.
Την επόμενη ημέρα υποχρέωσαν τον Σέργιο να τρέξει σχεδόν δέκα μίλια (δεκαέξι χιλιόμετρα) φορώντας παπούτσια, που στους πάτους είχαν καρφώσει καρφιά μεγάλα ώστε να τρυπούν τα πόδια. Ο Αντίοχος οδηγούσε δίπλα του ένα κάρο. Την νύχτα του γιάτρεψε τα πόδια ένας άγγελος. Την επόμενη μέρα, όταν ο Αντίοχος είδε πως ο Σέργιος μπορούσε να περπατήσει χωρίς δυσκολία, είπε πως ήταν μαγεία. Ανάγκασε τον Σέργιο να τρέξει άλλα εννιά μίλια (περίπου 14, 5 χιλιόμετρα) με τα ίδια παπούτσια και όταν είδε πως ο Σέργιος δεν άλλαζε γνώμη, διέταξε την εκτέλεσή του. Ο Σέργιος προσευχήθηκε για τους εκτελεστές του ως εξής:
…όταν στείλεις τον θάνατο να τους πάρει, δέξου, Κύριε, τη μετάνοιά τους και ξέχνα το αμάρτημα της άγνοιας που διέπραξαν εναντίον μας, για τη δική σου χάρη.
Πλήθος αντρών, γυναικών και παιδιών προσήλθον για να δουν το τέλος του ευλογημένου. Βλέποντας την ομορφιά να ανθίζει στο πρόσωπό του και τη μεγαλοπρέπεια και την ευγένεια της νεότητάς του, έκλαψαν πικρά γι’ αυτόν και τον πένθησαν. Τα ζώα της περιοχής άφησαν τις φωλιές τους και ενώθηκαν με τους ανθρώπους, χωρίς να κάνουν σε κανέναν κακό και θρήνησαν με άναρθρους ήχους στο πέρασμα του μάρτυρα.
(…)
Ο Σέργιος και ο Βάκχος αντιπροσωπεύουν για τις επόμενες γενιές την πεμπτουσία «ζεύγους» στρατιωτικών αγίων. Τους περιγράφουν και τους αναπαριστούν συνήθως μαζί (μερικές φορές με τα φωτοστέφανά τους ενωμένα και τις μύτες των αλόγων τους να ακουμπούν). Έγιναν το προεξέχον «ζεύγος» που επικαλείται στην τελετή ένωσης ομοφύλων. Λέγεται πως ο Σεβήρος της Αντιόχειας, στις αρχές του έκτου αιώνα, έπρεπε να αναφέρει τον Βάκχο μαζί με τον Σέργιο γιατί «δεν μπορούμε να χωρίζουμε στα λόγια αυτούς που ήταν ενωμένοι στη ζωή». Στην πιο γνωστή βιογραφία τους, ο Σέργιος αποκαλείται «τρυφερός σύντροφος» (ο γλυκύς εταίρος και εραστής) του Βάκχου.
Τζων Μπόσγουελ: Γάμοι μεταξύ ανδρών. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2004)
Την επόμενη ημέρα υποχρέωσαν τον Σέργιο να τρέξει σχεδόν δέκα μίλια (δεκαέξι χιλιόμετρα) φορώντας παπούτσια, που στους πάτους είχαν καρφώσει καρφιά μεγάλα ώστε να τρυπούν τα πόδια. Ο Αντίοχος οδηγούσε δίπλα του ένα κάρο. Την νύχτα του γιάτρεψε τα πόδια ένας άγγελος. Την επόμενη μέρα, όταν ο Αντίοχος είδε πως ο Σέργιος μπορούσε να περπατήσει χωρίς δυσκολία, είπε πως ήταν μαγεία. Ανάγκασε τον Σέργιο να τρέξει άλλα εννιά μίλια (περίπου 14, 5 χιλιόμετρα) με τα ίδια παπούτσια και όταν είδε πως ο Σέργιος δεν άλλαζε γνώμη, διέταξε την εκτέλεσή του. Ο Σέργιος προσευχήθηκε για τους εκτελεστές του ως εξής:
…όταν στείλεις τον θάνατο να τους πάρει, δέξου, Κύριε, τη μετάνοιά τους και ξέχνα το αμάρτημα της άγνοιας που διέπραξαν εναντίον μας, για τη δική σου χάρη.
Πλήθος αντρών, γυναικών και παιδιών προσήλθον για να δουν το τέλος του ευλογημένου. Βλέποντας την ομορφιά να ανθίζει στο πρόσωπό του και τη μεγαλοπρέπεια και την ευγένεια της νεότητάς του, έκλαψαν πικρά γι’ αυτόν και τον πένθησαν. Τα ζώα της περιοχής άφησαν τις φωλιές τους και ενώθηκαν με τους ανθρώπους, χωρίς να κάνουν σε κανέναν κακό και θρήνησαν με άναρθρους ήχους στο πέρασμα του μάρτυρα.
(…)
Ο Σέργιος και ο Βάκχος αντιπροσωπεύουν για τις επόμενες γενιές την πεμπτουσία «ζεύγους» στρατιωτικών αγίων. Τους περιγράφουν και τους αναπαριστούν συνήθως μαζί (μερικές φορές με τα φωτοστέφανά τους ενωμένα και τις μύτες των αλόγων τους να ακουμπούν). Έγιναν το προεξέχον «ζεύγος» που επικαλείται στην τελετή ένωσης ομοφύλων. Λέγεται πως ο Σεβήρος της Αντιόχειας, στις αρχές του έκτου αιώνα, έπρεπε να αναφέρει τον Βάκχο μαζί με τον Σέργιο γιατί «δεν μπορούμε να χωρίζουμε στα λόγια αυτούς που ήταν ενωμένοι στη ζωή». Στην πιο γνωστή βιογραφία τους, ο Σέργιος αποκαλείται «τρυφερός σύντροφος» (ο γλυκύς εταίρος και εραστής) του Βάκχου.
Τζων Μπόσγουελ: Γάμοι μεταξύ ανδρών. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2004)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου