Amy Lowell (9/2/1874 - 12/5/1925)
Ποιήτρια, ΗΠΑ
.
ΜΕ ΤΙ ΜΟΙΑΖΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΛΟΙΠΟΝ;
.
Θα βλέπεις το στενό μου τραπέζι
που πάνω του έχω γράψει τόσες πολλές ώρες.
Τα σκυλιά μου θα ακουμπάνε το μουσούδι τους στα χέρια σου
και θα ρωτούν - θα ρωτούν
προσεχτικά κοιτώντας σε, με απορεμένα μάτια...
Θα κάθεσαι εκεί, κάποια ήρεμη νύχτα του Σεπτέμβρη...
.
Μα δε θα είσαι μοναχή,
γιατί αυτά τα πράγματα είναι κομμάτι από μένα,
κι ο έρωτας μου θα υπάρχει εκεί κουβεντιάζοντας μαζί σου
μεσ' απ' τις καρέκλες και τα τραπέζια και τους πίνακες
όπως υπάρχει τώρα μέσα στη φωνή μου,
και στο αναγκαίο, γρήγορο, άγγιγμα του χεριού μου.
.
(Μετάφραση : Τάσος Κόρφης)
1 σχόλιο:
Δυο μικρά "Ποιήματα για την Άντα Ράσελ" σε μετάφραση Τάσου Κόρφη:
Μια δεκαετία
Όταν ήρθες ήσουνα σαν το κόκκινο κρασί και το μέλι
κι η γεύση σου φλόγιζε με τη γλύκα της το στόμα μου.
Τώρα είσαι σαν το πρωινό ψωμί,
τραγανό κι ευχάριστο.
Χόρτασα πια τη γεύση σου' με δυσκολία σε δοκιμάζω'
μ’ έχεις όμως θρέψει καλά.
Οπάλι
Είσαι ο πάγος κι η φωτιά
τ’ άγγιγμά σου φλογίζει τα χέρια μου όπως το χιόνι...
Όταν είμαι κοντά σου
η καρδιά μου γίνεται μια παγωμένη λιμνούλα
που λάμπει από σκιρτήματα πυρσών.
και
ένα μικρό απόσπασμα από την "Παναγία των εσπερινών λουλουδιών", κι αυτό σε μετάφραση του Τάσου Κόρφη. Από την ανθολογία της Μαρίας Λαϊνά "Ξένη Ποίηση του 20ού αιώνα":
Ολόκληρη τη μέρα έγραφα
τώρα είμαι κουρασμένη.
Φωνάζω: "Πού είσαι;"
Mα η βελανιδιά μονάχα ψιθυρίζει στον άνεμο.
Το σπίτι είναι πολύ ήσυχο.
Ο ήλιος λάμπει μέσα, επάνω στα βιβλία σου,
επάνω στα ψαλίδια και στη δακτυλήθρα σου, μόλις ακουμπισμένα κάτω,
δεν είσαι όμως εκεί.
...
----------
Ένα απόσπασμα από το ποίημα της Άμυ Λόουελ "Ταξί". Aπό την Ανθολογία Ομο-ερωτικών Ποιημάτων του Ρήγα Κούπα "Η Έλξη των Ομωνύμων", σε μετάφραση του ιδίου:
...
Προκαλώ για χάρη σου τα λαμπερά αστέρια
και κραυγάζω στη ράχη του ανέμου.
Δρόμοι που έρχονται βιαστικά
ο ένας μετά τον άλλον
σ' απομακρύνουν από μένα...
Δημοσίευση σχολίου