.
Στις 17 Σεπτέμβρη 2009, λίγες μόνο μέρες μετά τα 54α γενέθλια του έφυγε ο Κωνσταντίνος Ε. Μάριος (Ξυδάς). Ο Κωνσταντίνος ήταν ένας πολύπλευρα ταλαντούχος άνθρωπος του θεάτρου, ένα απίστευτα προικισμένο πλάσμα, που αν η ζωή του είχε ακολουθήσει άλλη πορεία, αν ο ίδιος είχε προστατέψει περισσότερο τον εαυτό του και αν η υγεία του δεν τον είχε «προδώσει» τόσο σύντομα, θα είχε πολλά να δώσει ακόμη. Πάρα πολλά.
Τέλειωσε τη σχολή του Εθνικού θεάτρου και συνέχισε, σπουδάζοντας σκηνοθεσία στην Αμερική. Μόλις γύρισε στην Αθήνα ,στα 22 του χρόνια ίδρυσε το «Ασκητικό θέατρο», όπου σκηνοθέτησε έργα κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου («Δυο κύριοι από τη Βερόνα» του Σαιξπηρ, «Χοηφόρες» και «Αγαμέμνονας» του Αισχύλου, «Η μοίρα και τα μάτια των ανδρών» του Τζον Χερμπερτ, «Αστέρια του Πορνό, σε Ιδιωτικές Υποθέσεις» του Λ. Μέλφι, «Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου» του Άλμπυ κ.α). Από τότε φάνηκε το πόσο καλά ήξερε να «χτυπάει φλέβα χρυσού» όταν βρισκόταν αντιμέτωπος με έργα και ερμηνείες. Οι παραστάσεις του (πρωτοποριακές αλλά με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο του συγγραφέα) ήταν εξαιρετικές κατά κοινή ομολογία, «δούλεψαν», απέσπασαν θερμές κριτικές και κάποιες από αυτές ταξίδεψαν σε φεστιβάλ του εξωτερικού με τεράστια κι εκεί επιτυχία. Το Ασκητικό υπήρξε ένας χώρος έκφρασης και δημιουργίας για καλούς ηθοποιούς που στη συνέχεια, είχαν τη δική τους σημαντική πορεία (Άννα Πολυτίμου, Γιάννης Σιαμσιάρης, Σταμάτης Κραουνάκης, Σπύρος Μπιμπίλας, Κοραής Δαμάτης, Τάκης Τζαμαργιάς, Γιώργος Κροντήρης, Φώτης Σεργουλόπουλος και άλλοι που το ότι δεν τους θυμόμαστε αυτή τη στιγμή, δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο σημαντικοί).
Αργότερα κι όταν είχε κλείσει το κεφάλαιο ΑΣΚΗΤΙΚΟ, ο Κωνσταντίνος έγινε διευθυντής του ΟΜΗΡΕΙΟΥ στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Χίο, όπου και ίδρυσε σχολή από την οποία ξεπήδησαν επίσης πολλοί και καλοί ηθοποιοί.
Στη Χίο άλλωστε διετέλεσε για κάποια χρόνια και διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου. (sei.gr)
Στις 17 Σεπτέμβρη 2009, λίγες μόνο μέρες μετά τα 54α γενέθλια του έφυγε ο Κωνσταντίνος Ε. Μάριος (Ξυδάς). Ο Κωνσταντίνος ήταν ένας πολύπλευρα ταλαντούχος άνθρωπος του θεάτρου, ένα απίστευτα προικισμένο πλάσμα, που αν η ζωή του είχε ακολουθήσει άλλη πορεία, αν ο ίδιος είχε προστατέψει περισσότερο τον εαυτό του και αν η υγεία του δεν τον είχε «προδώσει» τόσο σύντομα, θα είχε πολλά να δώσει ακόμη. Πάρα πολλά.
Τέλειωσε τη σχολή του Εθνικού θεάτρου και συνέχισε, σπουδάζοντας σκηνοθεσία στην Αμερική. Μόλις γύρισε στην Αθήνα ,στα 22 του χρόνια ίδρυσε το «Ασκητικό θέατρο», όπου σκηνοθέτησε έργα κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου («Δυο κύριοι από τη Βερόνα» του Σαιξπηρ, «Χοηφόρες» και «Αγαμέμνονας» του Αισχύλου, «Η μοίρα και τα μάτια των ανδρών» του Τζον Χερμπερτ, «Αστέρια του Πορνό, σε Ιδιωτικές Υποθέσεις» του Λ. Μέλφι, «Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου» του Άλμπυ κ.α). Από τότε φάνηκε το πόσο καλά ήξερε να «χτυπάει φλέβα χρυσού» όταν βρισκόταν αντιμέτωπος με έργα και ερμηνείες. Οι παραστάσεις του (πρωτοποριακές αλλά με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο του συγγραφέα) ήταν εξαιρετικές κατά κοινή ομολογία, «δούλεψαν», απέσπασαν θερμές κριτικές και κάποιες από αυτές ταξίδεψαν σε φεστιβάλ του εξωτερικού με τεράστια κι εκεί επιτυχία. Το Ασκητικό υπήρξε ένας χώρος έκφρασης και δημιουργίας για καλούς ηθοποιούς που στη συνέχεια, είχαν τη δική τους σημαντική πορεία (Άννα Πολυτίμου, Γιάννης Σιαμσιάρης, Σταμάτης Κραουνάκης, Σπύρος Μπιμπίλας, Κοραής Δαμάτης, Τάκης Τζαμαργιάς, Γιώργος Κροντήρης, Φώτης Σεργουλόπουλος και άλλοι που το ότι δεν τους θυμόμαστε αυτή τη στιγμή, δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο σημαντικοί).
Αργότερα κι όταν είχε κλείσει το κεφάλαιο ΑΣΚΗΤΙΚΟ, ο Κωνσταντίνος έγινε διευθυντής του ΟΜΗΡΕΙΟΥ στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Χίο, όπου και ίδρυσε σχολή από την οποία ξεπήδησαν επίσης πολλοί και καλοί ηθοποιοί.
Στη Χίο άλλωστε διετέλεσε για κάποια χρόνια και διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου. (sei.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου