.
Γράφω από το γραφείο τώρα. Δουλειά λιγοστή, νεύρα πολλά. Σκέφτηκα να φύγω, αλλά δεν έχω που να πάω. Να πάω σπίτι, δεν με περιμένει κανείς. Να πάρω τους δρόμους, δεν έχω προορισμό. Κλείνω απότομα το εμ ες εν, γιατί ένας γνωστός μου ευχήθηκε να περάσω καλά τούτες τις ημέρες και να τις χαρώ μαζί με τον Αρη. Παίρνω την απόφαση και ακυρώνω μ' ένα τυπικό μήνυμα την πρόσκληση ενός φίλου για αλλαγή πρωτοχρονιάς στο σπίτι του. Τηλεφωνώ και το ανακοινώνω στον Αρη. Εκείνος δεν λέει τίποτα. Ηθελε πολύ να πηγαίναμε μαζί, αλλά δεν μπορώ να κάνω τον ευτυχισμένο. Προτιμώ να είμαι αληθινός. Και τώρα ο Αρης, πού θα περάσει τη βραδιά εκείνη; Δεν έχω την απάντηση. Εγώ θέλω να πέσω για ύπνο από τις δέκα. Να τελειώνουν όλα όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Να ξυπνήσω το επόμενο μεσημέρι μόνος, χωρίς να έχω αποχαιρετήσει τούτη τη χρονιά. Δεν θέλω και δεν μπορώ να το κάνω. Πάω να πάρω έναν εσπρέσο από το ΜΑΠ*. (...)
* Μηχάνημα Αυτόματων Πωλήσεων
Λύσης
δύσκολες μέρες - μια θλιψη, σαν κύμα, έρχεται κι αποτραβιέται - να δω τη ζωη αλλιως, ξανα, με νεα ματια, να με ανακαλυψω παλι, μοναδα - τρομακτικο - δεν μου αρεσει η μοναδα - το εγω ειναι τεραστιο και ξερω πως αυτο ειναι η πηγη ολων των κακων, το τεραστιο εγω ολων μας - και τωρα που καλουμαι να ξαναδω ποιο ειναι το δικο μου εγω για να το αγαπησω και μετα να το βαλω στην ακρη, ζοριζομαι /
Γράφω από το γραφείο τώρα. Δουλειά λιγοστή, νεύρα πολλά. Σκέφτηκα να φύγω, αλλά δεν έχω που να πάω. Να πάω σπίτι, δεν με περιμένει κανείς. Να πάρω τους δρόμους, δεν έχω προορισμό. Κλείνω απότομα το εμ ες εν, γιατί ένας γνωστός μου ευχήθηκε να περάσω καλά τούτες τις ημέρες και να τις χαρώ μαζί με τον Αρη. Παίρνω την απόφαση και ακυρώνω μ' ένα τυπικό μήνυμα την πρόσκληση ενός φίλου για αλλαγή πρωτοχρονιάς στο σπίτι του. Τηλεφωνώ και το ανακοινώνω στον Αρη. Εκείνος δεν λέει τίποτα. Ηθελε πολύ να πηγαίναμε μαζί, αλλά δεν μπορώ να κάνω τον ευτυχισμένο. Προτιμώ να είμαι αληθινός. Και τώρα ο Αρης, πού θα περάσει τη βραδιά εκείνη; Δεν έχω την απάντηση. Εγώ θέλω να πέσω για ύπνο από τις δέκα. Να τελειώνουν όλα όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Να ξυπνήσω το επόμενο μεσημέρι μόνος, χωρίς να έχω αποχαιρετήσει τούτη τη χρονιά. Δεν θέλω και δεν μπορώ να το κάνω. Πάω να πάρω έναν εσπρέσο από το ΜΑΠ*. (...)
* Μηχάνημα Αυτόματων Πωλήσεων
Λύσης
δύσκολες μέρες - μια θλιψη, σαν κύμα, έρχεται κι αποτραβιέται - να δω τη ζωη αλλιως, ξανα, με νεα ματια, να με ανακαλυψω παλι, μοναδα - τρομακτικο - δεν μου αρεσει η μοναδα - το εγω ειναι τεραστιο και ξερω πως αυτο ειναι η πηγη ολων των κακων, το τεραστιο εγω ολων μας - και τωρα που καλουμαι να ξαναδω ποιο ειναι το δικο μου εγω για να το αγαπησω και μετα να το βαλω στην ακρη, ζοριζομαι /
ξερω τωρα πως ολα περνούν - ο χρόνος κανει το θαυμα του - κι ο ηλιος το κανει, και η μουσικη - ολα περνουν, γινονται στρωμα του δερματος, και καθονται πανω σου, δε φευγουν αλλα δεν πονανε, περνουν, το ξερω, σιγουρα πια, κι ετσι φοβαμαι λιγοτερο /
κι ομως κατι στην ακρη του δρομου με τρομαζει η συνειδητοποιηση
κατι
τα πραγματα που κανω σε μια προσπαθεια να ειμαι καινουργιος
το εφημερο σεξ η παρουσιαση του εαυτου μου - η βιτρινα μου - τα γλυκα μουτρακια μου και ο νεος ωροσκοπος μου
να 'μαι ξανα
δειτε με
αγαπηστε με
αρκει να μη χρειαστει να εξηγησω τιποτα για μενα - τιποτα για την κοσμοθεωρια μου - για τους ηχους μου - για τις γευσεις μου - για την οικογενεια μου
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου