.
ΠΡΙΝ ΠΕΣΕΙ Η ΝΥΧΤΑ
στο STAR Channel, την Παρασκευή 9/1/2009, στις 9.30μμ
ΠΡΙΝ ΠΕΣΕΙ Η ΝΥΧΤΑ
στο STAR Channel, την Παρασκευή 9/1/2009, στις 9.30μμ
.
Γκέι κι επανάσταση
Ο Ρεϊνάλντο Αρένας, ο καταραμένος ομοφυλόφιλος ποιητής της Κούβας που το 1990 άφησε την τελευταία του πνοή στη Νέα Υόρκη με το κεφάλι χωμένο μέσα σε μια πλαστική σακούλα με το ειρωνικό διαφημιστικό σλόγκαν «Ι love ΝΥ», είναι ένα πολυσυζητημένο πρόσωπο. Για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι το σοκ που προκαλούν οι ακραίες, σεξουαλικές, πολιτικές και αντεπαναστατικές (για το καθεστώς του Κάστρο) περιγραφές του σκηνοθέτη και ζωγράφου Τζούλιαν Σνάμπελ στην ταινία του «Πριν πέσει η νύχτα» («Before night falls»). Ο δεύτερος σχετίζεται με την απήχηση που βρήκε η «νύχτα» ανάμεσα στα μέλη της ελίτ των γκέι ολόκληρης της υφηλίου. Ο τρίτος είναι η διεθνής αναγνώριση. Μια αναγνώριση που άρχισε στο περσινό φεστιβάλ της Βενετίας και παραλίγο να ολοκληρωθεί στην τελετή απονομής των Οσκαρ, τον Μάρτιο του 2001. Η ταινία του Σνάμπελ βρέθηκε μια ανάσα από το Χρυσό Λιοντάρι της 57ης Μόστρας, τον Σεπτέμβριο του 2000, και τελικά έφυγε με το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής. «Ηταν πολύ τολμηρό εκ μέρους τους να βραβεύσουν το "Ποτέμκιν" των ομοφυλοφίλων» έγραψε μια ιταλική εφημερίδα.
(...) «Η διαφορά» λέει ο Αρένας δια στόματος Μπαρντέμ «ανάμεσα στο κομμουνιστικό και στο καπιταλιστικό καθεστώς είναι η... φωνή. Στον κομμουνισμό ελέγχουν την κραυγή σου, στον καπιταλισμό είσαι ελεύθερος να ουρλιάξεις». Ο Ρεϊνάλντο Αρένας μπαίνει στην Αβάνα μαζί με τις «μπαντέρας» (σημαίες) του Κάστρο και του Γκεβάρα. «Πιστεύαμε ότι μαζί με την επανάσταση θα φυσήξει αέρας σεξουαλικής ελευθερίας. Αλλά η επανάσταση δεν ήταν για όλους». Λίγο αργότερα πολύ λίγο πέφτει στην αγκαλιά του πρώτου του εραστή (σε κάποια από τις βιογραφίες του αναφέρεται ότι στο χωριό του ικανοποίησε με... ζώα το ένστικτό του και ότι στη συνέχεια, και φυσικά προτού κλείσει τα 50 αφήνοντας την τελευταία του πνοή στη Νέα Υόρκη, είχε καταγάγει το πρωτοφανές ρεκόρ των... 9.000 εραστών). Με την ίδια αχαλίνωτη βουλιμία που «καταβρόχθιζε» πάσης φύσεως αρσενική ηδονή, ψαρεύοντας παντού, ακόμη και ένστολους αξιωματούχους του καθεστώτος, ακόμη και έναν δεσμοφύλακα λοχαγό (τον υποδύεται ο Τζόνι Ντεπ) ψιθυρίζοντας με χυδαιότητα «λατρεύω τον πύραυλο που κρύβεις στο παντελόνι σου», με την ίδια ακριβώς σωματική εκρηκτικότητα έγραψε τα ποιήματά του και την αυτοβιογραφία του. Σε ένα από τα πρώτα ύμνησε τις «μπαντέρας» της επανάστασης. Σε ένα από τα τελευταία προσδιόρισε την κολοσσιαία αντίφασή του γράφοντας τον εξής στίχο: «Εγώ, το αγόρι με το αποκρουστικό πρόσωπο».
Γκέι κι επανάσταση
Ο Ρεϊνάλντο Αρένας, ο καταραμένος ομοφυλόφιλος ποιητής της Κούβας που το 1990 άφησε την τελευταία του πνοή στη Νέα Υόρκη με το κεφάλι χωμένο μέσα σε μια πλαστική σακούλα με το ειρωνικό διαφημιστικό σλόγκαν «Ι love ΝΥ», είναι ένα πολυσυζητημένο πρόσωπο. Για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι το σοκ που προκαλούν οι ακραίες, σεξουαλικές, πολιτικές και αντεπαναστατικές (για το καθεστώς του Κάστρο) περιγραφές του σκηνοθέτη και ζωγράφου Τζούλιαν Σνάμπελ στην ταινία του «Πριν πέσει η νύχτα» («Before night falls»). Ο δεύτερος σχετίζεται με την απήχηση που βρήκε η «νύχτα» ανάμεσα στα μέλη της ελίτ των γκέι ολόκληρης της υφηλίου. Ο τρίτος είναι η διεθνής αναγνώριση. Μια αναγνώριση που άρχισε στο περσινό φεστιβάλ της Βενετίας και παραλίγο να ολοκληρωθεί στην τελετή απονομής των Οσκαρ, τον Μάρτιο του 2001. Η ταινία του Σνάμπελ βρέθηκε μια ανάσα από το Χρυσό Λιοντάρι της 57ης Μόστρας, τον Σεπτέμβριο του 2000, και τελικά έφυγε με το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής. «Ηταν πολύ τολμηρό εκ μέρους τους να βραβεύσουν το "Ποτέμκιν" των ομοφυλοφίλων» έγραψε μια ιταλική εφημερίδα.
(...) «Η διαφορά» λέει ο Αρένας δια στόματος Μπαρντέμ «ανάμεσα στο κομμουνιστικό και στο καπιταλιστικό καθεστώς είναι η... φωνή. Στον κομμουνισμό ελέγχουν την κραυγή σου, στον καπιταλισμό είσαι ελεύθερος να ουρλιάξεις». Ο Ρεϊνάλντο Αρένας μπαίνει στην Αβάνα μαζί με τις «μπαντέρας» (σημαίες) του Κάστρο και του Γκεβάρα. «Πιστεύαμε ότι μαζί με την επανάσταση θα φυσήξει αέρας σεξουαλικής ελευθερίας. Αλλά η επανάσταση δεν ήταν για όλους». Λίγο αργότερα πολύ λίγο πέφτει στην αγκαλιά του πρώτου του εραστή (σε κάποια από τις βιογραφίες του αναφέρεται ότι στο χωριό του ικανοποίησε με... ζώα το ένστικτό του και ότι στη συνέχεια, και φυσικά προτού κλείσει τα 50 αφήνοντας την τελευταία του πνοή στη Νέα Υόρκη, είχε καταγάγει το πρωτοφανές ρεκόρ των... 9.000 εραστών). Με την ίδια αχαλίνωτη βουλιμία που «καταβρόχθιζε» πάσης φύσεως αρσενική ηδονή, ψαρεύοντας παντού, ακόμη και ένστολους αξιωματούχους του καθεστώτος, ακόμη και έναν δεσμοφύλακα λοχαγό (τον υποδύεται ο Τζόνι Ντεπ) ψιθυρίζοντας με χυδαιότητα «λατρεύω τον πύραυλο που κρύβεις στο παντελόνι σου», με την ίδια ακριβώς σωματική εκρηκτικότητα έγραψε τα ποιήματά του και την αυτοβιογραφία του. Σε ένα από τα πρώτα ύμνησε τις «μπαντέρας» της επανάστασης. Σε ένα από τα τελευταία προσδιόρισε την κολοσσιαία αντίφασή του γράφοντας τον εξής στίχο: «Εγώ, το αγόρι με το αποκρουστικό πρόσωπο».
Δ. Δανίκας, (Το Βήμα, 13/9/2001)
8 σχόλια:
εγώ δεν καταλαβαίνω με ποιό σκεπτικό η πλειονότητα των ομοφυλόφιλων ποιητών ή συγγραφέων χαρακτηρίζονται "καταραμένοι".
ειλικρινά έχω βαρεθεί να τα διαβάζω αυτά τα πράγματα - πολύ έχω βαρεθεί. enough is enough!
κάποτε ο ανανήψας εκ τους ριζοσπάστη, στα νέα, κ. δανίκας πρέπει να δώσει κάποιες εξηγήσεις για τον καλυμένο, ωστόσο εμφανή ομοφυλοφοβικό του λόγο.
Περισσότερες πιθανότητες να δείτε την ταινία,έχετε αν ανοίξετε την τηλεόρασή σας την Παρασκευή 9/1/2009 στις 00.00,στην ΕΤ-1.
http://tvradio.ert.gr/search.asp
Τι δειχνει η φωτογραφια δεξια;
Tales,
Μα είναι προφανές ότι είναι ευκολότερο να αποδώσει κανείς τα όσα περνούν οι ομοφυλόφιλοι σε ένα είδος κατάρας με ...σεξουαλικό προσανατολισμό παρά στη μισαλλοδοξία και τα συμφέροντα της ετεροφυλοφιλικής πλειονότητας, ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτή είναι αριστερή.
Το κείμενο του Δανίκα στο Βήμα κυριολεκτικά «όζει» κι ας ήταν στην εποχή του διαφημιστικό, υποτίθεται, για την επικείμενη προβολή της ταινίας.
Ανώνυμε:
Η φωτογραφία δεξιά είναι από κάποια σκηνή της σύλληψης, βασανισμού και φυλάκισης του Αρένα από το καστρικό καθεστώς.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ....http://kulturosupa.pblogs.gr/
erva, θυμάμαι καλά πως στην ταινία ο ντεπ είχε έναν πολύ διαφορετικό ρόλο όπως να κρύβει και να μεταφέρει απαγορευμένα αντικείμενα με εξαιρετική άνεση σε απόκρυφες περιοχές του σώματος ή με προδίδει το αλτσχάιμερ;
Καλή χρονιά σου είπα;
:)
tifoeus,
είχε διπλό ρόλο.
Δες εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=y-T070VYjqc
Καλή χρονιά σε όλους μας!
Και κάτι ακόμη σχετικά με το κείμενο του Δανίκα.
Πέρα από την αναφορά σε "κάποια" βιογραφία με αποκαλύψεις για τις ιδιαίτερες ικανοποιήσεις των "ενστίκτων" του Αρένας, πρόσεξε ότι η πλούσια σεξουαλική ζωή του περιγράφεται ως ...βουλιμική.
Ο Ζόρζ Σιμενόν, που πριν χρόνια δήλωνε ότι είχε στη ζωή του 10000 ερωμένες, αντιθέτως, ήταν παράδειγμα γοητευτικού, προς μίμηση, άνδρα.
Αλλά τα χειρότερα βρίσκονται στο υπόλοιπο κομμάτι με τη συνέντευξη του σκηνοθέτη. Τι να τα λέμε τώρα...
Αυτός ο Τζόνι Ντεπ πια... έχει πει οτι θέλει να παίξει και τον Joseph Pujol, αν γυρίσουν ποτέ τη ζωή του ταινία.
Έχω έναν γνωστό, στρέητ προφανώς, που υποστηρίζει οτι όσο ήταν φοιτητής στη Βουλγαρία (στα 90s) είχε πηδήξει 20 000 γυναίκες, αφού, λέει, τότε μια πουτάνα στη Βουλγαρία κόστιζε λιγότερο από ότι μια τυρόπιτα στην Ελλάδα. Αυτό για την αποκλειστικότητα που έχουν, τάχα, οι ομοφυλόφιλοι στην "βουλιμική" ερωτικότητα.
Άσχετο, πόσες θερμίδες έχει μια τυρόπιτα;
Δημοσίευση σχολίου