Η γκέι βασίλισσα της Νέας Υόρκης
Του Περικλή Δημητρολόπουλου (tanea.gr, 28/4/2012)
Είναι δυνατόν να είσαι γόνος μεταναστών, γυναίκα και καθολική και να ανακοινώνεις τον γάμο σου με τη σύντροφό σου, ενώ φιλοδοξείς να διεκδικήσεις τη δημαρχία της πόλης; Ναι, αν ζεις σε μια ανοιχτή κοινωνία όπου οι προκαταλήψεις και η μισαλλοδοξία αποτελούν ξένο σώμα. Κάπως έτσι η Νέα Υόρκη ετοιμάζεται να αποκτήσει την πρώτη «κυρία δήμαρχο» στην ιστορία της. Και την πρώτη ομοφυλόφιλη ασφαλώς
«Με την άνοιξη ολάνθιστη, η Κρίστιν Κάλαχαν Κουίν και η Κιμ Μαρί Κατούλο σας καλούν με χαρά στη γιορτή της αγάπης του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός τους και της ένωσής τους σε γάμο στις 19 Μαΐου. Θα ακολουθήσουν φαγητό, χορός και διασκέδαση». Αυτά λέει το προσκλητήριο γάμου της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου της Νέας Υόρκης και της ιταλικής καταγωγής συντρόφου της. Συνοδεύεται από έναν χάρτη του Μανχάταν και κοσμείται από τη φράση «Χαιρετισμούς από το Τσέλσι», τη σικ συνοικία του «Μεγάλου Μήλου» και προπύργιο της κοινότητας γκέι της πόλης, όπου η Κουίν και η Κατούλο συζούν ευτυχείς εδώ και κάμποσα χρόνια. Ενα από τα ανέκδοτα που κυκλοφόρησαν για την Κουίν, όταν διεκδίκησε για πρώτη φορά την εκλογή της, ήταν ότι στην πραγματικότητα ήταν μια ετεροφυλόφιλη που έκρυβε τη σεξουαλική της ταυτότητα για να κερδίσει την ψήφο των συνδημοτών της. «Είναι το είδος των ιστοριών που μπορείς να ακούσεις μόνο στο νταουντάουν του Μανχάταν», σχολίαζε το περιοδικό «Νιου Γιόρκερ», το οποίο τον περασμένο μήνα αφιέρωσε στην πιθανή διάδοχο του Μάικλ Μπλούμπεργκ ένα εκτενές ρεπορτάζ.
ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ. Η Κρίστιν Κουίν, όμως, έχει και άλλες χαριτωμένες ιστορίες να διηγηθεί. Σε μια από αυτές πρωταγωνιστεί η ιρλανδέζα γιαγιά της. Εκείνη η Κρίστιν Κουίν είχε επιβιβαστεί στις 10 Απριλίου του 1912 από το λιμάνι του Σάουθαμπτον στον «Τιτανικό». Τέσσερις μέρες αργότερα το υπερωκεάνιο θα έπεφτε σε ένα παγόβουνο. Ανάμεσα στους περίπου 700 ανθρώπους που κατάφεραν να γλιτώσουν τη ζωή τους ήταν και η γιαγιά. Στη Νέα Υόρκη έφτασε μαζί με άλλες γυναίκες ναυαγούς. Οταν πάτησαν το πόδι τους στη στεριά, έπεσαν όλες τους στα γόνατα για να προσευχηθούν. Εκείνη, όμως, άρχισε να τρέχει. Η εγγονή σκεφτόταν πάντα για τη γιαγιά ότι - αν και νέο κορίτσι τότε - ήξερε πότε πρέπει να απευθύνεται κανείς στον Θεό και πότε πρέπει να το βάζει στα πόδια. Ενας καθολικός ιερέας πάντως έκανε μια ελαφρώς διαφορετική ανάγνωση: «Η γιαγιά σου», της είχε πει κάποτε, «απέδειξε ότι μπορεί κανείς να προσεύχεται την ώρα που τρέχει».
Η Κρίστιν Κουίν κουβαλάει τη σχέση της με τη θρησκεία στις αποσκευές της ιρλανδικής καταγωγής της. Ο πατέρας της ήταν ηλεκτρολόγος μηχανικός, η μητέρα της μια νοικοκυρά που αφιέρωνε μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου της στο φιλανθρωπικό έργο της τοπικής εκκλησίας. Πέθανε από καρκίνο του μαστού όταν η Κρίστιν ήταν 16 ετών. Η κόρη θα ανακάλυπτε τον σεξουαλικό της προσανατολισμό λίγα χρόνια αργότερα. Θα το κουβαλούσε σαν βαρύ μυστικό έως το δεύτερο έτος των σπουδών της. Τότε αποφάσισε να μιλήσει στον πατέρα της. «Εντάξει, πήγαινε τώρα, δεν θέλω να ξανακούσω κουβέντα γι' αυτό», της απάντησε εκείνος. Αλλά η δεύτερη καλή ιστορία που έχει να διηγηθεί η Κρίστιν Κουίν δεν τελειώνει εδώ. Τον επόμενο χρόνο ο πατέρας θα εμφανιζόταν στην παρέλαση της ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας και από τότε δεν θα έχανε καμία διοργάνωση. Και ως δραστήριος υπερασπιστής των δικαιωμάτων της γκέι κοινότητας θα μιλούσε πολύ συχνά στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο: «Εμείς…».
Η Κρίστιν Κουίν δεν είναι μόνο μια ομοφυλόφιλη γυναίκα που βρίσκει καταφύγιο στη θρησκευτική πίστη. Είναι και μια Δημοκρατική που βρίσκει χώρο στην αγκαλιά ενός Ρεπουμπλικανού. Ο Μάικλ Μπλούμπεργκ έχει να λέει μόνο καλά λόγια για τη συνεργασία του με την πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου. Εκείνη δεν κρύβει τον θαυμασμό της για τον δήμαρχο. Στις περισσότερες δημόσιες εμφανίσεις του, η Κουίν βρίσκεται δυο βήματα πίσω του. Το μαλλί της είναι άψογα χτενισμένο και τα σαγόνια της βρίσκονται σε διαρκή κίνηση χάρη σε μια τσίχλα. Το καθημερινό κομμωτήριο και το αδιάκοπο μάσημα δεν ενοχλούν κανέναν. Αλλά η στενή της σχέση με τον Ρεπουμπλικανό δήμαρχο και η στήριξή της σε κάποιες συντηρητικές αποφάσεις του έχουν μπει στο μάτι πολλών λίμπεραλ φίλων της. Για το κίνημα «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» είχε δυο καλές κουβέντες να πει, αλλά στο πάρκο Τζουκότι δεν πάτησε ποτέ το πόδι της - αντίθετα με άλλους Νεοϋορκέζους που βλέπουν με ενδιαφέρον τη δημαρχία. «Αν ήμουν 20 χρονών, θα ήμουν κι εγώ εκεί», είχε δηλώσει την περίοδο που θέριευε το κίνημα χωρίς να έχει καμία αμφιβολία ότι η Αστυνομία έπρεπε να «καθαρίσει» το πάρκο από τους καταληψίες. Η στήριξή της σε έναν νόμο που κάποιοι χαρακτήρισαν «αντεργατικό» ήταν απόλυτη, το ίδιο και η πίστη της στο δόγμα «νόμος και τάξη».
ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΗ. Οι γκρίνιες δεν φαίνεται να την πτοούν. Οι υποστηρικτές της, εξάλλου, είναι πολλοί. Οι περισσότεροι Νεοϋορκέζοι βλέπουν στο πρόσωπό της το πλέον κατάλληλο άτομο για να διαδεχθεί στον θρόνο του πρώτου πολίτη της πόλης τον Μάικλ Μπλούμπεργκ με τις τρεις θητείες. Ενας από τους πιθανούς αντιπάλους της θα μπορούσε να είναι ο Ρέι Κέλι, επικεφαλής της NYPD, της Αστυνομίας που από την εποχή του Ρούντολφ Τζουλιάνι βγάζει αρχηγούς - «ήρωες». Η τελευταία ιδέα της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου δεν άρεσε καθόλου στον σερίφη.
Η Κουίν θέλει να εγκριθεί ένα κονδύλι 20.000 δολαρίων για τη δημιουργία μιας εφαρμογής που θα επιτρέπει στις γυναίκες να εκπέμπουν SOS από το κινητό τους όταν κινδυνεύουν στο Μετρό. Σαν να λέει ότι η αστυνόμευση που προσφέρουν ο σερίφης και οι άνδρες του είναι ανεπαρκής. Η Κουίν, όμως, κερδίζει τις γυναίκες. Συμφωνώντας με την αμφιλεγόμενη παρακολούθηση των «μουσουλμανικών πυρήνων» της πόλης, κερδίζει και τους συμπολίτες της που βλέπουν το τραύμα τους από την 11η Σεπτεμβρίου να χάσκει ακόμη. Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας του κόσμου είναι δικοί της.
Και μάλλον δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Η Κρίστιν Κουίν συνδυάζει εκείνο το φιλελεύθερο πνεύμα που τόσο αγαπά η Νέα Υόρκη με εκείνη την κουλτούρα ασφάλειας που τόσο έχει ανάγκη για να παραμείνει μια ανοιχτή πόλη, ένα πολυπολιτισμικό χωνευτήρι. Η Κουίν έγινε στα 39 της χρόνια η πρώτη γυναίκα και η πρώτη ομοφυλόφιλη «speaker» του «Μεγάλου Μήλου». Στα 45 της είναι πολύ πιθανό να γίνει η πρώτη γυναίκα και η πρώτη ομοφυλόφιλη δήμαρχος της αμερικανικής μητρόπολης. Μαζί με την ιστορία για τα δώδεκα κιλά που έχασε ενόψει του γάμου της, αυτή θα είναι ακόμη μια καλή ιστορία που θα έχει να διηγηθεί.
Του Περικλή Δημητρολόπουλου (tanea.gr, 28/4/2012)
Είναι δυνατόν να είσαι γόνος μεταναστών, γυναίκα και καθολική και να ανακοινώνεις τον γάμο σου με τη σύντροφό σου, ενώ φιλοδοξείς να διεκδικήσεις τη δημαρχία της πόλης; Ναι, αν ζεις σε μια ανοιχτή κοινωνία όπου οι προκαταλήψεις και η μισαλλοδοξία αποτελούν ξένο σώμα. Κάπως έτσι η Νέα Υόρκη ετοιμάζεται να αποκτήσει την πρώτη «κυρία δήμαρχο» στην ιστορία της. Και την πρώτη ομοφυλόφιλη ασφαλώς
«Με την άνοιξη ολάνθιστη, η Κρίστιν Κάλαχαν Κουίν και η Κιμ Μαρί Κατούλο σας καλούν με χαρά στη γιορτή της αγάπης του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός τους και της ένωσής τους σε γάμο στις 19 Μαΐου. Θα ακολουθήσουν φαγητό, χορός και διασκέδαση». Αυτά λέει το προσκλητήριο γάμου της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου της Νέας Υόρκης και της ιταλικής καταγωγής συντρόφου της. Συνοδεύεται από έναν χάρτη του Μανχάταν και κοσμείται από τη φράση «Χαιρετισμούς από το Τσέλσι», τη σικ συνοικία του «Μεγάλου Μήλου» και προπύργιο της κοινότητας γκέι της πόλης, όπου η Κουίν και η Κατούλο συζούν ευτυχείς εδώ και κάμποσα χρόνια. Ενα από τα ανέκδοτα που κυκλοφόρησαν για την Κουίν, όταν διεκδίκησε για πρώτη φορά την εκλογή της, ήταν ότι στην πραγματικότητα ήταν μια ετεροφυλόφιλη που έκρυβε τη σεξουαλική της ταυτότητα για να κερδίσει την ψήφο των συνδημοτών της. «Είναι το είδος των ιστοριών που μπορείς να ακούσεις μόνο στο νταουντάουν του Μανχάταν», σχολίαζε το περιοδικό «Νιου Γιόρκερ», το οποίο τον περασμένο μήνα αφιέρωσε στην πιθανή διάδοχο του Μάικλ Μπλούμπεργκ ένα εκτενές ρεπορτάζ.
ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ. Η Κρίστιν Κουίν, όμως, έχει και άλλες χαριτωμένες ιστορίες να διηγηθεί. Σε μια από αυτές πρωταγωνιστεί η ιρλανδέζα γιαγιά της. Εκείνη η Κρίστιν Κουίν είχε επιβιβαστεί στις 10 Απριλίου του 1912 από το λιμάνι του Σάουθαμπτον στον «Τιτανικό». Τέσσερις μέρες αργότερα το υπερωκεάνιο θα έπεφτε σε ένα παγόβουνο. Ανάμεσα στους περίπου 700 ανθρώπους που κατάφεραν να γλιτώσουν τη ζωή τους ήταν και η γιαγιά. Στη Νέα Υόρκη έφτασε μαζί με άλλες γυναίκες ναυαγούς. Οταν πάτησαν το πόδι τους στη στεριά, έπεσαν όλες τους στα γόνατα για να προσευχηθούν. Εκείνη, όμως, άρχισε να τρέχει. Η εγγονή σκεφτόταν πάντα για τη γιαγιά ότι - αν και νέο κορίτσι τότε - ήξερε πότε πρέπει να απευθύνεται κανείς στον Θεό και πότε πρέπει να το βάζει στα πόδια. Ενας καθολικός ιερέας πάντως έκανε μια ελαφρώς διαφορετική ανάγνωση: «Η γιαγιά σου», της είχε πει κάποτε, «απέδειξε ότι μπορεί κανείς να προσεύχεται την ώρα που τρέχει».
Η Κρίστιν Κουίν κουβαλάει τη σχέση της με τη θρησκεία στις αποσκευές της ιρλανδικής καταγωγής της. Ο πατέρας της ήταν ηλεκτρολόγος μηχανικός, η μητέρα της μια νοικοκυρά που αφιέρωνε μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου της στο φιλανθρωπικό έργο της τοπικής εκκλησίας. Πέθανε από καρκίνο του μαστού όταν η Κρίστιν ήταν 16 ετών. Η κόρη θα ανακάλυπτε τον σεξουαλικό της προσανατολισμό λίγα χρόνια αργότερα. Θα το κουβαλούσε σαν βαρύ μυστικό έως το δεύτερο έτος των σπουδών της. Τότε αποφάσισε να μιλήσει στον πατέρα της. «Εντάξει, πήγαινε τώρα, δεν θέλω να ξανακούσω κουβέντα γι' αυτό», της απάντησε εκείνος. Αλλά η δεύτερη καλή ιστορία που έχει να διηγηθεί η Κρίστιν Κουίν δεν τελειώνει εδώ. Τον επόμενο χρόνο ο πατέρας θα εμφανιζόταν στην παρέλαση της ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας και από τότε δεν θα έχανε καμία διοργάνωση. Και ως δραστήριος υπερασπιστής των δικαιωμάτων της γκέι κοινότητας θα μιλούσε πολύ συχνά στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο: «Εμείς…».
Η Κρίστιν Κουίν δεν είναι μόνο μια ομοφυλόφιλη γυναίκα που βρίσκει καταφύγιο στη θρησκευτική πίστη. Είναι και μια Δημοκρατική που βρίσκει χώρο στην αγκαλιά ενός Ρεπουμπλικανού. Ο Μάικλ Μπλούμπεργκ έχει να λέει μόνο καλά λόγια για τη συνεργασία του με την πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου. Εκείνη δεν κρύβει τον θαυμασμό της για τον δήμαρχο. Στις περισσότερες δημόσιες εμφανίσεις του, η Κουίν βρίσκεται δυο βήματα πίσω του. Το μαλλί της είναι άψογα χτενισμένο και τα σαγόνια της βρίσκονται σε διαρκή κίνηση χάρη σε μια τσίχλα. Το καθημερινό κομμωτήριο και το αδιάκοπο μάσημα δεν ενοχλούν κανέναν. Αλλά η στενή της σχέση με τον Ρεπουμπλικανό δήμαρχο και η στήριξή της σε κάποιες συντηρητικές αποφάσεις του έχουν μπει στο μάτι πολλών λίμπεραλ φίλων της. Για το κίνημα «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» είχε δυο καλές κουβέντες να πει, αλλά στο πάρκο Τζουκότι δεν πάτησε ποτέ το πόδι της - αντίθετα με άλλους Νεοϋορκέζους που βλέπουν με ενδιαφέρον τη δημαρχία. «Αν ήμουν 20 χρονών, θα ήμουν κι εγώ εκεί», είχε δηλώσει την περίοδο που θέριευε το κίνημα χωρίς να έχει καμία αμφιβολία ότι η Αστυνομία έπρεπε να «καθαρίσει» το πάρκο από τους καταληψίες. Η στήριξή της σε έναν νόμο που κάποιοι χαρακτήρισαν «αντεργατικό» ήταν απόλυτη, το ίδιο και η πίστη της στο δόγμα «νόμος και τάξη».
ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΗ. Οι γκρίνιες δεν φαίνεται να την πτοούν. Οι υποστηρικτές της, εξάλλου, είναι πολλοί. Οι περισσότεροι Νεοϋορκέζοι βλέπουν στο πρόσωπό της το πλέον κατάλληλο άτομο για να διαδεχθεί στον θρόνο του πρώτου πολίτη της πόλης τον Μάικλ Μπλούμπεργκ με τις τρεις θητείες. Ενας από τους πιθανούς αντιπάλους της θα μπορούσε να είναι ο Ρέι Κέλι, επικεφαλής της NYPD, της Αστυνομίας που από την εποχή του Ρούντολφ Τζουλιάνι βγάζει αρχηγούς - «ήρωες». Η τελευταία ιδέα της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου δεν άρεσε καθόλου στον σερίφη.
Η Κουίν θέλει να εγκριθεί ένα κονδύλι 20.000 δολαρίων για τη δημιουργία μιας εφαρμογής που θα επιτρέπει στις γυναίκες να εκπέμπουν SOS από το κινητό τους όταν κινδυνεύουν στο Μετρό. Σαν να λέει ότι η αστυνόμευση που προσφέρουν ο σερίφης και οι άνδρες του είναι ανεπαρκής. Η Κουίν, όμως, κερδίζει τις γυναίκες. Συμφωνώντας με την αμφιλεγόμενη παρακολούθηση των «μουσουλμανικών πυρήνων» της πόλης, κερδίζει και τους συμπολίτες της που βλέπουν το τραύμα τους από την 11η Σεπτεμβρίου να χάσκει ακόμη. Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας του κόσμου είναι δικοί της.
Και μάλλον δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Η Κρίστιν Κουίν συνδυάζει εκείνο το φιλελεύθερο πνεύμα που τόσο αγαπά η Νέα Υόρκη με εκείνη την κουλτούρα ασφάλειας που τόσο έχει ανάγκη για να παραμείνει μια ανοιχτή πόλη, ένα πολυπολιτισμικό χωνευτήρι. Η Κουίν έγινε στα 39 της χρόνια η πρώτη γυναίκα και η πρώτη ομοφυλόφιλη «speaker» του «Μεγάλου Μήλου». Στα 45 της είναι πολύ πιθανό να γίνει η πρώτη γυναίκα και η πρώτη ομοφυλόφιλη δήμαρχος της αμερικανικής μητρόπολης. Μαζί με την ιστορία για τα δώδεκα κιλά που έχασε ενόψει του γάμου της, αυτή θα είναι ακόμη μια καλή ιστορία που θα έχει να διηγηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου