ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ υποβολή: Maria Eleni Koppa (PSE) και Stavros Lambrinidis (PSE) προς την Επιτροπή (19/3/2008)
Θέμα: Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης
Ερωτάται η Επιτροπή σε πόσα από τα κράτη μέλη προβλέπεται νομοθετικά το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ως εναλλακτική λύση, για όσα ζευγάρια δεν θέλουν τον πολιτικό ή θρησκευτικό γάμο.
Σε ποια από αυτά τα κράτη μέλη το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης αφορά, εκτός από τα ετερόφυλα, και στα ομόφυλα ζευγάρια;
Ερωτάται η Επιτροπή σε πόσα από τα κράτη μέλη προβλέπεται νομοθετικά το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ως εναλλακτική λύση, για όσα ζευγάρια δεν θέλουν τον πολιτικό ή θρησκευτικό γάμο.
Σε ποια από αυτά τα κράτη μέλη το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης αφορά, εκτός από τα ετερόφυλα, και στα ομόφυλα ζευγάρια;
.
Απάντηση του κ. Barrot εξ ονόματος της Επιτροπής (8/5/2008)
Το 2006 εκδόθηκε Πράσινη Βίβλος σχετικά με τα προβλήματα που αφορούν τις περιουσιακές συνέπειες του γάμου και άλλων μορφών ενώσεων. Στην Πράσινη Βίβλο γίνεται διάκριση μεταξύ των συμβάσεων και των συντροφικών σχέσεων που καταχωρούνται ενώπιον δημόσιας αρχής, αφενός, και των ενώσεων de facto, αφετέρου.
Βάσει των στοιχείων που συνελέγησαν κατά την εκπόνηση της εν λόγω μελέτης, τα κράτη μέλη που αναγνωρίζουν τις καταχωρημένες συντροφικές σχέσεις είναι τα ακόλουθα: η Δανία (1989), η Σουηδία (1994), οι Κάτω Χώρες (1998), το Βέλγιο, η Ισπανία και η Γαλλία (1999), η Γερμανία (2000), η Φιλανδία (2001), η Πορτογαλία και το Λουξεμβούργο (2004), και το Ηνωμένο Βασίλειο (2005).
Από τις προαναφερόμενες χώρες, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ισπανία, οι Κάτω Χώρες και το Λουξεμβούργο έχουν θεσπίσει νόμους που επιτρέπουν τη σύναψη καταχωρημένων συντροφικών σχέσεων τόσο από ετερόφυλα όσο και από ομόφυλα ζευγάρια.
Απάντηση του κ. Barrot εξ ονόματος της Επιτροπής (8/5/2008)
Το 2006 εκδόθηκε Πράσινη Βίβλος σχετικά με τα προβλήματα που αφορούν τις περιουσιακές συνέπειες του γάμου και άλλων μορφών ενώσεων. Στην Πράσινη Βίβλο γίνεται διάκριση μεταξύ των συμβάσεων και των συντροφικών σχέσεων που καταχωρούνται ενώπιον δημόσιας αρχής, αφενός, και των ενώσεων de facto, αφετέρου.
Βάσει των στοιχείων που συνελέγησαν κατά την εκπόνηση της εν λόγω μελέτης, τα κράτη μέλη που αναγνωρίζουν τις καταχωρημένες συντροφικές σχέσεις είναι τα ακόλουθα: η Δανία (1989), η Σουηδία (1994), οι Κάτω Χώρες (1998), το Βέλγιο, η Ισπανία και η Γαλλία (1999), η Γερμανία (2000), η Φιλανδία (2001), η Πορτογαλία και το Λουξεμβούργο (2004), και το Ηνωμένο Βασίλειο (2005).
Από τις προαναφερόμενες χώρες, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ισπανία, οι Κάτω Χώρες και το Λουξεμβούργο έχουν θεσπίσει νόμους που επιτρέπουν τη σύναψη καταχωρημένων συντροφικών σχέσεων τόσο από ετερόφυλα όσο και από ομόφυλα ζευγάρια.
.
Ενημέρωση από την Κομισιόν με στοιχεία του 2006 εν έτει 2008;
Και μη χειρότερα!
1 σχόλιο:
Η Κομισιόν δεν είναι παρατηρητήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ούτε μητρώο νομοθεσιών που δεν αφορούν την αρμοδιότητά της.
Αντί ο Λαμπρινίδης και η Κόπα να κάτσουν να βρουν μόνοι τους την νομοθεσία και να κάνουν σαφείς δηλώσεις για κάθε κυβέρνηση που περιορίζει τα δικαιώματα, πάνε και ζητάνε από την Κομισιόν να τους δώσει τα στοιχεία.
Και η Κομισιόν, στο πλαίσιο της αποστολής της, τους έδωσε μόνον ότι προέκυψε από την διαβούλευση της πράσινης βίβλου για τα περιουσιακά δικαιώματα του γάμου, τα οικονομικά θέματα με τα οποία ασχολείται η πάλαι ποτέ, νυν και αεί ευρωπαϊκή Οικονομική κοινότητα. Και καλά έκανε κατά τη γνώμη μου: αποδεικνύει πόσο επιφανειακά οι δύο ευρωβουλευτές αντιμετώπισαν το ζήτημα.
Δημοσίευση σχολίου