ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΓΓΕΙΑ

.
Ερωτικές παραστάσεις σε αρχαία ελληνικά αγγεία κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο
Οι παραστάσεις με ερωτικό περιεχόμενο στην αρχαία Ελληνική αγγειογραφία αποτελούν ένα σημαντικό και ενδιαφέρον corpus, μέχρι σχετικά πρόσφατα άγνωστο ή οικείο μόνο σε περιορισμένο κοινό όχι γιατί είναι χαμηλότερης αισθητικής αξίας από τις απεικονίσεις άλλων θεμάτων, αλλά γιατί έρχεται σε αντίθεση με τον τρόπο που η δική μας κοινωνία αντιλαμβάνεται τον έρωτα και την ερωτική πράξη. Θέματα όπως η φυσική και απενοχοποιημένη υπόσταση της ερωτικής έκφρασης, η πολυγαμικότητα, η παιδεραστία, η ομοφυλοφιλία ή τα ομαδικά όργια αποτελούν για τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο αποδεκτούς και συνήθεις θεσμούς ενός κωδικα ηθικής τελείως διαφορετικού από τον τρόπο με τον οποίο η δική μας κοινωνία θεσμοθετεί την ερωτική συμπεριφορά. Η γνώση του διαφορετικού θεσμικού πλαισίου μέσα στον οποίο αναπτύσσεται η ερωτική επιθυμία και εκφράζεται η ερωτική ορμή είναι απαραίτητη για την κατανόηση και απόλαυση αυτών των παραστάσεων.Το πολύπλοκο δίκτυο των ερωτικών σχέσεων προχωράει πολύ πιο πέρα από το πρώτο επίπεδο της απλής σεξουαλικής πραγματοποίησης αποτελώντας μια μορφή θεώρησης των κοινωνικών σχέσεων και ταυτόχρονα συνιστώντας έναν τρόπο πραγμάτωσής τους.

(...)
Ο ΠΑΙΣ ΚΑΛΟΣ
Συχνότατες στην αγγειογραφία είναι οι λεκτικές (”ο παις καλός” = τι ωραίος νέος) και εικονογραφικές αναφορές στις σχέσεις μεταξύ ανδρών οι οποίες έχαιραν υψηλής κοινωνικής εκτίμησης κάτι που ξενίζει το σημερινό θεατή καθώς στις περισσότερες σημερινές κοινωνίες η παιδεραστία και η ομοφυλοφιλία είναι ποινικοποιημένες ή ηθικά επιλήψιμες. Κατά την αρχαιότητα ωστόσο, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά σχεδόν σε ολόκληρο τον Ελληνικό κόσμο η παιδεραστία αποτελούσε έναν κοινωνικό θεσμό καθιερωμένο και καταξιωμένο, ένα είδος παιδαγωγικού έρωτα με απαραίτητο πνευματικό και ψυχικό δεσμό που αποσκοπούσε στη διδασκαλία προτύπων συμπεριφοράς, στη μεταβίβαση μέτρων αξιών για τη ζωή και στην διαπαιδαγώγηση προς το πρότυπο του “καλού καγαθού” (το να είναι κάποιος ωραίος και ενάρετος).
Η παιδεραστική σχέση αναφέρεται στο δεσμό ενός ώριμου άνδρα (αποδίδεται συνήθως γενειοφόρος), του “εραστή” και ενός παίδα, ενός νεαρού αγοριού ανάμεσα στα 13 και 19, του “ερώμενου” του οποίου το πρόσωπο και το σώμα φανερώνουν τα πρώτα σημάδια της εφηβείας. Ο εραστής γοητεύεται από το κάλλος του εφήβου και ο έρωτας αυτός γίνεται κίνητρο για γνώση της ομορφιάς μέσω της οποίας φτάνει στη γνώση και κατάκτηση του Ωραίου. Ο ερώμενος γοητεύεται από το πρότυπο συμπεριφοράς και γνώσης του ώριμου άνδρα που εκπροσωπεί τον εγγυητή των ηθικών αρετών και της ανδρείας που πρέπει να κατακτήσει ο έφηβος μέσα από αυτή τη σχέση που προσιδιάζει περισσότερο στο δεσμό δασκάλου προς μαθητή με έντονο ωστόσο το ερωτικό στοιχείο.
Στην υψηλή θεώρηση της παιδεραστίας συνηγορεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό η αντίληψη περί κατωτερότητας της γυναίκας όχι μόνο σε ηθικό αλλά και σε σωματικό επίπεδο στην Αρχαία Ελληνική κοινωνία και η συνεπακόλουθη ταύτιση του ωραίου και του υψηλού με το ανδρικό πνεύμα και σώμα καθώς επίσης και η εξοικείωση με το γυμνό ανδρικό σώμα στα γυμνάσια και τις παλαίστρες, τους κατεξοχήν χώρους διαπαιδαγώγησης της εποχής.
Στην εικονογραφία οι συχνότερες παραστάσεις παιδεραστικού περιεχομένου αφορούν στην ερωτική υποψηφιότητα των εραστών και στην προσπάθεια αφύπνισης του ενδιαφέροντος από την πλευρά του ερώμενου μεσα από δώρα παιδαγωγικής σκοπιμότητας (στέφανος, κλάδος, πλάκα γραφής), ή δώρα-συμβόλα (λαγός και ζαρκάδι για το κυνήγι, πετεινός για την αγωνιστική αρετή) . Στις παραστάσεις αυτές η σεξουαλικότητα εκφράζεται συνήθως με χάδια του εραστή στα γεννητικά όργανα του ερώμενου ή, σπανιότερα, με το μοναδικό νόμιμο τρόπο ομοφυλοφιλικής γενετήσιας επικοινωνίας, το “διαμερίζειν”, την πράξη δηλαδή του εραστή ανάμεσα στους μηρούς του ερώμενου, πράξη που διασφάλιζε την ικανοποίηση της ηδονής του εραστή αφενός και αφετέρου την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας και της αρετής του ερώμενου.
Αντίστοιχα με τη σχέση μεταξύ ανδρών στο θεσμό της παιδεραστίας, υπήρχαν (ιδιαίτερα στην Αρχαΐκή περίοδο) δεσμοί ανάμεσα σε ένα νεαρό κορίτσι και σε μια ωριμότερη γυναίκα στα πλαίσια των χορικών ομάδων που σχημάτιζαν τα κορίτσια. Αυτές οι σχέσεις όμως μας είναι γνωστές από τη γραμματεία περισσότερο και όχι από την εικονογραφία.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο πιέζοντας εδώ:
Ερωτικές παραστάσεις σε αρχαία Ελληνικά αγγεία κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο