.
Σε παλικαράκι
(Μειρακίῳ)
Με περιφρονείς επειδή είμαι φτωχός. Ωστόσο, κι ο Έρως γυμνός είναι, όπως και οι Χάριτες και τα’ αστέρια. Κι εγώ βλέπω στις ζωγραφιές τον Ηρακλή ντυμένο με προβιά ζώου και τις περισσότερες φορές να κοιμάται κατάχαμα, και τον Απόλλωνα με λεπτό χιτώνα να ρίχνει τον δίσκο ή το τόξο ή να βρέχει. (…) η φτώχεια δεν είναι κατηγόρια ούτε η τύχη του καθενός γίνεται εμπόδιο στη μεταξύ των ανθρώπων επικοινωνία.
Ρίξε μια ματιά στο θέατρο’ φτωχοί οι περισσότεροι θεατές. Παρατήρησε ποιοι παρακολουθούν τα δικαστήρια’ οι φτωχοί. Κοίταξε στις μάχες’ εκείνοι που έχουν πολυτελή και χρυσά όπλα λιποταχτούν, ενώ εμείς ανδραγαθούμε. Πρόσεξε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς και σ’ εσάς, τα ωραία αγόρια. Περιφρονεί ο πλούσιος αυτόν που ενέδωσε σαν πουλημένο κι ο φτωχός νιώθει ευγνωμοσύνη σαν να τον ελεούν. Εκείνος καυχάται για το θήραμα, ο φτωχός σωπαίνει. (…) Όταν ο πλούσιος δίνει, αυτό γίνεται γρήγορα αντιληπτό σ’ όλους εκείνους που το πληροφορήθηκαν, έτσι που ούτε οι γείτονες ούτε οι περαστικοί να αγνοούν αυτό που έγινε.
(…) Αλλά γιατί να λέμε πολλά; Ο πλούσιος σε λέει ερωμένο, εγώ αφέντη’ εκείνος υπηρέτη, εγώ θεό. Εκείνος σε θεωρεί μέρος από τα αγαθά του, εγώ τα πάντα. Γι’ αυτό, αν ερωτευθείς πάλι αυτόν, θα είναι όμοιός του, ενώ ο φτωχός μια φορά ερωτεύεται. Ποιος μπορεί να μείνει κοντά σου όταν είσαι άρρωστος; Ποιος μπορεί ν’ αγρυπνήσει μαζί σου; Ποιος μπορεί να εκστρατεύσει μαζί σου; Ποιος μπορεί να προτάξει το στήθος του για να σε προστατεύσει από τα ξένα βέλη; Ποιος μπορεί να σκοτωθεί για χάρη σου; Σ’ όλα αυτά εγώ είμαι πλούσιος.
Φιλοστράτου. Επιστολαί ερωτικαί. (Αφοί Τολίδη, 1984)
Σε παλικαράκι
(Μειρακίῳ)
Με περιφρονείς επειδή είμαι φτωχός. Ωστόσο, κι ο Έρως γυμνός είναι, όπως και οι Χάριτες και τα’ αστέρια. Κι εγώ βλέπω στις ζωγραφιές τον Ηρακλή ντυμένο με προβιά ζώου και τις περισσότερες φορές να κοιμάται κατάχαμα, και τον Απόλλωνα με λεπτό χιτώνα να ρίχνει τον δίσκο ή το τόξο ή να βρέχει. (…) η φτώχεια δεν είναι κατηγόρια ούτε η τύχη του καθενός γίνεται εμπόδιο στη μεταξύ των ανθρώπων επικοινωνία.
Ρίξε μια ματιά στο θέατρο’ φτωχοί οι περισσότεροι θεατές. Παρατήρησε ποιοι παρακολουθούν τα δικαστήρια’ οι φτωχοί. Κοίταξε στις μάχες’ εκείνοι που έχουν πολυτελή και χρυσά όπλα λιποταχτούν, ενώ εμείς ανδραγαθούμε. Πρόσεξε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς και σ’ εσάς, τα ωραία αγόρια. Περιφρονεί ο πλούσιος αυτόν που ενέδωσε σαν πουλημένο κι ο φτωχός νιώθει ευγνωμοσύνη σαν να τον ελεούν. Εκείνος καυχάται για το θήραμα, ο φτωχός σωπαίνει. (…) Όταν ο πλούσιος δίνει, αυτό γίνεται γρήγορα αντιληπτό σ’ όλους εκείνους που το πληροφορήθηκαν, έτσι που ούτε οι γείτονες ούτε οι περαστικοί να αγνοούν αυτό που έγινε.
(…) Αλλά γιατί να λέμε πολλά; Ο πλούσιος σε λέει ερωμένο, εγώ αφέντη’ εκείνος υπηρέτη, εγώ θεό. Εκείνος σε θεωρεί μέρος από τα αγαθά του, εγώ τα πάντα. Γι’ αυτό, αν ερωτευθείς πάλι αυτόν, θα είναι όμοιός του, ενώ ο φτωχός μια φορά ερωτεύεται. Ποιος μπορεί να μείνει κοντά σου όταν είσαι άρρωστος; Ποιος μπορεί ν’ αγρυπνήσει μαζί σου; Ποιος μπορεί να εκστρατεύσει μαζί σου; Ποιος μπορεί να προτάξει το στήθος του για να σε προστατεύσει από τα ξένα βέλη; Ποιος μπορεί να σκοτωθεί για χάρη σου; Σ’ όλα αυτά εγώ είμαι πλούσιος.
Φιλοστράτου. Επιστολαί ερωτικαί. (Αφοί Τολίδη, 1984)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου