Olga Brumas
.
Μια ποιήτρια που μιλάει χωρίς να ζητάει συγγνώμη
Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ (Ελευθεροτυπία, 19/11/2008)
Η Ολγα Μπρούμας είναι μία δημιουργική φωνή στην πολυπολιτισμική Αμερική, που υπερασπίζεται την ηθική και την ιδιαιτερότητα του φύλου της. Η ποίησή της, γραμμένη στ' αγγλικά, έχει τιμηθεί με σπουδαία αμερικανικά λογοτεχνικά βραβεία, όπως του Πανεπιστημίου του Γέιλ και του Ιδρύματος Γκουγκενχάιμ. Το σύνολο του έργου της το συγκέντρωσε στον ογκώδη τόμο «Rave. Poems 1975-1999» (2000) και τις μεταφράσεις της στα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη, στο «Eros, Eros, Eros». Επίσης, έχει μεταφράσει επιλογή από τα «Ανοιχτά χαρτιά» του νομπελίστα, με τον τίτλο «Open papers». Από τον Μάιο, κατόπιν πρότασης του Πανεπιστημίου του Γέιλ, μεταφράζει ποιήματα της Κικής Δημουλά, που θα τυπωθούν με χορηγία της οικογένειας Μαργέλλου.
Η Ολγα Μπρούμας τελείωσε το Αρσάκειο Αθηνών και από τον Ιούλιο του 1967, με υποτροφία Φουλμπράιτ, πήγε στην Αμερική. Εφθασε μέχρι το μπάτσελορ αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, όταν όμως ήρθε η ώρα να συνεχίσει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Ορεγκον, ακολούθησε την κλίση της, την ποίηση. Εγκαταλείπει τους διαβήτες και τα μοιρογνωμόνια και στρέφεται στη δημιουργική γραφή, φτάνοντας μέχρι το μάστερ.Τα πρώτα χρόνια αντιμετωπίσατε δυσκολίες ως γυναίκα, ως Ελληνίδα και ως δημιουργός που έγραφε σε μία γλώσσα την οποία δεν είχε ακόμη κατακτήσει για να εκφραστεί λογοτεχνικά;«Μου άρεσε να ζω σαν απλός άνθρωπος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου εργάστηκα ως οικιακή βοηθός, σερβιτόρα σε καφετέρια, στοιχειοθέτρια σε εφημερίδα. Μου δόθηκε η ευκαιρία, και την εκμεταλλεύτηκα, να διδάξω γυναικείες σπουδές, με την ιδιότητα της ποιήτριας, με μία ομάδα, η οποία ακόμη αποτελείτο από μία κοινωνική λειτουργό και μία ψυχολόγο».
Πώς αντιμετώπισε η κριτική την πρώτη ποιητική σας συλλογή;«Είχε θετικές κριτικές, αλλά σκανδάλισε κιόλας. Ηταν η φωνή μιας γυναίκας που μιλάει χωρίς να ζητάει συγγνώμη. Επί παραδείγματι, μιλάει για την ερωτική της ζωή και τον πόλεμο, αλλά και για οτιδήποτε άλλο, καθαρά και ανοιχτά. Ηθελα να τονίσω ότι δεν μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, ότι υπάρχει η αντρική και η γυναικεία γλώσσα».
Μια ποιήτρια που μιλάει χωρίς να ζητάει συγγνώμη
Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ (Ελευθεροτυπία, 19/11/2008)
Η Ολγα Μπρούμας είναι μία δημιουργική φωνή στην πολυπολιτισμική Αμερική, που υπερασπίζεται την ηθική και την ιδιαιτερότητα του φύλου της. Η ποίησή της, γραμμένη στ' αγγλικά, έχει τιμηθεί με σπουδαία αμερικανικά λογοτεχνικά βραβεία, όπως του Πανεπιστημίου του Γέιλ και του Ιδρύματος Γκουγκενχάιμ. Το σύνολο του έργου της το συγκέντρωσε στον ογκώδη τόμο «Rave. Poems 1975-1999» (2000) και τις μεταφράσεις της στα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη, στο «Eros, Eros, Eros». Επίσης, έχει μεταφράσει επιλογή από τα «Ανοιχτά χαρτιά» του νομπελίστα, με τον τίτλο «Open papers». Από τον Μάιο, κατόπιν πρότασης του Πανεπιστημίου του Γέιλ, μεταφράζει ποιήματα της Κικής Δημουλά, που θα τυπωθούν με χορηγία της οικογένειας Μαργέλλου.
Η Ολγα Μπρούμας τελείωσε το Αρσάκειο Αθηνών και από τον Ιούλιο του 1967, με υποτροφία Φουλμπράιτ, πήγε στην Αμερική. Εφθασε μέχρι το μπάτσελορ αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, όταν όμως ήρθε η ώρα να συνεχίσει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Ορεγκον, ακολούθησε την κλίση της, την ποίηση. Εγκαταλείπει τους διαβήτες και τα μοιρογνωμόνια και στρέφεται στη δημιουργική γραφή, φτάνοντας μέχρι το μάστερ.Τα πρώτα χρόνια αντιμετωπίσατε δυσκολίες ως γυναίκα, ως Ελληνίδα και ως δημιουργός που έγραφε σε μία γλώσσα την οποία δεν είχε ακόμη κατακτήσει για να εκφραστεί λογοτεχνικά;«Μου άρεσε να ζω σαν απλός άνθρωπος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου εργάστηκα ως οικιακή βοηθός, σερβιτόρα σε καφετέρια, στοιχειοθέτρια σε εφημερίδα. Μου δόθηκε η ευκαιρία, και την εκμεταλλεύτηκα, να διδάξω γυναικείες σπουδές, με την ιδιότητα της ποιήτριας, με μία ομάδα, η οποία ακόμη αποτελείτο από μία κοινωνική λειτουργό και μία ψυχολόγο».
Πώς αντιμετώπισε η κριτική την πρώτη ποιητική σας συλλογή;«Είχε θετικές κριτικές, αλλά σκανδάλισε κιόλας. Ηταν η φωνή μιας γυναίκας που μιλάει χωρίς να ζητάει συγγνώμη. Επί παραδείγματι, μιλάει για την ερωτική της ζωή και τον πόλεμο, αλλά και για οτιδήποτε άλλο, καθαρά και ανοιχτά. Ηθελα να τονίσω ότι δεν μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, ότι υπάρχει η αντρική και η γυναικεία γλώσσα».
Η ερωτική ιδιαιτερότητα επηρεάζει τη συγγραφή;
«Οταν κάνεις τέχνη και ανήκεις σε μια "μειονότητα", είναι προνόμιο. Είμαι γυναίκα, είμαι ξένη στην Αμερική, είμαι πολύφυλη, το οποίο καταλήγει να σημαίνει ομοφυλόφιλος. Είμαι και ομοφυλόφιλη. Είχα παντρευτεί και κοντά στα τριάντα χώρισα, γιατί δεν άντεχα. Το γεγονός ότι ήμουν συνδεδεμένη μ' έναν άντρα, με υποτιμούσε. Δεν σας κρύβω ότι είναι φορές που νοιώθω ένα δυνατό ερωτικό συναίσθημα, όταν βλέπω μια ταινία ή όταν διαβάζω ένα βιβλίο».
Πώς έγινε το πέρασμα από τη σχέση μ' έναν άντρα στη σχέση με γυναίκα;
«Είναι σαν να περάσεις από τα ελληνικά στ' αγγλικά. Απλώς ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο, που έτυχε να είναι γυναίκα. Ηταν ένα βήμα που μ' έκανε να πιστέψω στην ακεραιότητά μου και να την κάνω πράξη».
«Δεν είναι όλοι σαν τη Σάρα Πέιλιν»
Της Μαργαριτας Πουρναρα (Καθημερινή, 30/11/2008)
Εζησα σε ωραίες έντονες εποχές. Στο Ορεγκον λ.χ. ήταν η χίπικη περίοδός μου. Μαζί με τους συμφοιτητές μου φτιάξαμε ελεύθερη κλινική, πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο. Ηταν μια επανάσταση. Από τη φαντασία περνούσαμε στη δράση. Ηταν η εποχή της ενεργητικής φωνής: Κάναμε, ζούσαμε, αναπνέαμε, μιλούσαμε.
— Γιατί πήρατε την απόφαση να ζήσετε στο Κέιπ Κοντ;
— Eίναι ένα μέρος δίπλα στη θάλασσα με έντονη καλλιτεχνική κίνηση. Στην ποίησή μου ποτέ δεν τράφηκα από τον πλακούντα της μεγαλούπολης. Είμαι μονήρης άνθρωπος με βαθιές φιλίες και προτιμώ να ζω σε μια μικρή πόλη. Αν ζούσα στη Νέα Υόρκη λ.χ. θα έπρεπε να κερδίζω τα τριπλάσια χρήματα για να μπορώ να ζήσω και αυτό το κυνήγι των χρημάτων θα ήταν εις βάρος της γραφής μου.
— Το σώμα πρωταγωνιστεί στα ποιήματά σας
— Θυμάμαι ότι με τους φίλους και τις φίλες μου, όταν ήμουν μικρή, πάντα αγκαλιαζόμασταν. Οταν πάτησα το πόδι μου στην Αμερική, διαπίστωσα ότι ο κόσμος δεν αγγίζεται. Το άγγιγμα εκεί είχε μια ενοχική χροιά, ήταν απαγορευμένο. Ετσι άρχισα να εξασκώ την αφή με τα μάτια, με τα αυτιά. Αργότερα πήρα και δίπλωμα σωματοθεραπεύτριας. Μην ξεχνάτε ότι τα πολλά ταξίδια που έκανα στη ζωή μου με έκαναν να στραφώ στο σώμα μου, σαν να είναι το κουβούκλιό μου. Εγινα χελώνα, που κουβαλάει το σπίτι της.
— Ζήσατε εποχές όπου τα κινήματα των πολιτών ήταν ισχυρότατα στην Αμερική. Σήμερα γιατί έχουν ξεπέσει;
— Δεν ξέπεσαν τόσο όσο νομίζετε. Κοιτάξτε ποιος είναι ο νέος μας πρόεδρος. Από την άλλη, οι νέοι Αμερικανοί στα 25 αρχίζουν να συναισθάνονται ότι κάτι πάει στραβά στην κοινωνία επειδή πήγε κάτι άσχημα στη ζωή τους. Ολοι μου λένε «νόμιζα ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην τηλεόραση». Η Αμερική δεν είναι μόνο η εξωτερική της πολιτική. Είναι και η χώρα των άπειρων μικρών κοινοτήτων. Κάθε κοινότητα έχει τη δική της βιβλιοθήκη. Δεν πωλούνται πολλά βιβλία αλλά ο κόσμος δανείζεται βιβλία. Οι Ελληνες έχουν μια άλλη εικόνα και θεωρούν τον Αμερικανό απολίτιστο. Δεν είναι όλοι σαν τη Σάρα Πέιλιν. Υπάρχουν και Αμερικανοί που εργάζονται, αγαπούν τον διπλανό τους, διαβάζουν, ζουν ήσυχα και τα ΜΜΕ δεν τους προβάλλουν. Αυτοί ψήφισαν τον Ομπάμα. Ο νέος μας πρόεδρος είναι ένας άνθρωπος βαθιά καλλιεργημένος. Τα δύο χρόνια όπου βαλλόταν από τους Ρεπουμπλικανούς δεν έχασε ούτε λεπτό την αξιοπρέπειά του. Ξέρετε πόσες δεκαετίες έχει να γίνει η αξιοπρέπεια, ισχύς ενός πολιτικού στην Αμερική; Είναι τρομερά συγκινητικό...
ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ: Διάλεξη της Όλγας Μπρούμα στην Αθήνα
ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ: Δίδυμες Αμαζόνες
«Δεν είναι όλοι σαν τη Σάρα Πέιλιν»
Της Μαργαριτας Πουρναρα (Καθημερινή, 30/11/2008)
Εζησα σε ωραίες έντονες εποχές. Στο Ορεγκον λ.χ. ήταν η χίπικη περίοδός μου. Μαζί με τους συμφοιτητές μου φτιάξαμε ελεύθερη κλινική, πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο. Ηταν μια επανάσταση. Από τη φαντασία περνούσαμε στη δράση. Ηταν η εποχή της ενεργητικής φωνής: Κάναμε, ζούσαμε, αναπνέαμε, μιλούσαμε.
— Γιατί πήρατε την απόφαση να ζήσετε στο Κέιπ Κοντ;
— Eίναι ένα μέρος δίπλα στη θάλασσα με έντονη καλλιτεχνική κίνηση. Στην ποίησή μου ποτέ δεν τράφηκα από τον πλακούντα της μεγαλούπολης. Είμαι μονήρης άνθρωπος με βαθιές φιλίες και προτιμώ να ζω σε μια μικρή πόλη. Αν ζούσα στη Νέα Υόρκη λ.χ. θα έπρεπε να κερδίζω τα τριπλάσια χρήματα για να μπορώ να ζήσω και αυτό το κυνήγι των χρημάτων θα ήταν εις βάρος της γραφής μου.
— Το σώμα πρωταγωνιστεί στα ποιήματά σας
— Θυμάμαι ότι με τους φίλους και τις φίλες μου, όταν ήμουν μικρή, πάντα αγκαλιαζόμασταν. Οταν πάτησα το πόδι μου στην Αμερική, διαπίστωσα ότι ο κόσμος δεν αγγίζεται. Το άγγιγμα εκεί είχε μια ενοχική χροιά, ήταν απαγορευμένο. Ετσι άρχισα να εξασκώ την αφή με τα μάτια, με τα αυτιά. Αργότερα πήρα και δίπλωμα σωματοθεραπεύτριας. Μην ξεχνάτε ότι τα πολλά ταξίδια που έκανα στη ζωή μου με έκαναν να στραφώ στο σώμα μου, σαν να είναι το κουβούκλιό μου. Εγινα χελώνα, που κουβαλάει το σπίτι της.
— Ζήσατε εποχές όπου τα κινήματα των πολιτών ήταν ισχυρότατα στην Αμερική. Σήμερα γιατί έχουν ξεπέσει;
— Δεν ξέπεσαν τόσο όσο νομίζετε. Κοιτάξτε ποιος είναι ο νέος μας πρόεδρος. Από την άλλη, οι νέοι Αμερικανοί στα 25 αρχίζουν να συναισθάνονται ότι κάτι πάει στραβά στην κοινωνία επειδή πήγε κάτι άσχημα στη ζωή τους. Ολοι μου λένε «νόμιζα ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην τηλεόραση». Η Αμερική δεν είναι μόνο η εξωτερική της πολιτική. Είναι και η χώρα των άπειρων μικρών κοινοτήτων. Κάθε κοινότητα έχει τη δική της βιβλιοθήκη. Δεν πωλούνται πολλά βιβλία αλλά ο κόσμος δανείζεται βιβλία. Οι Ελληνες έχουν μια άλλη εικόνα και θεωρούν τον Αμερικανό απολίτιστο. Δεν είναι όλοι σαν τη Σάρα Πέιλιν. Υπάρχουν και Αμερικανοί που εργάζονται, αγαπούν τον διπλανό τους, διαβάζουν, ζουν ήσυχα και τα ΜΜΕ δεν τους προβάλλουν. Αυτοί ψήφισαν τον Ομπάμα. Ο νέος μας πρόεδρος είναι ένας άνθρωπος βαθιά καλλιεργημένος. Τα δύο χρόνια όπου βαλλόταν από τους Ρεπουμπλικανούς δεν έχασε ούτε λεπτό την αξιοπρέπειά του. Ξέρετε πόσες δεκαετίες έχει να γίνει η αξιοπρέπεια, ισχύς ενός πολιτικού στην Αμερική; Είναι τρομερά συγκινητικό...
ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ: Διάλεξη της Όλγας Μπρούμα στην Αθήνα
ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ: Δίδυμες Αμαζόνες
4 σχόλια:
Olga Broumas
from Opening Music and Theme Muscle
I AM OLD
I AM OLD
I AM ALMOST SIXTY
MOUTH AND
BONE UNTOLD
IT IS BEAUTIFUL
I LIKE IT
_________________
the future of gossip
because I followed you
into my own heart they will say
about me
_________________
no one else's palm as plump
as yours, no one's force
as private
_________________
countless but potable
rhythm, your glistening helm
at my lip
_________________
DOTCALM
I HAVE THE OLD
NOTION OF TIME
I GO AWAY
WITHOUT THE PHONE AND FAXES
EACH OF US FREEZES
OUR BIRTHRIGHT IN THE SUN
OF LIFE WHERE IT UNFURLS
ITS PUDDLE OF A FLAG
THIS IS OUR COUNTRY
CYAN REGARDLESS
THE OVERCAST
WHERE DAILY I WALK IN ITS NAKED SUNDAYS
THE BEAUTIFUL WHITE ALPHABET PEELING AWAY
THE VOX VOLTAIC
_________________
acacia blossoms in the time of three
foot snow this mild
spring winter
when I dream of men it is always you
no longer
does it mean I'll wake
up making poppies in a crush of white
it's pure
us loving in our barely there
adult twin bodies blonde and dark
delight in our delight
buds blazing
but when I dream of women it is always I
delighting to delight
_________________
I have seen you with my tongue's mouth flower
_________________
everything is self-evident
until a you
what should I say
to the stars
the pain in my shoulder
the many knowledges
who vanish
until a you
not even personal
not even
asks what I do not know
I know
a poem once
but now so many
speak the once rare
I bask in the leisure
of gratitude — that too
and that
is a you
when you go away
as you do
_________________
all the way here first my heart
flexed then reflexive my
cunt in the wallow
of missing and lust
of you driving
away in the car driving in
always deeper in
you
_________________
a sudden grief
familiar from some time
ago erased my eyes
my heart was driving
perilous without periscope
and then it too
squeezed tight
_________________
If you desire peace
come to you simply
a season slightly
brushed by cumuli
at times a breathing
hibernating
polar bear in your lungs
Expectancy
ruins everything
else but may be
worthwhile
an intention
less ornery than most
_________________
but for years of practice nearly unbearable pain missing my whole body spasms
hurry
_________________
the heart leaps the heart opens the heart
closes the heart grieves
it blames it sinks
into your palm it heals
_________________
a six-inch patch of life redemption
Scraptals
By Olga Broumas
This has been a decade of lessening inner monologue and wide dreaming. The dreaming is akin to hypertext — each sensation opens to another, simultaneous on-goingness. Some I revisit, changed. Dreams appear to last for hours, include entire histories, abstractions describe them by daylight — the history of homosexuality along with the history of Matisse-like colors, alongside Alexandrian family trees, of which my mother is, in truth, a branch.
Younger, I wrote for release, one. Now, containment. Then, because so little I saw satisfied. Now, gratitude, the many younger, the many visible, the many dreaming aloud, in print, in voice. Adrienne Rich: I write because I trust no one to say these things for me. So, in abundant arrogance, I believed.
Don't lose your arrogance yet he said
You can do that when you're older
Lose it too young and you may
Merely replace it with vanity
W.S. Merwin, on Berryman
I admire what you do, Rebecca, in The Drunken Boat. It is the shape of my interior in this decade — the roots, the histories, the hyper-links, past and present, geographies. Playing it, I am inside your dream, exquisite.
I hear lines, scribble them, find them months/years later, throw them in a folder: Scraptals. Habit is to begin from them, habit no longer sways. A huge curiosity sways. What is it? Zen-like. Its answer self-evident, hyperlinked.
Fifty is the new five. Fifty to sixty as from 5 to 15. Enormous consciousness shifts, hormonal. But with history, as when being Greek, everywhere, statues with your toes, your mother's nose, father's knuckles. The root-habit. Not hind-sight, given.
You see, as I go, phrases shorten. A decade flies. Full & filling. Alone, I know noting; if someone asks, knowledge appears, surprising, available. Alone, I know just my sensorium. Just in its many meanings. I inhabit its taxonomies, etymologies, hours can drift on the latter — gratitude for so many words originating in Greek, also given. As a child, looking at the sea, which was often, I became the sea. Now the reigns are much slacker. A lemon, a dustball, the huge and minute equivalencies of perception. Paul Éluard:
the body
is that part of the soul
perceptible by the five senses
The pear, is and is not a body. Hours drift by. I begin now to translate what I love from the English to native Greek: Kunitz, Merwin, W C Williams; take what I love to sing and sing again, in another tongue, take the tongue of the poet in my mouth on this oceanside, let it loose on the other. In Greek, transliterate is metaglotize: and in meta-phor, move the tongue, mouth to mouth. Taste it, the pear.
Broumas, Olga
1949 - Born in Syros, Greece.
1970 - Graduated at the University of Pennsylvania with a Bachelor's degree in Architecture.
1973 - Graduated at the University of Oregon with a Master's degree in Creative Writing.
1975 - 1999 - She is the author of 7 books of poetry, collected in RAVE: and 4 books of translations of the Greek Nobel Laureate poet Odysseas Elytis, collected in EROS, EROS, EROS, as well as a CD recording of parts of the above, called Olga Broumas: A Reader's Companion.
1976 - Her fist work, "Caritas", an unbond collection of five broadsides declaring one woman's love for another, was published. Her book "Beginning With O" was chosen as the seventy-second winner of the Yale Younger Poets Prize.
1977 - She was selected by Stanley Kunitz for the Yale Younger Poets Series.
- The first non-native speaker of English to receive this award. Other honors have included a Guggenheim Fellowship and a fellowship from the National Endowment for the Arts.
1978 - Received a fellowship from the National Endowment for the Arts.
- Taught at different colleges and universities.
1981 - Received a fellowship from Guggenheim.
- Took time out to learn how to play jazz saxophone and to practice and develop bodywork skills as a tool for healing and self-expression.
- Founded and taught at a school for female artists called Freehand, Inc.
1995 - She has been Poet-in-Residence and Director of Creative Writing at Brandeis University.
μου αρέσει πολύ ο λόγος της, η ποίησή της. thanks erva_cidreira που μας την έκανες γνωστή.
Δημοσίευση σχολίου