Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΓΚΕΪ ΙΡΑΝΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ

Αθήνα, 26.10.07

Ελληνική Δημοκρατία
Υπουργείο Εσωτερικών
Αρχηγείο Ελλ. Αστυνομίας
Κλάδος Ασφάλειας και Τάξης
Διεύθυνση Αλλοδαπών/Τμήμα 3ο
Αρμόδιος Α/Υ Σταυρακάκης Νίκος

Προς: Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα
Κοινοποίηση: Γραφείο Υφυπουργού Εσωτερικών (επισημειωματική 410/23.10.07)
.......................Γραφείο Αρχηγού ΕΛ.ΑΣ. (επισημειωματική 26267/24.10.07)
.......................Προϊσταμένου Κλάδου Α. κ' Τ/ΑΕΑ (επισημειωματική 8896/24.10.07)

Θέμα: Υπήκοος Άλεξ

Σχετ: Το από 23.10.07 Δ.Τ.

Σε απάντηση του ανωτέρω σχετικού, αναφέρουμε σε γνώση σας τα ακόλουθα:
Το αίτημα για χορήγηση ασύλου του εν θέματι απορρίφθηκε οριστικά με απόφαση του κ. Υπουργού Δημόσιας Τάξης, αφού έλαβε υπόψη τα στοιχεία του φακέλου, την αίτηση του ενδιαφερομένου και τη γνωμοδότηση της Επιτροπής, η οποία ομόφωνα εξέφρασε τη γνώμη της προς τον κ. Υπουργό για την απόρριψη του αιτήματος αυτού.
Ακολούθως, με νέα αίτησή του ζήτησε την επανεξέταση του αιτήματος ασύλου (εξ υπαρχής εξέταση), κατ' εφαρμογή του άρθρου 5 του Π.Δ. 61/1999, για τους αναφερόμενους σ' αυτήν λόγους.
Ο Γενικός Γραμματέας, υπόψη του οποίου ετέθη η περίπτωσή του, έκρινε ότι τα προσκομισθέντα στοιχεία δεν ανταποκρίνονται ως νέα και κρίσιμα στην έννοια του άρθρου 5 του ως άνω Π.Δ. προκειμένου να εξεταστεί εκ νέου το αίτημά του.
Κατόπιν τούτου, εκδόθηκε σχετική διαταγή μας, η οποία του κοινοποιήθηκε την 12.6.07 σχετικά με την εξέλιξη του αιτήματός του.
Ο εν θέματι αλλοδαπός με σχετική αίτησή του, προσέφυγε ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ζητώντας την αναστολή και την ακύρωση των σχετικών αποφάσεων περί απόρριψης του αιτήματός του για χορήγηση ασύλου. Από το Σ.τ.Ε. εκδόθηκε προσωρινή διατική περί αναστολής της ως άνω απόφασηςς του Υπουργού Δημόσιας Τάξης κατά το μέρος που τάσσεται με αυτή τρίμηνη προθεσμία αναχώρησης του αιτούντα και διέταξε την απόδοση του δελτίου αιτήσαντος ασύλου αλλοδαπού.
Το Τμήμα Ασύλου της Δ/νσης Αλλοδαπών Αττικής προέβη στην επανέκδοση του εν λόγω δελτίου, το οποίο έχει ανανεωθεί μέχρι την 2.3.2008 και του εξασφαλίζει την νόμιμη διαμονή του στη χώρα, καθώς και πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, εργασία και εκπαίδευση.
Τέλος επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν. 2690/99), έχει περαιτέρω το δικαίωμα να υποβάλλει αρμοδίως αίτηση θεραπείας κατά της απορριπτικής απόφασης του Γενικού Γραμματέας επί της αίτησης για επανεξέταση (εξ υπαρχής εξέταση) του αιτήματός του.-

Για την αντιγραφή ......................Ο Διευθυντής
Αθήνα, αυθημερόν

Νικόλαος Σταυρακάκης ...........Κων/νος Κορδάτος
Αστ. Υποδιευθυντής ..................Αστυν. Διευθυντής

.

****************

.

Αθήνα 29 Οκτωβρίου 2007
Προς τον Υφυπουργό Δημοσίας Τάξεως κ. Παναγιώτη Χηνοφώτη
Αρ. Πρωτοκόλ. 5018
Κοινοποίηση Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα (ΕΟΚ)

Θέμα: Επανεξέταση αιτήματος για χορήγηση πολιτικού ασύλου στον Ιρανό υπήκοο Άλεξ,

Σχετ: Δελτίο Τύπου 23.10.07 της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας (ΕΟΚ).

Κύριε Υφυπουργέ,
Τα αναφερόμενα ως πραγματικά περιστατικά στο ανωτέρω σχετικό-το οποίο σας έχει αποσταλεί-αποτελούν τη βάση για σοβαρή επανεξέταση της περίπτωσης του συγκεκριμένου συνανθρώπου μας.
Η χώρα μας, συνεπής στις διεθνείς συμβάσεις, οφείλει να επανεξετάσει και την περίπτωση αυτή με σοβαρότητα διότι η προστασία της ανθρώπινης ζωής αποτελεί βασικό μέλημα κάθε ευνομούμενης πολιτείας.
Με την πεποίθηση ότι η ευαισθησία σας για την ανθρώπινη ζωή είναι δεδομένη, είμεθα σίγουροι ότι θα επανεξετάσετε θετικά τη συγκεκριμένη περίπτωση

Φιλικά
Γ. Καρατζαφέρης
Πρόεδρος ΛΑ.Ο.Σ.

.

(Αναδημοσίευση από το site της ΕΟΚ )

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ

Ναπολέων Λαπαθιώτης, 31/10/1888- 7/1/1944
Ποιητής, Ελλάδα

.
Μες στην ορφάνια και την ερημιά μου,

κι εγώ ζητώντας κάποιο γιατρικό,

βγάζοντας το κουτί με τα τσιγάρα,

του πρόσφερα με τρόπο φιλικό.

Με κοίταξε παράξενα και πήρε,

συλλογισμένο κι αινιγματικό

…………

Γύρισε μόνο σιωπηλά τα μάτια

που μάντευα μιαν άρρητη ομορφιά

και τα ‘μπηξε έτσι μέσα στα δικά μου,

μ’ επιμονή και θλίψη σαν καρφιά,

που πια δεν βάσταξα άλλο, και του λέω:

- Πώς έτσι μόνος, δίχως συντροφιά;

.

(Ν. ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ, Ο έρως του απολύτου)
Τάκης Σπετσιώτης: Τριανδρίες και Σία (Άγρα)

ΕΡΩΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ

.
Φίλος δημοσιογράφος μάς έστειλε τη συνέντευξη που πήρε πριν από περίπου δυο χρόνια από τον Σ. Σαμψούνη με αφορμή την έκδοση την εποχή εκείνη του μυθιστορήματός του Η επικίνδυνη συνήθεια να αισθάνομαι. Παρ’ ότι δυο εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας ενδιαφέρθηκαν, τελικά δεν τη δημοσίευσε καμία.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε, διαβάστηκε, αγαπήθηκε, ακόμη και χωρίς προβολή, όμως η συνέντευξη εξακολουθεί να είναι επίκαιρη γιατί με έναν απροσδόκητο τρόπο μάς δίνει την «γερμανική εκδοχή» της υπόθεσης του ιρανού Άλεξ, που τόσο μας απασχολεί τις τελευταίες μέρες.


Το ελληνικό Μπροουκμπάκ Μάουντεν
Στον κάμπο της Θράκης εξελίσσεται το ελληνικό Μπόουκμπακ Μάουντεν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου Η επικίνδυνη συνήθεια να αισθάνομαι. Το βιβλίο στάθηκε αφορμή για συνέντευξη με τον συγγραφέα του, Σεβαστό Π. Σαμψούνη, ενός Έλληνα που ζει στη Γερμανία και είδε τη ζωή του να γίνεται πρωτοσέλιδο στις γερμανικές εφημερίδες, όταν θέλησε να «σώσει» τη ζωή του συντρόφου του Αντρέ.

«"Αυτή την αλλαγή θα την κάνουμε τελειώς γυμνοί!"
Έτρεξε στο χωράφι με γέλια και φωνές. Έμεινα για μια στιγμή πίσω του και παρακολουθούσα έναν Ιορδάνη τρελό να χοροπηδά στα λασπόνερα και να με φωνάζει να βρεθώ κοντά του. Ποτέ ξανά δε θυμάμαι να είχα τόσο κέφι στην αγροτική εργασία. Ξαναφορτωθήκαμε τις σωλήνες και όταν η τεχνητή βροχή άρχισε με πήρε από το χέρι. Τον ακολούθησα στα νερά που έπεφταν επάνω μας σαν δροσιά και ξέπλυναν τις λάσπες και τον ιδρώτα. Σαν δυο παιδιά χαλούσαμε τον κόσμο από τα ξέφρενα γέλια και με τη σκέψη πως θα μας έβλεπε ή θα μας άκουγε κάποιος από τους χωριανούς που πότιζαν μακριά, πιο πέρα, ρισκάραμε και φωνάζαμε πιο δυνατά...»

Πετάξτε τα καπέλα των καουμπόυδων και φορέστε στους ήρωες ψάθινα καπέλα για ν’ αντέχουν τον ήλιο που καίει τον θρακιώτικο κάμπο. Δύο αγόρια ερωτεύονται μεταξύ τους όχι στα βουνά της Άγριας Δύσης αλλά στις όχθες του Έβρου. Στο Μυστικό του Μπροουκμπακ Μάουντεν είναι το βουνό που βοηθάει να ξυπνήσουν οι καταπιεσμένες επιθυμίες. Στο ελληνικό μυθιστόρημα Η επικίνδυνη συνήθεια να αισθάνομαι (εκδόσεις Β. Κυριακίδης) είναι ο κάμπος της Θράκης. Οι ιστορίες των ηρώων των δυο βιβλίων έχουν σχεδόν ταυτόσιμη εξέλιξη. Οι ήρωες δεν θ’ αγαπήσουν ποτέ άλλο άνδρα, παρά μόνο ο ένας τον άλλο, θα ζήσουν με την ανάμνηση του ενός και μοναδικού έρωτα, θα βρεθούν μπλεγμένοι με γυναίκες,, θα θελήσουν να ξεφύγουν από το ασφυχτικό και συντηρητικό περιβάλλον της εποχής και η κατάληξη της ιστορίας τους θα είναι τραγική. Η Πρου ανοίγει και κλείνει την ιστορία της μέσα σε τριάντα σελίδες, χρησιμοποιώντας γλώσσα κοφτή, με τις χειρονομίες να αντικαθιστούν τα αισθήματα. Στην Επικίνδυνη συνήθεια να αισθάνομαι, που εκδόθηκε πριν σχεδόν από ένα χρόνο, η ζωή των ηρώων απλώθηκε σε 319 σελίδες με λυρικό τρόπο στα όρια της υπερβολής. Η αξία του βιβλίου έγκειται περισσότερο στο θέμα παρά στο συγγραφικό τάλαντο. Επιπλέον εδώ κύριος μοχλός της ιστορίας είναι ένα αληθινό επεισόδιο που συνέβη στις αρχές του ’60 στη Θράκη. Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Σεβαστός Π. Σαμψούνης, ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα προκειμένου να το παρουσιάσει στο βιβλιοπωλείο Πολύχρωμος πλανήτης. «Βρέθηκε στην Ελλάδα» γιατί είναι μόνιμος κάτοικος Φρανκφούρτης.
«Γεννήθηκα στο Darmstadt της Γερμανίας από Θρακιώτες μετανάστες. Ανήκω δηλαδή στα παιδιά δεύτερης γενιάς, τα επονομαζόμενα και ‘παιδιά της βαλίτσας’. Επειδή οι περισσότεροι μετανάστες πίστευαν πως θα έμεναν μόνο για λίγα χρόνια στην Γερμανία και πως θα επέστρεφαν γρήγορα πίσω, έστελναν τα παιδιά τους στην Ελλάδα σε παππούδες και θείους προκειμένου να πάνε σε ελληνικό σχολείο και να μην αποκοπούν από την ελληνική πραγματικότητα. Έτσι κι εγώ πέρασα όλη την παιδική ηλικία μου με μια βαλίτσα στο χέρι. Τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού τις τελείωσα στο Τυχερό του Έβρου, τις υπόλοιπες στο Darmstadt, ενώ στη διάρκεια του Γυμνασίου υποχρεώθηκα ν’ αλλάξω τρεις διαφορετικές πόλεις εδώ στην Ελλάδα. Λύκειο τελείωσα στη Φρανκφούρτη και μετά από σπουδές δούλεψα για 17 χρόνια ως οδοντεχνίτης, πριν αλλάξω τελείως επάγγελμα και ζωή».

Δείχνει χαλαρός, αλλά στην πραγματικότητα είναι επιφυλακτικός. Δεν ξέρει τα ελληνικά ΜΜΕ και το γεγονός πως βρέθηκε πρωτοσέλιδη είδηση, όπως θα μάθω αργότερα από την κουβέντα μας, σε μεγάλες γερμανικές εφημερίδες και με πολλά site στο Ιντερνετ να αναφέρονται σε αυτόν δεν τον κάνει καθόλου εξοικειωμένο με τη δημοσιότητα αφού δεν την επιδίωξε, αλλά του προέκυψε. Αρχικός λόγος της συνέντευξης ήταν η περιέργεια μου γι’ αυτή τη διαολεμένη σύμπτωση. Ένα ελληνικό μυθιστόρημα έχει μια σχεδόν ταυτόσιμη ιστορία με το διήγημα που λόγω ταινίας προκάλεσε και προκαλεί τόσα σχόλια! Στη συνέχεια όμως προέκυψαν κι άλλα πιο ουσιαστικά θέματα...
- Το βιβλίο σας θα έλεγα πως είναι μια... ελληνική εκδοχή του Μπροόουκμπακ Μάουντεν.
- Το διήγημα της Πρου το διάβασα φέτος, αφού είδα πρώτα την ταινία. Συγκινήθηκα με τις ομοιότητες που εμφανίζουν οι δύο ιστορίες. Η Πρου στο διήγημά της θέλησε να δείξει τον τρόπο με τον οποίο η φύση βοηθάει ν’ αποκαλυφθούν τα πιο κρυφά ένστικτα. Εγώ για το μυθιστόρημά μου είχα μια τελείως διαφορετική αφετηρία. Ήθελα να περιγράψω ένα αληθινό περιστατικό που είχε λάβει χώρα στο χωριό της καταγωγής των γονιών μου, το Τυχερό. Το ’61 μια γυναίκα είχε ονειρευτεί πως σ’ ένα χωράφι υπήρχε θαμμένη μια εικόνα της Παναγίας. Έτσι όλο το χωριό άρχισε να σκάβει στο συγκεκριμένο τόπο που είχε δείξει εκείνη η γυναίκα, ενώ συρρέαν στην περιοχή της εκσκαφής πολλοί πιστοί από όλη την Βόρειο Ελλάδα. Τελικά οι εργασίες ανεύρεσης διεκόπηκαν πριν βρεθεί η υποτιθέμενη εικόνα, γιατί υπήρχε κίνδυνος κατολίσθησης. Αυτό το γεγονός το έμαθα από διηγήσεις και αποτέλεσε τελικά την αφορμή για να γράψω αυτό το μυθιστόρημα. Στην πρώτη προσπάθεια συγγραφής του οι ήρωες ήταν ένας άνδρας και μια γυναίκα. Η ιστορία όμως δεν με έπειθε δραματουργικά. Δεν είχε δύναμη. Δεν μπορούσε να «ανταγωνισθεί» ένα τόσο φορτισμένο γεγονός. Ήθελα και ο έρωτας των ηρώων να έχει ένα τραγικό βάρος. Έτσι αποφάσισα το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να είναι άτομα του ιδίου φύλου. Δύο άνδρες.
- Αυτός ήταν ο μόνος λόγος ν’ αλλάξετε το ζευγάρι;
- Σίγουρα όχι. Οι ήρωες και η εξέλιξη της ιστορίας τους είναι προϊόντα της φαντασίας μου. Ωστόσο μέσω αυτής της ιστορίας πέρασα δικές μου προσωπικές σκέψεις και εν μέρει βιώματα. Για παράδειγμα, ο Αλέξανδρος εξομολογείται στην κόρη του τον έρωτά του για τον Ιορδάνη μετά από το ατύχημα που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Έτσι κι εγώ. Χρειάστηκε να νοιώσω την ανάσα του θανάτου στο σβέρκο μου, εξαιτίας μιας πολύ σοβαρής ασθένειας για να συνειδητοποιήσω ποιος είμαι και τι θέλω από τη ζωή. Μέχρι τότε, πριν από μερικά χρόνια δηλαδή, ζούσα μια ήρεμη και απλή ζωή. Ένας οδοντεχνίτης που ονειρεύεται να παντρευτεί και να δημιουργήσει ένα ελληνικό σπίτι και οικογένεια. Γι αυτό και επέμενα σε σχέσεις μόνο με ελληνίδες. Μετά την ασθένεια –ευτυχώς τώρα είμαι τελείως καλά, αν και ποτέ δεν ξέρεις με τον καρκίνο τι γίνεται-, άφησα να απελευθερωθούν όσα καλώς έκρυβα όλα τα προηγούμενα χρόνια και δεν τολμούσα να τα αποκαλύψω ούτε στον εαυτό μου. Επιπλέον παράτησα τη δουλειά μου, ξεκίνησα το γράψιμο και έγινα συνεταίρος στο πιο διάσημο εστιατόριο της Φρανκφούρτης, στο Groessenwahn, (σημαίνει Μεγαλομανεία). Από το εστιατόριο περνάνε όλοι οι διάσημοι -από πολιτικοί μέχρι άνθρωποι της show biz της Γερμανίας- και είναι γνωστό και για την ακτιβιστική του δράση. Σλόγκαν του εστιατορίου είναι η φράση «Ο κόσμος οφείλει να γίνει θερμότερος και θηλυκότερος». Λειτουργεί από τη δεκαετία του ’70 και οι ιδρυτές του προσπάθησαν και προσπαθούν μέσω αυτού του χώρου, με τις εκδηλώσεις που διοργάνωναν και διοργανώνουν, να προωθήσουν τα δικαιώματα της γυναίκας και των ομοφυλόφιλων.
- Πόσο εύκολη ήταν η απόφαση να διεκδικήσετε μια αληθινή ζωή;
- Έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια που μου έλεγε πως πρέπει να είμαι ειλικρινής. Από τη στιγμή που ομολόγησα επιτέλους στον εαυτό μου το τι θέλω και τι επιθυμώ δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Δεν ήταν εύκολο ειδικά για την οικογένειά μου που έζησε και ζει με τα πρότυπα της δεκαετίας του ’60 να αποδεχτεί την καινούργια μου ζωή. Όμως, πιστεύω πως όταν οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ειλικρινείς στο τέλος καταφέρνουν να νικήσουν τις προκαταλήψεις.
- Αν ζούσατε στην Ελλάδα δεν θα τολμούσατε αυτές τις αλλαγές;
- Η Ελλάδα έχει προοδεύσει. Μόνο που έχει πολύ δρόμο ακόμη για να αναγνωρίσει ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες της. Είναι παράδοξο που ενώ εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία, μια χώρα σαν τη Γερμανία είναι μια πιο δημοκρατική χώρα και δείχνει και είναι πιο ευαίσθητη στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ίσως το παρελθόν της να της υπενθυμίζει μεταξύ άλλων τι σημαίνει καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην Ελλάδα αισθάνομαι πως όλα προσεγγίζονται πιο επιφανειακά. Όλοι εδώ κυκλοφορούν φορώντας γυαλιά ηλίου ακόμη και τις ημέρες που δεν έχει ήλιο. Λες και θέλουν να κρύψουν το βλέμμα τους. Επιπλέον εδώ η εκκλησία έχει έντονο παρεμβατικό λόγο, ενώ με όλα αυτά που συμβαίνουν στους κόλπους της φαίνεται και πολύ υποκριτική. Το λέω με πόνο γιατί είμαι ένα βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Στη Γερμανία η εκκλησία αφήνει πιο ελεύθερους τους ανθρώπους.
- Έχετε παρακολουθήσει καθόλου τις απόψεις των ελληνικών κομμάτων γύρω από τα θέματα που έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα των ετερόφυλων ανύπαντρων ζευγαριών αλλά και των ομόφυλων;
- Δεν είμαι τόσο μέσα στα ελληνικά πράγματα. Το σίγουρο είναι πως αργά η γρήγορα και η Ελληνική Πολιτεία θα πρέπει να εναρμονιστεί στα δεδομένα που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στη Γερμανία για παράδειγμα έχει ψηφιστεί από το 2001 ο νόμος που επιτρέπει σε άτομα του ιδίου φύλου να συνάψουν μια ληξιαρχική πράξη -δεν είναι με τίποτα εφάμιλλη ενός πολιτικού γάμου-, εξασφαλίζοντάς τους μια σειρά από δικαιώματα κυρίως οικονομικής φύσεως. Οι Πράσινοι είναι αυτοί που το πρότειναν, και τελικά ψηφίστηκε αρκετά διαφοροποιημένο από την αρχική πρόταση. Δεν πρόκειται για το καλύτερο δυνατό μοντέλο, έχει πολλά μειονεκτήματα και δεν εξασφαλίζει την περιβόητη ισότητα. Δεν μπορεί ας πούμε να συγκριθεί με τον πρόσφατο ισπανικό νόμο που έβαλε τα γυαλιά και στις υποτιθέμενες από χρόνια πιο φιλελεύθερες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Και είναι πραγματικά άξιο απορίας πως μια τόσο συντηρητική, εξαιτίας του καθολικισμού της χώρα, πέρασε ένα τέτοιο νόμο. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως η υπόθεση ίσων δικαιωμάτων είναι καθαρά μια πολιτική υπόθεση. Ο Θαπατέρο απέδειξε πως οι πολιτικοί πρέπει να προηγούνται της κοινωνίας κι όχι να περιμένουν αυτή... να ωριμάσει, όπως λένε οι εδώ Έλληνες πολιτικοί.
- Πως επηρέασε τη ζωή σας αυτός ο νόμος;
- Ως συνεταίρος στο Groessenwahn έχω αναλάβει ένα είδος ακτιβιστικής δράσης. Όμως μερικές φορές η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Πριν από ένα χρόνο γνώρισα έναν Ιρανό, τον Αντρέ, ο οποίος ζήτησε πολιτικό άσυλο από τη Γερμανία, για να αποφύγει τη θανατική καταδίκη λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων. Η Γερμανία αρνήθηκε να του παραχωρήσει άσυλο διότι δεν εκκρεμούσε κάποια καταδικαστική απόφαση εις βάρος του! Όμως, αν επέστρεφε πίσω, κανείς δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί για τη ζωή του, αφού ήδη η πρεσβεία ήταν ενήμερη για τους λόγους που το έσκασε από τη χώρα του. Η μοναδική λύση ήταν να συνάψουμε αμέσως αυτή τη ληξιαρχική πράξη, ώστε ως σύντροφος ενός πολίτη ευρωπαϊκής χώρας να του αναγνωριστεί η παραμονή του στη Γερμανία. Θεώρησα πως αυτό ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για να προστατεύσω τη ζωή αυτού του ανθρώπου. Το Δημαρχείο μάς όρισε ημερομηνία για την τέλεση της πράξης, αλλά στο μεταξύ έληγε ο χρόνος παραμονής και έπρεπε να φύγει λόγω απέλασης. Οι περιπέτειες συνεχίστηκαν, αλλά λύση δεν βλέπαμε στον ορίζοντα. Το μόνο που μας έμεινε είναι να δημοσιοποιήσουμε το θέμα στα ΜΜΕ. Η ιστορία βγήκε στις εφημερίδες και μάλιστα σε κάποιες από αυτές έγινε πρωτοσέλιδο. Έτσι όταν έγινε το Gay Pride στη Φρανκφούρτη και η Δήμαρχος της πόλης που πρόσκειται στους Χριστιανοδημοκράτες χαιρέτιζε τις εκδηλώσεις, λέγοντας πως όλα είναι ωραία και ανθηρά για όλους τους πολίτες της, η με την τότε αλλά και την τωρινή κυβέρνηση υπουργός Δικαιοσύνης κυρία Τσίπρες -η οποία πρόσκειται στους Σοσιαλιστές και πάντα παρευρίσκεται μεταξύ άλλων βουλευτών και υπουργών στα Gay Pride-, κραδαίνοντας την εφημερίδα με το θέμα μας φώναξε προς τη Δήμαρχο πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς τόσα αρμονικά καμωμένα, αφού η ίδια δεν βοήθησε στο να μην απελαθεί ο Αντρέ. Ακριβώς εκείνη την περίοδο ήταν που εκτέλεσαν στο Ιράν τα δυο αγόρια με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Έγινε χαμός, μαζεύτηκαν σε ελάχιστο χρόνο 5.000 υπογραφές για να μείνει ο Αντρέ, να αναγνωριστεί ως πολιτικός πρόσφυγας, να μπορέσει να μείνει στη Γερμανία και τελικά να σωθεί η ζωή του. Πάντως για να συσχετίσω αυτή σας την ερώτηση με την προηγούμενη αναρωτιέμαι τι θα έκανε η ελληνική κυβέρνηση αν διεκδικούσα τα δικαιώματα που έχω ως έλληνας πολίτης και για τον σύντροφό μου…

ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΡ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΑΣΥΛΟΥ ΣΕ ΙΡΑΝΟ

Αίτηση απόδοσης ασύλου σε Ιρανό
Ερώτηση του Γρ.Ψαριανού προς τον Υπουργό Εσωτερικών
http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=7844
Αθήνα 30.10.07

Από δελτίο τύπου της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας έγινε γνωστή η περίπτωση Ιρανικής καταγωγής ατόμου που αναγνωρίζεται με το όνομα Άλεξ (αριθμός φακέλου 95/43303 και 12206/38647, ΥΔΤ και Τμήμα Ασύλου αντίστοιχα) και ο οποίος διαμένει στη χώρα μας από το 1999.
Το αίτημα πολιτικού ασύλου του εν λόγω ατόμου απορρίφθηκε δύο φορές από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, όπως και το αίτημα επανεξέτασης της περίπτωσής του μολονότι κύρια υποστηρικτική βάση αποτελούσε το γεγονός ότι: α) είχε υποστεί βασανιστήρια και βιασμούς κατά την κράτησή του στο Ιράν (πιστοποίηση από το Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων) και β) ότι είναι ομοφυλόφιλος. Αυτό σημαίνει ότι τυχόν απέλασή του στο Ιράν, όπως είναι γνωστό, αποτελεί απειλή κατά της ζωής του.
Με δεδομένο ότι μέχρι σήμερα από όλη τη διαδικασία δεν έχει αμφισβητηθεί ότι είναι ομοφυλόφιλος και ότι η Συνθήκη της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες όπως και η Οδηγία 2004/83/ΕΕ αναγνωρίζουν το δικαίωμα ασύλου σε «ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες»,
Eρωτάται ο κ. Υπουργός Εσωτερικών:
Προτίθεται να επανεξετάσει την υπόθεση προκειμένου να αποδοθεί άσυλο με δεδομένο ότι σε περίπτωση που το εν λόγω άτομο απελαθεί απειλείται η ζωή του;
Ο ερωτών βουλευτής
Γρηγόρης Ψαριανός

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948
ΠΡΟΟΙΜΙΟ
Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.
Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.
Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.
Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.
Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.
Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.
Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,
Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.
ΑΡΘΡΟ 1
'Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.
ΑΡΘΡΟ 2
Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.
Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.
ΑΡΘΡΟ 3
Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.
ΑΡΘΡΟ 4
Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.
ΑΡΘΡΟ 5
Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.
ΑΡΘΡΟ 6
Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.
ΑΡΘΡΟ 7
'Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.
ΑΡΘΡΟ 8
Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.
ΑΡΘΡΟ 9
Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.
ΑΡΘΡΟ 10
Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.
ΑΡΘΡΟ 11
Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.
Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.
ΑΡΘΡΟ 12
Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.
ΑΡΘΡΟ 13
Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.
ΑΡΘΡΟ 14
Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.
ΑΡΘΡΟ 15
Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.
Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.
ΑΡΘΡΟ 16
Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.
ΑΡΘΡΟ 17
Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.
ΑΡΘΡΟ 18
Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.
ΑΡΘΡΟ 19
Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.
ΑΡΘΡΟ 20
Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.
ΑΡΘΡΟ 21
Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.
ΑΡΘΡΟ 22
Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
ΑΡΘΡΟ 23
Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.
'Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.
ΑΡΘΡΟ 24
Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.
ΑΡΘΡΟ 25
Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 'Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. 'Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.
ΑΡΘΡΟ 26
Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.
Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.
ΑΡΘΡΟ 27
Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.
ΑΡΘΡΟ 28
Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.
ΑΡΘΡΟ 29
Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.
ΑΡΘΡΟ 30
Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.
.

Διαβάστε στο πρώτο σχόλιο, στα αγγλικά,ολόκληρη τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το καθεστώς των προσφύγων.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

ΠΟΣΟ ΠΑΕΙ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ

.
Αλγερία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια
Αγκόλα – Καταναγκαστική εργασία Αντίγκουα & Μπαρμπούντα – φυλάκιση 15 χρόνια
Αίγυπτος – Φυλάκιση 5 χρόνια
Αγία Λουκία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Αιθιοπία – Φυλάκιση από 10 μέρες μέχρι 3 χρόνια
Γκάμπια – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Γκάνα –
Γρενάδα – Φυλάκιση 10 χρόνια
Γουινέα – Φυλάκιση από 6 μήνες μέχρι 3 χρόνια
Γουινέα Μπισάου – Καταναγκαστική εργασία
Ερυθραία – Φυλάκιση 3-10 χρόνια
Ζάμπια – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Ζιμπάμπουε – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 1 χρόνια
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – Θανάτωση
Ινδία - Από πρόστιμο μέχρι ισόβια φυλάκιση
Ιράν – Μέχρι απαγχονισμό
Καμερούν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 5 χρόνια
Κένυα – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Κιριμπάτι – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Κουβέιτ – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 7 χρόνια
Κατάρ – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 5 χρόνια
Λιβανος – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 1 χρόνια
Λεσότο –Λιβερία – Πρόστιμο
Λιβύη – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 5 χρόνια
Μαλάουι – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Μαλαισία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 20 χρόνια
Μαυριτανία – Μέχρι θανάτωση
Μαυρίκιος – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 5 χρόνια
Μαρόκο – Φυλάκιση από 6 μήνες μέχρι 6 χρόνια
Μοζαμβίκη – Καταναγκαστική εργασία
Μυανμάρ – Από φυλάκιση 10 χρόνια μέχρι ισόβια
Μπαχρέιν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Μπάγκλα Ντες – Φυλάκιση από 10 χρόνια μέχρι ισόβια
Μπαρμπάντος – Ισόβια κάθειρξη
Μπελίζ – Φυλάκιση 10 χρόνια
Μπενίν – Φυλάκιση 3 χρόνια
Μπουτάν - Φυλάκιση από 1 μήνα μέχρι 1 χρόνο
Μποτσουάνα - Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 7 χρόνια
Μπρουνέι – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Ναμίμπια –
Ναούρου – 14 χρόνια καταναγκαστική εργασία
Νεπάλ – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 1 χρόνο
Νικαράγουα – φυλάκιση 1 μέχρι 3 χρόνια
Νιγηρία – από φυλάκιση 5 χρόνια μέχρι θανάτωση
Νιουε – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Νησιά Κουκ – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Ντομινίκα – Φυλάκιση 10 χρόνια
Νησιά Σολομώντος – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Ομάν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια
Ουγκάντα – Από προστιμο μέχρι ισόβια φυλάκιση
Ουζμπεκιστάν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια
Πακιστάν – Από φυλάκιση 2 χρόνια μέχρι ισόβια
Παλάου – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Παλεστίνη – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Παπούα Νέα Γουινέα – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Σεν Κιτς και Νέβις – Φυλάκιση 10χρόνια
Σαμόα – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 7 χρόνια
Σαν Τομέ και Πρίνσιπε – Καταναγκαστική εργασία
Σαουδική Αραβία – Από ραβδισμούς μέχρι Θανάτωση
Σενεγάλη – Φυλάκιση από 1 μήνα μέχρι 5 χρόνια
Σεϋχέλλες – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 2 χρόνια
Σιέρα Λεόνε – Ισόβια φυλάκιση
Σιγκαπούρη – Φυλάκιση 2 χρόνια
Σομαλία – Από φυλάκιση 3 μήνες μέχρι θανάτωση
Σρι Λάνκα – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Σουδάν – Από φυλάκιση 5 χρόνια μέχρι θανάτωση
Σουαζιλάνδη – Πρόστιμο
Συρία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια
Τζιμπουτί – Φυλάκιση 10-12 χρόνια
Τζαμάικα – 10 χρόνια καταναγκαστική εργασία
Τανζανία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 25 χρόνια
Τόγκο – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια
Τοκελάου – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια
Τρινιδάδ και Τομπάγκο – Φυλάκιση 25 χρόνια
Τυνησία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια
Τουρκμενιστάν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 2 χρόνια
Τουβαλου – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια
Υεμένη – Μαστίγωση μέχρι θανάτου

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ YOGYAKARTA

.

THE YOGYAKARTA PRINCIPLES
on the Application of International Human Rights Law in relation to
Sexual Orientation and Gender Identity
Official version in PDF format
Preamble. 5
PRINCIPLE 1. The Right to the Universal Enjoyment of Human Rights. 6
PRINCIPLE 2. The Rights to Equality and Non-discrimination.. 6
PRINCIPLE 3. The Right to recognition before the law... 7
PRINCIPLE 4. The Right to Life. 7
PRINCIPLE 5. The Right to Security of the Person.. 8
PRINCIPLE 6. The Right to Privacy.. 8
PRINCIPLE 7. The Right to Freedom from Arbitrary deprivation of liberty.. 9
PRINCIPLE 8. The Right to a Fair Trial. 9
PRINCIPLE 9. The Right to Treatment with Humanity while in Detention.. 10
PRINCIPLE 10. The Right to Freedom from Torture and Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment. 10
PRINCIPLE 11. The Right to Protection from all forms of exploitation, sale and trafficking of human beings. 11
PRINCIPLE 12. The right to Work. 11
PRINCIPLE 13. The right to social security and to other social protection measures 11
PRINCIPLE 14. The right to an adequate standard of living.. 12
PRINCIPLE 15. The Right to Adequate Housing.. 12
PRINCIPLE 16. The Right to Education.. 13
PRINCIPLE 17. The Right to the Highest Attainable Standard of Health.. 13
PRINCIPLE 18. Protection from Medical Abuses. 14
PRINCIPLE 19. The Right to Freedom of Opinion and Expression.. 14
PRINCIPLE 20. The Right to Freedom of Peaceful Assembly and Association.. 15
PRINCIPLE 21. The Right to Freedom of Thought, Conscience and Religion.. 15
PRINCIPLE 22. The Right to Freedom of Movement. 16
PRINCIPLE 23. The Right to seek Asylum.. 16
PRINCIPLE 24. The Right to Found a Family.. 16
PRINCIPLE 25. The Right to participate in public life. 17
PRINCIPLE 26. The Right to Participate in Cultural Life. 17
PRINCIPLE 27. The Right to Promote Human Rights. 18
PRINCIPLE 28. The Right to Effective Remedies and Redress. 18
PRINCIPLE 29. Accountability.. 19
Additional Recommendations. 19
Signatories to the Yogyakarta Principles. 21


Introduction to the Yogyakarta Principles
All human beings are born free and equal in dignity and rights. All human rights are universal, interdependent, indivisible and interrelated. Sexual orientation and gender identity are integral to every person’s dignity and humanity and must not be the basis for discrimination or abuse.
Many advances have been made toward ensuring that people of all sexual orientations and gender identities can live with the equal dignity and respect to which all persons are entitled. Many States now have laws and constitutions that guarantee the rights of equality and non-discrimination without distinction on the basis of sex, sexual orientation or gender identity.
Nevertheless, human rights violations targeted toward persons because of their actual or perceived sexual orientation or gender identity constitute a global and entrenched pattern of serious concern. They include extra-judicial killings, torture and ill-treatment, sexual assault and rape, invasions of privacy, arbitrary detention, denial of employment and education opportunities, and serious discrimination in relation to the enjoyment of other human rights. These violations are often compounded by experiences of other forms of violence, hatred, discrimination and exclusion, such as those based on race, age, religion, disability, or economic, social or other status.
Many States and societies impose gender and sexual orientation norms on individuals through custom, law and violence and seek to control how they experience personal relationships and how they identify themselves. The policing of sexuality remains a major force behind continuing gender-based violence and gender inequality.
The international system has seen great strides toward gender equality and protections against violence in society, community and in the family. In addition, key human rights mechanisms of the United Nations have affirmed States’ obligation to ensure effective protection of all persons from discrimination based on sexual orientation or gender identity. However, the international response to human rights violations based on sexual orientation and gender identity has been fragmented and inconsistent.
To address these deficiencies a consistent understanding of the comprehensive regime of international human rights law and its application to issues of sexual orientation and gender identity is necessary. It is critical to collate and clarify State obligations under existing international human rights law, in order to promote and protect all human rights for all persons on the basis of equality and without discrimination.
The International Commission of Jurists and the International Service for Human Rights, on behalf of a coalition of human rights organisations, have undertaken a project to develop a set of international legal principles on the application of international law to human rights violations based on sexual orientation and gender identity to bring greater clarity and coherence to States’ human rights obligations.
A distinguished group of human rights experts has drafted, developed, discussed and refined these Principles. Following an experts’ meeting held at Gadjah Mada University in Yogyakarta, Indonesia from 6 to 9 November 2006, 29 distinguished experts from 25 countries with diverse backgrounds and expertise relevant to issues of human rights law unanimously adopted the Yogyakarta Principles on the Application of International Human Rights Law in relation to Sexual Orientation and Gender Identity.
The rapporteur of the meeting, Professor Michael O’Flaherty, has made immense contributions to the drafting and revision of the Yogyakarta Principles. His commitment and tireless efforts have been critical to the successful outcome of the process.
The Yogyakarta Principles address a broad range of human rights standards and their application to issues of sexual orientation and gender identity. The Principles affirm the primary obligation of States to implement human rights. Each Principle is accompanied by detailed recommendations to States. The experts also emphasise, though, that all actors have responsibilities to promote and protect human rights. Additional recommendations are addressed to other actors, including the UN human rights system, national human rights institutions, the media, non-governmental organisations, and funders.
The experts agree that the Yogyakarta Principles reflect the existing state of international human rights law in relation to issues of sexual orientation and gender identity. They also recognise that States may incur additional obligations as human rights law continues to evolve.
The Yogyakarta Principles affirm binding international legal standards with which all States must comply. They promise a different future where all people born free and equal in dignity and rights can fulfil that precious birthright.

Sonia Onufer Corrêa ..............Vitit Muntarbhorn
Co-Chairperson .......................Co-Chairperson

ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΣΤΟ ΙΡΑΝ

.

Gay and Underground in Iran
By DOUG IRELAND (Gay City News, 07/06/2006)
Activist faces risk that “no physical sign of me will remain”
“I was born in Tehran in 1982,” said Mani. “My childhood was full of life’s ordeals. Until the age of seven, I lived with both my parents. But then my mother separated from us, leaving for the Czech Republic, and I felt lonelier. This made our lives more difficult. It was during the Iran-Iraq War [1980-88]. My father was a commander at the front and we were living with my father’s new wife.”Mani has known he was gay since he was a child.

“I think I was ten years old when I felt I was very attracted to a boy and had fallen in love with him. My mother was very compassionate in this regard, and helped me to understand my nature,” he said, recalling a summer he was able to spend with her. “My first sexual experience was with a Czech boy when I was living in the Czech Republic, and for me it was fascinating and exciting.”

Things changed for the worse when Mani returned to Iran.

“I didn’t think being gay would cause complications. When I returned to Iran, I began missing my Czech friend and set out to find a new friend. But, I was met with the disapproval of my father and his new wife. They reacted very badly.” In his teen years, he said, while living with his father, “they controlled me excessively and, like an Iranian girl, I was very restricted and tightly monitored.”From then on, Mani was the target of opprobrium, at home and at school.

“At the university,” he related, “I was often harassed by university administrators and by my classmates because of my sexual orientation and demeanor. They even wanted to expel me from university just for wearing an earring, but they didn’t manage to do so because, as a veteran commander of the Iran-Iraq war, my father had a lot of pull.”

These experiences convinced Mani to become a gay activist. Since his university days, Mani said, “I have always tried to serve the Iranian gay community.” He is now the PGLO’s health affairs secretary. “I have been working with PGLO for about two and a half years now. In my capacity as the health officer of the organization, my most important activity is the AIDS project, which has been well received. My other activities include serving as a health advisor, working on the introduction of new medication, providing psychiatric counseling, and generating awareness and information concerning homosexual health issues.”

As a mental health counselor, Mani has observed the psychological ravages of living in an officially homo-hating society.

“Because the government and the ayatollahs suppress any accurate or positive information about homosexuality,“ he said, “many homosexuals don’t accept themselves and instead assume they are sexual deviants, and seek to cure themselves by different means, including superstitious prayer, oblation, and supplication. Not that many Iranian gays have a healthy and accepting attitude toward their sexuality. Many of those who are cognizant of their homosexuality are daily sinking into despair.”

The officially endorsed “rigid religious reactions” to homosexuality, Mani said, “mean that homosexual individuals suffer severe emotional disorder, such as the loss of psychological and gender identity and split-personality, all of which combine to form a dejected, deflated, depressed, and unmotivated youth.”

“Look,” said Mani, “you must understand that, in Iran, if a homosexual falls in love, he has committed a grave crime. Here, homosexual love equals death, the gallows, and stoning. So, this is a major part of what I term the condemned’s life. He is oppressed and sinks into despair and self-hate and, in too many cases, ultimately opts for suicide.” How could it be otherwise, Mani argued, “when we’ve frequently observed that solely for the offense of same-sex love and sleeping together, people have been condemned to death by hanging or stoning. There have been many such executions of gays carried out by the Iranian regime.”

Mani said the government’s massive campaign of Internet entrapment targeting gays, and heightened police surveillance of gays through informers—many of them homosexuals themselves who’ve been arrested and tortured into becoming snitches—is wreaking havoc on Iran’s gay community.“The best way for gays to meet in Iran is either via the Internet or at parties. Unfortunately, recently the Ministry of Intelligence has multiplied its monitoring of both. Private parties are constantly raided, and we have witnessed the disappearance of many gay people after they established contact with strangers via the Internet. Afterwards, they’re arrested when the strangers turn out to be sex police agents, and are falsely accused of such crimes as transporting drugs, robbery, rape, etc., and then are sentenced to death by a judge in a bogus court with false witnesses, without these executions being reported in any newspaper or in the news media in general. And as long as the ayatollahs’ constitutional Guardian Council exists in Iran and has its thumb on everything the government does, the situation will remain the same.”

Mani deplores the widespread AIDS discrimination in Iran.

“Unfortunately, nothing is done about AIDS in Iran,“ he said. “All that you hear about what Iran is doing to fight AIDS is merely empty propaganda devoid of action. When they reject patients suffering from AIDS at hospitals, when no doctor will see the patient, when they won’t operate on an HIV-positive patient, and when no law protects the HIV-positive or guarantees them treatment, then there is simply no room even to discuss the AIDS issue.”

In Iran, he said, “Condoms are available at most pharmacies, but condom use is negligible. The soaring birth rate and the statistics for abortion and venereal diseases all point to widespread negative attitudes toward the condom, which the government health officials do nothing to correct. In most men’s opinions, using a condom means having a bad or diminished orgasm, and they feel it destroys the natural expression of love and desire. Moreover, if you‘re seen buying a condom, it tells the person who observes you that you‘re going to have sex—and sex itself has a negative connotation in Iranian society today. So most people are simply ashamed to buy condoms.”

Mani said the Tehran regime is denying the extent and reality of the AIDS problem in Iran.“The government,“ he said, “refuses to accept the latest UNESCO statistics estimating that the number of those who have contracted HIV in Iran has surpassed 300,000. We at PGLO are trying to gather accurate data on gays, but I’d say that a majority of those who carry the HIV virus aren’t aware of it.”

Asked what would happen to him if the government found out about his gay activism with the PGLO, Mani answered, “I would definitely be killed in the most horrendous way, and my family, too, would be harassed and persecuted. No physical sign of me will remain. But I believe my name will live on as a defender of homosexual rights in everyone’s memory.”

What would Mani like to say to Western gays?

“You who live serenely and comfortably on the other side of Iran’s frontiers, be aware that those who think and feel and love like you do in Iran are executed for the crime of homosexuality, are assassinated, kidnapped, and barred from working in offices. You have festivals, and they prisons. You select Mr. Gay of the Year, but they don’t even enjoy the right to have gravestones. Be fair and tell us what difference there is between us and you. Isn’t it time that all homosexuals around the world rise up and come to our defense?"

.
All human beings are different parts of the same body, who

Have inherited the same essence in creation

No part will rest in peace

If one is suffering pain

You will not deserve the name of human

If you are indifferent to others’ pains.

.

Sa’adi [the classic Persian 13th century poet who celebrated same-sex love]

(Doug Ireland can be reached through his blog, DIRELAND,

at http://direland.typepad.com/direland/ . )

.

************

.

Διαβάστε επίσης πιέζοντας εδώ:

ΗΡΙΔΑΝΟΣ: Ιράν. Θάνατος (και) στους ομοφυλόφιλους

.

Οποιεσδήποτε πρόσθετες πληροφορίες ή διαψεύσεις δημοσιευμένων ανακριβών πληροφοριών είναι ευπρόσδεκτες

.

.

GREECE ABOUT TO DEPORT GAY MAN BACK TO IRAN

GREEK HOMOSEXUAL COMMUNITY
G.H.C. - Ε.Ο.Κ.
PRESS RELEASE: Greece about to deport gay man back to Iran
Monday 29 October 2007

TO: The European Parliament, European Political Parties,
Humanitarian Organizations, International Press

URGENT

Dear Sir/Madam,

We are writing to draw your attention to the case of a 40-year-old gay Iranian man, identified here as Alex, who is about to be expelled from Greece and deported back to Iran. As is well known and documented, gay people in Iran are subjected to persecution and severe punishment, including execution. If Alex returns to Iran, Greece will be committing a serious miscarriage of justice and a gross violation of human rights.

Alex (his real name and identity are known to our organization) used to live a fully respected life in Iran. He is a member of a rich Iranian family and used to have a respectful job in Iran. In 1999 he was visited at his workplace by an ex-schoolmate who knew Alex was gay and who was probably a member of the government party. After that visit, Alex was arrested by the religion police and kept in the Jankal jail at the Iranian town of Rast for 45 days.

Alex was tortured at Jankal. He was beaten systematically with lashing straps in his back and kidneys and afterwards was put in water in order to not develop ecchymosis and edema. He was beaten several times in the face, losing three teeth as a result. He had his testicles twisted, was submitted to bastinado and had salt poured on his open wounds. He was put twice in mock execution.

After spending forty-five days in jail, his family paid to get him out so that he could attend the funeral of his mother. The police took him to the funeral in women’s clothes. While out of jail, Alex managed to escape. A few days later, he arrived to Greece by way of Turkey in a terrible condition.

He went to the General Administration office of the police and applied for political asylum based on the torture he had been submitted to in Iran. The application was rejected. In 2003, Alex submitted a second application for political asylum stating that he was homosexual and had a relationship with a Greek man, Phoebos (his real name and identity are known to our organization), who also testified that he was Alex’s partner. (Alex and Phoebos are still together today). However, this application was also rejected. (Alex’s file in the Ministry of Public Order is YDT 95/43303; his file in the Asylum Department of the Home Office is 12206/38647).

Now Alex’s case is to be discussed in front of the Supreme Council, which is scheduled to decide for a definitive resolution regarding his status as a refugee on March 11, 2008.


Dear Sir/Madam,

Alex’s deportation to Iran will constitute a violation of the articles 3 and 15 of the International Convention of the Human Rights, co-signed and validated by Greece.

We need your strong support in order to prevent the Greek state from violating the international law and the human rights of a person whose life is in danger because of his sexuality.

We would be more than happy to provide further information on the case.

Thank you for your time and consideration. We look forward to your response and immediate action.

Yours sincerely,

The Members of the Greek Homosexual Community (G.H.C.-ΕΟΚ)


Contact: General Secretary of GHC-EOK Marina Galanou

Greek Homosexual Community, EOK
(Member of: ILGA, ILGYO, All Different-all Equal)
Antoniadou 6 str., Athens, Attica, PC 10434, Greece

Tel. (0030)210.8826600 Fax. (0030)210.8826898
Mobile: (0030)6949295041
http://www.gayhomes.net/eok/ & http://www.eok.gr

ghc_eok@yahoo.com

ΓΡ. ΨΑΡΙΑΝΟΣ: ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ, ΤΑ ΕΧΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ

.
ΓΡ. ΨΑΡΙΑΝΟΣ: ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ, ΤΑ ΕΧΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ
Τη δική του απάντηση στην κόντρα μεταξύ Συνασπισμού και ομοφυλοφιλικών οργανώσεων δίνει ο Γρηγόρης Ψαριανός. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τηλεοπτικές του δηλώσεις προκάλεσε την οργή των ομοφυλοφίλων, αποδίδει την εικόνα που δημιουργήθηκε σε παραποίηση των δηλώσεών του.
(…) Εμένα, όμως, με κυνηγούσαν διάφοροι μετά, οι ομοφυλόφιλοι, για παράδειγμα, οι οποίοι μου έλεγαν ότι είμαι εναντίον τους, λες και με νοιάζει εμένα πώς το κάνει ο καθένας. Τα πράγματα που είπα ήταν πολύ καθαρά. Είπα πως ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και, αν θέλουν να παντρεύονται, ας παντρεύονται. Μάλιστα είπα πως το πρόβλημα είναι ο γάμος και ότι πρέπει να τον καταργήσουμε για να σώσουμε τους ετεροφυλόφιλους και όχι να καταστρέψουμε και τους ομοφυλόφιλους. Τώρα αν κάποιος θέλει να καταστραφεί με τον γάμο, είναι ελεύθερος να καταστραφεί.
(…) Όταν θέλω να πω και καμιά χοντράδα, μπορώ να ζητήσω και συγγνώμη. Όταν θέλω να πω κάτι, θα το πω, όπως για τους ομοφυλόφιλους που με ρώτησε ο Σταύρος (Θεοδωράκης) και απάντησα καθαρά. Με ρώτησε αν πρέπει οι ομοφυλόφιλοι να υιοθετούν ένα παιδί και απάντησα πως από το να ζει ένα παιδί ορφανό είναι καλύτερα. Άλλωστε, πώς μπορεί να κρίνε κάποιος αν ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι θα είναι καλύτεροι γονείς; Παρά τη θετική μου στάση απέναντι στα προβλήματα «ειδικού τύπου», ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκαν οι θέσεις μου έκανε τον κόσμο να μου την πέσει από εκατό μεριές.

(Αναδημοσίευση από ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 28/10/2007)

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΓΚΕΪ

.
H ζωή των γκέι
(περιοδικό FOCUS)

Οι φιλίες, ο έρωτας αλλά και οι συνήθειές τους. Οι διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών. Το ντύσιμο, η διασκέδαση, ο ακτιβισμός... και πολλοί μύθοι που καταρρίπτονται. Ακόμα και στο σεξ.
Περίπου το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι ομοφυλόφιλοι, σύμφωνα με έρευνες –δηλαδή, στην Ελλάδα γύρω στο μισό εκατομμύριο άτομα. Άλλα στοιχεία, που δίνουν στη δημοσιότητα ομοφυλοφιλικές οργανώσεις, ανεβάζουν το ποσοστό στο 10%.
Στην πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να υπολογίσουμε στατιστικά τους ομοφυλόφιλους. Κι αυτό γιατί πολλοί συνειδητοποιημένοι ομοφυλόφιλοι δεν αποκαλύπτουν ποτέ το σεξουαλικό προσανατολισμό τους, ενώ άλλοι δεν τον παραδέχονται ούτε καν στον εαυτό τους και, προσπαθώντας να έχουν μια «φυσιολογική» ζωή, παντρεύονται άτομα του αντίθετου φύλου και κάνουν παιδιά. Ένα είναι όμως σίγουρο: η ομοφυλοφιλία στη χώρα μας –και όχι μόνο– εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι γκέι να ζουν «στο σκοτάδι».
Ακτιβισμός και κώδικες επικοινωνίας
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια αρκετά από τα μέλη της μειονότητας των ομοφυλόφιλων τολμούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Στο γενικό αίτημα να μπορούν να εκδηλώνουν ελεύθερα τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους έχουν προστεθεί και άλλα, πιο συγκεκριμένα, όπως το δικαίωμα στο γάμο και η απόκτηση ή υιοθέτηση παιδιών. Μέσα έκφρασής τους, το ίντερνετ, τα ομοφυλοφιλικά έντυπα, η καλλιτεχνική δημιουργία αλλά και φεστιβάλ όπως το Gay pride (Ομοφυλοφιλική περηφάνια), που γίνεται πλέον και στην Ελλάδα.
Παρ’ όλα αυτά πολλοί γκέι εξακολουθούν να παραμένουν αθέατοι. Εύλογα λοιπόν γεννιούνται στους ετεροφυλόφιλους ερωτήματα όπως: ξεχωρίζουν οι γκέι και, αν ναι, πώς; Με ποιον τρόπο αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον και συνάπτουν μεταξύ τους φιλίες ή ερωτικές σχέσεις; Τελικά ένας γκέι είναι πραγματικά «διαφορετικός» στην καθημερινή ζωή του;
Ποιος μίλησε για θηλυπρέπεια;
Το 2001, ο Ιταλός κοινωνιολόγος Μάρτσιο Μπαρμπάλι διεξήγαγε μια έρευνα όπου συμμετείχαν 3.500 ομοφυλόφιλοι. Σύμφωνα με αυτήν, οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν, απαραίτητα, συμπεριφορά ή εμφάνιση που μοιάζει με εκείνη του αντίθετου φύλου. Δηλαδή, δεν είναι όλοι οι γκέι θηλυπρεπείς ούτε όλες οι λεσβίες ανδροπρεπείς. Στην αληθινή ζωή ελάχιστη σχέση έχουν με τις καρικατούρες που δεν λείπουν σχεδόν από κανένα ελληνικό σίριαλ, όπου ο γκέι πάντα φορά φανταχτερά ρούχα, κουνιέται σαν να κάνει πασαρέλα και μιλά με «τσιριχτή» φωνή.
Πού μπορεί λοιπόν ένας γκέι να συναναστρέφεται άλλους ομοφυλόφιλους χωρίς να κινδυνεύει να αποκαλυφθεί ευρέως η σεξουαλική ταυτότητά του; Στα γκέι μπαρ και τις ομοφυλοφιλικές οργανώσεις. Όπως λέει ο Μάριος Α., «πρόκειται για μια πραγματική κοινότητα, η οποία δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς. Αρκετοί ομοφυλόφιλοι συναντιούνται σε πάρτι και εκδρομές των συλλόγων, άλλοι επιλέγουν την ανωνυμία των τσατ στο ίντερνετ. Υπάρχουν και υπαίθρια στέκια σε διάφορα σημεία της Αθήνας, για περιστασιακό σεξ. Οι δύο τελευταίοι τρόποι συνάντησης επιλέγονται κυρίως από ομοφυλόφιλους που κρύβουν την ταυτότητά τους, οι οποίοι μάλιστα συχνά είναι παντρεμένοι».
Μια κοινωνία μέσα στην κοινωνία
Τα πολυάριθμα γκέι μαγαζιά στο Γκάζι και όχι μόνο, οργανώσεις όπως η Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας και η Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα, τα υπαίθρια στέκια απαρτίζουν ένα «διαφορετικό» κόσμο μέσα σε αυτόν των ετεροφυλόφιλων. Ένα δίκτυο όπου οι γκέι γνωρίζονται, διασκεδάζουν αλλά και διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Τα στέκια για ομοφυλόφιλους ανταποκρίνονται στην ανάγκη τους να βρουν ερωτικό σύντροφο αλλά και φίλους που μοιράζονται τις ίδιες εμπειρίες με εκείνους. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Βαγγέλη Γιαννέλου, Προέδρου της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας, σε αφιέρωμα της Ελευθεροτυπίας στις 05/02/2002 για την ομοφυλοφιλία: «Πριν γνωρίσεις άλλους ομοφυλόφιλους, το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι η μοναξιά. Πιστεύεις πραγματικά ότι είσαι ο μόνος ομοφυλόφιλος που υπάρχει. [...] Όταν πρωτοπάς σε ένα μέρος όπου συχνάζουν ομοφυλόφιλοι, βρίσκεσαι απότομα ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους σαν κι εσένα και ξαφνικά δεν είσαι πια μόνος. [...] Είναι ανακούφιση να βρίσκεσαι με άτομα που μιλούν την ίδια γλώσσα με εσένα, σ’ ένα χώρο στον οποίο αισθάνεσαι φυσιολογικός, χωρίς να χρειάζεται να απολογείσαι συνέχεια».
Χτίσιμο προσωπικότητας
Η δόμηση μιας ταυτότητας δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανένα έφηβο, πόσο μάλλον για τους ομοφυλόφιλους, που καλούνται να συνειδητοποιήσουν τον «ιδιαίτερο» σεξουαλικό προσανατολισμό τους και να συμφιλιωθούν μαζί του. Όπως γράφει ο Πάολο Ριλιάνο, ψυχίατρος στο νοσοκομείο Σαν Κάρλο του Μιλάνο, «κάθε γκέι ή λεσβία, στην ηλικία των 8-9 ετών περίπου, αντιλαμβάνεται ότι ελκύεται από άτομα του ίδιου φύλου –γεγονός που συνειδητοποιεί πιο έντονα κατά την εφηβεία. Τότε κάθε ομοφυλόφιλος έρχεται αντιμέτωπος με ένα ψυχολογικό χάσμα: νιώθει εγκλωβισμένος σε έναν κόσμο από τον οποίο λείπουν τα πρότυπα και τα σημεία αναφοράς. Κι αυτό γιατί, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι γονείς του, οι καθηγητές, οι φίλοι που τον περιστοιχίζουν είναι ετεροφυλόφιλοι».
«“Ποιος είμαι;”, “Γιατί είμαι ομοφυλόφιλος;”: δύο ερωτήματα που απασχολούν κάθε γκέι», συνεχίζει ο Ριλιάνο. «Και οι λεγόμενοι “φυσιολογικοί” περνούν μια κρίση ταυτότητας κατά την ενηλικίωση. Ωστόσο εκείνοι ενσωματώνονται σε ένα σαφώς καθορισμένο σύστημα αξιών, από τις οποίες πρέπει απλώς να αποφασίσουν ποιες θα υιοθετήσουν. Κάθε οικογένεια προσφέρει σε ένα ετεροφυλόφιλο αγόρι και ένα κορίτσι πολλά πρότυπα αντρικής ή, αντίστοιχα, γυναικείας συμπεριφοράς. Ο ομοφυλόφιλος στερείται αυτών των σημείων αναφοράς, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό που θα συνειδητοποιήσει τη σεξουαλική ταυτότητά του».
Ανάγκη για πρότυπα
«Αρχικά, οι ομοφυλόφιλοι δε νιώθουν “φυσιολογικοί”, επειδή πρέπει να δομήσουν οι ίδιοι την ψυχολογία τους από το μηδέν. Δεν μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς όχι απλώς δεν αποκαλύπτουν τη σεξουαλική ταυτότητά τους, αλλά συχνά δεν τολμούν να την παραδεχτούν ούτε στον εαυτό τους. Αυτή η δυσχέρεια δεν οφείλεται μόνο στην προκατάληψη του περίγυρου, απορρέει και από μια ψυχολογική διαδικασία την οποία διέρχεται ο ίδιος ο ομοφυλόφιλος. Πολλοί γκέι, για παράδειγμα, νιώθουν την ανάγκη να ντύνονται με επώνυμα ρούχα, για να έχουν τέλεια εμφάνιση και να νιώθουν άνετα», υποστηρίζει ο Ριλιάνο. «Συχνά, έχουν ως είδωλα κάποιες προσωπικότητες (μεταξύ αυτών και ετεροφυλόφιλους), τις οποίες επιλέγουν επειδή ο χαρακτήρας ή ο τρόπος ζωής τους πηγαίνει “κόντρα στο ρεύμα”». Πρόσφατα, βγήκε στη δημοσιότητα μια λίστα με τα πιο αγαπημένα είδωλα των γκέι. Στην πρώτη θέση «φιγουράρει» η τραγουδίστρια Κάιλι Μινόγκ, την οποία ακολουθούν ηθοποιοί μεγάλου διαμετρήματος όπως ο Κάρι Γκραντ, η Μέριλιν Μονρόε και η Όντρεϊ Χέπμπορν.
Ωστόσο, η ομοφυλοφιλία δεν εκφράζεται με κάποιο συγκεκριμένο στυλ, ούτε υπάρχει μια τυπική «γκέι προσωπικότητα». «Η υποτιθέμενη ευαισθησία των γκέι, για παράδειγμα, δεν απορρέει τόσο από κάποια έμφυτα χαρακτηριστικά τους όσο από τη συνήθεια να βλέπουν τα γεγονότα από δύο οπτικές γωνίες: τη δική τους και αυτή της πλειοψηφίας», υποστηρίζει ο Ριλιάνο. Ο μύθος της λεγόμενης «ευαισθησίας των ομοφυλόφιλων» μπορεί να τροφοδοτείται, παραδείγματος χάρη, από τον μη «ορθόδοξο» τρόπο σκέψης, τον αυτοσαρκασμό και το εκκεντρικό γούστο στο ντύσιμο.
Δύσκολοι καιροί για λεσβίες
Τα πράγματα ενδεχομένως να είναι πιο «σκούρα» για τις γυναίκες ομοφυλόφιλους. Στην ελληνική κοινωνία θεωρείται δικαίωμα ενός άντρα να παραμείνει εργένης. Ο κοινωνικός περίγυρος δεν του ασκεί τόσο έντονες πιέσεις να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, οπότε μπορεί να αποφύγει αυτό το στερεότυπο ρόλο και να συμβιώσει –άτυπα τουλάχιστον– με το σύντροφό του. Για εκείνες τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς η γυναικεία φύση είναι στενά συνυφασμένη με τη μητρότητα. Έτσι, κατά κανόνα, από τη στιγμή που μια κοπέλα ολοκληρώνει τις σπουδές της και γίνεται οικονομικά ανεξάρτητη, οι γονείς της περιμένουν ανυπόμονα τη στιγμή που θα παντρευτεί και θα κάνει οικογένεια.
Πέρα όμως από την πίεση του οικογενειακού περίγυρου, οι λεσβίες έχουν να αντιμετωπίσουν και τη λεγόμενη «λεσβιοφοβία», δηλαδή τις κοινωνικές διακρίσεις εις βάρος τους, που απορρέουν από το στερεότυπο της «επιθετικής, άσχημης φεμινίστριας» –στον αντίποδα ενός άλλου προτύπου που προβάλλουν οι πορνοταινίες, αυτού των πανέμορφων γυναικών που επιδίδονται σε λεσβιακό σεξ. Μια διάσταση του φαινομένου περιγράφεται με γλαφυρό και κωμικοτραγικό τρόπο στην μπλογκόσφαιρα της Athens Voice, από μια κοπέλα που υπογράφει ως queerdom: «Πριν από λίγες μέρες είχα μια συζήτηση με μια ετεροφυλόφιλη φίλη μου. Υποστήριζε ότι στον κοινωνικό περίγυρό της ήταν πιο αποδεκτό να είναι κάποιος γκέι άντρας παρά λεσβία για τον εξής λόγο: οι γκέι άντρες είναι πιο χαριτωμένοι, πιο trendy, πας μαζί τους για ψώνια και έχουν πλάκα. Οι λεσβίες είναι άσχημες, χοντρές, ντυμένες με αντρικά ρούχα και δεν έχουν καμία πλάκα».
Πιο πιστές...
Ανάμεσα στους γκέι και τις λεσβίες υπάρχουν διαφορές και σε θέματα σχέσεων: «Μεταξύ των ομοφυλόφιλων αντρών κυριαρχεί η –τυπικά αντρική– λογική του “κυνηγού”, το “ξεμυάλισμα”, οι αντιζηλίες. Και οι σχέσεις συνήθως διαρκούν λιγότερο ή, όταν διαρκούν, γίνονται ανεκτές οι απιστίες. Οι σχέσεις ανάμεσα σε λεσβίες διαρκούν περισσότερο, οι γυναίκες αναζητούν μια σύντροφο για όλη τους τη ζωή, με την οποία μάλιστα συχνά συζούν. Κάποιες από αυτές αποφασίζουν να κάνουν παιδιά, είτε με τη βοήθεια περιστασιακών σχέσεων είτε με τεχνητή γονιμοποίηση, αλλά τα ανατρέφουν στο πλαίσιο της λεσβιακής σχέσης», εξηγεί ο
Ισότιμες σχέσεις
Μακροχρόνιες ή μη, οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι πάντως ισότιμες. Βέβαια στους άντρες υπάρχουν οι διακρίσεις «ενεργητικός» και «παθητικός», τόσο στο στοματικό όσο και στον πρωκτικό έρωτα (στα τσατ ρουμ για ομοφυλόφιλους οι επισκέπτες διευκρινίζουν τον ερωτικό ρόλο που προτιμούν). Όμως δεν υπάρχει «αρχηγός» στη σχέση: και οι δύο έχουν ισότιμη θέση. Συχνά, μάλιστα, η σχέση είναι ευέλικτη και οι σύντροφοι αλλάζουν ρόλους. Και δεν είναι καθόλου δεδομένο το ότι ο πιο θηλυπρεπής θα έχει και το «θηλυκό» ρόλο στο ζευγάρι. Κάποιες φορές, άλλωστε, η συμπεριφορά και των δύο συντρόφων δε διαφέρει σε τίποτα από εκείνη ενός ετεροφυλόφιλου άντρα.
Όπως καταλήγει ο Μάριος Α., «αν εξαιρέσουμε την ερωτική επαφή, οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι σαν τις ετεροφυλοφιλικές. Οι σύντροφοι έχουν προβλήματα όπως το άγχος της απόδοσης, δυσλειτουργίες στη στύση, έλλειψη ερωτικής επιθυμίας, ζήλια, πείσματα κ.λπ. Τα ίδια, δηλαδή, που αντιμετωπίζει κάθε ζευγάρι».