιέμαι όσο το δυνατόν λιγότερο για να μην ταραχτεί ο ύπνος σου. Πόσο θ' αντέξω; Πολύ, γιατί είμαι τόσο χαρούμενος που κοιμόμαστε παρεούλα. Και γιατί ξέρω πως όταν ξυπνήσεις θα χουχουλιάσουμε στο κρεβάτι, θα παίξει ο ένας με τον άλλο, θα ενώσουμε τα πόδια μας σε ένα μεγάλο σύμπλεγμα και κάπως έτσι μετά από αρκετά φιλιά θα με ρωτήσεις με ένα ύπουλο χαμόγελο "και τώρα τι θες να κάνουμε;". Και εγώ θα χαμογελάσω ακόμα πιο πολύ όχι γιατί νιώθω αμήχανα αλλά γιατί ξέρεις την απάντηση :))
Προφυλακτικό
Wellcome at Greecerella
Η ώρα έχει περάσει. Έχω ξυπνήσει, μετά από 2 ξυπνητήρια. Εσύ δεν έχεις καταλάβει κάτι ακόμα μέσα στον ήρεμο και βαθύ ύπνο σου. Όπως τις προάλλες που τέλειωσε η ταινία (Revolutionary Road, να τη δεις, είναι τέλεια), αποκοιμήθηκες στον καναπέ και προσπαθούσα μάταια να σε ξυπνήσω για να μεταφερθούμε στο κρεβάτι μας. Και όμως. Όπως σε κοιτάω έχεις πάρει ένα τόσο γλυκό βλέμμα και -παρότι τα μάτια σου είναι κλειστά- νιώθω σαν να με κοιτάς με εκείνο το παραπονεμένο πρόσωπο και δεν σε ξυπνάω. Το αριστερό μου χέρι σε έχει αγκαλιάσει, οι πατουσίτσες μας ζεσταίνουν η μία την άλλη και εσύ κοιμάσαι κουρνιασμένος στην αγκαλιά μου.
Ακούω κάθε χτύπο της καρδιάς σου και κάθε αναπνοή σου. Είναι τόσο ρυθμικά Τικ, φύσημα, τακ, ξεφύσημα. Προσπαθώ να συγχρονίσω την αναπνοή σου και να κουνιέμαι όσο το δυνατόν λιγότερο για να μην ταραχτεί ο ύπνος σου. Πόσο θ' αντέξω; Πολύ, γιατί είμαι τόσο χαρούμενος που κοιμόμαστε παρεούλα. Και γιατί ξέρω πως όταν ξυπνήσεις θα χουχουλιάσουμε στο κρεβάτι, θα παίξει ο ένας με τον άλλο, θα ενώσουμε τα πόδια μας σε ένα μεγάλο σύμπλεγμα και κάπως έτσι μετά από αρκετά φιλιά θα με ρωτήσεις με ένα ύπουλο χαμόγελο "και τώρα τι θες να κάνουμε;". Και εγώ θα χαμογελάσω ακόμα πιο πολύ όχι γιατί νιώθω αμήχανα αλλά γιατί ξέρεις την απάντηση :))
Προφυλακτικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου