ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ; ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ!

Σύμφωνο συμβίωσης; Στα τσακίδια!

Της Ρίκας Βαγίανη (protagon.gr, 16/12/2015)

Ποτέ δεν θα δεχόμουν να υπογράψω σύμφωνο συμβίωσης. Το θεωρώ προσβολή στη νοημοσύνη μου. Η σαρκική, νομική και κοινωνική ένωση δύο συναινούντων ενηλίκων έχει μια θαυμάσια λέξη που την περιγράφει εδώ και κάτι χιλιάδες χρόνια: Λέγεται «γάμος». Δεν υπάρχει «ολίγον» παντρεμένος, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος. Ή μπαίνεις μέσα στο σύστημα με τα τσαρούχια ή κάτσε σε φάση πιο κουλ, να συζείς και να τεκνοποιείς εκτός συστήματος. Που μια χαρά είναι και αυτό, μη σας πω ότι προσωπικώς πλέον, μου φαίνεται καλύτερο από τις χαρτούρες και τις γιρλάντες.
Ειδικά αυτό το προς ψήφιση γιαλαντζί σύμφωνο συμβίωσης; Αυτό με «ενσωματωμένη» την απαγόρευση υιοθεσίας παιδιών από τα ομόφυλα ζευγάρια; Ντρέπομαι. Οχι μόνο δεν είναι ένα βήμα μπροστά, αλλά μας πάει πολλά βήματα πίσω. Η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από τη δυνατότητα υιοθεσίας δεν είναι παρά το Μακρύ Χέρι του Ράσου, που πετιέται να χωθεί σε υποθέσεις που δεν έχει καμιά δουλειά να χώνεται. Η θέση μιας κυβέρνησης που φέρνει ένα τέτοιο νομοσχέδιο στο Κοινοβούλιο, ενισχύει την προκατάληψη ότι η κοινωνία των πολιτών χωρίζεται σε ανθρώπους γκέι και ανθρώπους στρέιτ. Και, βεβαίως, διαιωνίζει δια του αποκλεισμού, το ημιπαράνομο στάτους των ομόφυλων συντρόφων και των οικογενειών τους, που, όπως όλα τα σύγχρονα γκέι ζευγάρια, θα αποκτήσουν παιδιά αν θέλουν. Απλώς, για άλλη μια φορά και πάλι «δεν θα το λένε». Σχέσεις στοργής, στο νομικό ημίφως, μη σας πω και στο σκοτάδι. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα...
Παραινώ τους νέους σε ηλικία φίλους μου που δραστηριοποιούνται στον LGBT ακτιβισμό, να μη δαγκώσουν το τυρί πριν δουν καλά τη φάκα. Δεν είναι νίκη, είναι χαστούκι στο πρόσωπο όλων μας. Το λιγότερο που οφείλει να εγγυάται ένα «σύμφωνο συμβίωσης» είναι να λειτουργεί χωρίς διάκριση για όλους τους πολίτες που θα το επιλέξουν. Αν και, μεταξύ μας, τo καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ένα σύμφωνο που σέβεται τον εαυτό του, είναι να πάει στα τσακίδια. Εχουμε τον πολιτικό γάμο. Για αυτή τη δουλειά σχεδιάστηκε -για να κάνουν οικογένειες οι πολίτες χωρίς απαραιτήτως την άδεια και έγκριση της Εκκλησίας. Ενα εργαλείο είναι ο πολιτικός γάμος, όπως η ψήφος, οι φόροι, οι πολιτικές κηδείες. Τι τον κρατάνε και δεν το διαθέτουν σε όλους τους ανθρώπους; Τι είναι αυτές οι μαϊμουδιές πουν σερβίρουν στη θέση του; 
«Σε γάμο; Α... δεν έχω κάτι στο νούμερο σας... έχω όμως ένα έκτακτο ιμιτασιόν, το “Σύμφωνο Συμβίωσης άνευ Υιοθεσίας», εξ ίσου καλό, αντέχει στο χρόνο και δεν ξεβάφει. Α... θέτε και παιδιά; Σώπα τώρα, τι να τα κάνετε, μπελάς και έξοδα, ρωτήστε εμένα που έχω τρία. Η αν θέλετε, κάνετε παιδιά, μωρέ, και λέτε ψέμματα, μετά. Στην Ελλάδα είμαστε, οι πρώτοι θα είστε, ή οι τελευταίες;»
Ο δήμαρχος Aθηναίων, Γιώργος Καμίνης πάλι; Μου εξηγείτε γιατί πετάχτηκε με κείνες τις δηλώσεις; Οτι θα είναι «τιμή του και χαρά του» να υποδεχτεί στην Αθήνα το πρώτο σύμφωνο ομόφυλης συμβίωσης; Να το υποδεχτεί, πώς; Να το τραπεζώσει στο Γκάζι; Να το κοιμήσει στη Μεγάλη Βρετανία; Μα, τα Σύμφωνα αυτά δεν χρειάζονται δήμαρχο… συμβολαιογράφο και ληξίαρχο θέλουν- κι ως εκεί.

Το μόνο που δέχομαι από ένα σύγχρονο δήμαρχο είναι να απαιτήσει ανοιχτά την νομοθέτηση ενός πολιτικού γάμου που θα ισχύει-επιτέλους- για όλους τους πολίτες. Αλλιώς να σωπάσει διακριτικά. Να αρκεστεί στους βροχηδόν μαϊμουδένιους γάμους των ελληνοποιήσεων και να αποφύγει, δηλώσεις που μπορεί να παρεξηγηθούν ως προσπάθειες εύκολου εντυπωσιασμού ανθρώπων που χόρτασαν βάσανα, διακρίσεις, αναμονή και υποσχέσεις.

Πολιτικός γάμος για όλους τους πολίτες. Αυτό και μόνο αυτό για μένα, είναι το αυτονόητο. Το μόνο που κατά την άποψή μου, τιμά ένα δήμο, μια χώρα και τους ανθρώπους που την κατοικούν. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, βεβαίως, και όχι στρουθοκάμηλοι του σανελισμού.

Συγχαρητήρια! 

Επιτέλους, και κάποιος να πει αυτά που δεν λένε οι έμμισθοι, ή οι προσεχώς έμμισθοι, "ακτιβιστές".