Του Νίκου Νικόλιζα-Νews Σαββατοκύριακο
Αποφάσισε να απέχει από τη δημοσιότητα, αλλά και να σταματήσει τις δημόσιες εμφανίσεις, αφού ποτέ δεν ήταν άνθρωπος της κοσμικής ζωής. Αντιθέτως, πολλοί κοσμικοί και δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν πάντα τη ζωή του και τη σπουδαία καλλιτεχνική πορεία που έγραψε με χρυσά γράμματα στο θέατρο, στις μπουάτ και στην τηλεόραση. Ο λόγος για τον πολυτάλαντο Γιώργο Μαρίνο.
Εκείνος γνωρίζει όσο ελάχιστοι τους κανόνες μα και τα τερτίπια της δημοσιότητας και είναι άριστος χειριστής της, μιας και την περίοδο του ‘90 κατάφερε μέσα από το «Ciao ANT1» να γίνει το νούμερο ένα πρόσωπο των ελληνικών σόου.
Τα περισσότερα βράδια από τότε που σταμάτησε οριστικά να εμφανίζεται και να παίζει, σκέφτεται, γράφει, σκίζει κόλλες χαρτί και ξαναγράφει. Μεταφέρει στο χαρτί εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής. Στο τηλεφώνημά μας απαντάει ευθέως και δεν μασάει τα λόγια του. «Η αυτοβιογραφία μου θα βγει. Δεν ξέρω ακριβώς πότε. Πάντως θα βγει. Δεν είναι εύκολο να γράψεις ένα βιβλίο» είναι τα πρώτα λόγια του σπουδαίου σόουμαν, ο οποίος συγκλονίζει με την ειλικρίνειά του. «Ελπίζω να βγει και να έχουμε κάνει σωστή δουλειά. Ξέρεις, είμαι λίγο τεμπέλης. Αρρώστησα κιόλας, δεν δουλεύω πια πουθενά και αυτό μου έχει στοιχίσει» λέει και ένα κόμπιασμα στο λαιμό του διαφαίνεται από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Είναι άλλωστε γνωστό ότι για τον Γιώργο Μαρίνο η δουλειά ήταν ανάσα ζωής.
«Έφυγα πάνω στη δόξα μου…»
Στις ερωτήσεις δεν διστάζει να απαντήσει. Σε καμία, και μάλιστα με περίσσια ευγένεια. «Αποφάσισα να φύγω από το επάγγελμα, όταν έπρεπε» λέει, ενώ όταν αναφέρουμε ότι ήταν πάνω στις δόξες του, μας απαντάει: «Έτσι πρέπει, να φεύγουμε πάνω στις δόξες μας και να μην κοιτάμε πίσω». Όταν τον ρωτάμε πώς κυλάει η ζωή του, απαντάει «πάρα πολύ ήρεμα. Μα πάρα πολύ, όσο δεν φαντάζεσαι».
Μετά τη ληστεία που έγινε πριν από αρκετούς μήνες, ο ίδιος αποφάσισε να φύγει από το κτήμα της Νέας Μάκρης, να το πουλήσει και να αγοράσει ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Όπως μας είχε πει ο ίδιος πριν από μερικές εβδομάδες, δεν άντεξε να το κάνει, γιατί έζησε εκεί μια ολόκληρη ζωή.
Αφορμή για τα παραπάνω στα οποία απάντησε ο σπουδαίος σόουμαν στο τηλεφώνημά μας, στάθηκε μια σπάνια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2001 στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» όπου εκεί γίνεται λεπτομερείς αναφορά στα σημαντικότερα σημεία της πολυτάραχης ζωής του, τα οποία ο ίδιος θα τα μεταφέρει και στην αυτοβιογραφία του!
«Το πρώτο φως»
«Γεννήθηκα το 1939 στον Βοτανικό. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν ενός έτους. Εγώ έμεινα με τη μάνα μου τη Βασιλική την οποία λάτρευα και λατρεύω. Δεν την αποχωρίστηκα ποτέ. Ακόμα και τώρα που έχουν περάσει δώδεκα χρόνια από τότε που έφυγε, νιώθω την παρουσία της. Τον πατέρα μου Αλέξανδρο που παντρεύτηκε άλλες δύο φορές, τον ξανασυνάντησα στα δώδεκά μου, μόλις είχε γυρίσει από εξορία στη Μακρόνησο όπου είχε κάνει τη… θητεία του όπως όλοι οι Αριστεροί. Από τον τρίτο γάμο του πατέρα μου απέκτησα έναν ετεροθαλή αδερφό τον Τάσο. Όσο για τις φήμες που με θέλουν αδερφό με τον Νίκο Κούρκουλο; «Πάντα τον θαύμαζα, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε αδέρφια».
Όπως λέει ο ίδιος στο σπάνιο αυτό αφιέρωμα που μιλάει για τη ζωή του, όταν έκλεισε τα δώδεκα χρόνια του για να καλύψει ίσως τη μεταξύ τους συναισθηματική απόσταση, ο πατέρας του θέλησε να τον πάρει μαζί του. Στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου μάλιστα τον έστειλε εσωτερικό στη Λεόντειο και στου Παναγιωτόπουλου όπου ήταν και συμμαθητής με τον Μιλτιάδη Έβερτ. Το όνειρο του έφηβου τότε Μαρίνου, το οποίο στήριξε τελικά μόνο η μητέρα του, ήταν να γίνει ηθοποιός. Ο πατέρας του από την άλλη που ήταν πολιτικός μηχανικός και διατηρούσε γραφείο στο Περιστέρι, τον ήθελε αρχιτέκτονα.
Χατζιδάκις, Λαμπέτη, Χορν…
Τα πρώτα του βήματα στην υποκριτική τα έκανε πολύ νωρίς. Ο πρώτος κρίκος των παραστάσεών του εμφανίστηκε πολύ νωρίς. Ήταν ακόμα φοιτητής όταν έπαιξε στην επιθεώρηση «Όπα όπα» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου στο θέατρο «Μετροπόλιταν» ερμηνεύοντας με επιτυχία δύο τραγούδια από το «Αρχιπέλαγος» του Μίκη Θεοδωράκη. Την επόμενη χρονιά πήγε στην ακρόαση του Μάνου Χατζιδάκι για την περίφημη «Οδό Ονείρων». «Τον λάτρευα, ήξερα όλα του τα τραγούδια, αλλά ήθελα να πω μόνο το “Πίσω από τις καλαμιές”. Όμως ο πιανίστας δεν το ήξερε και έφυγα». Σε δέκα μέρες τον ξανακάλεσε ο ίδιος ο Χατζιδάκις. Τελικά του εμπιστεύτηκε το ρόλο γεγονός που του άλλαξε τη ζωή.
«Για τον Χορν και τη Λαμπέτη; Τους παρακολουθούσα σαν μαγεμένος, περισσότερο νιώθοντας παρά καταλαβαίνοντάς τους. Ξενύχτησα αμέτρητες φορές παρέα με το ήθος και το χιούμορ του Μάνου Χατζιδάκι, τη γνώση και την αξιοπρέπεια του Δημήτρη Χορν, τη σοφία και την ηρεμία του Νίκου Γκάτσου. Αγαπούσα όμως εξίσου και την Έλλη Λαμπέτη. Τη θαύμαζα τόσο που μια σεζόν ολόκληρη στο “Λεωφορείο ο Πόθος” δεν έλειψα ούτε μια φορά από τις κουίντες απ’ όπου την παρακολουθούσα. Μερικές φορές μάλιστα έκανε ενέσεις για να παίξει. Ήταν η μόνη ηθοποιός που ποτέ δεν μαρκάριζε τίποτα στα έργα για να διευκολύνει την ερμηνεία της. Σε κάθε παράσταση έπαιζε σαν να ήταν η πρώτη φορά. Κυριολεκτικά έβγαζε την ψυχή της στη σκηνή».
Ερωτικά…
Ο Γιώργος Μαρίνος μίλησε και για την ερωτική του ζωή. Ποτέ δεν έκρυψε άλλωστε την ομοφυλοφιλία του. «Στα 16 μου συζήτησα το θέμα με τη μητέρα μου. Βέβαια στενοχωρήθηκαν, αλλά είχαμε μια ειλικρινή σχέση. Από την άλλη δεν αισθανόμουν διαφορετικός. Ποτέ δεν είχα τύψεις και ενοχές. Αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα παντρευτώ, ούτε μου άρεσε η συγκατοίκηση δύο αντρών. Πάντως σε κάθε ερωτική σχέση ήμουν παθιασμένος και “συζούσα” με όλες τις εξιδανικεύσεις και τις ψευδαισθήσεις μου».
Η αποθέωση της «Μέδουσας»…
Μετά τις «Χάντρες» και τον «Ρήγα» έφτασε η μεγάλη στιγμή της «Μέδουσας», το αποκορύφωμα της καριέρας του και ο πυρήνας της ζωής του για 18 χρόνια. Ήταν ένα καλλιτεχνικό στέκι που έγραψε τη δική του ιστορία. Το φανατικό κοινό του έμενε μαγεμένο από τα τραγούδια, την πρόζα σε κείμενα του Γιάννη Ξανθούλη και του Παύλου Μάτεσι και τους αυτοσχεδιασμούς του. Μπορεί η φήμη του να απογειωνόταν στην πίστα, αλλά ο Μαρίνος δεν άφησε ποτέ την υποκριτική τέχνη. Μάλιστα το ‘79 το πειθαρχικό του ΣΕΗ του στέρησε συμβολικά την άδεια για μία εβδομάδα, επειδή αποχώρησε από την παράσταση «Αρσενικό και παλιά δαντέλα». «Μου αξίζει αφού παίζω σε αυτόν το θίασο» ήταν η απάντησή του. Το ‘85 αρνήθηκε πρόταση της Αλίκης να παίξει στο «Καμπαρέ», ενώ το ‘89 πείστηκε να εμφανιστεί στο «Βέμπο» στο μιούζικαλ των Κραουνάκη, Νικολακοπούλου, Ξανθούλη. (entertv.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου